2 مکابیان، همچنین به عنوان کتاب دوم مکابیان، مکابیان دوم، و به اختصار 2 مکابیان نیز شناخته می شود، یک کتاب تثنیه ای است که آزار و اذیت یهودیان در زمان پادشاه آنتیوخوس چهارم اپیفانس و شورش مکابیان علیه او را بازگو می کند. این با شکست سردار امپراتوری سلوکی نیکانور در سال 161 قبل از میلاد توسط یهودا مکابئوس، رهبر مکابیان به پایان می رسد.
2 مکابیان در اصل به یونانی کوئینه توسط یک یهودی ناشناخته مهاجر ساکن مصر هلنیستی نوشته شده است. احتمالاً بین 150 تا 120 قبل از میلاد نوشته شده است. این کتاب همراه با کتاب اول مکابیان یکی از مهمترین منابع در مورد شورش مکابیان است. این اثر دنبالهای بر 1 مکابیان نیست، بلکه تفسیر مستقل خود از وقایع تاریخی شورش مکابیان است. هم تاریخ خود را زودتر از اول مکابیان شروع میکند و هم به پایان میرساند، با حادثهای با هلیودوروس رسمی سلوکی که در سال 178 قبل از میلاد تلاش میکرد از معبد دوم مالیات بگیرد و با نبرد آداسا در 161 قبل از میلاد به پایان میرسد. برخی از محققان بر این باورند که این کتاب تحت تأثیر سنت فریسایی است، با بخش هایی که شامل تأیید دعا برای مردگان و رستاخیز مردگان است.
این کتاب، مانند دیگر کتابهای مکابیان، در سپتواژینت، مجموعهای برجسته یونانی از کتاب مقدس یهودی گنجانده شد. این به سرعت به عبری ترجمه نشد و نه در قانون عبری ماسوری، Tanakh گنجانده شد. در حالی که احتمالاً توسط یهودیان یونانی زبان در دو قرن پس از ایجاد آن خوانده می شد، یهودیان بعدی این اثر را متعارف یا مهم نمی دانستند. مسیحیان اولیه این کار را ارج نهادند، و به عنوان یک اثر تثنیه ای از عهد عتیق گنجانده شد. مسیحیان کاتولیک، ارتدوکس شرقی و مسیحیان ارتدوکس شرقی هنوز این اثر را تثنیه می دانند. مسیحیان پروتستان 2 مکابی را متعارف نمی دانند، اگرچه بسیاری از آنها 2 مکابیان را به عنوان بخشی از کتاب مقدس کتاب مقدس می دانند، کتاب های غیر متعارفی که برای هدف تعالیم مفید هستند.