رساله به غلاطیان نهمین کتاب عهد جدید است. این نامه ای است از پولس رسول به تعدادی از جوامع مسیحی اولیه در غلاطیه. محققان پیشنهاد کردهاند که این یا استان رومی گالاتیا در جنوب آناتولی است، یا منطقهای بزرگ که توسط قومی از مردم سلتیک در آناتولی مرکزی تعریف شده است.
در این نامه، پولس اساساً به بحث و جدل پیرامون مسیحیان غیریهودی و شریعت موسی در دوران حواری می پردازد. پولس استدلال می کند که غلاطیان غیریهودی نیازی به پایبندی به اصول شریعت موسی، به ویژه ختنه مردان مذهبی، با زمینه سازی نقش قانون در پرتو مکاشفه مسیح ندارند. رساله به غلاطیان تأثیر زیادی بر تاریخ مسیحیت، توسعه الهیات مسیحی و مطالعه پولس رسول داشته است.
بحث اصلی در نامه مربوط به این سوال است که چگونه غیریهودیان می توانند به مسیحیت بپیوندند، که نشان می دهد این نامه در مراحل بسیار اولیه در تاریخ کلیسا نوشته شده است، زمانی که اکثریت قریب به اتفاق مسیحیان یهودی یا یهودی بودند که مورخان از آن به عنوان مسیحی یاد می کنند. مسیحیان یهودی یکی دیگر از شاخصهای زودهنگام این نامه این است که هیچ اشارهای در نامه یک سازمان توسعهیافته در جامعه مسیحی به طور کلی وجود ندارد. این موضوع را در طول زندگی خود پل نشان می دهد.