رساله یعقوب یک رساله عمومی و یکی از 21 رساله (حروف تعلیمی) در عهد جدید است.
نویسنده خود را به عنوان “یعقوب، خدمتکار خدا و خداوند عیسی مسیح” معرفی می کند که به “دوازده قبیله پراکنده در سراسر جهان” می نویسد (یعقوب 1: 1). این رساله به طور سنتی به یعقوب برادر عیسی (یعقوب عادل) نسبت داده می شود و مخاطبان عموماً مسیحیان یهودی هستند که در خارج از اسرائیل پراکنده بودند.
جیمز نامه خود را در قالب یک موضوع کلی از استقامت صبورانه در طول آزمایش ها و وسوسه ها، می نویسد تا خوانندگان خود را تشویق کند تا با آنچه در مسیح آموخته اند زندگی کنند. او گناهان مختلف از جمله غرور، نفاق، تحسین و تهمت را محکوم می کند. او مؤمنان را تشویق و التماس میکند که متواضعانه به جای حکمت دنیوی، خداپسندانه زندگی کنند و در همه موقعیتها دعا کنند.
در بیشتر موارد، تا اواخر قرن بیستم، رساله یعقوب به نادیده گرفته میشد - اگرچه بسیاری از الهیدانان و دانشمندان اولیه به دلیل حمایت از رعایت تورات و کارهای خوب، از آن اجتناب کردند. معروف است که لوتر زمانی این رساله را جزو کتب مورد مناقشه دانست و آن را به یک ضمیمه کنار گذاشت، اگرچه در کتاب تعلیمات بزرگ خود آن را به عنوان کلام معتبر خدا تلقی کرد.
هدف این رساله جلب مخاطبان یهودی گسترده است. در طول دهههای گذشته، رساله یعقوب به دلیل افزایش یافتن جستوجو برای یعقوب تاریخی، نقش او در جنبش عیسی، عقاید و روابط و دیدگاههای او، مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. این احیای یعقوب همچنین با سطح فزاینده ای از آگاهی از ریشه یهودیان رساله و جنبش اولیه عیسی همراه است.