کتاب مرثیه ها (به عبری: אֵיכָה، ʾĒḵā، از ابتدای آن به معنای «چگونه») مجموعه ای از نوحه های شاعرانه برای ویرانی اورشلیم در سال 586 قبل از میلاد است. در کتاب مقدس عبری در Ketuvim («نوشتهها») بهعنوان یکی از پنج مگیلو (یا «پنج طومار») در کنار آواز سرودها، کتاب روت، جامعه و کتاب استر ظاهر میشود، اگرچه ترتیب مشخصی وجود ندارد. در عهد عتیق مسیحی از کتاب ارمیا پیروی می کند، زیرا ارمیا نبی نویسنده سنتی آن است. با این حال، با توجه به تحقیقات مدرن، در حالی که تخریب اورشلیم توسط بابل در 586/7 قبل از میلاد زمینه اشعار را تشکیل می دهد، احتمالاً آنها توسط ارمیا سروده نشده اند. به احتمال زیاد هر یک از فصول کتاب توسط شاعر گمنام متفاوتی نوشته شده است و سپس به هم پیوسته اند تا کتاب را تشکیل دهند.
برخی از نقوش “نوحه شهری” سنتی بین النهرینی در این کتاب مشهود است، مانند عزاداری برای ترک شهر توسط خداوند، ویرانی آن، و بازگشت نهایی الوهیت. برخی دیگر «به موازات مراسم تشییع جنازه که در آن سوگوار زاری می کند… و … [مردگان] را خطاب می کند». لحن تیره و تار است: خدا صحبت نمی کند، درجه رنج بسیار زیاد است، و انتظارات برای رستگاری در آینده ناچیز است. با این وجود، نویسنده مکرراً روشن میکند که شهر (و حتی خود نویسنده) به شدت در برابر خدا گناه کردهاند که خداوند به شدت به آن پاسخ داده است. نویسنده با این کار خدا را سرزنش نمی کند، بلکه او را عادل، عادل و حتی گاهی مهربان معرفی می کند.