کتاب نحمیا در کتاب مقدس عبری، عمدتاً به شکل خاطرات اول شخص در مورد بازسازی دیوارهای اورشلیم پس از تبعید بابلی توسط نحمیا، یهودی که از مقامات عالی دربار ایران است، و تقدیم شهر و مردم آن به قوانین خدا (تورات). از قرن شانزدهم، به طور کلی به عنوان یک کتاب جداگانه در کتاب مقدس رفتار می شود. پیش از آن تاریخ، در کتاب عزرا گنجانده شده بود. اما در انجیل های مسیحی لاتین از قرن سیزدهم به بعد، کتاب ولگیت عزرا به دو متن تقسیم شد که به ترتیب کتاب اول و دوم عزرا نامیده می شدند. جدایی که با اولین انجیل های چاپ شده به زبان های عبری و لاتین به رسمیت شناخته شد. ترجمههای کتاب مقدس پروتستان اصلاحشده اواسط قرن شانزدهم که در ژنو تولید شد، اولین ترجمهای بود که نام «کتاب نحمیا» را معرفی کرد.