دعای منسی که به عنوان دعای منسی نیز شناخته می شود، اثری کوتاه 15 بیتی است که دعای توبه ای منسوب به منسی پادشاه یهودا را ثبت می کند. اکثریت محققین معتقدند که دعای منسی در قرن دوم یا اول قبل از میلاد به زبان یونانی (در حالی که اقلیت برای اصل سامی استدلال می کنند) نوشته شده است. به رسمیت شناخته شده است که همچنین می تواند در نیمه اول قرن اول پس از میلاد نوشته شده باشد، اما در هر صورت قبل از تخریب معبد دوم در سال 70 پس از میلاد. اثر دیگری با همین عنوان که به زبان عبری نوشته شده است، در میان طومارهای دریای مرده یافت شد (4Q381:17).
منسی در کتاب مقدس به عنوان یکی از بت پرست ترین پادشاهان یهودا ثبت شده است (دوم پادشاهان 21:1-18؛ دوم تواریخ 33:1-9). در کتاب دوم تواریخ، اما نه در کتاب دوم پادشاهان، آمده است که منسی توسط آشوریان به اسارت درآمد (دوم تواریخ 33:11-13). منسی در حالی که زندانی بود برای رحمت دعا کرد و پس از آزادی و بازگشت به تاج و تخت از راه بت پرستی خود برگشت (دوم تواریخ 33: 15-17). اشاره به دعا، اما نه خود دعا، در دوم تواریخ 33:19 آمده است، که می گوید دعا در «سرگذشت پادشاهان اسرائیل» نوشته شده است.
این دعا توسط یهودیان، کاتولیکها و پروتستانها به عنوان دعای آخرالزمانی تلقی میشود. این در پایان 2 تواریخ در اواخر قرن چهارم Vulgate قرار گرفت. بیش از یک هزار سال بعد، مارتین لوتر این دعا را در ترجمه 74 کتابی خود از کتاب مقدس به آلمانی گنجاند. این بخشی از کتاب مقدس متی 1537 و انجیل ژنو 1599 بود. همچنین در کتاب مقدس پادشاه جیمز و انجیل اصلی 1609/1610 Douai-Rheims آمده است. پاپ کلمنت هشتم این دعا را در پیوستی به ولگیت گنجاند.
این دعا در برخی از نسخه های Septuagint یونانی گنجانده شده است. به عنوان مثال، کدکس الکساندرینوس قرن پنجم شامل دعای میان چهارده قصیده است که درست بعد از مزامیر ظاهر می شود. این کتاب توسط مسیحیان ارتدکس به عنوان یک کتاب تثنیه پذیرفته شده است. این دعا در مراسم ارتدکس مسیحی و کاتولیک بیزانسی گریت کامپلاین خوانده می شود. در آیین رومی به عنوان بخشی از پاسخ پس از اولین قرائت در دفتر قرائت ها در روز چهاردهم یکشنبه در زمان عادی (همراه با مزمور 51) استفاده می شود. در شکل فوق العاده، در تشریفات آیین رومی. در مجموعه پاسخنامههایی که با قرائتهای کتابهای پادشاهان بین یکشنبه تثلیث و اوت خوانده میشود، هفتم دعای منسی را همراه با آیات مزمور 50، مزمور توبهآمیز، ذکر میکند.
این دعا در ترجمه های سریانی باستان، اسلاوی قدیم، اتیوپی و ارمنی آمده است. در کتاب مقدس اتیوپی، این دعا در 2 تواریخ آمده است.