Het boek Amos is het derde van de twaalf kleine profeten in het Oude Testament (Tenach) en het tweede in de Griekse Septuaginta-traditie. Amos, een oudere tijdgenoot van Hosea en Jesaja, was actief c. 750 v. Chr. tijdens het bewind van Jerobeam II (788-747 v. Chr.) van Samaria (ook bekend als Noord-Israël), waardoor Amos het eerste profetische boek van de Bijbel werd dat werd geschreven. Amos woonde in het koninkrijk Juda, maar predikte in het noordelijke koninkrijk Israël. Zijn belangrijkste thema’s van sociale rechtvaardigheid, Gods almacht en goddelijk oordeel werden hoofdbestanddelen van profetie.