Het boek Openbaring is het laatste boek van het Nieuwe Testament (en bijgevolg het laatste boek van de christelijke Bijbel). De titel is afgeleid van het eerste woord van de Koine Griekse tekst: apokalypsis, wat ‘onthulling’ of ‘openbaring’ betekent. Het boek Openbaring is het enige apocalyptische boek in de canon van het Nieuwe Testament. Het neemt een centrale plaats in in de christelijke eschatologie.
De auteur noemt zichzelf in de tekst “John”, maar zijn precieze identiteit blijft een punt van academisch debat. Tweede-eeuwse christelijke schrijvers zoals Papias van Hierapolis, Justinus de Martelaar, Irenaeus, Melito van Sardis, Clemens van Alexandrië en de auteur van het Muratoriaanse fragment identificeren Johannes de Apostel als de “Johannes” van Openbaring. De moderne wetenschap neemt over het algemeen een ander standpunt in, en velen zijn van mening dat er niets over de auteur bekend kan worden behalve dat hij een christelijke profeet was. Moderne theologische geleerden karakteriseren de auteur van het boek Openbaring als “Johannes van Patmos”. Het grootste deel van de traditionele bronnen dateert het boek uit het bewind van de Romeinse keizer Domitianus (81-96 n.Chr.), wat door bewijs wordt bevestigd.
Het boek omvat drie literaire genres: de brief, de apocalyptische en de profetische. Het begint met Johannes, op het eiland Patmos in de Egeïsche Zee, die een brief richt aan de ‘Zeven Kerken van Azië’. Vervolgens beschrijft hij een reeks profetische visioenen, waaronder figuren als de zevenkoppige draak, de slang en het beest, die hun hoogtepunt bereiken in de wederkomst van Jezus.
De obscure en extravagante beeldtaal heeft geleid tot een grote verscheidenheid aan christelijke interpretaties. Historicistische interpretaties zien Openbaring als een brede kijk op de geschiedenis, terwijl preteristische interpretaties Openbaring behandelen als meestal verwijzend naar de gebeurtenissen van het apostolische tijdperk (1e eeuw), of, op zijn laatst, de val van het West-Romeinse rijk in de 5e eeuw. Futuristen geloven intussen dat Openbaring toekomstige gebeurtenissen beschrijft met de zeven kerken die door de eeuwen heen uitgroeiden tot het lichaam van gelovigen, en een hernieuwde opkomst of voortdurende heerschappij van een Grieks-Romeins systeem met moderne mogelijkheden, beschreven door John op manieren die hem bekend waren; en idealistische of symbolische interpretaties zijn van mening dat Openbaring niet verwijst naar werkelijke mensen of gebeurtenissen, maar een allegorie is van het spirituele pad en de voortdurende strijd tussen goed en kwaad.