Het Boek van Tobit (/ˈtoʊbɪt/), ook bekend als het Boek van Tobias of het Boek van Tobi, is een Joods werk uit de 3e of vroege 2e eeuw voor Christus dat beschrijft hoe God de gelovigen test, op gebeden reageert en de verbondsgemeenschap beschermt ( dwz de Israëlieten). Het vertelt het verhaal van twee Israëlitische families, die van de blinde Tobit in Nineve en van de verlaten Sarah in Ecbatana. Tobits zoon Tobias wordt gestuurd om tien zilveren talenten terug te halen die Tobit ooit heeft achtergelaten in Rages, een stad in Media; begeleid en geholpen door de engel Raphael komt hij aan in Ecbatana, waar hij Sarah ontmoet. Een demon genaamd Asmodeus is verliefd op haar geworden en doodt iedereen met wie ze van plan is te trouwen, maar met de hulp van Raphael wordt de demon uitgedreven en Tobias en Sarah trouwen, waarna ze terugkeren naar Nineve waar Tobit wordt genezen van zijn blindheid.
Het boek is opgenomen in de katholieke en orthodoxe canons, maar niet in de joodse; de protestantse traditie plaatst het in de apocriefen, waarbij anabaptisten, lutheranen, anglicanen en methodisten het erkennen als nuttig voor doeleinden van opbouw en liturgie, zij het niet-canonieke status. De overgrote meerderheid van de geleerden herkent het als een fictief werk met enkele historische referenties.