1 Potem mówil król Dawid do wszystkoego zgromadzenia: Salomona, syn mego jedynego, obral Bóg mlodzienczyka malego. Ale to wielka sprawa; do nie czlowiekowi palac ten, ale Panu Bogu bedzie.
2 Ja wedlug najwyzszego przemozenia mego nagotowalem na dom Boga mego zlota, na naczynie zlote, i srebra na srebrne, i miedzi na miedziane, zelaza na zelazne, i drzewa na drewniane, kamienia onychynowego na osadzanie, i kamienia karbunkulowego, i ro zlicznych farb, a wszelakiego kamienia drogiego, i kamienia marmurowego dostatek wielki. [1]
3 Nadto z checi mojej ku domowi Boga mego osobne zloto i srebro, które mam, oddaje na dom Boga mego, oprócz tego wszystkiego, com zgotowal na dom swiatnicy;
4 To jest trzy tysiace talentów zlota, zlota z Ofir, i siedm tysiecy talentów srebra najczystszego na okrycie scian gmachów;
5 Zlota na naczynie zlote, a srebra na srebrne, i na wszystkie roboty rak rzemieslniczych; i jezliby jeszcze kto chcial co dobrowolnie dzis ofiarowac Panu?
6 Tedy dobrowolnie ofiarowali przedniejsi z domów i przedniejsi z pokolen Izraelskich, i pólkownicy, i rotmistrze, i przelozeni nad robota królewska.
7 I zlozyli na usluga domu Bozego zlota talentíw piec tysiecy, i zlotych dziesiec tysiecy, a srebra talentów dziesiec tysiecy, i midzi osmnascie tysiecy talentów, a zelaza sto tysiecy talentów.
8 Ci tez co mieli drogie kamienie, dawali je do sksarbu domu Panskiego, do rak Jehijela Giersonczyka.
9 I weselil sie lud, ze tak ochotnie ofiaroweali. Albowiem sercem doskonalem chetnie ofiarowali Panu; takze i król Dawid weselil sie weselem wielkiem.
10 Przetoz blogoslawil Dawid Panu przed obliczem wszystkiego zgromadzenia, i rzekl: Blogoslawionys ty Panie, Boze Izraela, ojca naszego, od wieku az na wieki.
11 Twoja jest, Panie! wielmoznosc, i moc, i slawa, i zwyciastwo, i czesc, i wszystko na niebie i na ziemi; twoje jest, Panie! królestwo, a tysjest wywzszony nad wszelka zwierzchnosc. [2] [3] [4] [5]
12 I bogactwa, i slawa od ciebie sa, a ty panujesz nad wszystkimi, a w rekach twych jest moc i sila, i w rece twojej jest wywyzszyc i utwierdzic wszystko. [6]
13 Teraz tedy, Boze nasz! wyznajemy cie, a chwalimy imie slawy twojej.
14 Albowiem cuzem ja, i co jest lud mój, zebysmyto sily mieli, tobie to dobrowolnie ofiarowac? gdyz od ciebie jest wszystko, a z rak twoich wziawszy dalismy tobie.
15 Bosmy my pielgrzymami i przychodniami przed toba, jako i wszyscy ojcowie nasi; dni nasze na ziemi jako cien, a nie masz czego oczekiwac.
16 O Panie, Boze nasz! ten wszystek dostatek którysmy zgotowali tobie na budowanie domu imieniowi twemu swietemu, z reki twojej jest, i twoje jest wszystko.
17 Wiemci ja, Boze mój! iz ty doswiadczasz serc a kochasz sie w szczerosci; przetoz ja w szczerosci serca mego, ochotniem pofiarowal to wszystko, nawet i lud twój, który sie tu znalazl, widzialem z weselem i z ochota ofiarujacy tobie.
18 Panie, Boze Abrahama, Izaaka, i Izraela, ojców naszych! zachowajze na wieki te chec, i umysl serca ludu twego, a przygotuj sobie serce ich.
19 Salomonowi tez, synowi memu daj serce doskonale, aby strzegl przykazan twoich, swiadectw twoich, i ustaw twoich, i czynil wszystko, i aby zbudowal dom, dla któregom potrzebu zgotowal.
20 Potem mówil Dawid do wszystkiego zgromadzenia: Blogoslawciez teraz Panu, Bogu waszemu. I blogoslawilo wszystko zgromadzenie Panu, Bogu ojców sowich, a naczyliwszy sie poklonili sie Panu i królowi.
21 I zatem ofiarowali Panu ofiary. Ofiarowali tez calopalenia Panu nazajutrz po onym dniu, wolów tysiac, baranów tysiac, baranków tysiac z mokremi ofiarami ich, i inszych ofiar wielkie mnóstwo, za wszystkiego Izraela.
22 I jedli a pili przed Panem dnia onego z weselem wielkiem, a postanowili powtóre królem Salomona, syna Dawidowego, i pomazali go Panu za ksiecia, a Sadoka za kaplana.
23 A tak usiadl Salomon na stolicy Panskiej za króla miasto Dawida, ojca swego, i szczescilo mu sie, a byl mu posluszny wszystek Izrael.
24 I wszyscy ksiazeta, i mozni, takze i wszyscy synowie króla Dawida, dali rece na poddanstwo Salomonowi królowi.
25 I uwielbil Pan Salomona bardzo zacnie przed oczyma wszystkiego Izraela, a dal mu slawe królewskoa, jakiej zaden król przed nim nie mial w Izraelu.
26 A tak Dawid, syn Isajego, królowal nad wszystkim Izraelem.
27 A dni, których królowal nad Izraelem, bylo czterdziesci lat; w Hebronie królowal siedm lat; a w Jeruzalemie królowal trzydziesci i trzy lata.
28 I umarl w starosci dobrej, pelen dni, bogactw i slawy: a królowal Salomon, syn jego, miasto niego.
29 A sprawy króla Dawida pierwsze i ostatnie, oto sa zapisane w ksiegach Samuela widzacego, i w ksiedze Natana proroka, i w skiedze Gada widzacego; [7]
30 Ze wszystkiem królowaniem jego, i moznoscia jego, i z czasami, które za niego i za Izraela, i za wszystkich królestw ziemskich przeszly.