1 Nasladujcie milosci, starajcie sie usilnie o dary duchowne; lecz najwiecej, abyscie prorokowali.
2 Albowiem kto mówi jezykiem obcym, nie ludziom mówi, ale Bogu; bo zaden nie slucha, lecz on duchem mówi tajemnice.
3 Ale kto prorokuje, mówi ludziom zbudowanie i napominanie, i pocieche.
4 Kto jezykiem obcym mówi, samego siebie buduje; ale kto prorokuje, ten zbór buduje.
5 A chcialbym, abyscie wy wszyscy jezykami mówili, ale abyscie raczej prorokowali; albowiem wiekszy jest ten, co prorokuje, niz ten, co jezykami obcymi mówi, chyba zeby tlumaczyl, aby zbór bral zbudowanie.
6 Teraz tedy, bracia! gdybym przyszedl do was, jezykami obcymi mówiac, cóz wam pomoge, jezlibym wam nie mówil albo przez objawienie, albo przez umiejetnosc, albo przez proroctwo, albo przez nauke?
7 Wszak i rzeczy niezywe, które dzwiek wydawaja jako piszczalka albo cytra, jezliby róznego dzwieku nie wydawaly, jakoz poznane bedzie, co na piszczalce, albo co na cytrze graja?
8 Albowiem jezliby traba niepewny glos dala, któz sie do boju gotowac bedzie?
9 Takze i wy, jezlibyscie jezykiem nie wydali mowy dobrze zrozumialej, jakoz bedzie zrozumiale, co sie mówi? albowiem bedziecie tylko na wiatr mówic.
10 Tak wiele, jako slyszymy, jest róznych glosów na swiecie, a nic nie jest bez glosu.
11 Jezlibym tedy nie znal mocy glosu, bede temu, który mówi, cudzoziemcem; a ten, co mówi, bedzie mi takze cudzoziemcem.
12 Takze i wy, poniewaz sie usilnie staracie o dary duchowne, szukajciez tego, abyscie obfitowali ku zbudowaniu zboru.
13 Dlatego kto mówi obcym jezykiem, niech sie modli, aby mógl tlumaczyc.
14 Bo jezlibym sie modlil obcym jezykiem, modlic sie bedzie mój duch; ale rozum mój jest bez pozytku. [1]
15 Cóz tedy jest? Bede sie modlil duchem, bede sie tez modlil i wyrozumieniem; bede spiewal duchem, bede tez spiewal i wyrozumieniem.
16 Bo jezlibys blogoslawil duchem, jakoz ten, który jest z pocztu prostaków, na twoje dziekowanie rzecze Amen, poniewaz nie wie, co mówisz?
17 Bo choc ty wprawdzie dobrze dziekujesz, ale sie drugi nie buduje.
18 Dziekuje Bogu mojemu, iz wiecej, niz wy wszyscy, jezykami mówie.
19 A wszakze we zborze wole piec slów zrozumiale przemówic, abym i drugich nauczyl, nizeli dziesiec tysiecy slów jezykiem obcym. [2]
20 Bracia! nie badzcie dziecmi wyrozumieniem, ale badzcie dziecmi zloscia, a wyrozumieniem doroslymi badzcie.
21 W zakonie napisano: Iz obcemi jezykami i obcemi wargami mówic bede ludowi temu; a przecie mnie i tak nie usluchaja, mówi Pan.
22 Przetoz jezyki sa za cud, nie tym, którzy wierza, ale niewiernym; a proroctwo nie niewiernym, ale wierzacym.
23 Jezliby sie tedy wszystek zbór na jedno miejsce zeszedl, a wszyscy by jezykami obcemi mówili, a weszliby tam prostacy albo niewierni, izali nie rzeka, ze szalejecie?
24 Ale jezliby wszyscy prorokowali, a wszedlby który niewierny albo prostak, od wszystkich przekonany i od wszystkich sadzony bywa.
25 A tak skrytosci serca tego bywaja objawione, a on upadlszy na oblicze, poklonili sie Bogu, wyznawajac, ze Bóg jest prawdziwie w was.
26 Cóz tedy jest, bracia? Gdy sie schodzicie, kazdy z was ma psalm, ma nauke, ma jezyk, ma objawienie, ma tlumaczenie; wszystko to niech sie dzieje ku zbudowaniu.
27 Jezli kto jezykiem mówi, niech to bedzie po dwóch albo najwiecej po trzech, i to na przemiany, a jeden niech tlumaczy.
28 A jezliby tlumacza nie bylo niechze we zborze milczy ten, który obcym jezykiem mówi, a niech mówi sobie i Bogu.
29 Ale prorocy niech mówia dwaj albo trzej, a drudzy niech rozsadza.
30 Jezliby tez inszemu siedzacemu co bylo objawione, on pierwszy niechaj milczy.
31 Bo mozecie wszyscy jeden po drugim prorokowac, aby sie wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli.
32 I duchy proroków sa poddane prorokom.
33 Albowiem Bóg nie jest powodem nieporzadku, ale pokoju, jako i we wszystkich zborach swietych. [3]
34 Niewiasty wasze niech milcza we zborach; albowiem nie pozwolono im, aby mówily, ale aby poddanemi byly, jako i zakon mówi. [4] [5]
35 A jezli sie czego nauczyc chca, niechze w domu mezów swoich pytaja, poniewaz sromota niewiastom we zborze mówic.
36 Izali od was slowo Boze wyszlo? Izali tylko do was samych przyszlo?
37 Izali kto zda sie byc prorokiem albo duchownym, niech uzna, iz te rzeczy, które wam pisze, sa Panskiem rozkazaniem.
38 A jezli kto nie wie, niechajze nie wie.
39 A tak, bracia! starajcie sie usilnie o to, abyscie prorokowali, a jezykami obcemi mówic nie zabraniajcie.
40 Wszystko sie niech dzieje przystojnie i porzadnie.