1 Patrzcie, jaka milosc dal nam Ojciec, abysmy dziatkami Bozemi nazwani byli. Dlategoc swiat nie zna nas, iz onego nie zna.
2 Najmilsi! teraz dziatkami Bozemi jestesmy, ale sie jeszcze nie objawilo, czem bedziemy; lecz wiemy, iz gdy sie on objawi, podobni mu bedziemy; albowiem ujrzymy go tak, jako jest.
3 A ktokolwiek ma te nadzieje w nim, oczyszcza sie, jako i on czysty jest.
4 Kazdy, co czyni grzech, ten i zakon przestepuje; albowiem grzech jest przestepstwo zakonu.
5 A wiecie, iz sie on objawil, aby grzechy nasze zgladzil, a grzechu w nim nie masz.
6 Wszelki tedy, kto w nim mieszka, nie grzeszy; ale ktokolwiek grzeszy, nie widzial go, ani go poznal.
7 Dziateczki! niechaj was nikt nie zwodzi; kto czyni sprawiedliwosc, sprawiedliwy jest, jako i on sprawiedliwy jest;
8 Kto czyni grzech, z dyjabla jest; gdyz od poczatku dyjabel grzeszy. Na to sie objawil Syn Bozy, aby zepsowal uczynki dyjabelskie.
9 Wszelki, co sie narodzil z Boga, grzechu nie czyni, iz nasienie jego w nim zostaje, i nie moze grzeszyc, iz z Boga narodzony jest.
10 Po tem poznac dziatki Boze i dzieci dyjabelskie. Wszelki, który nie czyni sprawiedliwosci, nie jest z Boga, i który nie miluje brata swego.
11 Albowiem to jest poselstwo, którescie slyszeli od poczatku, abysmy jedni drugich milowali.
12 Nie jako Kain, który byl z tego zlosnika i zabil brata swego. A dlaczegoz go zabil? Iz uczynki jego zle byly, a brata jego sprawiedliwe.
13 Nie dziwujcie sie, bracia moi! jezli was swiat nienawidzi.
14 My wiemy, zesmy przeniesieni z smierci do zywota, iz milujemy braci; kto nie miluje brata, zostaje w smierci.
15 Kazdy, co nienawidzi brata swego, mezobójca jest; a wiecie, iz zaden mezobójca nie ma zywota wiecznego w sobie zostawajacego.
16 Przez tosmy poznali milosc Boza, iz on dusze swoje za nas polozyl; i mysmy powinni klasc dusze za braci.
17 A kto by mial majetnosc swiata tego i widzialby brata swego potrzebujacego, a zawarlby wnetrznosci swoje przed nim, jakoz w nim zostaje milosc Boza?
18 Dziateczki moje! nie milujmy slowem ani jezykiem, ale uczynkiem i prawda.
19 A przez to poznajemy, iz z prawdy jestesmy i przed nim uspokojemy serca nasze.
20 Bo jezliby nas potepialo serce nasze, daleko wiekszy jest Bóg niz serce nasze i wie wszystko.
21 Najmilsi! jezliby serce nasze nas nie potepialo, ufanie mamy ku Bogu;
22 I o cokolwiek bysmy prosili, bierzemy od niego; bo przykazania jego chowamy i to, co sie podoba przed obliczem jego, czynimy.
23 A toc jest przykazanie jego, abysmy wierzyli imieniowi Syna jego, Jezusa Chrystusa, i milowali jedni drugich, jako nam przykazal.
24 Bo kto chowa przykazania jego, w nim mieszka, a on tez w nim; a przez to znamy, iz mieszka w nas, to jest z Ducha, którego nam dal.