Pierwsza Księga Machabejska, znana również jako Pierwsza Machabejska (zapisana skrótowo jako 1 Machabeusz lub 1 Machabeusz), to księga napisana w języku hebrajskim przez anonimowego autora żydowskiego po przywróceniu niezależnego królestwa żydowskiego przez dynastię Hasmoneuszów wokół koniec II wieku p.n.e. Oryginalny hebrajski zaginął, a najważniejszą zachowaną wersją jest greckie tłumaczenie zawarte w Septuagincie. Książka jest uważana za pismo kanoniczne przez katolickie, prawosławne i wschodnie kościoły prawosławne (z wyjątkiem prawosławnego Tewahedo), ale nie przez wyznania protestanckie ani żadne główne gałęzie judaizmu; nie jest częścią Biblii hebrajskiej. Niektórzy protestanci uważają ją za księgę apokryficzną (zob. także księgi deuterokanoniczne).
1 Machabeusze są najbardziej znane z relacji o wczesnym zwycięstwie w powstaniu Machabeuszy przeciwko imperium Seleucydów: odzyskaniu Jerozolimy w roku 164 p.n.e. i ponownym poświęceniu Drugiej Świątyni – narracji kryjącej się za żydowskim świętem Chanuka.