Księga Amosa jest trzecim z Dwunastu Mniejszych Proroków Starego Testamentu (Tanach) i drugim w tradycji greckiej Septuaginty. Amos, starszy współczesny Ozeaszowi i Izajaszowi, działał około roku. 750 pne za panowania Jeroboama II (788-747 pne) z Samarii (czyli Izraela Północnego), czyniąc z Amosa pierwszą proroczą księgę Biblii, jaka została napisana. Amos mieszkał w królestwie Judy, ale głosił kazania w północnym królestwie Izraela. Jego główne tematy sprawiedliwości społecznej, wszechmocy Boga i sądu Bożego stały się podstawą proroctwa.