1 I stalo sie slowo Panskie do mnie, mówiac:
2 Synu czlowieczy! prorokuj przeciw prorokom Izraelskim, którzy prorokuja, a rzecz prorokujacym z serca swego: Sluchajcie slowa Panskiego.
3 Tak mówi panujacy Pan: Biada prorokom glupim, którzy ida za duchem swoim, choc nic nie widzieli!
4 Izraelu!prorocy twoi sa jako liszki na puszczy.
5 Nie wstepujcie na przerwane miejsca, ani grodzcie plotu okolo domu Izraelskiego, zeby sie mógl ostac w bitwie w dzien Panski.
6 Widza marnosc i wieszczbe klamliwa; powiadaja: Pan mówi, choc ich Pan nie poslal; i ciesza lud, aby tylko utwierdzili slowo swe.
7 Izali widzenia marnego nie widzicie, a wieszczby klamliwej nie opowiadacie? I mówicie: Pan mówil, chociazem Ja nie mówil.
8 Przetoz tak mówi panujacy Pan: Poniewaz mówicie marnosc, a widzicie klamstwo, przetoz oto Ja jestem przeciwko wam, mówi panujacy Pan.
9 Bo reka moja bedzie przeciwko prorokom, którzy widza marnosc, a opowiadaja klamstwo; w zgromadzeniu ludu mego nie beda, a w poczet domu Izraelskiego nie beda wpisani, i do ziemi Izraelskiej nie wnijda; a dowiecie sie, zem Ja panujacy Pan.
10 Przeto, przeto mówie, ze w blad wprowadzili lud mój, mówiac: Pokój, choc nie bylo pokoju; jeden zaiste zbudowal sciane gliniana, drudzy ja tynkowali wapnem nieczynionem.
11 Mówze do tych, którzy ja tynkuja wapnem nieczynionem: Upadnie to, przyjdzie deszcz gwaltowny, a wy, kamienie gradowe! spadniecie, i wiatr wichrowaty rozwali ja.
12 A oto gdy upadnie ona sciana, izali wam nie rzeka: Gdziez jest ono tynkowanie, któremescie tynkowali?
13 Prztoz tak mówi panujacy Pan! Rozwale ja, mówie, wiatrem wichrowatym w zapalczywosci mojej, i deszcz gwaltowny w popedliwosci mojej przyjdzie, a kamienie gradowe w rozgniewaniu mojem na zniszczenie jej.
14 Bo obale te sciane, którascie potynkowali wapnem nieczynionem, a zrównam ja z ziemia, tak, ze odkryty bedzie grunt jej, i upadnie, i skazeni bedziecie w posrodku jej, i dowiecie sie, zem Ja Pan.
15 A gdy wykonam popedliwosc moje nad ta sciana, i nad tymi, którzy ja tynkowali wapnem nieczynionem, rzeke do was: Niemasz juz onej sciany, niemasz i tych, którzy ja tynkowali,
16 To jest, proroków Izraelskich, którzy prorokuja o Jeruzalemie, i oglaszaja mu widzenie pokoju, choc niemasz pokoju, mówi panujacy Pan.
17 Ale ty, synu czlowieczy! obróc twarz twoje przeciwko córkom ludu swego, które prorokuja z serca swego, a prorokuj przeciwko nim,
18 I rzecz: Tak mówi panujacy Pan: Biada tym, które szyja wezglówka pod wszelkie lokcie rak ludu mojego, a czynia duchny na glowy wszelkiego wzrostu, aby lowily dusze! izali lowic macie dusze ludu mego, abyscie sie zywic mogly?
19 Bo mie podawacie w lekkosc u ludu mego dla garsci jeczmienia, i dla kesa chleba, zabijajac dusze, które nie umra, a ozywiajac dusze, które zywe nie beda, klamiac ludowi memu, którzy sluchaja klamstwa.
20 Dlatego, tak mówi panujacy Pan: Oto Ja bede przeciwko wezglówkom waszym, któremi wy tam dusze lowicie, abyscie je zwiodly; bo je stargne z ramion waszych, a wypuszcze dusze, które wy lowicie, abyscie je zwiodly;
21 I rozerwe duchny wasze, a wybawie lud mój z reki waszej, abyscie ich wiecej nie mogly lowic reka swoja; a dowiecie sie, zem Ja Pan.
22 Przeto, ze zasmucacie serce sprawiedliwego klamstwy, chociazem go Ja nie zasmucil, a zmacniacie rece niezboznego, aby sie nie odwrócil od zlej drogi swojej, ozywiajac go;
23 Przetoz nie bedziecie wiecej widywac marnosci, ani wieszczby wiecej prorokowac bedziecie; bo wyrwe lud mój z reki waszej, a dowiecie sie, zem Ja Pan.