1 I stalo sie roku jedenastego, pierwszego dnia miesiaca, stalo sie slowo Panskie do mnie, mówiac:
2 Synu czlowieczy! przeto, iz Tyr mówil o Jeruzalemie wykrzykajac: Hej, hej! zniszczone jest miasto bram bardzo ludnych, obraca sie do mnie, teraz napelniony bede, gdyz to jest spustoszone;
3 Dlatego tak mówi panujacy Pan: Otom Ja powstal przeciwko tobie, o Tyrze! a przywiode na cie wiele narodów, jakobym przywiódl morze z nawalnosciami jego;
4 I zburza mury Tyrskie, i rozwala wieze jego; i wymiote z niego proch jego, i uczynie go wierzcholkiem skaly gladkiej,
5 Tak, ze beda wysuszac sieci w posród morza; bom Ja rzekl, mówi panujacy Pan, przeto bedzie na rozchwycenie narodom.
6 A córki jego, które beda na polu, mieczem pobite beda, a dowiedza sie, zem Ja Pan.
7 Bo tak mówi panujacy Pan: Oto Ja przywiode przeciwko Tyrowi Nabuchodonozora, króla Babilonskiego, od pólnocy, króla nad królmi, z konmi i z wozami, i z jezdnymi i z zgraja, i z ludem wielkim.
8 Córki twoje na polu mieczem pomorduje, i przeciwko tobie porobi baszty, i usypie wal przeciwko tobie, i postawi przeciwko tobie tarcz;
9 I tarany zasadzi przeciwko murom twoim, a wieze twoje potlucze mlotami swemi.
10 Od mnóstwa koni jego okryje cie proch ich; od grzmotu jezdnych i kar i wozów porusza sie mury twoje, gdy wchodzic bedzie w bramy twoje, jako wchodza do miasta zburzonego.
11 Kopytami koni swoich zdepcze wszystkie ulice twoje, lud twój mieczem pobije, a mocne slupy twoje upadna na ziemie;
12 I robiora majetnosc twoje, a rozchwyca towary twoje, i rozwala mury twoje, i domy twoje rozkoszne poburza, a kamienie twoje, i drzewo twoje, i proch twój do wody wrzuca.
13 I uczynie. ze ustanie glos piesni twoich, a dzwiek harf twoich nie bedzie wiecej slyszany.
14 I uczynie cie wierzcholkiem gladkiej skaly; staniesz sie miejscem ku wysuszaniu sieci, nie bedziesz wiecj zbudowany; bom Ja Pan powiedzial, mówi panujacy Pan.
15 Tak mówi panujacy Pan do Tyru: Izali sie od trzasku upadku twego, gdy ranni wolac beda, gdy okrutne morderstwo bedzie w posrodku ciebie, wyspy sie nie porusza?
16 I powstana z stolic swoich wszyscy ksiazeta pomorscy, i zloza z siebie plaszcze swoje, a szaty swe haftowane zewleka, strachem beda przyodziani, na ziemi usiada, a wzdrygajac sie co chwila zdumiewac sie beda nad toba,
17 I podniosa nad toba lament i rzekna do ciebie: Jakos zginelo, o miasto! w którem mieszkano dla przyleglosci morza, miasto slawne, które bylo mocne na morzu, ono i z obywatelami swymi, którzy byli straszni wszystkim obywatelom jego.
18 Tedy sie zatrwoza wyspy w dzien upadku twego; zatrwoza sie mówie wyspy morskie nad zginieniem twojem.
19 Bo tak mówi panujacy Pan: Gdy cie uczynie miastem spustoszonem, jako miasta, w których nie mieszkaja, gdy na cie przepasc przywiode, tak, ze cie wody wielkie przykryja;
20 Gdy uczynie, ze zstapisz z tymi, którzy zstepuja do dolu, do ludu dawnego, a poloze cie w najnizszych stronach ziemi, na pustyniach dawnych, z tymi, co zstepuja do dolu, aby nie mieszkano w tobie, tedy dokaze slawy w ziemi zyjacych.
21 Bo uczynie to, ze bedziesz na wielki postrach, gdy cie nie stanie; a chocby cie szukano, nie znajda cie na wieki, mówi panujacy Pan.