1 I blogoslawil Bóg Noego, i syny jego, i rzekl im: Rozradzajcie sie, i rozmnazajcie sie, i napelniajcie ziemie.
2 A strach wasz i bojazn wasza bedzie nad wszelkiem zwierzeciem ziemi, i nad wszystkiem ptastwem niebieskiem, i nad wszystkiem, co sie rucha na ziemi, i nad wszystkiemi rybami morskiemi: w reke wasze podane sa.
3 Wszystko co sie rucha, i co zyje, wam bedzie na pokarm, jako jarzyne zielona, dalem wam to wszystko.
4 Wszakze miesa z dusza jego, która jest krew jego, jesc nie bedziecie.
5 A zaiste krwi waszej, dusz waszych szukac bede, z reki kazdej bestyi szukac jej bede: takze z reki czlowieczej, z reki kazdego brata jego bede szukal duszy czlowieczej.
6 Kto wyleje krew czlowiecza, przez czlowieka krew jego wylana bedzie: bo na wyobrazenie Boze uczynion jest czlowiek. [1]
7 A wy rozradzajcie sie, i rozmnazajcie sie, rozpladzajcie sie na ziemi, i mnózcie sie na niej.
8 Tedy rzekl Bóg do Noego, i do synów jego z nim, mówiac:
9 A Ja, oto Ja stanowie przymierze moje z wami, i z nasieniem waszem po was. [2] [3]
10 I z kazda dusza zywiaca, która jest z wami: w ptastwie, w bydle, i w kazdem zwierzeciu ziemi, które sa z wami, ze wszystkich, co wyszly z korabia, az do kazdego zwierzecia na ziemi.
11 I postanowie przymierze moje z wami; a nie bedzie zatracone wiecej wszelkie cialo wodami potopu; i nie bedzie wiecej potop na skazenie ziemi.
12 Tedy rzekl Bóg: To jest znak przymierza, który Ja dawam miedzy mna i miedzy wami, i miedzy kazda dusza zywiaca, która jest z wami, w rodzaje wieczne.
13 Luk mój polozylem na obloku, który bedzie na znak przymierza miedzy mna, i miedzy ziemia.
14 I stanie sie, gdy wzbudze ciemny oblok nad ziemia, a ukaze sie luk na obloku:
15 Ze wspomne na przymierze moje, które jest miedzy mna i miedzy wami, i miedzy kazda dusza zywiaca w kazdem ciele; i nie beda wiecej wody na potop, ku wytraceniu wszelkiego ciala.
16 Bedzie tedy luk on na obloku, i wejrze nan, abym wspomnial na przymierze wieczne, miedzy Bogiem i miedzy wszelka dusza zywiaca w kazdem ciele, które jest na ziemi.
17 Zatem rzekl Bóg do Noego: Tenci jest znak przymierza, którem postanowil miedzy mna, i miedzy wszelkiem cialem, które jest na ziemi.
18 A byli synowie Noego, którzy wyszli z korabia, Sem, i Cham, i Jafet; a Cham jest ojcem Chanaan.
19 Ci trzej synowie Noego, przez które sie napelnila ludem wszystka ziemia.
20 Tedy Noe poczal uprawiac ziemie, i nasadzil winnice.
21 Potem pil wino; a upiwszy sie, odkryl sie w namiocie swoim.
22 A ujrzawszy Cham, ojciec Chanaanów, nagosc ojca swego, oznajmil to dwom braciom swoim na dworze.
23 Tedy wziawszy Sem i Jafet szate, a wlozywszy ja oba na ramiona swe, szli wspak, i zakryli nagosc ojca swego; a oblicza ich odwrócone byly, ze nagosci ojca swego nie widzieli.
24 A ocuciwszy sie Noe z wina swego, gdy sie dowiedzial, co mu uczynil syn jego mlodszy, rzekl:
25 Przeklety Chanaan, sluga slug braci swojej bedzie.
26 Rzekl tez: Blogoslawiony Pan Bóg Semów, a niech bedzie Chanaan sluga ich.
27 Niech rozszerzy Bóg Jafeta, i niech mieszka w namieciech Semowych a niech Chanaan sluga ich.
28 I zyl Noe po potopie trzy sta lat, i piecdziesiat lat.
29 I bylo wszystkich dni Noego, dziewiec set lat, i piecdziesiat lat, i umarl. [4]