1 Sprawiedliwym zostaniesz, Panie! jezli sie z toba rozpierac bede; a wszakze o sadach twoich z toba mówic bede. Czemuz sie droga niezboznych szczesci? Czemuz spokojnie zyja wszyscy, którzy bardzo wystapili przeciwko tobie? [1]
2 Wszczepiles ich, i rozkorzenili sie; rosna i owoc wydawaja ci, któryches ust bliskim, ,ale dalekim od nerek ich. [2]
3 Ale ty, Panie, znasz mie, wypatrujesz mie, a doswiadczyles serca mego, ze z toba jest; ale onych ciagniesz jako owce na rzez i gotujesz ich na dzien zabicia, i mówisz:
4 Dokadzeby ziemia plakac, a trawa na wszystkich polach schnac miala? Dla zlosci mieszkajacych w niej gina wszystkie zwierzeta i ptastwo; bo mówia: Nie widzic Pan skonczenia naszego.
5 Poniewaz cie z pieszymi biezacego do ustania przywodza, jakozbys mial zdazyc przy koniach? a poniewaz w ziemi pokoju, w którejs ufal, ustawasz, a cóz sprawisz przy tej nadetosci Jordanu?
6 Bo i bracia twoi i dom ojca twego przeniewierzyli sie tobie, i ci takze wolaja za toba pelnemi usty; ale nie wierzz im, chocby mówili z toba po przyjacielsku.
7 Opuscilem dom swój, odrzucilem dziedzictwo moje; dalem to, co milowala dusza moja, w rece nieprzyjaciól jego.
8 Stalo mi sie dziedzictwo moje jako lew w lesie; wydaje przeciwko mnie glos swój, przetoz go nienawidze.
9 Izali ptakiem drapieznym jest mi dziedzictwo moje? Izali ptastwo bedzie w okolo przeciwko niemu? Idzciez, zbierzcie sie wszystkie zwierzeta polne, zejdzci sie do zeru.
10 Wiele pasterzy popsuje winnice moje, podepcza dzial mój; dzial mój bardzo mily obróca w pustynie sroga.
11 Obróca go w pustynie; plakac bedzie, spustoszony bedac odemnie; ta wszystka ziemia spustoszeje, bo niemasz, ktoby to skladal do serca.
12 Na wszystkie miejsca wysokie w pustyniach przyjda burzyciele, bo miecz Panski pozre wszystko od konca ziemi az do konca ziemi; nie bedzie mialo pokoju zadne cialo.
13 Nasieja pszenicy, ale ciernie zac beda; frasowac sie beda, ale nic nie sprawia, i wstydzic sie beda za urodzaje swoje dla gniewu popedliwosci Panskiej.
14 Tak mówi Pan o wszystkich zlych sasiadach moich, którzy sie dotykaja dziedzictwa, którem dal w dziedzictwo ludowi memu Izraelskiemu: Oto Ja wykorzenie ich z ziemi ich, kiedy dom Judzki wyplenie z posrodku ich.
15 Wszakze gdy ich wyplenie, nawróce sie i zmiluje sie nad nimi, a przywiode zasie kazdego z nich do dziedzictwa jego, i kazdego z nich do ziemi jego.
16 I stanie sie, jezli sie uczac naucza dróg ludu mojego, a przysiegac beda w imieniu mojem, mówiac: Jako zyje Pan, jako oni nauczali lud mój przysiegac przez Baala, tedy pobudowani beda w posrodku ludu mego.
17 Ale jezliby nie usluchali, tedy wykorzenie ten naród, wyplenie i wytrace go, mówi Pan.