1 Tak mówi Pan: Oto Ja wzbudze przeciwko Babilonowi, i przeciwko tym, którzy mieszkaja w posród powstawajacych przeciwko mnie, wiatr zarazliwy;
2 I posle na Babiilon przewiewaczy, którzy go przewiewac beda, i wypróznia ziemie jego, gdyz beda przeciwko niemu zewszad w dzien ucisku.
3 Do tego, który mocno ciagnie luk swój, a postepuje w pancerzu swoim, rzeke: Nie folgujcie mlodziencom jego, wygladzcie wszystko wojsko jego.
4 Niech polegna pobici w ziemi Chaldejskiej, a poprzebijani po ulicach jego.
5 Bo nie jest opuszczony Izrael i Juda od Boga swego, od Pana zastepów, choc ziemia ich pelna jest przestepstwa przeciwko Swietemu Izraelskiemu. [1]
6 Uciekajcie z posrodku Babilonu, a niech zachowa kazdy dusze swoje, abyscie nie byli zatraceni w nieprawosci jego; bo czas bedzie pomsty Panskiej, sam mu zaplate odda.
7 Bylci Babilon kubkiem zlotym w rece Panskiej, upajajacym wszystke ziemie; wino jego pily narody, dlatego poszalaly narody;
8 Ale nagle upadnie Babilon, i starty bedzie; rozkwilcie sie nad nim, nabierzcie olejku balsamowego dla bolesci jego, owa sie wyleczy.
9 Leczylismy Babilon, ale nie jest uleczony. Opuscmyz go, a pójdzmy kazdy do ziemi swej; bo sad jego az do nieba siega, i wyniósl sie az pod obloki.
10 Wywiódl Pan sprawiedliwosci nasze. Pójdzcie, a opowiadajmy na Syonie dzielo Pana, Boga naszego.
11 Wyostrzcie strzaly, sporzadzcie tarcze. Wzbudzil Pan ducha królów Medskich; bo przeciwko Babilonowi zamysl jego, aby go wytracil, gdyz pomsta Panska jest pomsta kosciola jego.
12 Podniescie choragiew na murach Babilonskich, przyczyncie strazy, postawcie strózów, nagotujcie zasadzki; bo i umyslil Pan i wykona, co wyrzekl przeciwko obywatelom Babilonskim.
13 O ty, który mieszkasz nad wodami wielkiemi! o bogaty w skarby! przyszedl koniec twój, kres lakomstwa twego.
14 Przysiagl Pan zastepów na dusze swoje, ze cie napelni ludzmi, jako chrzaszczami, którzy uczynia nad toba okrzyk wojenny.
15 Onci to jest, który uczynil ziemie moca swoja, który utwierdzil okrag swiata madroscia swoja, i roztropnoscia swoja rozpostarl niebiosa; [2] [3]
16 Który gdy glos wypuszcza, wody na niebie szumia, a który sprawuje, aby wystepowaly pary od konczyn ziemi, i blyskawice ze dzdzem przywodzi, a wywodzi wiatr z skarbów swoich.
17 Tak zglupial kazdy czlowiek, ze tego nie zna, ze pohanbiony bywa zlotnik od obrazu rytego; bo klamstwem jest ulanie jego, a niemasz w nich ducha.
18 Marnoscia sa a dzielo bledów; zgina czasu nawiedzenia swego.
19 Nie takowyc jest dzial Jakóbowy; bo on jest który wszystko stworzyl, a Izrael jest pretem dziedzictwa jego; Pan zastepów imie jego. [4]
20 Mlotemes ty moim kruszacym, orezem wojennym, abym pokruszyl przez cie narody, i poburzyl przez cie królestwa;
21 Abym pokruszyl przez cie konia i jezdnego, abym pokruszyl przez cie wóz i tego, co na nim jezdzi;
22 Abym pokruszyl przez cie meza i niewiaste, abym pokruszyl przez cie starca i dziecie, abym pokruszyl przez cie mlodzienca i panne;
23 Abym pokruszyl przez cie pasterza i trzode jego, abym pokruszyl przez cie oracza, i sprzezaj jego, abym pokruszyl przez cie ksiazat i hetmanów.
24 Ale juz oddam Babilonowi, i wszystkim obywatelom Chaldejskim za wszystkie zlosci ich, które czynili Syonowi przed oczyma waszemi, mówi Pan.
25 Otom Ja jest przeciwko tobie, o góro kazaca! mówi Pan, która kazisz wszystke ziemie, i wyciagne reke moje przeciwko tobie, a zwale cie z skal, i uczynie cie góra spalenia;
26 A nie wezma z ciebie kamienia do wegla, ani kamienia do gruntów; bo pustynia wieczna bedziesz, mówi Pan.
27 Podniescie choragiew w ziemi, trabcie w trabe miedzy narodami, zgotujcie przeciwko niemu narody, zwolajcie przeciwko niemu królestwa Ararad, Minny, i Aschenas; postanówcie przeciwko niemu hetmana, przywiedzcie konie jako chrzaszcze najezone;
28 Zgotujcie przeciwko niemu narody, królów Medskich, ksiazat ich, i wszystkich hetmanów ich, ze wszystka ziemia wladzy ich;
29 Tedy zadrzy ziemia, i rozboleje sie, gdy wykonane beda przeciwko Babilonowi mysli Panskie, aby obrócil ziemie Babilonska w pustynie, aby zostala bez obywatela.
30 Przestana mocarze Babilonscy walczyc, usiada w zamkach, ustanie mestwo ich, beda jako niewiasty; zapali mieszkania ich, pokruszone beda zawory ich.
31 Goniec spotka drugiego gonca, a posel zabiezy poslowi, aby opowiedzieli królowi Babilonskiemu, iz wzieto miasto jego z jednej strony,
32 A iz brody ubiezono, i jeziora wypalano ogniem, a mezowie waleczni ustraszeni sa.
33 Bo tak mówi Pan zastepów, Bóg Izraelski: Córka Babilonska jest jako bojewisko, czas deptania jej przyszedl; jeszcze maluczko, a przyjdzie czas zniwa jej.
34 Pozarl mie, potarl mie Nabuchodonozor, król Babilonski, uczynil mie naczyniem próznem, polknal mie jako smok, napelnil brzuch swój rozkoszami mojemi, i wygnal mie.
35 Gwalt mnie i cialu memu uczyniony niech przyjdzie na Babilon, mówi obywatelka Syonska, a krew moja na obywateli Chaldejskich, mówi Jeruzalem.
36 Przetoz tak mówi Pan: Oto sie Ja zastawie o krzywde twoje, a pomszcze sie za cie; bo wysusze morze jego, wysusze i zródla jego.
37 I bedzie Babilon obrócony w mogily, w mieszkanie smoków, w zdumienie, i w poswistanie, i bedzie bez obywatela.
38 Pospolu jako lwy ryczec beda, a skomlec jako szczenieta lwie.
39 Gdy sie zapala, uczynie im uczte, i tak ich upoje, ze krzyczec i snem wiecznym zasnac musza, tak, aby nie ocucili, mówi Pan. [5]
40 Powiode ich jako baranki ku zabiciu, jako barany i kozly.
41 Jakozby dobyty mógl byc Sesach? Jakozby wzieta byc mogla chwala wszystkiej ziemi? Jakozby mógl przyjsc na spustoszenie Babilon miedzy narodami?
42 Wystapi przeciwko Babilonowi morze, mnóstwem walów jego okryte bedzie.
43 Miasta jego beda spustoszeniem, ziemia sucha i pusta, ziemia, w której miastach nikt nie bedzie mieszkal, ani bedzie chodzil przez nia syn czlowieczy.
44 Nawiedze tez Bela w Babilonie, i wydre, co byl polknal, z geby jego; i nie beda sie wiecej do niego zbiegac narody, i mury takze Babilonskie upadna. [6]
45 Wyjdzcie z posrodku jego, ludu mój! a wybaw kazdy dusze swoje przed gniewem zapalczywosci Panskiej.
46 A nie badzcie miekkiego serca, ani sie lekajcie wiesci, która bedzie slychac w tej ziemi; gdy przyjdzie jednego roku nowina, potem drugiego roku wiesc i gwalt w ziemi, a pan na pana.
47 Przetoz oto dni przyjda, w które Ja nawiedze balwany ryte Babilonskie, a wszystka ziemia jego pohanbiona bedzie, i wszyscy pobici jego polegna w posrodku niego.
48 I beda nad Babilonem spiewac niebiosa i ziemia, i wszystko, co na nich jest, gdy z pólnocy przyjda nan pustoszyciele, mówi Pan.
49 Jako Babilon porazil onych pobitych Izraelskich, tak z Babilonu polegna pobici po wszystkiej ziemi.
50 O którzyscie uszli miecza, idzcie, nie stójcie! wspominajcie z daleka na Pana, a Jeruzalem niech wstepuje na serce wasze.
51 Rzeczcie: Wstydzimy sie, ze slyszymy uraganie; hanba okryla twarzy nasze, bo cudzoziemcy wchodza do swiatnic domu Panskiego.
52 Przetoz oto dni przychodza, mówi Pan, ze nawiedze ryte balwany jego, a po wszystkiej ziemi jego zraniony stekac bedzie.
53 Chociazby Babilon wstapil na niebo, i obwarowal na wysokosci moc swoje, przecie odemnie przyjda pustoszyciele jego, mówi Pan.
54 Glos wolania z Babilonu, a starcie wielkie z ziemi Chaldejskiej;
55 Bo Pan Babilon zburzy i wytraci z niego glos wielki, chocby huczaly waly ich jako wody wielkie, i wydany byl szum glosu ich.
56 Gdy nan, to jest na Babilon, pustoszyciel przyciagnie pojmani beda mocarze jego, pokruszone beda luki ich; bo Bóg nagrody, Pan nagrodzi im sowicie;
57 Opoi ksiazat jego i medrców jego, wodzów jego, i urzedników jego, i mocarzy jego, aby zasneli snem wiecznym, a nie ocucili, mówi król, Pan zastepów imie jego.
58 Tak mówi Pan zastepów: Mur Babilonski szeroki do gruntu zburzony bedzie, i bramy jego wysokie ogniem spalone beda, a ludzie darmo pracowac beda, a narody przy ogniu pomdleja.
59 Toc jest slowo, które rozkazal Jeremijasz prorok Sarajaszowi, synowi Neryjasza, syna Maasejaszowego, gdy odszedl od Sedekijasza, króla Judzkiego, do Babilonu, roku czwartego królowania jego; (a Sarajasz byl ksiazeciem w Menucha.)
60 Gdy zapisal Jeremijasz wszystko zle, które przyjsc mialo na Babilon, w ksiegi jedne, wszystkie te slowa, które sa napisane przeciwko Babilonowi.
61 I rzekl Jeremijasz do Sarajasza: Gdy przyjdziesz do Babilonu, i ogladasz go, tedy przeczytasz te wszystkie slowa,
62 A rzeczesz: O Panie! tys mówil przeciwko miejscu temu, ze je wytracisz, aby w niem nie mieszkal nikt, ani z ludzi ani z bydlat, ale zeby bylo pustkami wiecznemi.
63 A gdy do konca przeczytasz te ksiegi, przywiazesz do nich kamien, i wrzucisz je w posród Eufratesa,
64 A rzeczesz: Tak zatopiony bedzie Babilon, a nie powstanie wiecej z tego zlego, które Ja nan przywiode, choc ustawac beda. Az dotad slowa Jeremijaszowe.