Księga Nehemiasza w Biblii hebrajskiej w dużej mierze ma formę pierwszoosobowego pamiętnika dotyczącego odbudowy murów Jerozolimy po wygnaniu babilońskim przez Nehemiasza, Żyda, który jest wysokim urzędnikiem na perskim dworze, oraz poświęcenia miasto i jego lud do praw Bożych (Tory). Od XVI wieku na ogół traktowana jest jako osobna księga w Biblii. Przed tą datą została włączona do Księgi Ezdrasza; ale w łacińskich Bibliach chrześcijańskich od XIII wieku Wulgata Księga Ezdrasza została podzielona na dwa teksty, zwane odpowiednio pierwszą i drugą księgą Ezdrasza; separację, która została kanonizowana wraz z pierwszymi drukowanymi bibliami po hebrajsku i po łacinie. Reformowane protestanckie tłumaczenia Biblii z połowy XVI wieku wydane w Genewie jako pierwsze wprowadziły nazwę „Księga Nehemiasza” dla tekstu zwanego poprzednio „Drugą Księgą Ezdrasza”.