1 Przedniejszemu spiewakowi psalm Dawidowy. [1] [2]
2 Niebiosa opowiadaja chwale Boza, a dzielo rak jego rozpostarcie oznajmuje.
3 Dzien dniowi podaje slowo, a noc nocy pokazuje umiejetnosc,
4 Niemasz jezyka ani mowy, gdzieby glosu ich slychac nie bylo.
5 Na wszystke ziemie wyszedl porzadek ich, a na konczyny okregu ziemi slowa ich; sloncu na nich namiot wystawil.
6 A to jako oblubieniec wychodzi z loznicy swojej; raduje sie jako olbrzym, który ma biezec w droge. [3]
7 Wychodzi od konczyn niebios, a obchodzi je az do konczyn ich, a niemasz nic, coby sie moglo ukryc przed goracem jego.
8 Zakon Panski jest doskonaly, nawracajacy dusze; swiadectwo Panskie wierne, dawajace madrosc nieumiejetnemu.
9 Przykazania Panskie sa prawe, uweselajace serce; przykazanie Panskie czyste, oswiecajace oczy. [5]
10 Bojazn Panska czysta, trwajaca na wieki; sady Panskie sa prawdziwe, a przytem i sprawiedliwe;
11 Pozadliwsze nad zloto, i nad wiele najwyborniejszego zlota, i slodsze nad miód i nad plastr miodowy.
12 Sluga tez twój bywa oswiecony przez nie; a kto ich przestrzega, odnosi zaplate wielka. [4]
13 Ale wystepki któz zrozumie? od tajemnych wystepków oczysc mie.
14 I od swawolnych zachowaj sluge twego, aby nie panowali nademna; tedy doskonalym bede, a bede oczyszczony od przestepstwa wielkiego.
15 Niechze beda przyjemne slowa ust moich, i rozmyslanie serca mego przed obliczem twojem, Panie, skalo moja, i odkupicielu mój!