1 Przedniejszemu spiewakowi z synów Korego na Sosannim psalm nauczajacy, a piesn weselna.
2 Wydalo serce moje slowo dobre; rozprawiac bede piesni moje, o królu! jezyk mój bedzie jako pióro predkiego pisarza.
3 Piekniejszys nad synów ludzkich; rozlala sie wdziecznosc po wargach twoich, przeto, ze cie poblogoslawil Bóg az na wieki. [1]
4 Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaz chwale twoje, i zacnosci twoje.
5 A w dostojnosci twojej szczesliwie wywiedz z slowem prawdy, cichosci, i sprawiedliwosci, a dokaze strasznych rzeczy prawica twoja.
6 Strzaly twoje ostre; od nich narody pod cie upadna, a serce nieprzyjaciól królewskich przenikna.
7 Stolica twoja, o Boze! na wieki wieków; laska sprawiedliwosci jest laska królestwa twego.
8 Umilowales sprawiedliwosc, a nienawidziles nieprawosci; przetoz pomazal cie, o Boze! Bóg twój olejkiem wesela nad uczestników twoich.
9 Myrra, aloe, i kassyja wszystkie szaty twoje pachna, gdy wychodzisz z palaców z kosci sloniowych urobionych, nad tych, którzy cie uweselaja.
10 Córki królewskie sa miedzy twemi zacnemi bialemi glowami; stanela malzonka po prawicy twojej w kosztownem zlocie z Ofir.
11 Sluchajze córko, a obacz, i naklon ucha twego, a zapomnij narodu twego, i domu ojca twojego.
12 A zakocha sie król w pieknosci twojej, albowiem on jest Panem twoim; przetoz klaniaj sie przed nim.
13 Tyryjczycy takze z upominkami przed obliczem twojem klaniac sie beda, najbogatsi z narodów.
14 Wszystka zacnosc córki królewskiej jest wewnatrz, a szaty jej bramowane sa zlotem.
15 W odzieniu haftowanem przywioda ja do króla; takze panny za nia, towarzyszki jej, przywioda do ciebie.
16 Przywioda je z weselem i z radoscia, a wnijda na palac królewski.
17 Miasto ojców twych bedziesz miec synów twych, których postanowisz ksiazetami po wszystkiej ziemi.
18 Wspominac bede imie twoje od kazdego rodzaju do rodzaju: dlatego cie narody wyslawiac beda na wieki wieków.