1 I ukazal sie cud wielki na niebie: Niewiasta obleczona w slonce, a ksiezyc pod nogami jej, a na glowie jej byla korona z dwunastu gwiazd;
2 A bedac brzemienna, wolala pracujac ku porodzeniu i meczyla sie, aby porodzila.
3 I ukazal sie drugi cud na niebie, a oto smok wielki rydzy, majac siedm glów i rogów dziesiec, a na glowach jego siedm koron; [1]
4 A ogon jego ciagnal trzecia czesc gwiazd niebieskich i zrzucil je na ziemie; a smok on stanal przed niewiasta, która miala porodzic, aby skoro by porodzila, pozarl dziecie jej.
5 I urodzila syna, mezczyzne, który ma rzadzic wszystkie narody laska zelazna; i porwane jest dziecie jej do Boga i do stolicy jego,
6 A niewiasta uciekla na pustynie, gdzie ma miejsce od Boga zgotowane, aby ja tam zywiono przez dni tysiac dwiescie i szescdziesiat.
7 I stala sie bitwa na niebie. Michal i Aniolowie jego potykali sie z smokiem, smok sie tez potykal i aniolowie jego. [2] [3] [4] [5] [6]
8 Ale nie przemogli, ani miejsce ich dalej znalezione jest na niebie. [7]
9 I zrzucony jest smok wielki, waz on starodawny, którego zowia dyjablem i szatanem, który zwodzi wszystek okrag swiata; zrzucony jest na ziemie i aniolowie jego z nim sa zrzuceni. [8]
10 I slyszalem glos wielki mówiacy na niebie: Terazci sie stalo zbawienie i moc, i królestwo Boga naszego, i zwierzchnosc Chrystusa jego, iz zrzucony jest oskarzyciel braci naszych, który na nich skarzyl przed oblicznoscia Boga naszego we dnie i w nocy.
11 Ale go oni zwyciezyli przez krew Baranka i przez slowa swiadectwa swego, a nie umilowali duszy swojej az do smierci.
12 Przetoz rozweselcie sie nieba! i wy, którzy mieszkacie na nich. Biada mieszkajacym na ziemi i na morzu! iz zstapil dyjabel do was, majac wielki gniew, wiedzac, iz krótki czas ma.
13 A gdy wiedzial smok, iz byl zrzucony na ziemie, przesladowal niewiaste, która byla porodzila mezczyzne.
14 I dano niewiescie dwa skrzydla orla wielkiego, aby leciala od oblicznosci wezowej na pustynie, na miejsce swoje, gdzie by ja zywiono przez czas i czasy, i polowe czasu.
15 I wypuscil waz z geby swojej za niewiasta wode jako rzeke, chcac sprawic, aby ja rzeka porwala.
16 Ale ziemia ratowala niewiaste; i otworzyla ziemia usta swoje, i wypila rzeke, która byl wypuscil smok z geby swojej.
17 I rozgniewal sie smok na niewiaste, i poszedl, aby walczyl z drugimi z nasienia jej, którzy zachowuja przykazania Boze i maja swiadectwo Jezusa Chrystusa.
18 I stanalem na piasku morskim.