1 Cóz tedy, rzeczemy, znalazl Abraham, ojciec nasz wedlug ciala?
2 Bo jezli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma sie czem chlubic, ale nie u Boga.
3 Albowiem cóz Pismo mówi? Uwierzyl Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwosc. [1]
4 A robiacemu zaplata nie bywa przyczytana podlug laski, ale podlug dlugu;
5 Nie robiacemu zas, lecz wierzacemu w tego, który usprawiedliwia niepoboznego, przyczytana bywa wiara jego za sprawiedliwosc.
6 Jako i Dawid powiada, ze blogoslawienstwo czlowieka jest, któremu Bóg przyczyta sprawiedliwosc bez uczynków, mówiac:
7 Blogoslawieni, których odpuszczone sa nieprawosci, a których zakryte sa grzechy;
8 Blogoslawiony maz, któremu Pan grzechu nie przyczyta.
9 To tedy blogoslawienstwo tylko na obrzezke przychodzi, czy tez na nieobrzezke? Gdyz mówimy, iz wiara Abrahamowi jest przyczytana za sprawiedliwosc.
10 Jakoz mu tedy jest przyczytano? Gdy byl w obrzezce, czyli w nieobrzezce? Nie w obrzezce, ale w nieobrzezce.
11 I przyjal znak obrzezki za pieczec sprawiedliwosci onej wiary, która byla w nieobrzezce, na to, aby byl ojcem wszystkich wierzacych w nieobrzezce, aby i onym przyczytana byla sprawiedliwosc;
12 I aby byl ojcem obrzezki, nie tylko tych, którzy sa z obrzezki, ale tez i tych, którzy chodza stopami wiary ojca naszego Abrahama, która byla w nieobrzezce.
13 Albowiem nie przez zakon sie stala obietnica Abrahamowi albo nasieniu jego, aby byl dziedzicem swiata, ale przez sprawiedliwosc wiary. [2]
14 Bo jezli ci, którzy sa z zakonu, dziedzicami sa, tedyc zniszczala wiara i wniwecz sie obrócila obietnica.
15 Gdyz zakon gniew sprawuje; albowiem gdzie zakonu nie masz, tam ani przestepstwa.
16 Przetoz z wiary jest dziedzictwo, aby bylo z laski, i zeby byla warowna obietnica wszystkiemu nasieniu, nie tylko temu, które jest z zakonu, ale i temu, które jest z wiary Abrahamowej, który jest ojcem nas wszystkich;
17 (Jako napisano: Ojcem wielu narodów wystawilem cie) przed Bogiem, któremu uwierzyl, który ozywia umarle i który przywoluje te rzeczy, których nie masz, i jakoby byly.
18 Który (Abraham) przeciwko nadziei w nadzieje uwierzyl, ze sie stanie ojcem wielu narodów wedlug tego, co mu powiedziano: Tak bedzie nasienie twoje.
19 A nie bedac slabym w wierze, nie patrzyl na cialo swoje juz obumarle, majac okolo stu lat, ani na obumarly zywot Sary.
20 O obietnicy tedy Bozej nie watpil z niedowiarstwa; ale sie umocnil wiara i dal chwale Bogu, [3]
21 Bedac tez tego pewien, ze cokolwiek on obiecal, mocen jest i uczynic.
22 Przetoz przyczytano mu to za sprawiedliwosc.
23 A nie napisano tego dla niego samego, iz mu to przyczytano,
24 Ale i dla nas, którym ma byc przyczytano, którzy wierzymy w tego, który wzbudzil Jezusa, Pana naszego, z martwych;
25 Który wydany jest dla grzechów naszych, a wstal z martwych dla usprawiedliwienia naszego.