Księga Syracha (/ˈsaɪræk/) lub Ecclesiasticus (/ɪˌkliːziˈæstɪkəs/; w skrócie Ecclus.), to żydowskie dzieło, pierwotnie w języku hebrajskim, dotyczące nauk etycznych, od około 200 do 175 pne, napisane przez judejskiego skrybę Bena Sirę z Jerozolimy , za natchnieniem swego ojca Jozuego syna Syracha, czasami nazywanego Jezusem synem Syracha lub Jeszuą ben Eliezer ben Sira.
W Egipcie przetłumaczył ją na język grecki bezimienny wnuk autora, dodając prolog. Ten prolog jest powszechnie uważany za najwcześniejszy świadek kanonu [potrzebne wyjaśnienie] ksiąg prorockich, a zatem data tekstu jest przedmiotem intensywnej analizy. Sama księga jest największą księgą mądrości od starożytności, jaka przetrwała.