1 Ölü sinekler attarin itirini kokutur. Biraz aptallik da bilgeligi ve sayginligi bastirir.
2 Bilgenin yüregi hep dogruya egilimlidir, Akilsizin ise, hep yanlisa.
3 Yolda yürürken bile akilsizin akli kittir, Akilsiz oldugunu herkese gösterir.
4 Yöneticinin öfkesi sana karsi alevlenirse, Yerinden ayrilma; Çünkü serinkanlilik büyük yanlislari bastirir.
5 Günesin altinda gördügüm bir haksizlik var, Yöneticiden kaynaklanan bir yanlisi andiriyor:
6 Zenginler düsük makamlarda otururken, Aptallar yüksek makamlara ataniyor.
7 Köleleri at sirtinda, Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.
8 Çukur kazan içine kendi düser, Duvarda gedik açani yilan sokar.
9 Tas çikaran tastan incinir, Odun yaran tehlikeye girer.
10 Balta körse, agzi bilenmemisse, Daha çok güç gerektirir; Ama bilgelik basari dogurur.
11 Yilan büyü yapilmadan önce sokarsa, Büyücünün yarari olmaz.
12 Bilgenin agzindan çikan sözler benimsenir, Oysa akilsiz kendi agziyla yikimina yol açar.
13 Sözünün basi aptallik, Sonu zirdeliliktir.
14 Akilsiz konustukça konusur. Kimse ne olacagini bilmez. Kim ona kendisinden sonra ne olacagini bildirebilir?
15 Akilsizin emegi kendini öylesine yipratir ki, Kente bile nasil gidecegini bilemez.
16 Kralin bir çocuksa, Önderlerin sabah sölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!
17 Kralin soyluysa, Önderlerin sarhosluk için degil Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!
18 Tembellikten dam çöker, Miskinlikten çati akar.
19 Sölen eglenmek için yapilir, Sarap yasama sevinç katar, Paraysa her ihtiyaci karsilar.
20 Içinden bile krala sövme, Yatak odanda zengine lanet etme, Çünkü gökte uçan kuslar haber tasir, Kanatli varliklar söyledigini aktarir.