1 Günesin altinda insana agir gelen bir kötülük gördüm:
2 Adam vardir, Tanri kendisine mal, mülk, sayginlik verir, yerine gelmeyecek istegi yoktur. Ama Tanri yemesine izin vermez; bir yabanci yer. Bu da bos ve aci bir derttir.
3 Bir adam yüz çocuk babasi olup uzun yillar yasamis, ama uzun ömrüne karsilik, zenginligin tadini çikaramamis, bir mezara bile gömülmemisse, düsük çocuk ondan iyidir derim.
4 Çünkü düsük çocuk bos yere doguyor, karanlik içinde geçip gidiyor, adi karanliga gömülüyor.
5 Ne günes yüzü görüyor, ne de bir sey taniyor. Öbür adam iki kez biner yil yasasa bile mutluluk duymaz, düsük çocuk ondan rahattir. Hepsi ayni yere gitmiyor mu?
6 (#6:5)
7 Insan hep bogazi için çalisir, Yine de doymaz.
8 Bilgenin akilsizdan ne üstünlügü var? Yoksul baskasina nasil davranacagini bilmekle ne yarar saglar?
9 Gözün gördügü gönlün çektiginden iyidir. Bu da bos ve rüzgari kovalamaya kalkismaktir.
10 Ne varsa, adi çoktan konmustur, Insanin da ne oldugu biliniyor. Kimse kendinden güçlü olanla çekisemez.
11 Söz çogaldikça anlam azalir, Bunun kime yarari olur?
12 Çünkü gölge gibi gelip geçen kisa ve bos ömründe insana neyin yararli oldugunu kim bilebilir? Bir adama kendisinden sonra günesin altinda neler olacagini kim söyleyebilir?