1 Yakup babasinin yabanci olarak kalmis oldugu Kenan ülkesinde yasadi.
2 Yakup soyunun öyküsü: Yusuf on yedi yasinda bir gençti. Babasinin karilari Bilha ve Zilpa'dan olan üvey kardesleriyle birlikte sürü güdüyordu. Kardeslerinin yaptigi kötülükleri babasina ulastirirdi.
3 Israil Yusuf'u öbür ogullarinin hepsinden çok severdi. Çünkü Yusuf onun yasliliginda dogmustu. Yusuf'a uzun, renkli bir giysi yaptirmisti.
4 Yusuf'un kardesleri babalarinin onu kendilerinden çok sevdigini görünce, ondan nefret ettiler. Yusuf'a tatli söz söylemez oldular.
5 Yusuf bir düs gördü. Bunu kardeslerine anlatinca, ondan daha çok nefret ettiler.
6 Yusuf, "Lütfen gördügüm düsü dinleyin!" dedi,
7 "Tarlada demet bagliyorduk. Ansizin benim demetim kalkip dikildi. Sizinkilerse, çevresine toplanip önünde egildiler."
8 Kardesleri, "Basimiza kral mi olacaksin? Bizi sen mi yöneteceksin?" dediler. Düslerinden, söylediklerinden ötürü ondan büsbütün nefret ettiler.
9 Yusuf bir düs daha görüp kardeslerine anlatti. "Dinleyin, bir düs daha gördüm" dedi, "Günes, ay ve on bir yildiz önümde egildiler."
10 Yusuf babasiyla kardeslerine bu düsü anlatinca, babasi onu azarladi: "Ne biçim düs bu?" dedi, "Ben, annen, kardeslerin gelip önünde yere mi egilecegiz yani?"
11 Kardesleri Yusuf'u kiskaniyordu, ama bu olay babasinin aklina takildi.
12 Bir gün Yusuf'un kardesleri babalarinin sürüsünü gütmek için Sekem'e gittiler.
13 Israil Yusuf'a, "Kardeslerin Sekem'de sürü güdüyorlar" dedi, "Gel seni de onlarin yanina göndereyim." Yusuf, "Hazirim" diye yanitladi.
14 Babasi, "Git kardeslerine ve sürüye bak" dedi, "Her sey yolunda mi, degil mi, bana haber getir." Böylece onu Hevron Vadisi'nden gönderdi. Yusuf Sekem'e vardi.
15 Kirda dolasirken bir adam onu görüp, "Ne ariyorsun?" diye sordu.
16 Yusuf, "Kardeslerimi ariyorum" diye yanitladi, "Buralarda sürü güdüyorlar. Nerede olduklarini biliyor musun?"
17 Adam, "Buradan ayrildilar" dedi, "'Dotan'a gidelim' dediklerini duydum." Böylece Yusuf kardeslerinin pesinden gitti ve Dotan'da onlari buldu.
18 Kardesleri onu uzaktan gördüler. Yusuf yanlarina varmadan, onu öldürmek için düzen kurdular.
19 Birbirlerine, "Iste düs hastasi geliyor" dediler, [1]
20 "Hadi onu öldürüp kuyulardan birine atalim. Yabanil bir hayvan yedi deriz. Bakalim o zaman düsleri ne olacak!"
21 Ruben bunu duyunca Yusuf'u kurtarmaya çalisti: "Canina kiymayin" dedi,
22 "Kan dökmeyin. Onu su issiz yerdeki kuyuya atin, ama kendisine dokunmayin." Amaci Yusuf'u kurtarip babasina geri götürmekti.
23 Yusuf yanlarina varinca, kardesleri sirtindaki renkli uzun giysiyi çekip çikardilar [2]
24 ve onu susuz, bos bir kuyuya attilar.
25 Yemek yemek için oturduklarinda, Gilat yönünden bir Ismaili kervaninin geldigini gördüler. Develeri kitre, pelesenk, laden yüklüydü. Misir'a gidiyorlardi.
26 Yahuda, kardeslerine, "Kardesimizi öldürür, suçumuzu gizlersek ne kazaniriz?" dedi,
27 "Gelin onu Ismaililer'e satalim. Böylece canina dokunmamis oluruz. Çünkü o kardesimizdir, ayni kani tasiyoruz." Kardesleri kabul etti.
28 Midyanli tüccarlar oradan geçerken, kardesleri Yusuf'u kuyudan çekip çikardilar, yirmi gümüse Ismaililer'e sattilar. Ismaililer Yusuf'u Misir'a götürdüler.
29 Kuyuya geri dönen Ruben Yusuf'u orada göremeyince üzüntüden giysilerini yirtti.
30 Kardeslerinin yanina gidip, "Çocuk orada yok" dedi, "Ne yapacagim simdi ben?"
31 Bunun üzerine bir teke keserek Yusuf'un renkli uzun giysisini kanina buladilar.
32 Giysiyi babalarina götürerek, "Bunu bulduk" dediler, "Bak, bakalim, oglunun mu, degil mi?"
33 Yakup giysiyi tanidi, "Evet, bu oglumun giysisi" dedi, "Onu yabanil bir hayvan yemis olmali. Yusuf'u parçalamis olsa gerek."
34 Yakup üzüntüden giysilerini yirtti, beline çul sardi, oglu için uzun süre yas tuttu. [3]
35 Bütün ogullari, kizlari onu avutmaya çalistilarsa da o avunmak istemedi. "Oglumun yanina, ölüler diyarina yas tutarak gidecegim" diyerek oglu için aglamaya devam etti.
36 Bu arada Midyanlilar da Yusuf'u Misir'da firavunun bir görevlisine, muhafiz birligi komutani Potifar'a sattilar.