1 Kenan ülkesinde kitlik siddetlenmisti.
2 Misir'dan getirilen bugday tükenince Yakup, ogullarina, "Yine gidin, bize biraz yiyecek alin" dedi.
3 Yahuda, "Adam bizi siki siki uyardi" diye karsilik verdi, "'Kardesiniz sizinle birlikte gelmezse, yüzümü göremezsiniz' dedi.
4 Kardesimizi bizimle gönderirsen, gider sana yiyecek aliriz.
5 Göndermezsen gitmeyiz. Çünkü o adam, 'Kardesinizi birlikte getirmezseniz, yüzümü göremezsiniz' dedi."
6 Israil, "Niçin adama bir kardesiniz daha oldugunu söyleyerek bana bu kötülügü yaptiniz?" dedi.
7 Söyle yanitladilar: "Adam, 'Babaniz hâlâ yasiyor mu? Baska kardesiniz var mi?' diye sordu. Bizimle ve akrabalarimizla ilgili öyle sorular sordu ki, yanit vermek zorunda kaldik. Kardesinizi getirin diyecegini nereden bilebilirdik?"
8 Yahuda, babasi Israil'e, "Çocugu benimle gönder, gidelim" dedi, "Sen de biz de yavrularimiz da ölmez, yasariz.
9 Ona ben kefil oluyorum. Beni sorumlu say. Eger onu geri getirmez, önüne çikarmazsam, ömrümce sana karsi suçlu sayilayim.
10 Çünkü gecikmeseydik, simdiye dek iki kez gidip gelmis olurduk."
11 Bunun üzerine Israil, "Öyleyse gidin" dedi, "Yalniz, torbalariniza bu ülkenin en iyi ürünlerinden biraz pelesenk, biraz bal, kitre, laden, fistik, badem koyun, Misir'in yöneticisine armagan olarak götürün.
12 Yaniniza iki kat para alin. Torbalarinizin agzina konan parayi geri götürün. Belki bir yanlislik olmustur.
13 Kardesinizi alip gidin, o adamin yanina dönün.
14 Her Seye Gücü Yeten Tanri, adamin yüregine size karsi merhamet koysun da, adam öbür kardesinizle Benyamin'i size geri versin. Bana gelince, çocuklarimdan yoksun kalacaksam kalayim."
15 Böylece kardesler yanlarina armaganlar, iki kat para ve Benyamin'i alarak hemen Misir'a gidip Yusuf'un huzuruna çiktilar.
16 Yusuf Benyamin'i yanlarinda görünce, kâhyasina, "Bu adamlari eve götür" dedi, "Bir hayvan kesip hazirla. Çünkü öglen benimle birlikte yemek yiyecekler."
17 Kâhya Yusuf'un buyurdugu gibi onlari Yusuf'un evine götürdü.
18 Ne var ki kardesleri Yusuf'un evine götürüldükleri için korktular. "Ilk gelisimizde torbalarimiza konan para yüzünden götürülüyoruz galiba!" dediler, "Bize saldirip egemen olmak, bizi köle edip eseklerimizi almak istiyor."
19 Yusuf'un kâhyasina yaklasip evin kapisinda onunla konustular:
20 "Aman, efendim!" dediler, "Buraya ilk kez yiyecek satin almaya gelmistik.
21 Konakladigimiz yerde torbalarimizi açinca, bir de baktik ki, paramiz eksiksiz olarak torbalarimizin agzina konmus. Onu size geri getirdik.
22 Ayrica yeniden yiyecek almak için yanimiza baska para da aldik. Paralari torbalarimiza kimin koydugunu bilmiyoruz."
23 Kâhya, "Merak etmeyin" dedi, "Korkmaniza gerek yok. Parayi Tanriniz, babanizin Tanrisi torbalariniza koydurmus. Ben paranizi aldim." Sonra Simon'u onlara getirdi.
24 Kâhya onlari Yusuf'un evine götürüp ayaklarini yikamalari için su getirdi, eseklerine yem verdi.
25 Kardesler öglene, Yusuf'un gelecegi saate kadar armaganlarini hazirladilar. Çünkü orada yemek yiyeceklerini duymuslardi.
26 Yusuf eve gelince, getirdikleri armaganlari kendisine sunup önünde yere kapandilar.
27 Yusuf hatirlarini sorduktan sonra, "Bana sözünü ettiginiz yasli babaniz iyi mi?" dedi, "Hâlâ yasiyor mu?"
28 Kardesleri, "Babamiz kulun iyi" diye yanitladilar, "Hâlâ yasiyor." Sonra saygiyla egilip yere kapandilar.
29 Yusuf göz gezdirirken kendisiyle ayni anneden olan kardesi Benyamin'i gördü. "Bana sözünü ettiginiz küçük kardesiniz bu mu?" dedi, "Tanri sana lütfetsin, oglum."
30 Sonra hemen oradan ayrildi, çünkü kardesini görünce yüregi sizlamisti. Aglayacak bir yer aradi. Odasina girip orada agladi.
31 Yüzünü yikadiktan sonra disari çikti. Kendisini toparlayarak, "Yemegi getirin" dedi.
32 Yusuf'a ayri, kardeslerine ayri, Yusuf'la yemek yiyen Misirlilar'a ayri hizmet edildi. Çünkü Misirlilar Ibraniler'le birlikte yemek yemez, bunu igrenç sayarlardi.
33 Kardesleri Yusuf'un önünde büyükten küçüge dogru yas sirasina göre oturdular. Saskin saskin birbirlerine baktilar.
34 Yusuf'un masasindan onlara yemek dagitildi. Benyamin'in payi ötekilerden bes kat fazlaydi. Içtiler, birlikte hos vakit geçirdiler.