1 Yusuf gidip firavuna, "Babamla kardeslerim davarlari, sigirlari ve bütün esyalariyla Kenan ülkesinden geldiler" diye haber verdi, "Su anda Gosen bölgesindeler."
2 Sonra kardeslerinden besini seçerek firavunun huzuruna çikardi.
3 Firavun Yusuf'un kardeslerine, "Ne is yapiyorsunuz?" diye sordu. "Biz kullarin atalarimiz gibi çobaniz" diye yanitladilar,
4 "Bu ülkeye geçici bir süre için geldik. Çünkü Kenan ülkesinde siddetli kitlik var. Davarlarimiz için otlak bulamiyoruz. Izin ver, Gosen bölgesine yerleselim."
5 Firavun Yusuf'a, "Babanla kardeslerin yanina geldiler" dedi,
6 "Misir ülkesi senin sayilir. Onlari ülkenin en iyi yerine yerlestir. Gosen bölgesine yerlessinler. Sence aralarinda becerikli olanlar varsa, davarlarima bakmakla görevlendir."
7 Yusuf babasi Yakup'u getirip firavunun huzuruna çikardi. Yakup firavunu kutsadi.
8 Firavun, Yakup'a, "Kaç yasindasin?" diye sordu.
9 Yakup, "Gurbet yillarim yüz otuz yili buldu" diye yanitladi, "Ama yillar çabuk ve zorlu geçti. Atalarimin gurbet yillari kadar uzun sürmedi."
10 Sonra firavunu kutsayip huzurundan ayrildi.
11 Yusuf babasiyla kardeslerini Misir'a yerlestirdi; firavunun buyrugu uyarinca onlara ülkenin en iyi yerinde, Ramses bölgesinde mülk verdi.
12 Ayrica babasiyla kardeslerine ve babasinin ev halkina, sahip olduklari çocuklarin sayisina göre yiyecek sagladi.
13 Kitlik öyle siddetlendi ki, hiçbir ülkede yiyecek bulunmaz oldu. Misir ve Kenan ülkeleri kitliktan kiriliyordu.
14 Yusuf sattigi bugdaya karsilik Misir ve Kenan'daki bütün paralari toplayip firavunun sarayina götürdü.
15 Misir ve Kenan'da para tükenince Misirlilar Yusuf'a giderek, "Bize yiyecek ver" dediler, "Gözünün önünde ölelim mi? Paramiz bitti."
16 Yusuf, "Paraniz bittiyse, davarlarinizi getirin" dedi, "Onlara karsilik size yiyecek vereyim."
17 Böylece davarlarini Yusuf'a getirdiler. Yusuf atlara, davar ve sigir sürülerine, eseklere karsilik onlara yiyecek verdi. Bir yil boyunca hayvanlarina karsilik onlara yiyecek sagladi.
18 O yil geçince, ikinci yil yine geldiler. Yusuf'a, "Efendim, gerçegi senden saklayacak degiliz" dediler, "Paramiz tükendi, davarlarimizi da sana verdik. Canimizdan ve topragimizdan baska verecek bir seyimiz kalmadi.
19 Gözünün önünde ölelim mi? Topragimiz çöle mi dönsün? Canimiza ve topragimiza karsilik bize yiyecek sat. Topragimizla birlikte firavunun kölesi olalim. Bize tohum ver ki ölmeyelim, yasayalim; toprak da çöle dönmesin."
20 Böylece Yusuf Misir'daki bütün topraklari firavun için satin aldi. Misirlilar'in hepsi tarlalarini sattilar, çünkü kitlik onlari buna zorluyordu. Topraklarin tümü firavunun oldu.
21 Yusuf Misir'in bir ucundan öbür ucuna kadar bütün halki kölelestirdi.
22 Yalniz kâhinlerin topragini satin almadi. Çünkü onlar firavundan aylik aliyor, firavunun bagladigi aylikla geçiniyorlardi. Bu yüzden topraklarini satmadilar.
23 Yusuf halka, "Sizi de topraginizi da firavun için satin aldim" dedi, "Iste size tohum, topragi ekin.
24 Ürün devsirdiginizde, beste birini firavuna vereceksiniz. Beste dördünü ise tohumluk olarak kullanacak ve ailelerinizle, çocuklarinizla yiyeceksiniz."
25 "Canimizi kurtardin" diye karsilik verdiler, "Efendimizin gözünde lütuf bulalim. Firavunun kölesi oluruz."
26 Yusuf ürünün beste birinin firavuna verilmesini Misir'da toprak yasasi yapti. Bu yasa bugün de yürürlüktedir. Yalniz kâhinlerin topragi firavuna verilmedi.
27 Israil Misir'da Gosen bölgesine yerlesti. Orada mülk sahibi oldular, çogalip arttilar.
28 Yakup Misir'da on yedi yil yasadi. Ömrü toplam yüz kirk yedi yil sürdü.
29 Ölümü yaklasinca, oglu Yusuf'u çagirip, "Eger benden hosnut kaldinsa, lütfen elini uylugumun altina koy" dedi, "Bana sevgi ve sadakat gösterecegine söz ver. Lütfen beni Misir'da gömme.
30 Atalarima kavustugum zaman beni Misir'dan çikarip onlarin yanina göm." Yusuf, "Dedigin gibi yapacagim" diye karsilik verdi.
31 Israil, "Ant iç" dedi. Yusuf ant içti. Israil yataginin basi ucunda egilip RAB'be tapindi.