1 Yusuf kendini babasinin üzerine atti, aglayarak onu öptü.
2 Babasinin cesedini mumyalamalari için özel hekimlerine buyruk verdi. Hekimler Israil'i mumyaladilar.
3 Bu is kirk gün sürdü. Mumyalama için bu süre gerekliydi. Misirlilar Israil için yetmis gün yas tuttu.
4 Yas günleri geçince, Yusuf firavunun ev halkina, "Eger benden hosnut kaldinizsa, lütfen firavunla konusun" dedi,
5 "Babam bana ant içirdi: 'Ölmek üzereyim. Beni Kenan ülkesinde kendim için kazdirdigim mezara gömeceksin' dedi. ªimdi lütfen firavuna bildirin, izin versin gideyim, babami gömüp geleyim."
6 Firavun, "Git, babani göm, andini yerine getir" dedi.
7 Böylece Yusuf babasini gömmeye gitti. Firavunun bütün görevlileri, sarayin ve Misir'in ileri gelenleri ona eslik etti. [1]
8 Yusuf'un bütün ailesi, kardesleri, babasinin ev halki da onunla birlikteydi. Yalniz çocuklari, davarlarla sigirlari Gosen'de biraktilar.
9 Arabalarla atlilar da onlari izledi. Büyük bir alay olusturdular.
10 ªeria Irmagi'nin dogusunda Atat Harmani'na varinca, yüksek sesle, aci aci agit yaktilar. Yusuf babasi için yedi gün yas tuttu.
11 O bölgede yasayan Kenanlilar, Atat Harmani'ndaki yasi görünce, "Misirlilar ne kadar hüzünlü yas tutuyor!" dediler. Bu yüzden, ªeria Irmagi'nin dogusundaki bu yere Avel-Misrayim adi verildi.
12 Yakup'un ogullari, babalarinin vermis oldugu buyrugu tam tamina yerine getirdiler.
13 Onu Kenan ülkesine götürüp Mamre yakinlarinda Makpela Tarlasi'ndaki magaraya gömdüler. O magarayi mezar yapmak üzere tarlayla birlikte Hititli* Efron'dan Ibrahim satin almisti.
14 Yusuf babasini gömdükten sonra, kendisi, kardesleri ve onunla birlikte babasini gömmeye gelenlerin hepsi Misir'a döndüler.
15 Babalarinin ölümünden sonra Yusuf'un kardesleri, "Belki Yusuf bize kin besliyordur" dediler, "Ya ona yaptigimiz kötülüge karsilik bizden öç almaya kalkarsa?"
16 Böylece Yusuf'a haber gönderdiler: "Babamiz ölmeden önce Yusuf'a söyle deyin diye buyurmustu: 'Kardeslerin sana kötülük yaptilar, lütfen onlarin suçunu, günahini bagisla.' Ne olur simdi günahimizi bagisla. Biz babanin Tanrisi'nin kullariyiz." Yusuf bu haberi alinca agladi.
17 (#50:16)
18 Bunun üzerine kardesleri gidip onun önünde yere kapanarak, "Senin köleniz" dediler.
19 Yusuf, "Korkmayin" dedi, "Ben Tanri miyim?
20 Siz bana kötülük düsündünüz, ama Tanri bugün oldugu gibi birçok halkin yasamini korumak için o kötülügü iyilige çevirdi.
21 Korkmaniza gerek yok, size de çocuklariniza da bakacagim." Yüreklerine dokunacak güzel sözlerle onlara güven verdi.
22 Yusuf'la babasinin ev halki Misir'a yerlestiler. Yusuf yüz on yil yasadi.
23 Efrayim'in üç göbek çocuklarini gördü. Manasse'nin oglu Makir'in çocuklari onun elinde dogdu.
24 Yusuf yakinlarina, "Ben ölmek üzereyim" dedi, "Ama Tanri kesinlikle size yardim edecek; sizi Ibrahim'e, Ishak'a, Yakup'a ant içerek söz verdigi topraklara götürecek."
25 Sonra onlara ant içirerek, "Tanri kesinlikle size yardim edecek" dedi, "O zaman kemiklerimi buradan götürürsünüz."
26 Yusuf yüz on yasinda öldü. Onu mumyalayip Misir'da bir tabuta koydular.