1 "Yeryüzünde insan yasami savasi andirmiyor mu, Günleri gündelikçinin günlerinden farkli mi?
2 Gölgeyi özleyen köle, Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,
3 Miras olarak bana bos aylar verildi, Payima sikintili geceler düstü.
4 Yatarken, 'Ne zaman kalkacagim diye düsünüyorum, Ama gece uzadikça uzuyor, Gün dogana dek dönüp duruyorum.
5 Bedenimi kurt, kabuk kaplamis, Çatlayan derimden irin akiyor.
6 "Günlerim dokumacinin mekiginden hizli, Umutsuz tükenmekte.
7 Ey Tanri, yasamimin bir soluk oldugunu animsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.
8 Su anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, Senin gözlerin üzerimde olacak, Ama ben yok olacagim.
9 Bir bulutun dagilip gitmesi gibi, Ölüler diyarina inen bir daha çikmaz.
10 Bir daha evine dönmez, Bulundugu yer artik onu tanimaz.
11 "Bu yüzden sessiz kalmayacak, Içimdeki sikintiyi dile getirecegim; Canimin acisiyla yakinacagim.
12 Ben deniz ya da deniz canavari miyim ki, Basima bekçi koydun?
13 Yatagim beni rahatlatir, Dösegim acilarimi dindirir diye düsündügümde,
14 Beni düslerle korkutuyor, Görümlerle yildiriyorsun.
15 Öyle ki, bogulmayi, Ölmeyi su yasama yegliyorum.
16 Yasamimdan tiksiniyor, Sonsuza dek yasamak istemiyorum; Çek elini benden, çünkü günlerimin anlami kalmadi.
17 "Insan ne ki, onu büyütesin, Üzerinde kafa yorasin,
18 Her sabah onu yoklayasin, Her an onu sinayasin?
19 Gözünü üzerimden hiç ayirmayacak misin, Tükürügümü yutacak kadar bile beni rahat birakmayacak misin?
20 Günah isledimse, ne yaptim sana, Ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef seçtin? Sana yük mü oldum?
21 Niçin isyanimi bagislamaz, Suçumu affetmezsin? Çünkü yakinda topraga girecegim, Beni çok arayacaksin, ama ben artik olmayacagim."