1 Ellerime vurusmayi, Parmaklarima savasmayi ögreten Kayam RAB'be övgüler olsun!
2 O'dur benim vefali dostum, kalem, Kurtaricim, kulem, Kalkanim, O'na siginirim; O'dur halklari bana boyun egdiren!
3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, Insan soyu ne ki, onu düsünesin?
4 Insan bir solugu andirir, Günleri geçici bir gölge gibidir.
5 Ya RAB, gökleri yar, asagiya in, Dokun daglara, tütsünler.
6 Simsek çaktir, dagit düsmani, Savur oklarini, saskina çevir onlari.
7 Yukaridan elini uzat, kurtar beni; Çikar derin sulardan, Al eloglunun elinden.
8 Onlarin agzi yalan saçar, Sag ellerini kaldirir, yalan yere ant içerler.
9 Ey Tanri, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.
10 Sensin krallari zafere ulastiran, Kulun Davut'u kötülük kilicindan kurtaran.
11 Kurtar beni, özgür kil Eloglunun elinden. Onlarin agzi yalan saçar, Sag ellerini kaldirir, yalan yere ant içerler.
12 O zaman gençliginde Saglikli yetisen fidan gibi olacak ogullarimiz, Sarayin oymali sütunlari gibi olacak kizlarimiz.
13 Her türlü ürünle dolup tasacak ambarlarimiz; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayirlarda davarlarimiz.
14 Semiz olacak sigirlarimiz; Surlarimiza gedik açilmayacak, Insanlarimiz sürgün edilmeyecek, Meydanlarimizda feryat duyulmayacak!
15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka! Ne mutlu Tanrisi RAB olan halka!