1 Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yasayanlar,
2 Halk çocuklari, bey çocuklari, Zenginler, yoksullar!
3 Bilgelik dökülecek agzimdan, Anlayis saglayacak içimdeki düsünceler,
4 Kulak verecegim özdeyislere, Lirle yorumlayacagim bilmecemi.
5 Niçin korkayim kötü günlerde Niyeti bozuk düsmanlarim çevremi sarinca?
6 Onlar varliklarina güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.
7 Kimse kimsenin hayatinin bedelini ödeyemez, Tanri'ya fidye veremez.
8 Çünkü hayatin fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.
9 Böyle olmasa, Sonsuza dek yasar insan, Mezar yüzü görmez.
10 Kuskusuz herkes biliyor bilgelerin öldügünü, Aptallarla budalalarin yok oldugunu. Mallarini baskalarina birakiyorlar.
11 Mezarlari, sonsuza dek evleri, Kusaklar boyu konutlari olacak, Topraklarina kendi adlarini verseler bile.
12 Bütün gösterisine karsin geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.
13 Budalalarin yolu, Onlarin sözünü onaylayanlarin sonu budur. *
14 Sürü gibi ölüler diyarina sürülecekler, Ölüm güdecek onlari. Tan agarinca dogrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyari onlara konut olacak.
15 Ama Tanri beni Ölüler diyarinin pençesinden kurtaracak Ve yanina alacak.
16 Korkma biri zenginlesirse, Evinin görkemi artarsa.
17 Çünkü ölünce hiçbir sey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.
18 Yasarken kendini mutlu saysa bile, Basarili olunca övülse bile.
19 Atalarinin kusagina katilacak, Onlar ki asla isik yüzü görmeyecekler.
20 Bütün gösterisine karsin anlayissizdir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.