1 Kuzu yedinci mührü açinca, gökte yarim saat kadar sessizlik oldu.
2 Tanri'nin önünde duran yedi melegi gördüm. Onlara yedi borazan verildi. [1]
3 Altin bir buhurdan tasiyan baska bir melek gelip sunagin önünde durdu. Tahtin önündeki altin sunakta bütün kutsallarin dualariyla birlikte sunmak üzere kendisine çok miktarda buhur verildi.
4 Kutsallarin dualariyla buhurun dumani, Tanri'nin önünde melegin elinden yükseldi.
5 Melek buhurdani aldi, sunagin atesiyle doldurup yeryüzüne atti. Gök gürlemeleri, ugultular isitildi, simsekler çakti, yer sarsildi.
6 Yedi melek ellerindeki yedi borazani çalmaya hazirlandi.
7 Birinci melek borazanini çaldi. Kanla karisik dolu ve ates olustu, yeryüzüne yagdi. Yerin üçte biri, agaçlarin üçte biri ve bütün yesil otlar yandi.
8 Ikinci melek borazanini çaldi. Alev alev yanan, dag gibi büyük bir kütle denize atildi. Denizin üçte biri kana dönüstü.
9 Denizdeki yaratiklarin üçte biri öldü, gemilerin üçte biri yok oldu.
10 Üçüncü melek borazanini çaldi. Gökten mesale gibi yanan büyük bir yildiz irmaklarin üçte biri üzerine ve su pinarlarinin üzerine düstü.
11 Bu yildizin adi Pelin'dir. Sularin üçte biri pelin gibi acilasti. Acilasan sulardan içen birçok insan öldü.
12 Dördüncü melek borazanini çaldi. Günesin üçte biri, ayin üçte biri, yildizlarin üçte biri vuruldu. Sonuç olarak isiklarinin üçte biri söndü, gündüzün ve gecenin üçte biri isiksiz kaldi.
13 Sonra gögün ortasinda uçan bir kartal gördüm. Yüksek sesle söyle bagirdigini isittim: "Borazanlarini çalacak olan öbür üç melegin borazan seslerinden yeryüzünde yasayanlarin vay, vay, vay haline!"