© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 127. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 129. ΤΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ |
128:0.1 Όταν ο Ιησούς μπήκε στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, είχε ζήσει, και συνέχισε να ζει, μια φυσιολογική και κοινή ανθρώπινη ζωή στην γη[1]. Ο Ιησούς ήρθε στην γη με τον τρόπο που έρχονται όλα τα παιδιά¨ δεν είχε καμία σχέση με την επιλογή των γονέων του. Πράγματι επέλεξε αυτόν τον συγκεκριμένο κόσμο σαν πλανήτη εκτέλεσης της έβδομης και τελικής Προσφοράς του, της ενσάρκωσής του με την μορφή θνητού, αλλά κατά τα άλλα εισήλθε στον κόσμο με φυσιολογικό τρόπο, μεγάλωσε σαν συνηθισμένο παιδί της υλικής σφαίρας και πάλεψε με τα σκαμπανεβάσματα της ζωής και του περιβάλλοντος ακριβώς σαν τους άλλους θνητούς σε αυτόν και στους παρόμοιους κόσμους.
128:0.2 Πάντα να έχετε κατά νου τον διπλό σκοπό της Προσφοράς του Μιχαήλ στην Ουράντια:
128:0.3 1. Την απόκτηση της εμπειρίας της κανονικής ζωής ενός ανθρώπινου πλάσματος με θνητή σάρκα, την ολοκλήρωση της κυριαρχίας του στο Νέβαδον[2].
128:0.4 2. Την αποκάλυψη του Συμπαντικού Πατέρα στους θνητούς κατοίκους στους κόσμους του χώρου και του χρόνου και την πιο αποτελεσματική καθοδήγηση αυτών των θνητών σε καλύτερη κατανόηση του Συμπαντικού Πατέρα.
128:0.5 Όλα τα άλλα οφέλη και τα συμπαντικά προνόμια ήταν περιστασιακά και δευτερεύοντα μπροστά σε αυτούς τους μείζονες στόχους της θνητής Προσφοράς του
128:1.1 Όταν ενηλικιώθηκε ο Ιησούς άρχισε με ζήλο και πλήρη συνείδηση το έργο της ολοκλήρωσης της εμπειρίας της απόκτησης της γνώσης για την ζωή των κατώτερου τύπου νοήμονων δημιουργημάτων του, και έτσι να κερδίσει ολοκληρωτικά το δικαίωμα απεριόριστης εξουσίας στο σύμπαν του. Ξεκίνησε αυτό το τεράστιο έργο γνωρίζοντας ολοκληρωτικά την διπλή του φύση. Αλλά είχε ήδη συνδυάσει αποτελεσματικά αυτές τις δύο φύσεις σε μία—τον Ιησού από την Ναζαρέτ.
128:1.2 Ο Γέσουα ο υιός του Ιωσήφ γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν άνθρωπος, ένας θνητός, γεννημένος από μια γυναίκα. Αυτό φαίνεται από την επιλογή του πρώτου τίτλου του, ο Υιός του Ανθρώπου[3]. Στα αλήθεια συμμετείχε στην σάρκα και στο αίμα, και ακόμα και τώρα, που προεδρεύει με απόλυτη εξουσία στα πεπρωμένα ενός σύμπαντος, ακόμα φέρει ανάμεσα στους άλλους πολυάριθμους άξια κερδισμένους τίτλους του και εκείνον του Υιού του Ανθρώπου[4]. Είναι κυριολεκτικά αληθινό ότι ο δημιουργικός Λόγος—ο Δημιουργός Υιός—του Συμπαντικού Πατέρα έγινε «σάρκα και κατοίκησε σαν άνθρωπος στην σφαίρα της Ουράντια»[5]. Εργαζόταν, κουραζόταν, ξεκουραζόταν και κοιμόταν. Πεινούσε και αυτός και ικανοποιούσε την πείνα του με φαγητό¨ διψούσε και έσβηνε την δίψα του με νερό. Δοκίμασε όλη την κλίμακα των ανθρώπινων αισθημάτων και συναισθημάτων¨ «δοκιμάστηκε σε όλα τα πράγματα, όπως εσείς,» και υπέφερε και πέθανε[6].
128:1.3 Απόκτησε γνώσεις, κέρδισε εμπειρίες, και συνδύασε αυτά τα δύο σε σοφία, όπως κάνουν και άλλοι θνητοί της υλικής σφαίρας. Μέχρι μετά την βάπτισή του δεν είχε επωφεληθεί από καμία υπερφυσική δύναμη. Δεν χρησιμοποίησε καμία μεσολάβηση σαν μέρος της ανθρώπινης προσφοράς του με την ιδιότητα του υιού του Ιωσήφ και της Μαρίας.
128:1.4 Και όσον αφορά τα προνόμια της υπεράνθρωπης φύσης του, και από αυτά είχε αδειάσει τον εαυτό του. Πριν την αρχή του πανανθρώπινου έργου του η γνώση του για τους ανθρώπους και τα γεγονότα περιοριζόταν εξ ολοκλήρου στις δικές του εμπειρίες. Ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους.
128:1.5 Είναι πέρα για πέρα αληθινό το ότι: «Έχουμε έναν ανώτερο κυβερνήτη που μπορεί να τον αγγίζει το συναίσθημα της αδυναμίας μας. Έχουμε έναν Κύριο που δοκιμάστηκε και ένοιωσε τους πειρασμούς από όλες τις απόψεις όπως εμείς, και παρόλα αυτά δεν αμάρτησε[7].» Και αφού αυτός ο ίδιος υπέφερε, από τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες, είναι με το παραπάνω ικανός να καταλαβαίνει και να βοηθά εκείνους που αισθάνονται μπερδεμένοι και στεναχωρημένοι.
128:1.6 Ο ξυλουργός από την Ναζαρέτ τώρα καταλάβαινε πολύ καλά το έργο που είχε μπροστά του, αλλά διάλεξε να ζήσει την ανθρώπινη ζωή του στην φυσιολογική της ροή. Και σε μερικά από αυτά τα θέματα είναι πράγματι παράδειγμα για τα θνητά πλάσματά του, ακόμα και με τον τρόπο που έχει καταγραφεί: «Ας έχετε και εσείς τον ίδιο νου με αυτόν που είχε ο Ιησούς Χριστός, που, όντας στην φύση Θεός, δεν το θεωρούσε παράξενο να είναι ίσος με Θεό. Αλλά έκανε τον εαυτό του μικρό και ασήμαντο και, παίρνοντας την μορφή των δημιουργημάτων του, γεννήθηκε σαν ένας από το ανθρώπινο είδος. Και διαμορφωμένος έτσι σαν άνθρωπος κοινός, ταπεινώθηκε και υπέστη τον θάνατο, και τον θάνατο πάνω στον σταυρό[8].»
128:1.7 Έζησε τον θνητό βίο του όπως όλοι οι άλλοι της ανθρώπινης οικογένειας ζουν τους δικούς τους βίους, «ο οποίος τις μέρες της σάρκας τόσο συχνά έκανε προσευχές και ικεσίες, ακόμα και με έντονα συναισθήματα και δάκρυα, προς Αυτόν που είναι ικανός να σώζει από όλα τα κακά, και οι προσευχές του ήταν αποτελεσματικές επειδή πίστευε[9].» Γι αυτό από κάθε άποψη βγήκε κερδισμένος που έγινε σαν τα αδέρφια του και έτσι μπόρεσε να γίνει ένας σπλαχνικός και με κατανόηση κυρίαρχος κυβερνήτης τους.
128:1.8 Για την ανθρώπινη φύση του δεν αμφέβαλε ποτέ¨ ήταν αυταπόδεικτη και παρούσα στην συνείδησή του. Αλλά για την θεϊκή του φύση πάντα υπήρχε χώρος για αμφιβολίες και εικασίες, τουλάχιστον αυτό ίσχυε μέχρι την βάπτισή του. Η συνειδητοποίηση της θεϊκότητάς του ήταν μια αργή και, από την ανθρώπινη άποψη, μια φυσιολογική εξελικτική αποκάλυψη. Αυτή η αποκάλυψη και συνειδητοποίηση της θεϊκότητάς του άρχισαν στην Ιερουσαλήμ όταν δεν ήταν καλά- καλά δεκατριών χρονών με το υπερφυσικό γεγονός της ανθρώπινης ζωής του¨ και αυτή η εμπειρία της συνειδητοποίησης της θεϊκής του φύσης συμπληρώθηκε την ώρα της δεύτερης υπερφυσικής του εμπειρίας , στο επεισόδιο της βάπτισής του από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό, που σημείωσε και την αρχή της δημόσιας προσφοράς του και διδασκαλίας.
128:1.9 Ανάμεσα σε αυτές τις δύο επισκέψεις από τον ουρανό, η μία στα δεκατρία του και η άλλη στην βάπτισή του, δεν συνέβη τίποτα υπερφυσικό ή υπεράνθρωπο στην ζωή αυτού του ενσαρκωμένου Δημιουργού Υιού. Παρ’ όλα αυτά, το μωρό από την Ναζαρέτ, το παιδί, ο νέος, και ο άνδρας από την Ναζαρέτ, ήταν στην πραγματικότητα ο ενσαρκωμένος Δημιουργός ενός σύμπαντος¨ αλλά ούτε μια φορά δεν χρησιμοποίησε τίποτα από αυτήν την δύναμη, ούτε αξιοποίησε την καθοδήγηση ουράνιων προσωπικοτήτων, εκτός από τον φύλακά του σεραφείμ , σε όλη του την ζωή μέχρι την μέρα της βάπτισής του από τον Ιωάννη. Και εμείς που το καταμαρτυρούμε , γνωρίζουμε πολύ καλά για αυτό που μιλάμε.
128:1.10 Και όμως, σε όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του στην σάρκα ήταν πραγματικά θεϊκός. Ήταν αληθινά ένας Δημιουργός Υιός του Παραδείσιου Πατέρα. Μόλις ασπάστηκε και άρχισε κανονικά την δημόσια προσφορά του, στην συνέχεια προς την τεχνική ολοκλήρωση της απόλυτα θνητής του εμπειρίας για να πετύχει την απόλυτη κυριαρχία του σύμπαντός του, δεν δίστασε δημόσια να παραδεχτεί ότι ήταν ο Υιός του Θεού. Δεν δίστασε να δηλώσει, «Είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος, ο πρώτος και ο τελευταίος[10].»[11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28]
128:1.11 Ποτέ δεν έφερε αντίρρηση σε όλους αυτούς τους τίτλους που του αποδίδανε όλα τα χρόνια της θεϊκής προσφοράς του στην ανθρωπότητα Στα μεταγενέστερα χρόνια δεν διαμαρτυρήθηκε όταν τον αποκάλεσαν Κύριο της Δόξας, Κυρίαρχο Σύμπαντος, Κύριο και Θεό όλης της πλάσης, Άγιο Ένα του Ισραήλ, Κύριο των πάντων, Κύριο και Θεό μας, Θεό μαζί μας, αυτόν που έχει όνομα πάνω από κάθε όνομα και σε όλους τους κόσμους, Παντοδυναμία ενός Σύμπαντος, Συμπαντικό Νου αυτής της δημιουργίας, Ένα στον οποίο περικλείονται όλοι οι θησαυροί της γνώσης και της σοφίας, Αυτόν που η πληρότητά του γεμίζει τα πάντα και από τον οποίο τα πάντα συνιστούνται , Δημιουργό ουρανού και γης, Υποστηρικτή Σύμπαντος, Κριτή όλης της γης, Δότη της αιώνιας ζωής, Αληθινό Ποιμένα, Απελευθερωτή των κόσμων, και Καπετάνιο της σωτηρίας μας. Ποτέ δεν έφερε αντίρρηση σε κανέναν από αυτούς τους τίτλους όταν τους του αποδίδανε όλα τα μετέπειτα χρόνια της θεϊκής προσφοράς του προς την ανθρωπότητα, και για την ανθρωπότητα, και για την ανθρωπότητα αυτού του κόσμου και όλων των άλλων κόσμων. Ο Ιησούς έφερε αντίρρηση μόνο σε έναν τίτλο που του απευθύνανε: Όταν τον αποκαλέσανε Εμμανουήλ, απλά είπε, «Όχι εγώ, αυτός είναι ο μεγαλύτερος αδερφός μου.»
128:1.12 Πάντα, ακόμα και μετά την εμφάνισή του στην γη, ο Ιησούς ήταν ταπεινά υποταγμένος στο θέλημα του Πατέρα στον ουρανό.
128:1.13 Μετά την βάπτισή του άφηνε συνήθως τους ειλικρινείς πιστούς και τους ευγνώμονες οπαδούς του να τον λατρεύουν. Ακόμα και όταν πάλευε με την φτώχεια και μοχθούσε με τα χέρια του για να παρέχει τα αναγκαία στην οικογένειά του, η γνώση ότι ήταν Υιός του θεού ολοένα μεγάλωνε¨ γνώριζε ότι ήταν ο δημιουργός των ουρανών και της ίδιας της γης πάνω στην οποία ζούσε την ανθρώπινη ύπαρξή του. Και τα πλήθη των ουράνιων υπάρξεων σε όλο το μεγαλειώδες σύμπαν που παρακολουθούσε τα γενόμενα γνώριζαν και αυτά ότι ο άνθρωπος από την Ναζαρέτ ήταν ο αγαπημένος τους Κύριος και Δημιουργός-πατέρας. Μεγάλη αγωνία επικρατούσε στο σύμπαν του Νέβαδον όλα αυτά τα χρόνια¨ όλα τα ουράνια μάτια ήταν στραμμένα προς την Ουράντια—στην Παλαιστίνη.
128:1.14 Εκείνη την χρονιά ο Ιησούς πήγε στην Ιερουσαλήμ με τον Ιωσήφ να γιορτάσει το Πάσχα. Αφού είχε πάρει τον Ιάκωβο στον ναό για την χειροτονία, το θεώρησε υποχρέωσή του να πάρει τον Ιωσήφ. Ο Ιησούς ποτέ δεν έδειξε καμία προτίμηση σε κάποιο μέλος της οικογένειάς του. Πήγε με τον Ιωσήφ στην Ιερουσαλήμ από την συνηθισμένη πορεία της κοιλάδας του Ιορδάνη, αλλά επέστρεψε στην Ναζαρέτ από τον ανατολικό δρόμο του Ιορδάνη, που περνούσε μέσα από τον Άμαθο. Κατεβαίνοντας τον Ιορδάνη, ο Ιησούς διηγήθηκε στον Ιωσήφ Ιουδαϊκή ιστορία και στο ταξίδι της επιστροφής του είπε για τις εμπειρίες των θεωρούμενων φυλών του Ρούμπεν, του Γκαντ, και του Γκιλεάντ που σύμφωνα με την παράδοση κατοικούσαν σε εκείνες τις περιοχές ανατολικά του ποταμού.
128:1.15 Ο Ιωσήφ έκανε στον Ιωσήφ πολλές ερωτήσεις για την αποστολή της ζωής του, αλλά στις περισσότερες από αυτές ο Ιησούς απαντούσε μόνο, «Η ώρα μου δεν έχει έρθει ακόμα[29].» Όμως, σε αυτές τις προσωπικές συζητήσεις λέχτηκαν πολλές κουβέντες που ο Ιωσήφ τις θυμόταν κατά την διάρκεια των συνταρακτικών γεγονότων των επόμενων χρόνων. Ο Ιησούς, με τον Ιωσήφ, πέρασαν το Πάσχα με τρεις φίλους στην Βηθανία, όπως ήταν η συνήθειά του όταν ερχόταν στην Ιερουσαλήμ να παρακολουθήσει αυτές τις εορτές.
128:2.1 Αυτή ήταν μια από τις πολλές χρονιές που τα αδέρφια του Ιησού αντιμετώπιζαν τα προβλήματα και τα βάσανα της προσαρμογής τους στην εφηβεία. Ο Ιησούς τώρα είχε αδέρφια σε ηλικίες από επτά μέχρι δεκαοκτώ, και ήταν συνεχώς απασχολημένος να τους βοηθά να προσαρμόζονται στις νέες αφυπνίσεις της διανοητικής και συναισθηματικής τους ζωής. Έτσι είχε να καταπιαστεί με τα προβλήματα της εφηβείας όπως εκδηλωνόντουσαν στην ζωή των αδερφών του.
128:2.2 Εκείνη την χρονιά αποφοίτησε από το σχολείο ο Σίμων και άρχισε δουλειά με τον παλιό σύντροφο του Ιησού στο παιχνίδι και τον πάντα έτοιμο υπερασπιστή του, τον Ιακώβ τον κατασκευαστή πέτρας. Μετά από πολλά οικογενειακά συμβούλια αποφασίστηκε ότι δεν ήταν σωστό να καταπιαστούν όλα τα αγόρια με την ξυλουργική. Θεώρησαν ότι κάνοντας διαφορετικές τέχνες θα ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι να αναλαμβάνουν εργολαβίες για κατασκευές ολόκληρων κτιρίων. Δεν ήταν όλοι τους απασχολημένοι εφόσον τρεις από αυτούς δούλευαν αποκλειστικά σαν ξυλουργοί.
128:2.3 Ο Ιησούς συνέχισε εκείνη την χρονιά να δουλεύει στα τελειώματα σπιτιών και κατασκευάζοντας έπιπλα αλλά τον περισσότερο χρόνο τον περνούσε στο μαγαζί επισκευής καραβανιών. Ο Ιάκωβος άρχισε να εναλλάσσεται με τον Ιησού στο μαγαζί. Στο τέλος αυτής της χρονιάς, όταν άρχισε να αραιώνουν οι δουλειές στην ξυλουργική στην Ναζαρέτ, ο Ιησούς άφησε τον Ιάκωβο υπεύθυνο στο μαγαζί των επισκευών και τον Ιωσήφ στο εργαστήριο του σπιτιού και αυτός πήγε στην Σέφορη για να εργαστεί με έναν σιδηρουργό. Δούλεψε με τα μέταλλα έξι μήνες και απέκτησε επιδεξιότητα στο αμόνι.
128:2.4 Πριν αρχίσει την νέα του δουλειά στην Σέφορη, Ο Ιησούς έκανε ένα οικογενειακό συμβούλιο και επίσημα τοποθέτησε τον Ιάκωβο, που τότε είχε περάσει τα δεκαοκτώ, επί κεφαλής της οικογένειας. Υποσχέθηκε στον αδερφό του την αμέριστη υποστήριξή του και την πλήρη συνεργασία του και απέσπασε επίσημες υποσχέσεις υπακοής στον Ιάκωβο από όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Από εκείνη την ημέρα ο Ιάκωβος ανέλαβε την πλήρη οικονομική ευθύνη της οικογένειας, και ο Ιησούς του έστελνε χρήματα κάθε εβδομάδα. Ποτέ δεν ξαναπήρε ο Ιησούς τα ηνία από τα χέρια του Ιάκωβου. Όσο δούλευε στην Σέφορη μπορεί να γύριζε σπίτι με τα πόδια κάθε βράδυ αν υπήρχε ανάγκη, αλλά σκόπιμα έμενε μακριά, με πρόφαση τον καιρό και άλλους λόγους, αλλά το αληθινό του κίνητρο ήταν να εκπαιδεύσει τον Ιάκωβο και τον Ιωσήφ στις οικογενειακές ευθύνες. Είχε αρχίσει σιγά- σιγά να απαγκιστρώνεται από την οικογένειά του. Κάθε Σάββατο ο Ιησούς γυρνούσε στην Ναζαρέτ, και μερικές φορές και μέσα στην εβδομάδα όταν χρειαζόταν, για να παρακολουθήσει την εξέλιξη του καινούριου σχεδίου, να δώσει συμβουλές και άλλες χρήσιμες υποδείξεις.
128:2.5 Ζώντας για πολύ χρονικό διάστημα στην Σέφορη αυτούς τους έξι μήνες ο Ιησούς είχε την δυνατότητα να εξοικειωθεί περισσότερο με την μη Ιουδαϊκή άποψη της ζωής. Δούλευε με μη Εβραίους, ζούσε με μη Εβραίους, και μελέτησε όσο το δυνατόν από κοντά και προσεχτικά τις συνήθειες της ζωής τους και της σκέψης τους.
128:2.6 Οι ηθικές αρχές αυτής της πόλης πατρίδας του Ηρώδη Αντύπα ήταν τόσο πολύ κατώτερες ακόμα και από της Ναζαρέτ της πόλης των καραβανιών, που ο Ιησούς μετά από έξι μήνες παραμονή στην Σέφορη, άρχισε να ψάχνει αφορμή για να γυρίσει στην Ναζαρέτ. Η ομάδας για την οποία δούλευε επρόκειτο να αναλάβει κάποια δημόσια έργα και στην Σέφορη και στην νέα πόλη Τιβεριάδα, και ο Ιησούς δεν ήθελε καθόλου να εργαστεί κάτω από την επίβλεψη του Ηρώδη Αντύπα. Και υπήρχαν και άλλοι λόγοι που ο Ιησούς θεώρησε σωστό να επιστρέψει στην Ναζαρέτ. Όταν επέστρεψε στο μαγαζί επισκευών δεν ανέλαβε ξανά την προσωπική αρχηγεία στις οικογενειακές υποθέσεις. Δούλευε συνεταιρικά με τον Ιάκωβο στο μαγαζί και όσο το δυνατόν τον άφηνε να συνεχίζει την επίβλεψη της οικογένειας. Ο χειρισμός των οικογενειακών δαπανών του Ιάκωβου και η διαχείριση του οικογενειακού προϋπολογισμού έμειναν όπως ήταν.
128:2.7 Με αυτούς τους σωστούς και σοφούς χειρισμούς ο Ιησούς προετοίμαζε τον τρόπο της τελικής απομάκρυνσής του από την ενεργή συμμετοχή στις υποθέσεις της οικογένειάς του. Όταν ο Ιάκωβος απόκτησε τρία χρόνια εμπειρίας σαν ενεργός αρχηγός της οικογένειας—και δύο χρόνια πριν παντρευτεί (ο Ιάκωβος)— τοποθετήθηκε επί κεφαλής του νοικοκυριού και ανέλαβε την γενική διαχείριση ο Ιωσήφ.
128:3.1 Αυτή τη χρονιά χαλάρωσε κάπως η οικονομική πίεση καθώς δούλευαν τέσσερις. Η Μίριαμ έβγαζε αρκετά πουλώντας γάλα και βούτυρο¨ η Μάρθα είχε γίνει καλή υφάντρα . Η τιμή αγοράς του μαγαζιού επισκευών ήταν πάνω από το ένα τρίτο πληρωμένη. Η κατάσταση ήταν τέτοια που ο Ιησούς σταμάτησε την δουλειά για τρεις εβδομάδες για να πάει τον Σίμωνα στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα, και αυτή ήταν η μακρύτερη περίοδος μακριά από τον καθημερινό μόχθο που μπόρεσε να απολαύσει μετά τον θάνατο του πατέρα του.
128:3.2 Ταξίδεψαν για την Ιερουσαλήμ από τον δρόμο της Δεκάπολης και μέσα από την Πέλλα, την Γέρασα, την Φιλαδέλφεια, την Εσεβώνα, και την Ιεριχώ. Γύρισαν στην Ναζαρέτ από τον παραλιακό δρόμο, που περνούσε από την Λύδδα, την Ιόππη, την Καισάρεια , και από εκεί γύρω από το όρος Κάρμελ προς την Πτολεμαία και την Ναζαρέτ. Αυτό το ταξίδι εξοικείωσε τον Ιησού με ολόκληρη την Παλαιστίνη βόρεια της περιοχής της Ιερουσαλήμ.
128:3.3 Στην Φιλαδέλφεια ο Ιησούς και ο Σίμωνας γνωρίστηκαν με έναν έμπορο από την Δαμασκό που τους συμπάθησε τόσο πολύ που τους ζήτησε να σταματήσουν μαζί του στο μαγαζί του στην Ιερουσαλήμ. Όσο ο Σίμωνας βρισκόταν στον ναό, ο Ιησούς πέρασε πολύ χρόνο μιλώντας για διάφορα θέματα του κόσμου με αυτόν τον μορφωμένο και πολυταξιδεμένο άνθρωπο. Αυτός ο άνθρωπος είχε πάνω από τέσσερις χιλιάδες καμήλες καραβανιών¨ οι δουλειές του επεκτείνονταν σε όλο τον Ρωμαϊκό κόσμο και τώρα κατευθυνόταν προς την Ρώμη. Πρότεινε στον Ιησού να πάει στην Δαμασκό να μπει στην επιχείρηση Ανατολικών εισαγωγών, αλλά ο Ιησούς του εξήγησε ότι δεν μπορούσε να απομακρυνθεί τόσο από την οικογένειά του εκείνη την στιγμή. Αλλά στον δρόμο της επιστροφής σκεπτόταν πολύ εκείνες τις μακρινές πόλεις και τις ακόμα πιο μακρινές χώρες της Μακρινής Δύσης και Ανατολής, τις χώρες για τις οποίες άκουγε τόσο συχνά να μιλούν οι επιβάτες και οι εισπράκτορες των καραβανιών.
128:3.4 Του Σίμωνα του άρεσε πολύ η επίσκεψη στην Ιερουσαλήμ. Έγινε δεόντως δεκτός στο κράτος του Ισραήλ στην χειροτονία των υιών των εντολών το Πάσχα[30]. Όσο ο Σίμωνας παρακολουθούσε τις τελετές του Πάσχα, ο Ιησούς αναμιγνυόταν με το πλήθος των επισκεπτών και είχε πολλές ενδιαφέρουσες προσωπικές συνομιλίες με πολλούς μη Ιουδαίους προσήλυτους.
128:3.5 Ίσως η πιο αξιοσημείωτη από αυτές τις γνωριμίες του ήταν μία με έναν νεαρό Ελληνιστή με το όνομα Στέφανος. Αυτός ο νέος πήγαινε για πρώτη φορά στην Ιερουσαλήμ και έτυχε να συναντήσει τον Ιησού την Πέμπτη το απόγευμα την εβδομάδα του Πάσχα. Ενώ περπατούσαν οι δυο τους κοιτάζοντας το παλάτι των Ασμοναίων, ο Ιησούς άρχισε μια τυχαία συζήτηση που το αποτέλεσμά της ήταν να αρχίσουν να ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο και που οδήγησε σε μια συζήτηση που κράτησε τέσσερις ώρες για τον τρόπο ζωής και τον αληθινό Θεό και την θρησκεία του. Ο Στέφανος εντυπωσιάστηκε πολύ από αυτά που είπε ο Ιησούς¨ ποτέ δεν ξέχασε τα λόγια του.
128:3.6 Και αυτός ήταν ο ίδιος Στέφανος που έπειτα έγινε πιστός της διδασκαλίας του Ιησού, και του οποίου η τόλμη στην διακήρυξη του πρώτου ευαγγελίου είχε το αποτέλεσμα να λιθοβοληθεί μέχρι θανάτου από εξαγριωμένους Ιουδαίους[31]. Μέρος της ασυνήθιστης τόλμης του Στέφανου στον τρόπο που στον τρόπο που διακήρυσσε το νέο ευαγγέλιο οφειλόταν άμεσα σε αυτήν την πρώτη του συνομιλία με τον Ιησού. Αλλά ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό του Στέφανου ότι ο Γαλιλαίος με τον οποίο είχε μιλήσει περίπου πριν δεκαπέντε χρόνια ήταν ακριβώς το ίδιο πρόσωπο που αργότερα φανερώθηκε σαν ο Σωτήρας του κόσμου, και για τον οποίο έδωσε τόσο νέος την ζωή του, γινόμενος έτσι ο πρώτος μάρτυρας της νέας Χριστιανικής πίστης. Όταν ο Στέφανος πλήρωσε με την ζωή του την επίθεσή του στον Ιουδαϊκό ναό και τις παραδοσιακές συνήθειές του, εκεί βρισκόταν και κάποιος με το όνομα Σαούλ, ένας πολίτης της Ταρσού[32]. Και όταν ο Σαούλ είδε πως αυτός ο Έλληνας μπορούσε να πεθάνει για την πίστη του, τότε γεννήθηκαν στην καρδιά του εκείνα τα συναισθήματα που τελικά τον οδήγησαν να ασπαστεί τον σκοπό για τον οποίο πέθανε ο Στέφανος¨ Αργότερα έγινε ο δυναμικός και άκαμπτος Παύλος, ο φιλόσοφος, αν όχι ο μοναδικός ιδρυτής, της Χριστιανικής θρησκείας.
128:3.7 Την Κυριακή μετά την εβδομάδα του Πάσχα ο Σίμων και ο Ιησούς ξεκίνησαν τον δρόμο της επιστροφής για την Ναζαρέτ. Ο Σίμων ποτέ δεν ξέχασε αυτά που του δίδαξε ο Ιησούς σε εκείνο το ταξίδι. Πάντα αγαπούσε τον Ιησού, αλλά τώρα αισθάνθηκε ότι άρχισε να γνωρίζει τον πατέρα-αδερφό του. Είχαν πολλές ειλικρινείς συνομιλίες καθώς στον δρόμο του ταξιδιού τους και ετοίμαζαν τα γεύματά τους στον δρόμο. Έφτασαν σπίτι την Πέμπτη το μεσημέρι, και ο Σίμων διηγιόταν τις εμπειρίες του στην οικογένεια μέχρι αργά το βράδυ.
128:3.8 Η Μαρία ταράχτηκε πολύ όταν άκουσε από τον Σίμωνα ότι ο Ιησούς περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στην Ιερουσαλήμ «κουβεντιάζοντας με ξένους, ιδιαίτερα με αυτούς που έρχονταν από μακρινές χώρες.» Η οικογένεια του Ιησού ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει το μεγάλο του ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, την επιθυμία να συζητά μαζί τους, να μαθαίνει για την ζωή τους, και τι σκέφτονται.
128:3.9 Η οικογένεια από την Ναζαρέτ απορροφιόταν όλο και περισσότερο από τα άμεσα ανθρώπινα προβλήματά της¨ δεν αναφερόταν συχνά η μελλοντική αποστολή του Ιησού, και πολύ σπάνια μίλαγε ο ίδιος για την μελλοντική του καριέρα. Η μητέρα του σπάνια σκεφτόταν πια ότι ο γιος της ήταν παιδί με ιδιαίτερο προορισμό. Σιγά-σιγά παρατούσε την ιδέα ότι ο Ιησούς θα εκπλήρωνε κάποια θεϊκή αποστολή στην γη, αν και μερικές φορές η πίστη της αναζωπυρωνόταν όταν θυμόταν την επίσκεψη του Γαβριήλ πριν γεννηθεί το παιδί.
128:4.1 Τους τελευταίους τέσσερις μήνες αυτής της χρονιάς ο Ιησούς τους πέρασε στην Δαμασκό καλεσμένος του εμπόρου που γνώρισε στην Φιλαδέλφεια όταν πήγαινε για την Ιερουσαλήμ. Ένας αντιπρόσωπος αυτού του εμπόρου αναζήτησε τον Ιησού όταν περνούσε από την Ναζαρέτ και τον συνόδεψε στην Δαμασκό. Αυτός ο εν μέρει Ιουδαίος έμπορος πρότεινε να αφιερώσει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για την ίδρυση μιας σχολής θρησκευτικής φιλοσοφίας στην Δαμασκό. Σχεδίαζε να δημιουργήσει ένα κέντρο μάθησης που θα συναγωνιζόταν την Αλεξάνδρεια. Και πρότεινε στον Ιησού να αρχίσει αμέσως μια μεγάλη περιοδεία στα παγκόσμια εκπαιδευτικά κέντρα για να προετοιμαστεί να ηγηθεί αυτού του νέου σχεδίου. Αυτός ήταν ένας από τους μεγαλύτερους πειρασμούς που αντιμετώπισε ο Ιησούς σε όλη την ανθρώπινη ζωή του.
128:4.2 Τότε αυτός ο έμπορος έφερε μπροστά στον Ιησού μια ομάδα δώδεκα εμπόρων και τραπεζιτών που συμφωνούσαν να στηρίξουν αυτό το νέο σχέδιο για την σχολή. Ο Ιησούς έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον για την σχολή αυτή, τους βοήθησε να σχεδιάσουν την οργάνωσή του, αλλά πάντα εξέφραζε τον φόβο ότι οι άλλες υποχρεώσεις του είχαν προτεραιότητα και θα τον εμπόδιζαν να δεχτεί την διεύθυνση μιας τέτοιας εξεζητημένης επιχείρησης. Αυτός ο επίδοξος ευεργέτης του ήταν πολύ επίμονος, και προσέλαβε τον Ιησού με καλή αμοιβή για να κάνει κάποιες μεταφράσεις στο σπίτι του ενώ αυτός, η γυναίκα του, και οι γιοι του και οι κόρες του προσπαθούσαν να πείσουν τον Ιησού να δεχτεί την τιμή που του προτείνανε. Αλλά δεν θα συμφωνούσε. Γνώριζε καλά ότι η αποστολή του στην γη δεν θα υποστηριζόταν από σχολές μάθησης¨ γνώριζε καλά ότι δεν θα έπρεπε να υποχρεωθεί ούτε στο ελάχιστο στην κατεύθυνση από «συμβούλια ανθρώπων», άσχετα με το πόσο καλοπροαίρετοι ήταν.
128:4.3 Αυτόν που απορρίψανε οι θρησκευτικοί ηγέτες της Ιερουσαλήμ, ακόμα και τότε που είχε δηλώσει την ηγεσία του, οι επιχειρηματίες και οι τραπεζίτες της Δαμασκού τον αναγνώρισαν και τον χαιρέτισαν σαν κύριο διδάσκαλο, και όλα αυτά όταν ήταν ένας άσημος και άγνωστος ξυλουργός από την Ναζαρέτ.
128:4.4 Ποτέ δεν μίλησε για αυτήν την προσφορά που του έγινε στην οικογένειά του, και το τέλος της χρονιάς αυτής τον βρήκε πίσω στην Ναζαρέτ να ασχολείται με τις καθημερινές εργασίες του σαν να μην είχε ποτέ δελεαστεί από τις κολακευτικές προτάσεις των φίλων του από την Δαμασκό. Ούτε ποτέ αυτοί οι άνθρωποι από την Δαμασκό συνέδεσαν τον μετέπειτα πολίτη της Καπερναούμ που έφερε τα πάνω κάτω στους Εβραίους με τον προηγούμενο ξυλουργό από την Ναζαρέτ που τόλμησε να αρνηθεί την τιμή που του έκαναν όλα τους τα πλούτη.
128:4.5 Ο Ιησούς πολύ έξυπνα και σκόπιμα κατάφερνε να αποσπά διάφορα επεισόδια από την ζωή του σαν να μην έγιναν ποτέ, στα μάτια του κόσμου, από κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Πολλές φορές τα επόμενα χρόνια άκουγε την εξιστόρηση αυτής της ιστορίας του παράξενου Γαλιλαίου που απέρριψε την ευκαιρία να ιδρύσει στην Δαμασκό μια σχολή που θα συναγωνιζόταν της Αλεξάνδρειας.
128:4.6 Όταν ο Ιησούς προσπαθούσε να διαχωρίζει διάφορα χαρακτηριστικά της επίγειας εμπειρίας του, ένας σκοπός που είχε κατά νου ήταν να εμποδίσει την ίδρυση μιας πολύπλευρης και εντυπωσιακής καριέρας που θα έκανε τις επόμενες γενιές να τιμούν τον δάσκαλο σαν πρόσωπο αντί να ακολουθήσουν την αλήθεια την οποία έζησε και δίδαξε. Ο Ιησούς δεν ήθελε να αφήσει ένα αρχείο ανθρώπινων επιτευγμάτων που θα αποσπούσε την προσοχή από την διδασκαλία του. Πολύ νωρίς κατάλαβε ότι οι οπαδοί του θα έμπαιναν στον πειρασμό να φτιάξουν μια θρησκεία γύρω από αυτόν που μπορεί να ανταγωνιζόταν το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών που σκόπευε να κηρύξει στον κόσμο. Γι αυτό, επιζητούσε με συνέπεια να καταστέλλει ότι από την όλο γεγονότα ζωή του, θεωρούσε ότι μπορεί να υπηρετούσε αυτήν την φυσιολογική ανθρώπινη τάση να εξυψώνει τον διδάσκαλο αντί τη διδασκαλία του.
128:4.7 Αυτό το ίδιο κίνητρο εξηγεί επίσης γιατί άφηνε να γίνεται γνωστός με διαφορετικούς τίτλους σε διάφορες εποχές της επίγειας ζωής του. Και δεν ήθελε ούτε να επιβάλλει υπέρμετρη επιρροή στην οικογένειά του ή στους άλλους που θα τους έκανε να πιστεύουν αυτόν παρά την θέλησή τους. Πάντα αρνιόταν να εκμεταλλευτεί υπέρμετρα το ανθρώπινο μυαλό. Δεν ήθελε να τον πιστεύουν οι άνθρωποι εκτός κι αν οι καρδιές τους ήταν έτοιμες να ανταποκριθούν στις πνευματικές αλήθειες που τους αποκάλυψε με την διδασκαλία του.
128:4.8 Μέχρι που τελείωσε αυτή η χρονιά τα πράγματα έρεαν ομαλά για την οικογένεια από την Ναζαρέτ. Τα παιδιά μεγάλωναν, και η Μαρία συνήθιζε στην απουσία του Ιησού. Αυτός συνέχιζε να παραδίδει τα κέρδη του στον Ιάκωβο για την υποστήριξη της οικογένειάς του, κρατώντας για τον εαυτό του μόνο ένα μικρό ποσό για τα προσωπικά του έξοδα.
128:4.9 Όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν όλο και πιο δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ένας Υιός του Θεού στην γη. Φαινόταν σαν όλους τους ανθρώπους της υλικής σφαίρας, ένας ανάμεσα στους πολλούς. Και είχε οριστεί από τον Πατέρα στον ουρανό έτσι ακριβώς να αρχίσει να εκτυλίσσεται η Προσφορά του.
128:5.1 Αυτή ήταν η πρώτη χρονιά που ο Ιησούς είχε κάποια σχετική ελευθερία από τις οικογενειακές ευθύνες. Ο Ιάκωβος διοικούσε το σπίτι πολύ πετυχημένα με την οικονομική βοήθεια του Ιησού και τις συμβουλές του.
128:5.2 Την επόμενη εβδομάδα του Πάσχα εκείνη την χρονιά ήρθε στην Ναζαρέτ από την Αλεξάνδρεια ένας νέος για να κανονίσει μια συνάντηση, αργότερα εκείνη την χρονιά, με τον Ιησού και με μια ομάδα Αλεξανδρινών Ιουδαίων κάπου στην Παλαιστινιακή ακτή. Αυτή η σύσκεψη ορίστηκε για τα μέσα του Ιουνίου, και ο Ιησούς πήγε στην Καισαρεία να συναντήσει πέντε επιφανείς Ιουδαίους της Αλεξάνδρειας, που τον παρακάλεσαν να εγκατασταθεί στην πόλη τους σαν θρησκευτικός διδάσκαλος, προσφέροντάς του για κίνητρο για να αρχίσει, την θέση του βοηθού του σαζάνου της κύριας συναγωγής τους.
128:5.3 Οι αντιπρόσωποι αυτής της επιτροπής εξήγησαν στον Ιησού ότι η Αλεξάνδρεια ήταν προορισμένη να γίνει η έδρα της Εβραϊκής κουλτούρας ολόκληρου του κόσμου¨ ότι η Ελληνιστική τάση των Ιουδαϊκών υποθέσεων είχε ουσιαστικά αφήσει πίσω την Βαβυλωνιακή σχολή σκέψης. Υπενθύμισαν στον Ιησού τις δυσοίωνες φήμες για ξεσηκωμό της Ιερουσαλήμ και την Παλαιστίνης και τον διαβεβαίωσαν ότι οποιοδήποτε ξεσήκωμα των Παλαιστινιακών Εβραίων θα ισοδυναμούσε με εθνική αυτοκτονία, και ότι το σιδερένιο χέρι της Ρώμης θα συνέτριβε την επανάσταση μέσα σε τρεις μήνες, ότι η Ιερουσαλήμ θα κατεστρέφετο και ο ναός θα κατεδαφιζόταν, και ότι δεν θα έμενε ούτε μια πέτρα πάνω στην άλλη.
128:5.4 Ο Ιησούς άκουσε αυτά που είχαν να πουν, τους ευχαρίστησε για την εμπιστοσύνη τους, και, ενώ αρνήθηκε να πάει στην Αλεξάνδρεια, είπε: « Η ώρα μου δεν έχει έρθει ακόμα[33].» Αυτοί απόρησαν από την φανερή του αδιαφορία προς την τιμή που του προσέφεραν. Πριν αφήσουν τον Ιησού του έδωσαν μια χρηματική αμοιβή σε ένδειξη εκτίμησης των Αλεξανδρινών φίλων του και σαν αποζημίωση για τον χρόνο του και τα έξοδά του που πήγε στην Καισαρεία να συζητήσει μαζί τους. Αλλά, πάλι, αρνήθηκε να πάει τα χρήματα, λέγοντας: «Το σπίτι του Ιωσήφ ποτέ δεν δέχτηκε ελεημοσύνες, και δεν θα τρώμε το ψωμί κάποιου άλλου όσο τα χέρια μου είναι γερά και τα αδέρφια μπορούν και δουλεύουν..»
128:5.5 Οι φίλοι του από την Αίγυπτο ξεκίνησαν για την πατρίδα τους, και τα επόμενα χρόνια όταν άκουγαν τις φήμες για τον κατασκευαστή βαρκών από την Καπερναούμ που είχε δημιουργήσει τόσο μεγάλη αναστάτωση στην Παλαιστίνη, πολύ λίγοι από αυτούς υπέθεσαν ότι ήταν το μωρό από την Βηθλεέμ που είχε μεγαλώσει και ο ίδιος παράξενος Γαλιλαίος που τόσο απλά αρνήθηκε την πρόσκλησή τους να γίνει μεγάλος δάσκαλος στην Αλεξάνδρεια.
128:5.6 Ο Ιησούς γύρισε στην Ναζαρέτ. Η υπόλοιπη χρονιά ήταν οι πιο ήρεμοι έξι μήνες όλης του της επίγειας ζωής. Απόλαυσε το προσωρινό διάλειμμα παρά το συνηθισμένο πρόγραμμα προβλημάτων που είχε να λύσει και τις δυσκολίες που είχε να υπερνικήσει. Επικοινωνούσε πολύ με τον Πατέρα του στον ουρανό και έκανε τεράστια πρόοδο στην τελειοποίηση των γνώσεων του ανθρώπινου μυαλού του.
128:5.7 Αλλά οι ανθρώπινες υποθέσεις των κόσμων του χώρου και του χρόνου δεν πηγαίνουν ομαλά για πολύ. Τον Δεκέμβριο ο Ιάκωβος είχε μια προσωπική συνομιλία με τον Ιησού, και του εξήγησε ότι ήταν πολύ ερωτευμένος με την Έστα, μια νεαρή γυναίκα από την Ναζαρέτ, και θα ήθελαν κάποια στιγμή να παντρευτούν αν γινόταν. Του επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι ο Ιωσήφ σύντομα θα γινόταν δεκαοκτώ χρονών, και θα ήταν καλή εμπειρία να έχει την ευκαιρία να γίνει αυτός η κεφαλή της οικογένειας. Ο Ιησούς έδωσε την συγκατάθεσή του στον γάμο του Ιάκωβου δυο χρόνια αργότερα, υπό τον όρο ότι, τον ενδιάμεσο χρόνο, να εκπαιδεύσει κατάλληλα τον Ιωσήφ να αναλάβει την καθοδήγηση της οικογένειας.
128:5.8 Και τώρα άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα—γάμοι φαινόντουσαν στον ορίζοντα. Η επιτυχία του Ιάκωβου στην συναίνεση του Ιησού για τον γάμο του έδωσε θάρρος στην Μίριαμ να πλησιάσει τον αδερφό- πατέρα της για τα δικά της σχέδια. Ο Ιακώβ, ο νεαρός κατασκευαστής πέτρας, ο κάποτε αυτοδιορισμένος υπερασπιστής του Ιησού, και τώρα συνέταιρος στην επιχείρηση με τον Ιάκωβο και τον Ιωσήφ, ζητούσε από καιρό το χέρι της Μίριαμ. Αφού η Μίριαμ εξέθεσε τα σχέδιά της στον Ιησού, της είπε να έρθει ο Ιακώβ σε αυτόν να την ζητήσει επίσημα και της υποσχέθηκε τις ευλογίες του για τον γάμο μόλις αυτή καταλάβαινε ότι η Μάρθα ήταν έτοιμη να αναλάβει τα καθήκοντά της σαν μεγαλύτερη κόρη.
128:5.9 Όταν βρισκόταν στο σπίτι, συνέχιζε να διδάσκει στο βραδινό σχολείο τρεις φορές την εβδομάδα, διάβαζε τις Γραφές συχνά στην συναγωγή το Σάββατο, κουβέντιαζε με την μητέρα του, δίδασκε τα παιδιά, και γενικά συμπεριφερόταν σαν ένας άξιος και σεβαστός πολίτης της Ναζαρέτ στο κράτος του Ισραήλ.
128:6.1 Αυτή η χρονιά άρχισε με την οικογένεια από την Ναζαρέτ όλη σε καλή υγεία και έγινε μάρτυρας της αποφοίτησης του κανονικού σχολείου όλων των παιδιών με την εξαίρεση κάποιας εργασίας που έπρεπε να κάνει η Μάρθα για την Ρουθ.
128:6.2 Ο Ιησούς ήταν ένας από τους πιο εύρωστους και εξευγενισμένους άνδρες που εμφανίστηκαν στην γη από τον καιρό του Αδάμ. Η σωματική του ανάπτυξη ήταν εξαίσια. Το μυαλό του ήταν δραστήριο, κοφτερό, και διεισδυτικό—σε σύγκριση με την μεσαία διανοητικότητα των συγχρόνων του, είχε αναπτύξει γιγαντιαίες διαστάσεις—και το πνεύμα του ήταν πραγματικά ανθρώπινα θεϊκό.
128:6.3 Τα οικονομικά της οικογένειας βρισκόντουσαν στην καλύτερη κατάσταση από τότε που αφανίστηκε η περιουσία του Ιωσήφ. Εξοφλήθηκαν και οι τελευταίες πληρωμές του μαγαζιού επισκευών καραβανιών¨ δεν χρωστούσαν σε κανέναν και για πρώτη φορά μετά από χρόνια είχαν και κάποιες οικονομίες. Εφόσον ήταν έτσι τα πράγματα, και αφού είχε πάει όλα τα άλλα αδέρφια του στην Ιερουσαλήμ για το πρώτο τους Πάσχα, ο Ιησούς αποφάσισε να πάει και τον Ιούδα (που μόλις είχε αποφοιτήσει από το σχολείο της συναγωγής) για την πρώτη του επίσκεψη στον ναό.
128:6.4 Πήγαν και ήρθαν από την Ιερουσαλήμ από τον ίδιο δρόμο, την κοιλάδα του Ιορδάνη, καθώς ο Ιησούς φοβόταν για προβλήματα που μπορούσαν να δημιουργηθούν αν περνούσε με τον μικρό του αδερφό μέσα από την Σαμάρεια. Ήδη στην Ναζαρέτ ο Ιούδας είχε εμπλακεί σε κάποιες φασαρίες εξαιτίας της ορμητικής ιδιοσυγκρασίας του, σε συνδυασμό με τα έντονα πατριωτικά του συναισθήματα.
128:6.5 Έφτασαν στην Ιερουσαλήμ έγκαιρα και ενώ πήγαιναν προς τον ναό, η θέα του οποίου είχε κεντρίσει και συγκινήσει τον Ιούδα μέχρι τα βάθη της ψυχής του, έτυχε και συνάντησαν τον Λάζαρο από την Βηθανία. Όσο ο Ιησούς μιλούσε με τον Λάζαρο και κανόνιζε να περάσουν όλοι μαζί το Πάσχα, ο Ιούδας προκάλεσε προβλήματα σε όλους τους. Πολύ κοντά στεκόταν ένας Ρωμαίος φρουρός που έκανε κάποια απρεπή σχόλια σε μια Ιουδαία κοπέλα που περνούσε. Ο Ιούδας κοκκίνισε από οργή και δεν άργησε να εκφράσει την απέχθειά του για αυτήν την απρέπεια άμεσα και αρκετά δυνατά ώστε να τον ακούσει ο στρατιώτης. Τώρα οι Ρωμαίοι λεγεωνάριοι ήταν πολύ ευαίσθητοι στους Εβραίους που έδειχναν ασέβεια¨ έτσι ο φρουρός αμέσως τον συνέλαβε. Αυτό παραήταν για τον νεαρό πατριώτη, και πριν προλάβει ο Ιησούς να του επιστήσει την προσοχή με μια προειδοποιητική ματιά, είχε ήδη ξεσπάσει τα καταπιεσμένα αντι-Ρωμαϊκά του αισθήματα φωνάζοντας καταγγελίες που έκαναν τα πράγματα χειρότερα. Ο Ιούδας, με τον Ιησού στο πλευρό του, οδηγήθηκε αμέσως στην στρατιωτική φυλακή.
128:6.6 Ο Ιησούς έκανε προσπάθειες να πετύχει μια άμεση ακρόαση για τον Ιούδα ή να πετύχει την αποφυλάκισή του έγκαιρα για τον εορτασμό του Πάσχα εκείνο το βράδυ, αλλά οι προσπάθειές του αποτύχανε. Εφόσον η επόμενη μέρα ήταν «ιερή σύγκληση» στην Ιερουσαλήμ, ακόμα και οι Ρωμαίοι δεν αποτολμούσαν να απευθύνουν κατηγορίες σε έναν Εβραίο[34]. Έτσι, ο Ιούδας έμεινε υπό περιορισμό μέχρι το πρωί της δεύτερης μέρας μετά την σύλληψή του, και ο Ιησούς έμεινε στην φυλακή μαζί του. Δεν ήταν παρόντες στον ναό στην τελετή της υποδοχής των υιών του νόμου σαν ολοκληρωμένους πολίτες του Ισραήλ. Ο Ιούδας δεν πέρασε από αυτήν την επίσημη τελετή για αρκετά χρόνια, μέχρι που ξαναπήγε στην Ιερουσαλήμ σε ένα Πάσχα σε συνδυασμό με το προπαγανδιστικό του έργο για λογαριασμό των Ζηλωτών , την πατριωτική οργάνωση στην οποία ανήκε και ήταν πολύ δραστήριο μέλος.
128:6.7 Το επόμενο πρωί της δεύτερης μέρας τους στην φυλακή ο Ιησούς παρουσιάστηκε στον στρατιωτικό δικαστή εκ μέρους του Ιούδα. Αφού απολογήθηκε για το νεαρό της ηλικίας του αδερφού του και έκανε κάποιες επεξηγηματικές αλλά συνετές δηλώσεις για την προκλητική φύση του επεισοδίου που οδήγησε στην σύλληψη του αδερφού του, ο Ιησούς χειρίστηκε με τέτοιο τρόπο την υπόθεση που ο δικαστής εξέφρασε την άποψη ότι ο νεαρός Εβραίος μπορεί να ήταν κάπως δικαιολογημένος για το βίαιο ξέσπασμά του. Αφού προειδοποίησε τον Ιούδα να μην επιτρέψει ξανά στον εαυτό του να κάνει τέτοια απερισκεψία, είπε στον Ιησού την ώρα που τους άφηνε να φύγουν: «Καλά θα κάνεις να προσέχεις αυτόν εδώ τον νεαρό¨ πρόκειται να σας δημιουργήσει πολλούς μπελάδες.» Και ο Ρωμαίος δικαστής είχε απόλυτο δίκιο. Πράγματι ο Ιούδας δημιούργησε πολλά προβλήματα στον Ιησού, και πάντα τα προβλήματα ήταν της ίδιας φύσης—συγκρούσεις με τις αστικές αρχές εξαιτίας των απερίσκεπτων και ανόητων πατριωτικών του ξεσπασμάτων.
128:6.8 Ο Ιησούς και ο Ιούδας πήγαν να διανυκτερεύσουν στην Βηθανία, και να εξηγήσουν γιατί δεν μπόρεσαν να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους για το δείπνο του Πάσχα, και έφυγαν για την Ναζαρέτ την επόμενη μέρα. Ο Ιησούς δεν είπε στην οικογένειά του τίποτα για την σύλληψη του μικρού του αδερφού στην Ιερουσαλήμ, αλλά είχε μια μεγάλη συνομιλία με τον Ιούδα για αυτό το επεισόδιο τρεις βδομάδες μετά την επιστροφή τους. Μετά την κουβέντα με τον Ιησού ο Ιούδας το είπε ο ίδιος στην οικογένειά του. Ποτέ δεν ξέχασε την υπομονή και την ανεκτικότητά του αδερφού- πατέρα του σε όλη αυτήν την δοκιμασία.
128:6.9 Αυτό ήταν το τελευταίο Πάσχα που ο Ιησούς πέρασε με κάποιο μέλος της οικογένειάς του. Ο Υιός του Ανθρώπου όλο και περισσότερο θα απομακρυνόταν από το ίδιο του το αίμα.
128:6.10 Αυτή τη χρονιά οι περίοδοι διαλογισμού του διακοπτόντουσαν συχνά από την Ρουθ και τους φίλους της. Και πάντα ο Ιησούς ήταν έτοιμος να αναβάλει τον συλλογισμό του μελλοντικού του έργου για τον κόσμο και το σύμπαν για να μοιραστεί την παιδιάστικη χαρά και την νεανική ευθυμία αυτών των παιδιών, που ποτέ δεν κουραζόντουσαν να ακούν τον Ιησού να τους διηγείται τις εμπειρίες των διαφόρων ταξιδιών του στην Ιερουσαλήμ. Ακόμα τους άρεσαν πολύ οι ιστορίες που τους έλεγε για τα ζώα και την φύση.
128:6.11 Τα παιδιά ήταν πάντα ευπρόσδεκτα στο εργαστήρι επισκευών. Ο Ιησούς τους έδινε άμμο, σανίδες, και πέτρες δίπλα στο μαγαζί, και παρέες παιδιών κατέφταναν εκεί για να παίξουν. Όταν κουραζόντουσαν από το παιχνίδι τους, οι πιο τολμηροί από αυτούς κρυφοκοίταζαν στο μαγαζί, και αν ο ιδιοκτήτης του δεν ήταν απασχολημένος, εύρισκαν το θάρρος να πάνε σε αυτόν και να του πουν, «Θείε Ιωσουά , έλα έξω να μας πεις μια μεγάλη ιστορία.» Και θα τον τραβούσαν από το χέρι μέχρι να καθίσει στον αγαπημένο του βράχο στην γωνία του μαγαζιού, με τα παιδιά καθισμένα στο έδαφος γύρω του σε ημικύκλιο. Και πόσο άρεσε σε αυτούς τους μικρούς ο θείος Ιωσουά. Γελούσαν, και γελούσαν με την καρδιά τους. Ένα ή δυο μικρότερα παιδιά θα ανέβαιναν στα γόνατά του και θα καθόντουσαν εκεί, κοιτάζοντάς με θαυμασμό τα εκφραστικά χαρακτηριστικά του καθώς έλεγε τις ιστορίες του. Τα παιδιά αγαπούσαν τον Ιησού, και ο Ιησούς αγαπούσε τα παιδιά.
128:6.12 Οι φίλοι του δυσκολευόντουσαν να καταλάβουν την ευρύτητα της κλίμακας των διανοητικών του δραστηριοτήτων, πως μπορούσε τόσο ξαφνικά και απόλυτα να πηδήξει από τις σοβαρές συζητήσεις για την πολιτική, την φιλοσοφία, ή την θρησκεία στο ελαφρό και εύθυμο παιχνίδι αυτών των πιτσιρικάδων ηλικίας από πέντε έως δέκα χρονών. Όσο μεγάλωναν οι αδερφοί του και οι αδερφές του, όσο είχε ελεύθερο χρόνο, και πριν έρθουν τα εγγόνια, έδινε μεγάλη προσοχή σε αυτούς τους μικρούς. Αλλά δεν έζησε στην γη αρκετά για να χαρεί και πολύ τα εγγόνια.
128:7.1 Μόλις άρχισε αυτός ο χρόνος, ο Ιησούς από την Ναζαρέτ συνειδητοποίησε έντονα ότι είχε μεγάλες δυνάμεις.
128:7.2 Όμως ήταν απόλυτα πεισμένος ότι δεν θα χρησιμοποιούσε αυτές τις δυνάμεις με την προσωπικότητά του σαν Υιός του Ανθρώπου, τουλάχιστον όχι μέχρι να ερχόταν η ώρα του. Τότε σκεπτόταν πολύ αλλά έλεγε λίγα για την σχέση του με τον Πατέρα στον ουρανό[35]. Και το συμπέρασμα όλων αυτών των σκέψεων εκφράστηκε μια φορά στην προσευχή του στην κορυφή του λόφου, όταν είπε: « Άσχετα με το ποιος είμαι και τι δυνάμεις μπορώ ή δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω, πάντα έκανα, και πάντα θα κάνω, το θέλημα του Παραδείσιου Πατέρα μου[36].» Και όμως, αυτός ο άνθρωπος που περπατούσε στην Ναζαρέτ, πήγαινε και γύριζε από την δουλειά του, ήταν κυριολεκτικά αλήθεια—όσον αφορά ένα τεράστιο σύμπαν—ότι «σε αυτόν ήταν κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί σοφίας και γνώσης.»
128:7.3 Όλη εκείνη την χρονιά οι οικογενειακές υποθέσεις πήγαιναν ομαλά εκτός από τον Ιούδα. Για χρόνια ο Ιάκωβος είχε προβλήματα με τον μικρότερό του αδερφό, που δεν ήθελε να δουλέψει ουσιαστικά ούτε μπορούσε να βασιστεί ότι θα έδινε το μερίδιό του στα οικογενειακά έξοδα. Ενώ ζούσε σπίτι, δεν είχε την ευσυνειδησία να βγάζει και να συνεισφέρει το μερίδιό του από τα οικογενειακά έξοδα.
128:7.4 Ο Ιησούς ήταν ειρηνικός άνθρωπος, και πολλές φορές είχε ενοχληθεί από τις εριστικές πράξεις και τα πολυάριθμα πατριωτικά ξεσπάσματα του Ιούδα. Ο Ιάκωβος και ο Ιωσήφ ήταν της άποψης να τον διώξουν από την οικογένεια, αλλά ο Ιησούς δεν συμφωνούσε. Όταν δοκιμαζόταν πολύ η υπομονή τους, ο Ιησούς θα συμβούλευε: «Έχετε υπομονή. Να δίνετε συνετές συμβουλές και να προσέχετε τα λόγια σας, ώστε ο μικρός σας αδερφός να γνωρίσει πρώτα το σωστό και έπειτα να εξαναγκαστεί να το κάνει.» Η σοφή και στοργική συμβουλή του Ιησού εμπόδισε ένα ρήγμα στην οικογένεια¨ έμειναν μαζί. Αλλά ο Ιούδας ηρέμησε και ωρίμασε μόνο μετά τον γάμο του.
128:7.5 Η Μαρία σπάνια μιλούσε στον Ιησού για την μελλοντική αποστολή του. Όποτε αναφερόταν αυτό το θέμα, ο Ιησούς θα έλεγε μόνο: «Η ώρα μου δεν έχει έρθει ακόμα[37].» Ο Ιησούς είχε σχεδόν καταφέρει να απαλλάξει την οικογένειά του από την εξάρτηση της άμεσης παρουσίας της προσωπικότητάς του. Ετοιμαζόταν ταχύτατα για την ημέρα που θα έφευγε από το σπίτι του στην Ναζαρέτ να ξεκινήσει το πιο ενεργητικό προοίμιο της πραγματικής του προσφοράς στους ανθρώπους.
128:7.6 Ποτέ μην παραβλέψετε το γεγονός ότι η πρωταρχική αποστολή του Ιησού στην έβδομη Προσφορά του ήταν η απόκτηση εμπειρίας των δημιουργημάτων, η επίτευξη της κυριαρχίας στο Νέβαδον. Και συλλέγοντας αυτήν ακριβώς την εμπειρία έκανε και την υπέρτατη αποκάλυψη του Παραδείσιου Πατέρα στην Ουράντια και σε ολόκληρο το τοπικό σύμπαν του. Παρεμπιπτόντως με αυτούς τους στόχους ανέλαβε ακόμα να επιλύσει τις περίπλοκες υποθέσεις αυτού του πλανήτη που είχαν σχέση με τον στασιασμό του Λούσιφερ.
128:7.7 Εκείνη την χρονιά ο Ιησούς είχε περισσότερο χρόνο ελεύθερο από ότι συνήθως, και αφιέρωσε πολύ από αυτόν να εκπαιδεύσει τον Ιάκωβο στην διαχείριση του εργαστηρίου επισκευών και τον Ιωσήφ στην διεύθυνση των οικογενειακών υποθέσεων. Η Μαρία διαισθάνθηκε ότι ετοιμαζόταν να τους αφήσει. Να τους αφήσει και να πάει πού; Να κάνει τι; Είχε σχεδόν παραιτηθεί από την σκέψη ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Δεν μπορούσε να τον καταλάβει¨ απλά δεν μπορούσε να κατανοήσει τον πρωτότοκο γιο της.
128:7.8 Ο Ιησούς εκείνη την χρονιά πέρασε πολύ χρόνο με ένα-ένα τα μέλη της οικογένειάς του. Τους έπαιρνε συχνά για μεγάλους περιπάτους στον λόφο και στην εξοχή. Πριν το θέρος πήγε τον Ιούδα στον αγρότη θείο του νότια της Ναζαρέτ, αλλά ο Ιούδας δεν έμεινε πολύ μετά το θέρος. Το έσκασε, και ο Σίμωνας αργότερα τον βρήκε με τους ψαράδες στην λίμνη. Όταν ο Σίμωνας τον έφερε πίσω στο σπίτι, ο Ιησούς κουβέντιασε σοβαρά τα πράγματα με τον νεαρό δραπέτη και, εφόσον ήθελε να γίνει ψαράς, πήγε μαζί του στα Μάγδαλα και τον έθεσε υπό την προστασία ενός συγγενή ψαρά¨ και ο Ιούδας δούλευε αρκετά καλά και τακτικά από τότε μέχρι τον γάμο του, και συνέχισε να είναι ψαράς και μετά τον γάμο του.
128:7.9 Τελικά ήρθε η στιγμή που όλα τα αδέρφια του Ιησού είχαν διαλέξει και σταθεροποιήσει το επάγγελμά τους. Το σκηνικό πια είχε στηθεί για την αναχώρηση του Ιησού από το σπίτι.
128:7.10 Τον Νοέμβριο έγινε ένας διπλός γάμος. Ο Ιάκωβος και η Έστα, η Μίριαμ και ο Ιακώβ παντρεύτηκαν. Ήταν πραγματικά μια χαρμόσυνη περίσταση. Ακόμα και η Μαρία ήταν πάλι χαρούμενη εκτός από κάποιες στιγμές που καταλάβαινε ότι ο Ιησούς ετοιμαζόταν να φύγει. Υπέφερε κάτω από το βάρος μιας μεγάλης αβεβαιότητας: Μακάρι ο Ιησούς να καθόταν και να κουβέντιαζε ελεύθερα μαζί της όπως έκανε κάποτε όταν ήταν μικρός, αλλά αυτός ήταν εντελώς απλησίαστος¨ ΄για το μέλλον ήταν απόλυτα σιωπηλός .
128:7.11 Ο Ιάκωβος και η σύζυγος του, η Έστα, μετακόμισαν σε ένα χαριτωμένο μικρό σπίτι στην δυτική πλευρά της πόλης, δώρο από τον πατέρα της. Ενώ ο Ιάκωβος συνέχισε να στηρίζει το σπίτι της μητέρας του, η αναλογία του περιορίστηκε στο μισό εξαιτίας του γάμου του, και ο Ιωσήφ τώρα τοποθετήθηκε και τυπικά επί κεφαλής της οικογένειας από τον Ιησού. Ο Ιούδας τώρα έστελνε το μερίδιό του στα έξοδα του σπιτιού με συνέπεια κάθε μήνα. Οι γάμοι του Ιάκωβου και της Μίριαμ είχαν πολύ ευεργετική επίδραση στον Ιούδα, και όταν έφυγε για το μέρος που ψάρευε, την μέρα μετά τον διπλό γάμο, διαβεβαίωσε τον Ιωσήφ ότι μπορούσε να βασιστεί σε αυτόν ότι «θα κάνω στο έπακρο το καθήκον μου, και ακόμα περισσότερο αν χρειαστεί.» Και κράτησε το λόγο του.
128:7.12 Η Μίριαμ έμεινε δίπλα στην Μαρία στο σπίτι του Ιακώβ, ο Ιακώβ ο πρεσβύτερος είχε αναπαυθεί με τους πατέρες του. Η Μάρθα πήρε την θέση της Μίριαμ στο σπίτι, και η νέα οργάνωση πήγαινε θαυμάσια πριν τελειώσει ο χρόνος.
128:7.13 Την μέρα μετά από τον διπλό γάμο ο Ιησούς είχε μια σοβαρή σύσκεψη με τον Ιάκωβο. Είπε εμπιστευτικά στον Ιάκωβο, ότι ετοιμαζόταν να φύγει από το σπίτι. Του παρέδωσε τον πλήρη τίτλο του εργαστηρίου επισκευών, τυπικά και επίσημα αποχώρησε από αρχηγός της οικογένειας του Ιωσήφ, και πολύ συγκινητικά ανακήρυξε στον αδερφό του τον Ιάκωβο «κεφαλή και προστάτη της οικογένειας του πατέρα μου». Συνέταξε, και υπέγραψαν και οι δύο, μια μυστική συμφωνία στην οποία οριζόταν ότι, σε ανταπόδοση για την δωρεά του μαγαζιού, ο Ιάκωβος από δω και στο εξής θα αναλάμβανε πλήρως τις οικονομικές ευθύνες της οικογένειας, απαλλάσσοντας έτσι τον Ιησού από όλες τις υποχρεώσεις πάνω σε αυτά τα θέματα. Μετά την υπογραφή της συμφωνίας, αφού είχε κανονιστεί ότι τα έξοδα της οικογένειας θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται χωρίς καμία συμβολή του Ιησού, ο Ιησούς είπε στον Ιάκωβο: « Αλλά παιδί μου θα συνεχίσω να σου στέλνω κάτι κάθε μήνα μέχρι να έρθει η ώρα μου, αλλά ότι σου στέλνω θα το χρησιμοποιείς εσύ ανάλογα με τις περιστάσεις. Μπορείς να χρησιμοποιείς τους πόρους μου για ανάγκες της οικογένειας ή για απολαύσεις όπως κρίνεις εσύ. Χρησιμοποίησέ τους σε περίπτωση ασθένειας ή χρησιμοποίησέ τους για να αντιμετωπίσεις τις απρόοπτες ανάγκες που μπορεί να τύχουν σε οποιοδήποτε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά.»
128:7.14 Και έτσι ο Ιησούς προετοιμάστηκε να εισέλθει στην δεύτερη και απομακρυσμένη από το σπίτι φάση της ενήλικης ζωής του πριν την δημόσια είσοδό του στο έργο του Πατέρα του.
| Εγγραφο 127. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 129. ΤΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΝΗΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ |