© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
171:0.1 Την ημέρα μετά την βαρυσήμαντη ομιλία για «Την Βασιλεία των Ουρανών,» ο Ιησούς ανάγγειλε ότι την επόμενη μέρα αυτός και οι απόστολοί του θα αναχωρούσαν για το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, και θα επισκεπτόντουσαν και πολλές πόλεις στην Νότια Περέα στην διαδρομή[1][2].
171:0.2 Η αναφορά στην βασιλεία και η αναγγελία ότι θα πήγαινε στο Πάσχα έκανε όλους τους οπαδούς του να σκεφτούν ότι θα πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για να εγκαινιάσει το εγκόσμιο βασίλειο της Ιουδαϊκής υπεροχής. Ότι και να έλεγε ο Ιησούς για τον μη υλικό χαρακτήρα του βασιλείου, δεν μπορούσε να αφαιρέσει εντελώς από το μυαλό των Ιουδαίων ακροατών του την ιδέα ότι ο Μεσσίας θα εδραίωνε κάποιο είδος εθνικιστικής κυβέρνησης με αρχηγείο στην Ιερουσαλήμ.
171:0.3 Αυτά που είπε ο Ιησούς στην ομιλία του το Σάββατο μπέρδεψαν περισσότερο την πλειοψηφία των οπαδών του¨ πολύ λίγοι διαφωτίστηκαν από την διάλεξη του Κυρίου. Οι αρχηγοί κατάλαβαν κάτι απ την διδασκαλία του σχετικά με την εσωτερική βασιλεία, «την βασιλεία των ουρανών μέσα σας», αλλά ακόμα γνώριζαν ότι είχε μιλήσει για ένα άλλο μελλοντικό βασίλειο, και ότι αυτό το βασίλειο πήγαινε να ιδρύσει στην Ιερουσαλήμ[3]. Όταν απογοητεύτηκαν σε αυτή τους την προσδοκία, όταν τον απέρριψαν οι Ιουδαίοι, και αργότερα, όταν η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε κυριολεκτικά, ακόμα έμειναν προσκολλημένοι σε αυτή την ελπίδα, ειλικρινά πιστεύοντας ότι ο Κύριος σύντομα θα επέστρεφε στον κόσμο με μεγάλη δύναμη και μεγαλειώδη δόξα για να εδραιώσει το βασίλειο που τους είχε υποσχεθεί.
171:0.4 Ήταν εκείνο το Κυριακάτικο απόγευμα που η Σαλώμη η μητέρα του Ιάκωβου και του Ιωάννη των γιων του Ζεβεδαίου ήρθε στον Ιησού με τους δύο αποστόλους γιους της και, με τον τρόπο που συνηθίζεται σε μονάρχη της Ανατολής, προσπάθησε να κάνει τον Ιησού να της υποσχεθεί προκαταβολικά αυτά που ήθελε να του ζητήσει. Αλλά ο Κύριος δεν ήθελε να υποσχεθεί¨ αντί γι αυτό, την ρώτησε, «Τι θέλεις να κάνω για σένα;» Τότε η Σαλώμη του απάντησε: «Κύριε, τώρα που πηγαίνεις στην Ιερουσαλήμ να ιδρύσεις το βασίλειο, θα ήθελα να σου ζητήσω προκαταβολικά να μου υποσχεθείς ότι αυτοί οι γιοι μου θα τιμηθούν μαζί σου, ο ένας να καθίσει εκ δεξιών σου, και ο άλλος εξ αριστερών σου στο βασίλειο[4].»
171:0.5 Όταν ο Ιησούς άκουσε το αίτημα της Σαλώμης, είπε: «Γυναίκα, δεν ξέρεις τι ζητάς.» Και έπειτα, κοιτώντας κατάματα τους δύο αποστόλους του που ζητούσαν τιμές, είπε: «Επειδή σας γνωρίζω καιρό και σας αγαπώ¨ επειδή έμεινα στο σπίτι της μητέρας σας¨ επειδή ο Ανδρέας σας ανάθεσε να είστε μαζί μου συνέχεια¨ γι αυτό λοιπόν επιτρέπετε στην μητέρα σας να έρθει σε μένα μυστικά, και να κάνει αυτό το ανάρμοστο αίτημα. Αλλά θα σας ρωτήσω: «Είστε ικανοί να πιείτε από το ποτήρι που ετοιμάζομαι να πιω;» Και χωρίς να διστάσει ούτε στιγμή, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης απάντησαν, «Ναι, Κύριε, είμαστε.» Και είπε ο Ιησούς: «Λυπούμαι που δεν γνωρίζετε γιατί πηγαίνουμε στην Ιερουσαλήμ¨ λυπούμαι που δεν καταλαβαίνετε την φύση του βασιλείου μου¨ είμαι απογοητευμένος που φέρατε την μητέρα σας να κάνει αυτό το αίτημα σε μένα¨ αλλά ξέρω ότι μέσα στην καρδιά σας με αγαπάτε¨ γι αυτό και σας δηλώνω ότι θα πιείτε πραγματικά από το πικρό ποτήρι μου και θα μοιραστείτε την ταπείνωσή μου, αλλά το αν θα καθίσετε στα δεξιά μου και στα αριστερά μου, δεν είναι δική μου δουλειά να σας το υποσχεθώ. Τέτοιες τιμές αξίζουν μόνο σε εκείνους που θα πει ο Πατέρας μου[5].»
171:0.6 Εκείνη την ώρα κάποιος είπε γι αυτή την κουβέντα στον Πέτρο και τους άλλους αποστόλους, που θύμωσαν πολύ που ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης προσπάθησαν να προτιμηθούν από αυτούς, και πήγαν μυστικά με την μητέρα τους να ζητήσουν κάτι τέτοιο. Όταν άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους, ο Ιησούς τους κάλεσε όλους μαζί και τους είπε: «Καταλαβαίνετε πολύ καλά πως οι ηγέτες των αλλόθρησκων επιβάλλονται στους υποτελείς τους, και πως εκείνοι που είναι σπουδαίοι ασκούν την εξουσία τους. Αλλά δεν θα είναι έτσι στην βασιλεία των ουρανών. Όποιος είναι σπουδαίος ανάμεσά σας, ας γίνει πρώτα υπηρέτης σας. Αυτός που θέλει να είναι πρώτος στην βασιλεία των ουρανών, ας γίνει πρώτα βοηθός σας. Σας δηλώνω ότι ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να του προσφέρουν, αλλά για να προσφέρει¨ και τώρα πηγαίνω στην Ιερουσαλήμ για να παραδώσω την ζωή μου στο θέλημα του Πατέρα μου και στην υπηρεσία των αδερφών μου.» Όταν οι απόστολοι άκουσαν αυτά τα λόγια αποσύρθηκαν για να προσευχηθούν ο καθένας μόνος του. Εκείνο το απόγευμα, ανταποκρινόμενοι στις προσπάθειες του Πέτρου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης απολογήθηκαν στους υπόλοιπους δέκα και αποκαταστήθηκαν οι καλές σχέσεις με τους αδερφούς τους.[6]
171:0.7 Ζητώντας θέσεις στα δεξιά και αριστερά του Ιησού στην Ιερουσαλήμ, οι γιοι του Ζεβεδαίου δεν είχε περάσει από το μυαλό τους ότι σε λιγότερο από ένα μήνα, ο αγαπημένος τους διδάσκαλος θα ήταν καρφωμένος σε έναν Ρωμαϊκό σταυρό με έναν ετοιμοθάνατο κλέφτη στο ένα πλευρό και έναν άλλο κακοποιό στο άλλο. Και η μητέρα τους, που ήταν παρούσα στην σταύρωση, θυμόταν πολύ καλά την ανόητη χάρη που είχε ζητήσει από τον Ιησού στην Πέλλα για τις τιμές που τόσο ασύνετα ζητούσε για τους αποστόλους γιους της.
¶ 1. Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΛΛΑ
171:1.1 Το μεσημέρι της Δευτέρας, στις 13 Μαρτίου, ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοί του αναχώρησαν οριστικά από την κατασκήνωση της Πέλλας, και ξεκίνησαν για τα νότια για την περιοδεία τους στην νότια Περέα, όπου εργαζόντουσαν οι συνεργάτες του Άμπνερ. Πέρασαν περισσότερο από δύο εβδομάδες συζητώντας με τους εβδομήντα και έπειτα πήγαν κατευθείαν στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα.
171:1.2 Όταν ο Κύριος έφυγε από την Πέλλα, οι μαθητές που είχαν κατασκηνώσει με τους αποστόλους, περίπου χίλιοι στον αριθμό, τον ακολούθησαν. Περίπου το μισό από αυτή την ομάδα τον άφησαν στο πέρασμα του Ιορδάνη στον δρόμο για την Ιεριχώ όταν έμαθαν ότι αυτός θα πήγαινε προς την Χεσβώνα, και αφού είχε δώσει την ομιλία για «τον Υπολογισμό του Τιμήματος». Συνέχισαν για την Ιερουσαλήμ, ενώ το άλλο μισό τον ακολούθησε για δύο εβδομάδες, και επισκεπτόταν τις πόλεις στην νότια Περέα.
171:1.3 Γενικά, οι περισσότεροι από τους άμεσους οπαδούς του Ιησού κατάλαβαν ότι η κατασκήνωση στην Πέλλα είχε εγκαταλειφθεί, αλλά πραγματικά νόμισαν ότι αυτό έδειχνε ότι ο Κύριός τους τελικά σκόπευε να πάει στην Ιερουσαλήμ και να διεκδικήσει τον θρόνο του Δαβίδ. Η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών του ποτέ δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν καμία άλλη έννοια της βασιλείας των ουρανών¨ ότι και να τους δίδασκε, δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την Εβραϊκή αντίληψη για το βασίλειο.
171:1.4 Ενεργώντας σύμφωνα με τις οδηγίες του Αποστόλου Ανδρέα, ο Δαβίδ του Ζεβεδαίου έκλεισε την κατασκήνωση των επισκεπτών στην Πέλλα την Τετάρτη, στις 15 Μαρτίου. Εκείνο το διάστημα περίπου τέσσερις χιλιάδες επισκέπτες κατοικούσαν εκεί, και αυτός ο αριθμός δεν περιλαμβάνει τους περισσότερο από χίλιους ανθρώπους που διέμεναν με τους αποστόλους στον τόπο που ήταν γνωστός σαν κατασκήνωση των διδασκάλων, και οι οποίοι πήγαν νότια με τον Ιησού και τους δώδεκα. Όσο και να μην του άρεσε, ο Δαβίδ πούλησε όλο τον εξοπλισμό σε διάφορους αγοραστές και πήγε με τα χρήματα στην Ιερουσαλήμ, όπου και τα παρέδωσε στον Ιούδα τον Ισκαριώτη.
171:1.5 Ο Δαβίδ βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ την τραγική εβδομάδα, και έπαιρνε την μητέρα του πίσω μαζί του στην Βηθσαΐδα μετά την σταύρωση. Όσο περίμενε τον Ιησού και τους αποστόλους, ο Δαβίδ σταμάτησε με τον Λάζαρο στην Βηθανία και εκνευρίστηκε πολύ από τον τρόπο που είχαν αρχίσει οι Φαρισαίοι να τον διώκουν και να τον παρενοχλούν μετά την ανάστασή του. Ο Ανδρέας είχε δώσει την εντολή στον Δαβίδ να σταματήσει την υπηρεσία του σαν αγγελιαφόρος¨ και αυτό όλοι το ερμήνευσαν σαν μια ένδειξη της πρώιμης εδραίωσης του βασιλείου στην Ιερουσαλήμ. Ο Δαβίδ βρέθηκε χωρίς δουλειά, και είχε σχεδόν αποφασίσει να αυτοδιοριστεί υπερασπιστής του Λαζάρου όταν πρόσφατα το αντικείμενο του έντονου ενδιαφέροντός του έφυγε βιαστικά για την Φιλαδέλφεια. Έτσι, κάποια στιγμή μετά την ανάσταση και μετά τον θάνατο της μητέρα του, ο Δαβίδ αναχώρησε για την Φιλαδέλφεια, έχοντας πρώτα βοηθήσει την Μάρθα και την Μαρία να διαθέσουν την περιουσία τους, και εκεί, σε συνεργασία με τον Άμπνερ και τον Λάζαρο, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του, σαν οικονομικός επιστάτης σε όλα τα μεγάλα συμφέροντα του Βασιλείου που είχαν το κέντρο τους στην Φιλαδέλφεια όσο ζούσε ο Άμπνερ.
171:1.6 Μέσα σε μικρό διάστημα μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, η Αντιόχεια έγινε η έδρα του Παυλικού Χριστιανισμού, ενώ η Φιλαδέλφεια παρέμεινε το κέντρο της Αμπνερικής βασιλείας των ουρανών. Από την Αντιόχεια η Παυλική έκδοση της διδασκαλίας του Ιησού και για τον Ιησού εξαπλώθηκε σε όλο τον Δυτικό κόσμο¨ από την Φιλαδέλφεια οι ιεραπόστολοι της Αμπνερικής έκδοσης της βασιλείας των ουρανών εξαπλώθηκαν στην Μεσοποταμία και στην Αραβία όταν αυτοί οι ανένδοτοι αγγελιαφόροι της διδασκαλίας του Ιησού συνετρίβησαν από την ξαφνική άνοδο του Ισλάμ.
¶ 2. ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΙΜΗΜΑΤΟΣ
171:2.1 Όταν ο Ιησούς και οι σχεδόν χίλιοι οπαδοί του έφτασαν στο πέρασμα του Ιορδάνη στην Βηθανία που μερικές φορές ονομαζόταν Βηθαδάρα, οι μαθητές του κατάλαβαν ότι δεν πήγαινε κατευθείαν στην Ιερουσαλήμ[7]. Ενώ δεν ήξεραν τι να κάνουν και διαφωνούσαν μεταξύ τους, ο Ιησούς ανέβηκε πάνω σε ένα τεράστιο βράχο και έβγαλε αυτό το λόγο που έγινε γνωστός σαν «Υπολογίζοντας το Τίμημα»[8][9]. Ο Κύριος είπε:
171:2.2 «Εσείς που θέλετε να με ακολουθήσετε από τώρα και στο εξής, πρέπει να είσαστε πρόθυμοι να πληρώσετε το τίμημα της ειλικρινούς αφοσίωσης στην εκτέλεση του θελήματος του Πατέρα. Αν θέλετε να είστε μαθητές μου, πρέπει να είσαστε πρόθυμοι να απαρνηθείτε πατέρα, μητέρα, γυναίκα, παιδιά, αδερφούς και αδερφές. Αν κάποιοι από σας θέλετε τώρα να είστε μαθητές μου, πρέπει να είστε πρόθυμοι να δώσετε ακόμα και την ζωή σας όπως και ο Υιός του Ανθρώπου πρόκειται να δώσει την ζωή του για την ολοκλήρωση της αποστολής του για την εκτέλεση του θελήματος του Πατέρα στην γη και στην σάρκα.
171:2.3 «Αν δεν είσαστε πρόθυμοι να πληρώσετε το πλήρες τίμημα, δεν μπορείτε να γίνετε μαθητές μου[10]. Πριν προχωρήσετε, θα έπρεπε ο καθένας σας ξεχωριστά να καθίσει μα υπολογίσει το τίμημα του να είναι μαθητής μου. Ποιος από σας θα ήθελε να αναλάβει να κτίσει έναν παρατηρητήριο στην γη του χωρίς πρώτα να καθίσει να υπολογίσει αν έχει αρκετά χρήματα να το τελειώσει; Αν δεν μπορέσετε να υπολογίσετε, λοιπόν, το κόστος, αφού έχετε θέσει τα θεμέλια, μπορεί να ανακαλύψετε ότι δεν μπορείτε να τελειώσετε αυτό που αρχίσατε, και έτσι όλοι σας οι γείτονες θα σας κοροϊδεύουν, και θα λενε , κοιτάξτε, αυτός ο άνθρωπος άρχισε να κτίζει, αλλά δεν μπορεί να ολοκληρώσει αυτό που άρχισε[11].» Και πάλι, ποιος βασιλέας, όταν ετοιμάζεται να κάνει πόλεμο με έναν άλλο βασιλέα, δεν κάθεται πρώτα να κουβεντιάσει με τους συμβούλους του για το αν είναι ικανός, με δέκα χιλιάδες άνδρες, να αντιμετωπίσει αυτόν που έρχεται εναντίον του με είκοσι χιλιάδες; Αν ο βασιλέας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον εχθρό του επειδή είναι απροετοίμαστος, στέλνει μια πρεσβεία σε αυτόν τον άλλο βασιλέα, όταν αυτός βρίσκεται ακόμα μακριά, και ζητά όρους ειρήνης.[12]
171:2.4 ¨Τώρα λοιπόν, πρέπει ο καθένας σας να καθίσει να υπολογίσει το τίμημα του να είναι μαθητής μου. Από τώρα και στο εξής δεν θα μπορείτε να μας ακολουθείτε, να ακούτε την διδασκαλία και να παρακολουθείτε το έργο¨ θα χρειαστεί να υποστείτε σκληρούς διωγμούς και να γίνετε μάρτυρες αυτού του ευαγγελίου ενώπιον συντριπτικών απογοητεύσεων. Αν δεν είσαστε πρόθυμοι να απαρνηθείτε όλα όσα είσαστε και να αφιερώσετε όλα όσα έχετε, τότε δεν είσαστε άξιοι να είσαστε μαθητές μου[13]. Αν έχετε ήδη κατακτήσει τον εαυτό σας μέσα στην καρδιά σας, τότε δεν χρειάζεται να φοβάστε αυτή την εξωτερική νίκη που θα πρέπει σύντομα να υποστείτε όταν ο Υιός του Ανθρώπου απορριφθεί από τους κύριους ιερείς και τους Σαδδουκαίους και παραδοθεί στα χέρια των χλευαζόντων απίστων.
171:2.5 «Τώρα πρέπει να εξετάσετε τον εαυτό σας για να βρείτε το κίνητρο που σας κάνει να είστε μαθητές μου[14]. Αν αναζητείτε τιμές και δόξες, αν σας νοιάζουν τα εγκόσμια, είσαστε σαν το αλάτι που έχει χάσει την γεύση του[15]. Και όταν αυτό που αξίζει για την αλμύρα του έχει χάσει την γεύση του, πως θα ξαναβρεί την νοστιμιά του; Ένα τέτοιο καρύκευμα είναι πια άχρηστο¨ του αρμόζει μόνο να πεταχτεί στα σκουπίδια. Τώρα σας προειδοποίησα να γυρίσετε στα σπίτια σας ειρηνικά αν δεν είσαστε πρόθυμοι να πιείτε μαζί μου το πικρό ποτήρι που ετοιμάζεται. Πάλι σας λέγω ότι η βασιλεία μου δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο, αλλά εσείς δεν θέλετε να με πιστέψετε. Αυτός που έχει αυτιά ας ακούσει αυτά που λέγω.»
171:2.6 Αμέσως αφού είπε αυτά τα λόγια, ο Ιησούς, οδηγώντας τους δώδεκα, ξεκίνησε για την Χεσβώνα, ακολουθούμενος από πεντακόσιους. Μετά από μια σύντομη καθυστέρηση το άλλο μισό του πλήθους πήγε στην Ιερουσαλήμ. Οι απόστολοι του, μαζί με τους ηγετικούς μαθητές του, σκέφτηκαν πολύ αυτά τα λόγια του, αλλά ακόμα επέμεναν στην πεποίθηση ότι, μετά από αυτή την σύντομη περίοδο αντιξοότητας και δοκιμασίας, η βασιλεία σίγουρα θα εδραιωνόταν κατά κάποιο τρόπο σύμφωνα με τις παλιές πολυπόθητες ελπίδες τους.
¶ 3. Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΕΑ
171:3.1 Για πάνω από δύο εβδομάδες ο Ιησούς και οι δώδεκα, ακολουθούμενοι από ένα πλήθος πολλών εκατοντάδων μαθητών, ταξίδεψαν στην νότια Περέα, πηγαίνοντας σε όλες τις πόλεις που εργάστηκαν οι εβδομήντα. Πολλοί μη Ιουδαίοι ζούσαν σε αυτή την περιοχή, και αφού λίγοι ήταν αυτοί που θα πήγαιναν στον εορτασμό του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, οι αγγελιαφόροι της βασιλείας συνέχισαν το έργο τους διδάσκοντας και κηρύσσοντας.
171:3.2 Ο Ιησούς συνάντησε τον Άμπνερ στην Χεσβώνα, και ο Ανδρέας έδωσε την εντολή να μην διακοπούν οι εργασίες των εβδομήντα για την εορτή του Πάσχα¨ ο Ιησούς συμβούλεψε να συνεχίσουν το έργο τους αδιαφορώντας εντελώς για το τι θα συνέβαινε στην Ιερουσαλήμ. Ακόμα συμβούλεψε τον Άμπνερ να επιτρέψει στο σώμα των γυναικών, όπως επιθυμούσε να πάει στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα. Και αυτή ήταν η τελευταία φορά που ο Άμπνερ είδε τον Ιησού στην σάρκα. Ο αποχαιρετισμός στον Άμπνερ ήταν: «Γιε μου, γνωρίζω ότι θα είσαι πραγματικά στην βασιλεία, και προσεύχομαι ο Πατέρας να σου δίνει σοφία να μπορείς να αγαπάς και να καταλαβαίνεις τα αδέρφια σου.»
171:3.3 Καθώς ταξίδευαν από πόλη σε πόλη, ένας μεγάλος αριθμός από τους οπαδούς του τον άφησαν για να μεταβούν στην Ιερουσαλήμ έτσι ώστε, όταν ο Ιησούς ξεκίνησε για το Πάσχα, ο αριθμός εκείνων που τον ακολουθούσε μέρα με την ημέρα είχε μειωθεί σε λιγότερο από διακόσιους.
171:3.4 Οι απόστολοι κατάλαβαν ότι ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα. Γνώριζαν ότι οι Σανχρεντίν είχαν διαδώσει ένα μήνυμα σε όλο το Ισραήλ ότι είχε καταδικαστεί σε θάνατο και ζητούσαν από όλους όσους γνώριζαν που βρίσκεται να πληροφορήσει τους Σανχρεντίν¨ και όμως δεν ταράχτηκαν τόσο όσο είχαν ταραχτεί όταν τους ανακοίνωσε στην Φιλαδέλφεια ότι θα πήγαινε θα πήγαινε στην Βηθανία να δει τον Λάζαρο. Αυτή η αλλαγή διάθεσης από έντονο φόβο σε ανυπομονησία οφειλόταν κυρίως στην ανάσταση του Λαζάρου. Είχαν φτάσει στο συμπέρασμα ότι ο Ιησούς μπορούσε, σε επείγουσες καταστάσεις, να επιβάλλει την θεϊκή του δύναμη και να κατατροπώσει τους αντιπάλους του. Αυτή η ελπίδα, μαζί με την πιο βαθιά και ώριμη πίστη στην πνευματική υπεροχή του Κυρίου τους, εξηγούσε το θάρρος που έδειχναν οι άμεσοι οπαδοί του, που τώρα ετοιμαζόντουσαν να τον ακολουθήσουν στην Ιερουσαλήμ, αψηφώντας την δήλωση των Σανχρεντίν ότι αυτός πρέπει να πεθάνει.
171:3.5 Η πλειοψηφία των αποστόλων και πολλοί από τους εσωτερικούς μαθητές δεν θεωρούσαν δυνατό να πέθαινε ο Ιησούς¨ αυτοί, πιστεύοντας ότι αυτός ήταν «η ανάσταση και η ζωή», τον θεωρούσαν αθάνατο και ήδη θριαμβευτή πάνω στον θάνατο[16].
¶ 4. ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΛΙΒΙΑΔΑ
171:4.1 Την Τετάρτη το βράδυ, στις 29 Μαρτίου, ο Ιησούς και οι οπαδοί του κατασκήνωσαν στην Λιβιάδα στον δρόμο για την Ιερουσαλήμ, αφού πρώτα τελείωσαν την περιοδεία τους στις πόλεις της νότιας Περέας. Ήταν εκείνη την νύχτα στην Λιβιάδα που ο Σίμωνας ο Ζηλωτής και ο Σίμωνας Πέτρος, συνωμότησαν να παραλάβουν σε εκείνο το μέρος περισσότερα από εκατό σπαθιά, τα έλαβαν και μοίρασαν αυτά τα όπλα σε όλους όσους τα ήθελαν για να τα φορούν κάτω από το μανδύα τους. Ο Σίμωνας Πέτρος φορούσε ακόμα το σπαθί του την νύχτα της προδοσίας του Κυρίου τους στον κήπο.
171:4.2 Νωρίς την Πέμπτη το πρωί πριν ξυπνήσουν οι άλλοι, ο Ιησούς κάλεσε τον Ανδρέα και είπε: «Ξύπνα τους αδερφούς σου! Έχω κάτι να του πω». Ο Ιησούς γνώριζε για τα σπαθιά και ποιοι από τους αποστόλους του τα είχαν λάβει και τα φορούσαν, αλλά ποτέ δεν τους φανέρωσε ότι γνώριζε κάτι τέτοιο. Όταν ο Ανδρέας ξύπνησε τους συντρόφους του, και μαζεύτηκαν, ο Ιησούς τους είπε: «Παιδιά μου, είσαστε μαζί μου τόσο καιρό, και σας έχω διδάξει πολλά από τα απαραίτητα για αυτόν τον καιρό, αλλά θέλω ακόμα να σας προειδοποιήσω να μην εμπιστεύεστε την αστάθεια της σάρκας ούτε τις αδυναμίες της ανθρώπινης άμυνας προς τις δοκιμασίες και τα βάσανα που έχει μπροστά του. Σας κάλεσα εδώ χωριστά μόνους σας και για άλλη μια φορά θα σας πω ξεκάθαρα ότι θα πάμε στην Ιερουσαλήμ, όπου γνωρίζετε ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει ήδη καταδικαστεί σε θάνατο. Και πάλι σας λέγω ότι ο υιός του Ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των αρχιερέων και των θρησκευτικών ηγετών¨ ότι θα καταδικαστεί και θα δοθεί στα χέρια των αλλοθρήσκων. Και έτσι θα χλευάζουν τον Υιό του Ανθρώπου, ακόμα και θα τον φτύνουν και θα τον μαστιγώνουν, και θα τον θανατώσουν. Και όταν σκοτώσουν τον Υιό του Ανθρώπου, μην τρομάξετε γιατί την τρίτη μέρα θα σηκωθεί . Προσέξτε τους εαυτούς σας και να θυμάστε ότι σας έχω προειδοποιήσει[17].»
171:4.3 Και πάλι οι απόστολοι τα είχαν χαμένα, και έμειναν άφωνοι¨ αλλά δεν μπόρεσαν να πάρουν στην κυριολεξία τα λόγια του¨ δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι ο Κύριος εννοούσε όλα όσα έλεγε[18]. Ήταν τόσο τυφλωμένοι από την επίμονη πίστη τους σε αυτό το επίγειο βασίλειο, με την έδρα στην Ιερουσαλήμ, που απλά δεν μπορούσαν-- δεν ήθελαν—να αφήσουν τους εαυτούς τους να δεχτούν τα λόγια του Ιησού στην κυριολεξία. Όλη την ημέρα ζύγιζαν και υπολόγιζαν τι θα μπορούσε να εννοεί ο Κύριος με αυτές τις παράξενες εξαγγελίες του. Αλλά κανένας τους δεν τόλμησε να του κάνει καμιά ερώτηση γι αυτές τις δηλώσεις. Μέχρι μετά τον θάνατό του αυτοί οι μπερδεμένοι απόστολοι δεν μπόρεσαν να ξυπνήσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι ο Κύριος τους τα είχε πει όλα αυτά ξεκάθαρα και απλά λίγο, περιμένοντας την σταύρωση του.
171:4.4 Ήταν εδώ στην Λιβιάδα, αμέσως μετά το πρωινό γεύμα, που κάποιοι φιλικοί Φαρισαίοι ήρθαν στον Ιησού και του είπαν: «Φύγε γρήγορα από αυτά τα μέρη, γιατί ο Ηρώδης, όπως έκανε και με τον Ιωάννη, έτσι και τώρα θέλει να σκοτώσει εσένα. Έχουμε έρθει να σε προειδοποιήσουμε ώστε να μπορέσεις να διαφύγεις.»[19]
171:4.5 Και αυτό ήταν εν μέρει αλήθεια. Η ανάσταση του Λαζάρου ξάφνιασε και τρόμαξε τον Ηρώδη, και γνωρίζοντας ότι οι Σανχεντρίν είχαν τολμήσει να καταδικάσουν σε θάνατο τον Ιησού, ακόμα και πριν γίνει δίκη, ο Ηρώδης αποφάσισε να σκοτώσει τον Ιησού ή να τον απομακρύνει απ την επικράτειά του. Στην πραγματικότητα επιθυμούσε να κάνει το δεύτερο αφού τον φοβόταν τόσο πολύ που έλπιζε ότι δεν θα ήταν αναγκασμένος να τον εκτελέσει.
171:4.6 Όταν ο Ιησούς άκουσε τι είχαν να πουν οι Φαρισαίοι, απάντησε: «Γνωρίζω καλά για τον Ηρώδη και τον φόβο του για το ευαγγέλιο της βασιλείας. Αλλά μην κάνετε λάθος, θα προτιμούσε χίλιες φορές περισσότερο ο Υιός του Ανθρώπου να πάει στην Ιερουσαλήμ να βασανιστεί και να θανατωθεί στα χέρια των αρχιερέων¨ δεν ανυπομονεί, αφού ήδη έχει λερώσει τα χέρια του με το αίμα του Ιωάννη του Βαπτιστή, να γίνει υπεύθυνος και για τον θάνατο του Υιού του Ανθρώπου. Τώρα πηγαίνετε και να πείτε ότι ο Υιός του Ανθρώπου κηρύσσει στην Περέα σήμερα, αύριο θα πάει στην Ιουδαία, και μετά από μερικές μέρες, η αποστολή του στην γη θα έχει ολοκληρωθεί και θα είναι έτοιμος να ανέλθει στον Πατέρα[20].»
171:4.7 Μετά ο Ιησούς στράφηκε προς τους αποστόλους του, και είπε: «Από τα παλιά χρόνια οι προφήτες χανόντουσαν στην Ιερουσαλήμ, και είναι αρμόζον ο Υιός του Ανθρώπου να πάει στην πόλη του οίκου του Πατέρα και να προσφερθεί σαν τίμημα για την ανθρώπινη μισαλλοδοξία και σαν αποτέλεσμα των θρησκευτικών προκαταλήψεων και την πνευματικής τυφλότητας. Ω Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, που σκοτώνεις τους προφήτες και λιθοβολείς τους δασκάλους της αλήθειας! Πόσο συχνά θέλησα να μαζέψω τα παιδιά σου όπως η κότα μαζεύει τα παιδιά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά εσύ δεν θέλησες να με αφήσεις να το κάνω! Πρόσεχε, το σπίτι σου θα ερημωθεί! Και πολλές φορές θα θελήσεις να με δεις, αλλά δεν θα μπορείς. Θα με αναζητάς τότε, αλλά δεν θα με βρίσκεις[21].» Και όταν μίλησε, γύρισε σε αυτούς που ήταν γύρω του και είπε: «Παρόλα αυτά, ας πάμε στην Ιερουσαλήμ να παρακολουθήσουμε το Πάσχα και να πράξουμε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό[22].»
171:4.8 Οι πιστοί που ακολούθησαν εκείνη την ημέρα τον Ιησού στην Ιεριχώ, ήταν μπερδεμένοι και απορημένοι. Οι απόστολοι μπόρεσαν να διακρίνουν μόνο κάποια νότα τελικού θριάμβου στις δηλώσεις του Ιησού που αφορούσαν την βασιλεία¨ απλά δεν μπορούσαν να βρουν την προθυμία να αντιληφθούν τις προειδοποιήσεις για την επικείμενη αποτυχία. Όταν ο Ιησούς είπε ότι «θα σηκωθεί την τρίτη μέρα», αυτοί πιάστηκαν από αυτή την δήλωση για να ερμηνεύσουν τον βέβαιο θρίαμβο της βασιλείας που θα ακολουθούσε αμέσως μετά τις πρώτες δυσάρεστες αψιμαχίες με τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες[23]. Η «τρίτη μέρα» ήταν μια κοινή Ιουδαϊκή έκφραση που σήμαινε «σύντομα» ή «αμέσως μετά». Όταν λοιπόν ο Ιησούς μίλησε για «σηκωμό – άνοδο», αυτοί νόμισαν ότι αναφερόταν στην «άνοδο της βασιλείας.»
171:4.9 Ο Ιησούς είχε γίνει αποδεκτός από αυτούς τους πιστούς σαν Μεσσίας, και οι Εβραίοι δεν γνώριζαν τίποτα ή ελάχιστα για έναν Μεσσία που θα υπέφερε. Δεν καταλάβαιναν ότι ο Ιησούς θα πετύχαινε πολλά πράγματα με τον θάνατό του που ποτέ δεν θα μπορούσε να πετύχει με την ζωή του. Αν και ήταν η ανάσταση του Λαζάρου που έδωσε τα κότσια στους αποστόλους να μπουν στην Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν η μνήμη της μεταμόρφωσης που στήριζε τον Κύριο σε αυτή την δύσκολη περίοδο της Προσφοράς του στην Ουράντια.
¶ 5. Ο ΤΥΦΛΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΧΩ
171:5.1 Αργά το απόγευμα της Πέμπτης, στις 30 Μαρτίου, ο Ιησούς και οι απόστολοί του, στην κεφαλή της πομπής περίπου διακοσίων οπαδών, πλησίασαν στα τείχη της Ιεριχούς[24]. Όταν πλησίασαν στην πύλη της πόλης, συνάντησαν ένα πλήθος από ζητιάνους, ανάμεσά τους και κάποιος Βαρτιμαίος, ένας ηλικιωμένος άνθρωπος ου είχε χάσει το φως του από τα νιάτα του[25]. Αυτός ο τυφλός ζητιάνος είχε ακούσει πολλά για τον Ιησού και γνώριζε τα πάντα για την θεραπεία του τυφλού Ιωσία στην Ιερουσαλήμ. Δεν γνώριζε για την τελευταία επίσκεψη του Ιησού στην Ιεριχώ μέχρι που αυτός είχε πάει στην Βηθανία. Ο Βαρτιμαίος αποφάσισε να μην άφηνε ξανά τον Ιησού να επισκεφθεί χωρίς να του κάνει έκκληση να του επαναφέρει το φως του.
171:5.2 Τα νέα για την προσέγγιση του Ιησού είχαν διαδοθεί σε όλη την Ιεριχώ, και εκατοντάδες κάτοικοι συνωστίστηκαν για να τον συναντήσουν. Όταν αυτό το μεγάλο πλήθος γύρισε και συνόδεψε τον Κύριο μέσα στην πόλη, ο Βαρτιμαίος, ακούγοντας τα βήματα του πλήθους, κατάλαβε ότι κάτι ασυνήθιστο συνέβαινε. Και ένας από τους ζητιάνους είπε, «Περνά ο Ιησούς από την Ναζαρέτ». Όταν ο Βαρτιμαίος άκουσε ότι ο Ιησούς βρισκόταν κοντά, άρχισε να φωνάζει δυνατά με όλη την δύναμη της φωνής του, «Ιησού, Ιησού, ελέησέ με!» Και καθώς συνέχισε να φωνάζει όλο και πιο δυνατά, κάποιος από εκείνους που βρισκόντουσαν κοντά στον Ιησού πήγε και τον επέπληξε, και του ζήτησε να είναι ήσυχος¨ αλλά δεν κατάφερε τίποτα¨ αυτός συνέχισε να φωνάζει όλο και πιο δυνατά[26].
171:5.3 Όταν ο Ιησούς άκουσε τις φωνές του τυφλού ανθρώπου, σταμάτησε. Και όταν τον είδε, είπε στους φίλους του, «Φέρτε μου εκείνον τον άνθρωπο». Και τότε αυτοί πήγαν στον Βαρτιμαίο και του είπαν: «Σου φέρνομε καλά νέα¨ έλα μαζί μας, γιατί ο Κύριος σε καλεί.» Όταν ο Βαρτιμαίος άκουσε αυτά τα λόγια, πέταξε τον μανδύα του, και όρμησε στην μέση του δρόμου, ενώ εκείνοι που βρισκόντουσαν κοντά τον οδήγησαν στον Ιησού. Και ο Ιησούς απευθυνόμενος στον Βαρτιμαίο, είπε: «Τι θέλεις να κάνω για σένα;» Τότε ο τυφλός απάντησε, «Θα ήθελα να ξαναβρώ το φως μου.» Και όταν ο Ιησούς άκουσε το αίτημά του και είδε την πίστη του, είπε: «Θα έχεις το φως σου¨ πήγαινε στον δρόμο σου¨ η πίστη σου σε θεράπευσε[27].» Και αμέσως βρήκε το φως του, και παράμεινε κοντά στον Ιησού, δοξάζοντας το Θεό, μέχρι την επόμενη μέρα που ο Κύριος ξεκίνησε για την Ιερουσαλήμ και τότε αυτός πήγαινε μπροστά από το πλήθος δηλώνοντας σε όλους πως είχε ξαναβρεί το φως του στην Ιεριχώ.
¶ 6. Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΖΑΚΧΑΙΟ
171:6.1 Όταν η πομπή του Κυρίου εισήλθε στην Ιεριχώ, πλησίαζε σούρουπο, και θέλησε να περάσει εκεί την νύχτα. Όταν ο Ιησούς περνούσε έξω από το τελωνείο, ο Ζακχαίος ο αρχιτελώνης, ή συλλέκτης φόρων, έτυχε να βρίσκεται εκεί, και θέλησε πολύ να δει τον Ιησού. Ο αρχιτελώνης ήταν πολύ πλούσιος και είχε ακούσει πολλά για τον προφήτη από την Γαλιλαία. Είχε αποφασίσει να δει τι άνθρωπος ήταν ο Ιησούς την επόμενη φορά που θα τύχαινε να επισκεφτεί την Ιεριχώ¨ έτσι, ο Ζακχαίος προσπάθησε να περάσει μέσα από το πλήθος, αλλά ήταν πολύ μεγάλο, και όντας κοντός, δεν μπορούσε να δει πάνω από τα κεφάλια. Και έτσι ο αρχιτελώνης ακολούθησε μαζί με το πλήθος μέχρι που έφτασε στο κέντρο της πόλης όχι μακριά από το σπίτι του. Όταν είδε ότι δεν θα μπορούσε να περάσει μέσα από το πλήθος, και νομίζοντας ότι ο Ιησούς θα περνούσε από την πόλη χωρίς να σταματήσει, έτρεξε μπροστά και σκαρφάλωσε σε μια συκομουριά της οποίας τα μακριά κλαδιά απλωνόντουσαν πάνω από τον δρόμο. Ήξερε ότι με αυτό τον τρόπο θα είχε καλή θέα του Κυρίου καθώς θα περνούσε[28]. Και δεν απογοητεύτηκε, γιατί, την ώρα που περνούσε ο Ιησούς, σταμάτησε και, κοιτάζοντας πάνω είπε στον Ζακχαίο: «Κάνε γρήγορα Ζακχαίο, κατέβα, γιατί απόψε θα μείνω στο σπίτι σου.» Και όταν ο Ζακχαίος άκουσε αυτά τα παράξενα λόγια, σχεδόν κόντεψε να πέσει από το δέντρο από την βιασύνη του να κατέβει, και πηγαίνοντας στον Ιησού, εξέφρασε την μεγάλη χαρά του που ο Κύριος θέλησε να σταματήσει στο σπίτι του[29].
171:6.2 Πήγαν αμέσως στο σπίτι του Ζακχαίου, και εκείνοι που έμεναν στην Ιεριχώ εξεπλάγησαν που ο Ιησούς συγκατατέθηκε να μείνει του αρχιτελώνη. Ακόμα και όταν ο Ιησούς και οι απόστολοί του βρισκόντουσαν έξω από την πόρτα του σπιτιού του Ζακχαίου, ένας από τους Φαρισαίους της Ιεριχούς, που στεκόταν εκεί κοντά, είπε: «Βλέπετε πως αυτός ο άνθρωπος πήγε να μείνει με έναν αμαρτωλό, έναν αποστάτη γιο του Αβραάμ που καταχράται και ληστεύει τους δικούς του ανθρώπους.» Και όταν ο Ιησούς άκουσε αυτά κοίταξε τον Ζακχαίο και χαμογέλασε. Και τότε ο Ζακχαίος ανέβηκε σε ένα σκαμνί και είπε: «Άνθρωποι της Ιεριχούς, ακούστε με! Μπορεί να είμαι τελώνης και αμαρτωλός, αλλά ο μεγάλος Δάσκαλος ήρθε να μείνει στο σπίτι μου¨ και πριν μπει μέσα, σας λέγω ότι πρόκειται να δωρίσω το μισό της περιουσίας μου στους φτωχούς, και αρχίζοντας από αύριο, αν έχω αποσπάσει κάτι άδικα από οποιονδήποτε, θα το ξεπληρώσω τετραπλό. Πρόκειται να αναζητήσω την σωτηρία με όλη μου την καρδιά και να μάθω να πράττω το δίκαιο μπροστά στον Θεό.»[30]
171:6.3 Όταν ο Ζακχαίος σταμάτησε να μιλά, ο Ιησούς είπε: «Σήμερα η σωτηρία έφτασε σε αυτό το σπίτι, και έχεις γίνει πραγματικά γιος του Αβραάμ.» Και γυρίζοντας προς το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο γύρω του, ο Ιησούς είπε: «Και να μην απορείτε με αυτά που λεω, ούτε να προσβάλλεστε από αυτά που κάνω, γιατί σας έχω πει πολλές φορές ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει έρθει για να προσπαθήσει να σώσει αυτούς που θεωρούνται χαμένοι[31].»
171:6.4 Έμειναν με τον Ζακχαίο εκείνη την νύχτα. Το πρωί σηκώθηκαν και ακολούθησαν την «τον δρόμο των ληστών» προς την Βηθανία πηγαίνοντας για το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ.
¶ 7. «ΟΤΑΝ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ»
171:7.1 Ο Ιησούς σκορπούσε καλή διάθεση όπου και να πήγαινε. Ήταν γεμάτος χάρη και αλήθεια[32]. Οι συνεργάτες του ποτέ δεν έπαψαν να θαυμάζουν και να απορούν με τα ευγενικά λόγια που έβγαιναν από το στόμα του. Την χάρη και την κομψότητα μπορείς να την καλλιεργήσεις, αλλά η καλοσύνη είναι το άρωμα της φιλικότητας που απορρέει από μια ψυχή διαποτισμένη από αγάπη.
171:7.2 Η καλοσύνη πάντα προκαλεί τον σεβασμό, αλλά όταν δεν διαθέτει χάρη και κομψότητα, πολύ συχνά απωθεί την στοργή. Η καλοσύνη είναι συμπαντικά ελκυστική μόνο όταν είναι κομψή. Η καλοσύνη είναι αποτελεσματική μόνο όταν είναι ελκυστική.
171:7.3 Ο Ιησούς καταλάβαινε αληθινά τους ανθρώπους¨ γι αυτό μπορούσε να εκδηλώνει γνήσια συμπάθεια και να δείχνει πραγματική συμπόνια. Αλλά σπάνια έδειχνε οίκτο. Ενώ η συμπόνια του ήταν χωρίς όρια, η συμπάθειά του ήταν πρακτική, προσωπική, και εποικοδομητική. Η οικειότητά του ποτέ δεν ανεχόταν την μεμψιμοιρία και μπορούσε να βοηθά τις λυπημένες ψυχές χωρίς να αυξάνει την αυτολύπησή τους.
171:7.4 Ο Ιησούς μπορούσε να βοηθά τους ανθρώπους τόσο πολύ επειδή τους αγαπούσε τόσο ειλικρινά. Αληθινά αγαπούσε κάθε άνδρα, κάθε γυναίκα, και κάθε παιδί. Μπορούσε να είναι τόσο πραγματικός φίλος χάρη στην σημαντική του διορατικότητα—γνώριζε τόσο καλά τι υπήρχε στο μυαλό και στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Ήταν ένας σοβαρός , βαθύς παρατηρητής, με πολύ ενδιαφέρον. Ήταν ειδικός στο να καταλαβαίνει τις ανθρώπινες ανάγκες, πανέξυπνος στο να αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες επιθυμίες.
171:7.5 Ο Ιησούς ποτέ δεν βιαζόταν. Είχε χρόνο να εμψυχώνει τους συνανθρώπους του «όταν περνούσε»[33]. Και πάντα έκανε τους φίλους του να αισθάνονται άνετα. Ήταν καλός ακροατής. Ποτέ δεν καταπιάστηκε με την λεπτολόγο ανάκριση των ψυχών των συνεργατών του. Όταν ενθάρρυνε τα πεινασμένα μυαλά και βοηθούσε τις διψασμένες ψυχές, οι αποδέκτες του ελέους του δεν αισθανόντουσαν τόσο ότι εξομολογιόντουσαν σε αυτόν όσο ότι συζητούσαν μαζί του. Του είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη γιατί έβλεπαν ότι αυτός είχε τόσο μεγάλη πίστη σε αυτούς.
171:7.6 Ποτέ δεν έδειξε περιέργεια για τους ανθρώπους, και ποτέ δεν εκδήλωσε την επιθυμία να κατευθύνει, να διοικεί, ή να ελέγχει. Ενέπνεε μεγάλη αυτοπεποίθηση και θάρρος σε όλους όσους σχετιζόντουσαν μαζί του. Όταν χαμογελούσε σε κάποιον, αυτός ο θνητός αποκτούσε αυξημένη ικανότητα να λύνει τα πολλαπλά προβλήματά του.
171:7.7 Ο Ιησούς τους αγαπούσε τόσο πολύ και με τόση σοφία ώστε ποτέ δεν δίστασε να είναι αυστηρός μαζί τους όταν απαιτούσε η περίσταση τέτοια πειθαρχία. Πολύ συχνά βοηθούσε κάποιον με το να ζητήσει εκείνος την βοήθειά του . Με αυτόν τον τρόπο τραβούσε την προσοχή στα καλύτερα στοιχεία της ανθρώπινης φύσης.
171:7.8 Ο Κύριος μπορούσε να διακρίνει την σωτήρια πίστη στην άξεστη πρόληψη της γυναίκας που αναζήτησε την θεραπεία αγγίζοντας την άκρη του μανδύα του[34]. Ήταν πάντα έτοιμος και πρόθυμος να σταματήσει μια ομιλία ή να καθυστερήσει ένα ολόκληρο πλήθος για να προσφέρει στις ανάγκες ενός και μόνου προσώπου, ακόμα και ενός μικρού παιδιού. Σπουδαία πράγματα συνέβαιναν όχι μόνο επειδή οι άνθρωποι πίστευαν στον Ιησού, αλλά και γιατί ο Ιησούς πίστευε τόσο στους ανθρώπους.
171:7.9 Τα περισσότερα από πραγματικά σπουδαία πράγματα που είπε ο Ιησούς ή έκανε φαινόντουσαν ότι συνέβαιναν ανεπιτήδευτα, μέσα στην καθημερινότητά του, «όταν περνούσε»[35]. Στην προσφορά του Ιησού στην γη, υπήρχαν ελάχιστα στοιχεία επαγγελματισμού, προσεχτικού σχεδιασμού, ή προσχεδιασμού. Χάριζε υγεία και σκορπούσε ευτυχία με φυσικότητα και χάρη όπως περνούσε από την ζωή. Ήταν στην κυριολεξία αλήθεια, «Περνούσε και έκανε καλό[36].»
171:7.10 Και αρμόζει και στους οπαδούς του Κυρίου σε όλες τις εποχές να μάθουν να προσφέρουν «όταν περνούν»—να κάνουν το καλό με αυταπάρνηση όπως κάνουν τις καθημερινές τους δουλειές.
¶ 8. Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΙΡΕΣ
171:8.1 Δεν ξεκίνησαν από την Ιεριχώ πριν το μεσημέρι αφού κάθισαν μέχρι αργά την προηγούμενη νύχτα όσο ο Ιησούς δίδασκε τον Ζακχαίο και την οικογένειά του το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών. Περίπου στα μισά του ανηφορικού δρόμου προς την Βηθανία η συντροφιά σταμάτησε για μεσημεριανό ενώ το πλήθος συνέχισε για την Ιερουσαλήμ, χωρίς να ξέρουν ότι ο Ιησούς και οι απόστολοί του θα έμεναν εκείνη την νύχτα στο Όρος των Ελαιών.
171:8.2 Η παραβολή για τις λίρες, αντίθετα με την παραβολή για τα ταλέντα, που απευθυνόταν σε όλους τους μαθητές τους, απευθυνόταν αποκλειστικά στους αποστόλους του και βασιζόταν κυρίως στην εμπειρία του Αρχέλαου και στην μάταιη προσπάθειά του να κερδίσει την ηγεμονία του Βασιλείου της Ιουδαίας. Αυτή είναι μια από τις λίγες παραβολές του Κυρίου που βασιζόταν σε πραγματικούς ιστορικούς χαρακτήρες. Και δεν ήταν παράξενο που έφεραν στο μυαλό τους τον Αρχέλαο αφού το σπίτι του Ζακχαίου στην Ιεριχώ ήταν πολύ κοντά στο φανταχτερό παλάτι του Αρχέλαου, και το υδραγωγείο του βρισκόταν κατά μήκος του δρόμου τον οποίο ακολούθησαν όταν έφυγαν από την Ιεριχώ.
171:8.3 Είπε ο Ιησούς: «Νομίζετε ότι ο Υιός του Ανθρώπου πηγαίνει στην Ιερουσαλήμ για να παραλάβει ένα Βασίλειο, αλλά σας δηλώνω ότι είστε καταδικασμένοι να απογοητευτείτε. Δεν θυμόσαστε κάποιον πρίγκιπα που πήγε σε μια μακρινή χώρα για να καταλάβει ένα βασίλειο, αλλά πριν ακόμα μπορέσει να επιστρέψει, οι πολίτες της επαρχίας του, που στις καρδιές τους τον είχαν ήδη απορρίψει, έστειλαν πρεσβευτές, και έλεγαν, «Δεν θέλουμε αυτός ο άνθρωπος να μας κυβερνά»; Όπως είχαν απορρίψει αυτό τον βασιλιά στην εγκόσμια εξουσία, έτσι και ο Υιός του Ανθρώπου πρόκειται να απορριφθεί στην πνευματική ηγεμονία. Ξανά σας δηλώνω ότι το βασίλειό μου δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο¨ αλλά αν ο Υιός του Ανθρώπου είχε αποκτήσει την πνευματική ηγεμονία των ανθρώπων του, θα είχε δεχτεί ένα τέτοιο Βασίλειο ανθρώπινων ψυχών και θα είχε βασιλεύσει σε αυτό το βασίλειο από ανθρώπινες καρδιές. Αν και απορρίπτουν την πνευματική μου ηγεμονία, θα επιστρέψω πάλι να παραλάβω από άλλους ένα τέτοιο βασίλειο πνεύματος σαν αυτό που τώρα μου αρνούνται. Τώρα θα δείτε ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα απορριφθεί, αλλά σαν μια άλλη εποχή αυτό που τώρα απορρίπτουν τα παιδιά του Αβραάμ θα γίνει αποδεκτό και θα εξυψωθεί.[37]
171:8.4 «Και τώρα, σαν τον αποδιωγμένο ευγενή αυτής της παραβολής, θα ήθελα να καλέσω ενώπιόν μου τους δώδεκα υπηρέτες μου, τους ειδικούς βοηθούς μου, και δίνοντάς σε κάθε έναν σας το ποσό της μιας λίρας, θα ήθελα να συμβουλέψω τον καθένα σας να δώσει μεγάλη προσοχή στις οδηγίες μου και να διαθέσει με σύνεση αυτό το ποσό που σας εμπιστεύομαι όσο βρίσκομαι μακριά ώστε να δικαιώσετε την θέση σας όταν επιστρέψω, και σας ζητήσω λογαριασμό.[38]
171:8.5 «Και αν ακόμα αυτός ο αποδιωγμένος Υιός δεν γυρίσει, ένας άλλος Υιός θα σταλεί να παραλάβει αυτό το βασίλειο, και αυτός ο Υιός θα σας καλέσει τότε όλους εσάς για να δεχτεί την αναφορά σας για τις υπηρεσίες σας και να χαρεί από τα κέρδη σας.[39]
171:8.6 «Και όταν αυτοί οι βοηθοί τελικά κλήθηκαν για έναν απολογισμό, ο πρώτος προχώρησε μπροστά λέγοντας, «Κύριε, με την λίρα σου έκανα άλλες δέκα.» Και ο αφέντης του είπε: «Μπράβο, είσαι καλός υπηρέτης¨ και εφόσον αποδείχτηκες πιστός και συνεπής σε αυτό το ζήτημα, θα σου δώσω την εξουσία σε δέκα πόλεις.» Και ο δεύτερος ήρθε, και είπε: «Με την λίρα που μου άφησες, Κύριε, έκανα πέντε λίρες.» Τότε ανάλογα με αυτό, θα σε κάνω ηγεμόνα πέντε πόλεων.» Και το ίδιο γινόταν με όλους τους υπηρέτες μέχρι που έφτασε και ο τελευταίος να κάνει τον απολογισμό του: «Κύριε, ορίστε η λίρα σου, την οποία φύλαξα με ασφάλεια διπλωμένη με αυτή την πετσέτα. Και αυτό το έκανα επειδή σε φοβόμουν¨ πίστεψα ότι ήσουν παράλογος, να θέλεις να σηκώσεις εκεί που δεν κατάθεσες, και να θερίσεις εκεί που δεν έσπειρες.» Τότε είπε ο κύριός του είπε: «Αμελή και άπιστε υπηρέτη, θα σε κρίνω από τα λόγια σου. Ήξερες ότι θερίζω εκεί που φαινομενικά δεν έχω σπείρει¨ έτσι ήξερες ότι θα σου ζητήσω αυτό τον απολογισμό. Αφού το ήξερες αυτό, έπρεπε τουλάχιστον να έχεις δώσει τα ρήγματα μου στην τράπεζα ώστε με τον ερχομό μου να έπαιρνα τουλάχιστον τον κατάλληλο τόκο.»[40]
171:8.7 «Και έπειτα αυτός ο ηγεμόνας είπε σε όσους στεκόντουσαν εκεί: «Πάρτε τα χρήματα από αυτόν τον οκνό υπηρέτη και δώστε τα σε εκείνον που έχει δέκα λίρες.» Και όταν υπενθύμισαν στον αφέντη ‘ότι αυτός ήδη έχει δέκα λίρες, αυτός είπε: «Σε όσους έχουν θα δοθούν ακόμα περισσότερα, αλλά σε αυτόν που δεν έχει, θα του αφαιρεθούν ακόμα και τα ελάχιστα που έχει.»[41]
171:8.8 Και τότε οι απόστολοι προσπάθησαν να γνωρίσουν την διαφορά ανάμεσα σε αυτή την παραβολή και στην άλλη για τα ταλέντα, αλλά ο Ιησούς έλεγε μόνο σε απάντηση των πολλών τους ερωτήσεων: «Σκεφτείτε καλά αυτά τα λόγια μέσα στην καρδιά σας ενώ ο καθένας θα ανακαλύπτει την αληθινή τους σημασία.»
171:8.9 Ήταν ο Ναθαναήλ που δίδασκε πολύ καλά την σημασία αυτών των δύο παραβολών τα μεταγενέστερα χρόνια, συνοψίζοντας τα διδάγματά τους σε αυτά τα συμπεράσματα:
171:8.10 1.Η ικανότητα είναι το πραχτικό μέτρο των δυνατοτήτων που δίνονται στην ζωή. Ποτέ δεν θα σας ζητηθούν ευθύνες για την επίτευξη πραγμάτων που είναι πέρα από τις ικανότητές σας .
171:8.11 2. Η πίστη είναι το αλάνθαστο μέτρο της ανθρώπινης αξιοπιστίας. Αυτός που είναι πιστός στα μικρά πράγματα είναι επίσης πιθανός ότι θα δείξει πίστη σε ότι είναι συνεπές με τα χαρίσματά του.
171:8.12 3. Ο Κύριος δίνει μικρότερη αμοιβή για την μικρότερη πίστη όταν υπάρχουν οι ίδιες δυνατότητες.
171:8.13 4. Δίνει ίση αμοιβή για την όμοια πίστη όταν υπάρχουν μικρότερες δυνατότητες.
171:8.14 Όταν είχαν τελειώσει το γεύμα τους, και αφού το πλήθος που ακολουθούσε είχε πάει προς την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς, που στεκόταν εκεί μπροστά στους αποστόλους του κάτω από την σκιά ενός βράχου στην άκρη του δρόμου, με εύθυμη αξιοπρέπεια και με κομψό μεγαλείο έδειξε με το δάχτυλό του προς τα δυτικά, και είπε: «Ελάτε, αδερφοί μου, πάμε στην Ιερουσαλήμ, για να δεχτούμε ότι μας περιμένει¨ έτσι θα εκπληρώσουμε το θέλημα του ουράνιου Πατέρα σε όλα τα πράγματα.»
171:8.15 Και έτσι ο Ιησούς και οι απόστολοί του έκαναν αυτό, το τελευταίο ταξίδι του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ με την μορφή θνητού ανθρώπου.[42]
¶ Παραπομπές
- ↑ Κήρυγμα για το βασίλειο: Μτ 13:3-9,18-53.
- ↑ Βασίλειο των Ουρανών: Μτ 3:2; Μτ 4:17; Μτ 5:3,10,19-20; Μτ 7:21; Μτ 8:11; Μτ 10:7; Μτ 11:11-12; Μτ 13:11,24,31-52; Μτ 16:19; Μτ 18:1-4,23; Μτ 19:14,23; Μτ 20:1; Μτ 22:2; Μτ 23:13; Μτ 25:1,14.
- ↑ Η βασιλεία του ουρανού μέσα σας: Λκ 17:21.
- ↑ Η μητέρα ζητά ευνοημένες θέσεις: Μτ 20:20-21; Μκ 10:35-37.
- ↑ Ο Ιησούς αρνείται το αίτημα: Μτ 20:22-23; Μκ 10:38-40.
- ↑ Ο Ιησούς ηρεμεί τους αποστόλους: Μτ 20:24-28; Μκ 10:41-45.
- ↑ Πού συνέβη αυτό: Ιω 1:28.
- ↑ Ο Ιησούς απευθύνεται στο πλήθος: Λκ 14:25.
- ↑ Ομιλία για την καταμέτρηση του κόστους: Μτ 10:21,37; Λκ 14:26.
- ↑ Εσείς που ακολουθείτε πρέπει να πληρώσετε το τίμημα: Μτ 10:38; Μτ 16:24; Μκ 8:34; Λκ 9:23; Λκ 14:27.
- ↑ Το κόστος του παρατηρητηρίου: Λκ 14:28-30.
- ↑ Το κόστος του πολέμου: Λκ 14:31-32.
- ↑ Ολική δέσμευση: Μτ 8:21-22; Μτ 19:21-22; Μκ 10:21-22; Λκ 9:59-62; Λκ 14:33; Λκ 18:22-23.
- ↑ Αξιόλογα κίνητρα: Λκ 14:33-35.
- ↑ Αλάτι που χάνει τη γεύση του: Μτ 5:13; Μκ 9:50; Λκ 14:34-35.
- ↑ Η ανάσταση και η ζωή: Ιω 11:25.
- ↑ Προειδοποίηση για τη σταύρωση και την ανάσταση: Μτ 16:21; Μτ 17:22-23a; Μτ 20:17-19; Μτ 27:63; Μκ 8:31; Μκ 9:31; Μκ 10:32-34; Λκ 9:22,31,43b-44; Λκ 18:31-33; Λκ 24:7,46; Ιω 14:28a; Ιω 20:9.
- ↑ Οι απόστολοι δεν καταλαβαίνουν: Μκ 9:32; Λκ 9:45; Λκ 18:34.
- ↑ Ο Ιησούς προειδοποιείται για σχέδιο δολοφονίας: Λκ 13:31.
- ↑ Το μήνυμα του Ιησού στον Ηρώδη: Λκ 13:32.
- ↑ Ο Ιησούς θρηνεί για την Ιερουσαλήμ: Μτ 23:37-39a.
- ↑ Συζήτηση με τους αποστόλους: Λκ 13:33-35a.
- ↑ Ανάσταση την τρίτη ημέρα: Μτ 16:21; Μτ 17:23a; Μτ 20:19; Μτ 27:63; Μκ 8:31; Μκ 9:31; Μκ 10:34; Λκ 9:22; Λκ 18:33; Λκ 24:7,46; Ιω 20:9.
- ↑ Οι οπαδοί έφυγαν από την Ιεριχώ: Μτ 20:29.
- ↑ Άνθρωπος τυφλός από τα νιάτα του: Μκ 10:46; Λκ 18:35.
- ↑ Ο τυφλός επιπλήττεται: Μτ 20:30-31; Μκ 10:47-48; Λκ 18:36-39.
- ↑ Η όραση αποκαταστάθηκε με την πίστη: Μτ 20:32-34; Μκ 10:49-52; Λκ 18:40-43.
- ↑ Ο Ζακχαίος ανέβηκε σε ένα δέντρο: Λκ 19:1-4.
- ↑ Ο Ιησούς προσκαλεί τον εαυτό του να τον επισκεφθεί: Λκ 19:5-6.
- ↑ Η μεταστροφή του Ζακχαίου: Λκ 19:7-8.
- ↑ Ο Ιησούς ήρθε για να σώσει τους χαμένους: Λκ 19:9-10.
- ↑ Γεμάτος χάρη και αλήθεια: Ιω 1:14.
- ↑ Καθώς ο Ιησούς περνούσε: Μτ 20:30; Μκ 2:14; Μκ 11:20; Ιω 9:1.
- ↑ Η πίστη της γυναίκας την θεράπευσε: Μτ 9:20-22; Μκ 5:25-34; Λκ 8:43-48.
- ↑ Καθώς ο Ιησούς περνούσε: Μτ 20:30; Μκ 2:14; Μκ 11:20; Ιω 9:1.
- ↑ ο Ιησούς πήγε και έκανε καλό: Πραξ 10:38.
- ↑ Παραβολή των λιρών: Λκ 19:11-12,14.
- ↑ Parable of pounds, cont.: Λκ 19:13.
- ↑ Parable of pounds, cont.: Λκ 19:15a.
- ↑ Parable of pounds, cont.: Μτ 25:19-27; Λκ 19:15b-23.
- ↑ Parable of Pounds, concluded: Μτ 25:28-29; Λκ 19:24-26.
- ↑ Συνέχιση του ταξιδιού: Λκ 19:28.