© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 35. ΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 37. ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ |
36:0.1 Η ζωή δεν δημιουργείται αυτόματα. Η ζωή χτίζεται σύμφωνα με τα σχέδια που έχουν διαμορφωθεί από τους (μη αποκαλυφθέντες) Αρχιτέκτονες της Ύπαρξης και εμφανίζεται στους κατοικημένους πλανήτες είτε δια της άμεσης εισαγωγής, είτε ως αποτέλεσμα της λειτουργίας των Φορέων της Ζωής των τοπικών συμπάντων. Αυτοί οι φορείς της ζωής είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα και πολύπλευρα μέλη της ποικιλόμορφης οικογένειας των συμπαντικών Υιών. Είναι εμπιστευμένοι με το σχεδιασμό και τη μεταφορά της ζωής των πλασμάτων στις πλανητικές σφαίρες. Και αφού εμφυτεύσουν τη ζωή αυτή σε τέτοιους καινούργιους κόσμους, μένουν εκεί για μεγάλες περιόδους, για να καλλιεργήσουν την ανάπτυξή της.
36:1.1 Αν και οι Φορείς της Ζωής ανήκουν στην οικογένεια των θείων υιών, αποτελούν ένα ιδιάζοντα και ξεχωριστό τύπο συμπαντικών Υιών, όντας η μοναδική ομάδα έλλογης ζωής σ’ ένα τοπικό σύμπαν, στη δημιουργία της οποίας συμμετέχουν οι κυβερνήτες ενός υπερσύμπαντος. Οι Φορείς της Ζωής είναι οι απόγονοι των τριών προ-υπαρχουσών προσωπικοτήτων: του Δημιουργού Υιού, του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα και, μετά από διορισμό, ενός από τους Αρχαίους των Ημερών, οι οποίοι προίστανται των πεπρωμένων του συγκεκριμένου υπερσύμπαντος. Οι Αρχαίοι αυτοί των Ημερών, οι οποίοι αφ’ εαυτών μπορούν να αποφασίσουν για την εξάλειψη της έλλογης ζωής, συμμετέχουν στην δημιουργία των Φορέων της Ζωής, οι οποίοι είναι εμπιστευμένοι με την εγκαθίδρυση της φυσικής ζωής στους εξελισσόμενους κόσμους.
36:1.2 Στο σύμπαν του Νέβαδον έχουμε καταγραμμένη την δημιουργία εκατό εκατομμυρίων Φορέων της Ζωής. Το ικανό αυτό σώμα των διασπορέων της ζωής δεν είναι ένα πραγματικά αυτοκυβερνώμενο σώμα. Διευθύνονται από το τρίο που προσδιορίζει τη ζωή και αποτελείται από τον Γαβριήλ, τον Πατέρα Μελχισεδέκ και τον Νάμπια, τον αρχικό και πρωτότοκο Φορέα της Ζωής του Νέβαδον. Σε όλες όμως τις φάσεις της διακυβέρνησης που ασκούν στους διάφορους τομείς, είναι αυτοκυβερνώμενοι.
36:1.3 Οι Φορείς της Ζωής είναι διαβαθμισμένοι σε τρεις μείζονες κατηγορίες: Η πρώτη κατηγορία είναι οι αρχαιότεροι Φορείς της Ζωής, η δεύτερη οι συνεργάτες και η τρίτη, οι κηδεμόνες (συνοδοί). Η αρχική κατηγορία υποδιαιρείται σε δώδεκα ομάδες ειδικών στις διάφορες μορφές των εκδηλώσεων της ζωής. Ο διαχωρισμός των τριών αυτών κατηγοριών πραγματοποιήθηκε από τους Μελχισεδέκ, οι οποίοι διεξήγαγαν τις δοκιμές για το σκοπό αυτό στον αρχηγικό κόσμο των Φορέων της Ζωής. Οι Μελχισεδέκ έχουν από τότε συνδεθεί στενά με τους Φορείς της Ζωής και πάντα τους συνοδεύουν όταν φεύγουν για να εγκαθιδρύσουν τη ζωή σ’ ένα καινούργιο πλανήτη.
36:1.4 Όταν ένας εξελικτικός πλανήτης εγκατασταθεί, τελικά, στο φως και τη ζωή, οι Φορείς της Ζωής οργανώνονται στα ανώτερα εξεταστικά σώματα, με συμβουλευτικό ρόλο, για να βοηθήσουν την περαιτέρω διακυβέρνηση και ανάπτυξη του κόσμου και των θεοποιούμενων υπάρξεών του. Κατά τις μεταγενέστερες και κατασταλαγμένες εποχές ενός εξελισσόμενου σύμπαντος, οι Φορείς αυτοί της Ζωής επιφορτίζονται με πολλά νέα καθήκοντα.
36:2.1 Οι Μελχισεδέκ έχουν τη γενική επίβλεψη της τέταρτης ομάδας των επτά κυρίων σφαιρών στο κύκλωμα του Σάλβινγκτον. Οι κόσμοι αυτοί των Φορέων της Ζωής προσδιορίζονται ως εξής:
36:2.2 1. Το αρχηγείο των Φορέων της Ζωής.
36:2.3 2. Η σφαίρα του σχεδιασμού της ζωής.
36:2.4 3. Η σφαίρα της διατήρησης της ζωής.
36:2.5 4. Η σφαίρα της εξέλιξης της ζωής.
36:2.6 5. Η σφαίρα της συνδεδεμένης με τη διάνοια ζωής.
36:2.7 6. Η σφαίρα της διάνοιας και του πνεύματος στις ζώσες υπάρξεις.
36:2.8 7. Η σφαίρα της μη αποκαλυφθείσας ζωής.
36:2.9 Κάθε ένας από τους κύριους αυτούς κόσμους περιστοιχίζεται από έξι δορυφόρους, στους οποίους επικεντρώνονται οι ειδικές φάσεις όλων των δραστηριοτήτων των Φορέων της Ζωής στο σύμπαν.
36:2.10 Ο Κόσμος υπ’ αριθμόν Ένα, ο αρχηγικός κόσμος, μαζί με τους έξι δευτερεύοντες δορυφόρους του είναι αφιερωμένος στη μελέτη της συμπαντικής ζωής, της ζωής σε όλες τις γνωστές της εκφάνσεις. Εδώ βρίσκεται το Κολέγιο του σχεδιασμού της ζωής, όπου εργάζονται δάσκαλοι και σύμβουλοι από την Ουβέρσα και τη Χαβόνα, ακόμη και από τον Παράδεισο. Και μου επιτρέπεται να σας αποκαλύψω ότι οι επτά κεντρικές τοποθεσίες των υπασπιστών διανοητικών πνευμάτων βρίσκονται σ’ αυτόν τον κόσμο των Φορέων της Ζωής.
36:2.11 Ο αριθμός δέκα – το δεκαδικό σύστημα – είναι εγγενές στο φυσικό σύμπαν αλλά όχι στο πνευματικό. Ο χώρος κυριαρχίας της ζωής χαρακτηρίζεται από τους αριθμούς τρία, επτά και δώδεκα, ή από τα πολλαπλάσια και τους συνδυασμούς των βασικών αυτών αριθμών. Υπάρχουν τρία κύρια και ουσιωδώς διαφορετικά σχέδια ζωής, κατά τη σειρά των τριών εν Παραδείσω Γενεσιουργών Αιτιών και Κέντρων και στο σύμπαν του Νέβαδον αυτές οι τρεις βασικές μορφές ζωής είναι διαχωρισμένες σε τρεις διαφορετικούς τύπους πλανητών. Αρχικά, υπήρχαν δώδεκα διακριτές και θείες ιδέες μεταβιβάσιμης ζωής. Αυτός ο αριθμός δώδεκα, με τις υποδιαιρέσεις και τα πολλαπλάσιά του, ισχύει για όλα τα βασικά πρότυπα ζωής, και στα επτά υπερσύμπαντα. Υπάρχουν, επίσης, επτά αρχιτεκτονικοί τύποι σχεδίων ζωής, δομικές διατάξεις των αναπαραγωγικών διαμορφώσεων της ζώσας ύλης. Στον Όρβοντον τα πρότυπα ζωής είναι διαμορφωμένα ως δώδεκα φορείς κληρονομίας. Οι διάφορες κατηγορίες των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων είναι διαμορφωμένες σύμφωνα με τους αριθμούς 12, 24, 48, 96, 192, 384 και 768. Στην Ουράντια υπάρχουν σαράντα οκτώ μονάδες ελέγχου προτύπων – που προσδιορίζουν τα κληρονομικά χαρακτηριστικά – στα σεξουαλικά κύτταρα της ανθρώπινης αναπαραγωγής.
36:2.12 Ο Δεύτερος Κόσμος είναι η σφαίρα σχεδιασμού της ζωής. Εδώ όλοι οι καινούργιοι τρόποι οργάνωσης της ζωής μελετώνται λεπτομερώς. Ενώ τα αρχικά σχέδια της ζωής διατίθενται από τον Δημιουργό Υιό, η ουσιαστική διεκπεραίωση των σχεδίων αυτών εμπιστεύεται στους Φορείς της Ζωής και τους συνεργάτες τους. Όταν τα γενικά σχέδια της ζωής για έναν καινούργιο κόσμο διαμορφωθούν, διαβιβάζονται στον αρχηγικό κόσμο, όπου εξετάζονται λεπτομερώς από το ανώτατο συμβούλιο των αρχαιότερων Φορέων της Ζωής σε συνεργασία με ένα σώμα συμβούλων Μελχισεδέκ. Αν τα σχέδια απομακρυνθούν από τους προηγούμενα αποδεκτούς τύπους, πρέπει να αναθεωρηθούν και να επικυρωθούν από τον Δημιουργό Υιό. Ο αρχηγός των Μελχισεδέκ συχνά αντιπροσωπεύει το Δημιουργό Υιό στα συμβούλια αυτά.
36:2.13 Για το λόγο αυτό, η πλανητική ζωή, ενώ μοιάζει, από ορισμένες απόψεις, διαφέρει κατά πολλούς τρόπους στον κάθε εξελικτικό κόσμο. Ακόμη και σε μία ενιαία σειρά ζωής, σε μία και μοναδική οικογένεια πλανητών, η ζωή δεν είναι ακριβώς η ίδια σε δύο πλανήτες του ίδιου συστήματος. Υπάρχει πάντα ένας πλανητικός τύπος, αφού οι Φορείς της Ζωής εργάζονται συνεχώς προσπαθώντας να βελτιώσουν τους ζωτικούς τύπους που τους έχει ανατεθεί να διατηρήσουν.
36:2.14 Υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο θεμελιώδεις, ή κοσμικοί χημικοί τύποι οι οποίοι συνιστούν τα γονικά πρότυπα και τις πολυάριθμες βασικές λειτουργικές παραλλαγές των εκδηλώσεων της ζωής. Ο υπ’ αριθμόν ένα δορυφόρος του πλανήτη σχεδιασμού της ζωής είναι ο χώρος κυριαρχίας των φυσικών και των ηλεκτροχημικών του σύμπαντος οι οποίοι υπηρετούν ως τεχνικοί σύμβουλοι των Φορέων της Ζωής στο έργο της σύλληψης, της οργάνωσης και διαχείρισης των βασικών μονάδων ενέργειας οι οποίες χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των υλικών οχημάτων της μετάδοσης της ζωής, τα οποία αποκαλούνται πλάσμα σπέρματος.
36:2.15 Τα πλανητικά εργαστήρια σχεδιασμού της ζωής βρίσκονται στο δεύτερο δορυφόρο αυτού του υπ’ αριθμόν δύο κόσμου. Στα εργαστήρια αυτά, οι Φορείς της Ζωής και όλοι οι βοηθοί τους συνεργάζονται με τους Μελχισεδέκ σε μια προσπάθεια να τροποποιήσουν και πιθανόν να βελτιώσουν τη σχεδιασμένη για εμφύτευση ζωή στους δεκαδικούς πλανήτες του Νέβαδον. Η ζωή που τώρα εξελίσσεται στην Ουράντια σχεδιάστηκε και εν μέρει εξελίχθηκε στο συγκεκριμένο αυτό κόσμο, διότι η Ουράντια είναι ένας δεκαδικός πλανήτης, ένας κόσμος όπου γίνονται πειράματα πάνω στη ζωή. Σε έναν κόσμο στους δέκα επιτρέπεται μια μεγαλύτερη διακύμανση των προτύπων σχεδιασμών ζωής, από όσο (επιτρέπεται) στους άλλους (μη πειραματικούς) κόσμους.
36:2.16 Ο Κόσμος υπ’ Αριθμόν Τρία είναι αφιερωμένος στη διατήρηση της ζωής. Εδώ μελετώνται και βελτιώνονται οι διάφοροι τρόποι προστασίας και διατήρησης της ζωής από τους συνεργάτες και τους συνοδούς του σώματος των Φορέων της Ζωής. Τα σχέδια ζωής για κάθε καινούργιο κόσμο πάντοτε προβλέπουν την έγκαιρη εγκατάσταση της επιτροπής για τη διατήρηση της ζωής, η οποία αποτελείται από συνοδούς ειδικευμένους στην επιδέξια διαχείριση των βασικών προτύπων ζωής. Στην Ουράντια υπήρχαν είκοσι τέσσερις τέτοιοι συνοδοί επίτροποι, δύο για κάθε βασικό, ή γονικό πρότυπο της αρχιτεκτονικής οργάνωσης των υλικών της ζωής. Σε πλανήτες όπως ο δικός σας, ο ανώτερος τύπος ζωής αναπαράγεται από μία δέσμη-φορέα ζωής, η οποία διαθέτει είκοσι τέσσερις μονάδες πρότυπα. (Και εφ’ όσον η διανοητική ζωή αναπτύσσεται από, και με βάση, το φυσικό μέρος, παίρνουν υπόσταση οι είκοσι τέσσερις βασικές κατηγορίες της ψυχικής οργάνωσης.)
36:2.17 Η Σφαίρα υπ’ Αριθμόν Τέσσερα και οι δευτερεύοντες δορυφόροι της είναι αφιερωμένοι στη μελέτη της εξέλιξης της ζωής των πλασμάτων, γενικά, και στους εξελικτικούς προγόνους του κάθε επιπέδου ζωής, ειδικώτερα. Το αρχικό πλάσμα της ζωής ενός εξελικτικού κόσμου πρέπει να περιέχει το πλήρες δυναμικό όλων των μελλοντικών αναπτυξιακών παραλλαγών και όλων των συνακόλουθων εξελικτικών μεταβολών και τροποποιήσεων. Η πρόβλεψη για τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια μεταμόρφωσης της ζωής μπορεί να απαιτήσει την εμφάνιση πολλών, φαινομενικά άχρηστων, μορφών ζώων και φυτών. Τέτοια υποπροϊόντα πλανητικής εξέλιξης, προβλεπόμενα ή απρόβλεπτα, εμφανίζονται κατά το στάδιο της ζωηρής δραστηριοποίησης μόνο και μόνο για να εξαφανιστούν, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς αυτής διαδικασίας ξετυλίγεται το νήμα των σωστών και έξυπνων σχηματισμών των αρχικών σχεδιαστών του πλανητικού σχεδίου ζωής και του περιγράμματος των ειδών. Τα ποικίλα υποπροϊόντα της βιολογικής εξέλιξης είναι όλα απαραίτητα για την τελική και ολοκληρωμένη λειτουργία των ανώτερων ευφυών μορφών ζωής, παρά το γεγονός ότι μεγάλη εξωτερικά δυσαρμονία μπορεί να επικρατεί από καιρό σε καιρό στον μακρόχρονο ανοδικό αγώνα των ανώτερων πλασμάτων για την επίτευξη του ελέγχου επί των κατώτερων μορφών ζωής, πολλές από τις οποίες είναι, ορισμένες φορές, πολύ ανταγωνιστικές για την γαλήνη και την ηρεμία των εξελισσόμενων πλασμάτων ελεύθερης βούλησης.
36:2.18 Ο Κόσμος υπ’ Αριθμόν Πέντε ασχολείται εξ ολοκλήρου με τη συνδεδεμένη με τη διάνοια ζωή. Κάθε ένας από τους δορυφόρους του είναι αφιερωμένος στη μελέτη μιας μοναδικής φάσης της διάνοιας των πλασμάτων που συνδέεται με τη ζωή τους. Η διάνοια, όπως την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, είναι δώρο των επτά υπασπιστών διανοητικών πνευμάτων τα οποία υπερτίθενται επί των ανίκανων να διδαχθούν, ή μηχανικών επιπέδων του νου από τις δυνάμεις του Απείρου Πνεύματος. Τα πρότυπα της ζωής αποκρίνονται με ποικίλους τρόπους στους υπασπιστές αυτούς καθώς και στις διαφορετικές πνευματικές λειτουργίες που δραστηριοποιούνται σ’ ολόκληρη την έκταση των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος. Η ικανότητα των πλασμάτων της ύλης να ανταποκρίνονται πνευματικά εξαρτάται απόλυτα από το σχετικό διανοητικό φορτίο, το οποίο, με τη σειρά του, έχει κατευθύνει την πορεία της βιολογικής εξέλιξης αυτών των ίδιων των θνητών πλασμάτων.
36:2.19 Ο Κόσμος υπ’ Αριθμόν Έξι είναι αφιερωμένος στο συσχετισμό διάνοιας και πνεύματος όπως συνδέονται στους ζώντες τύπους και οργανισμούς. Ο κόσμος αυτός και οι έξι δορυφόροι του περιλαμβάνουν τα σχολεία συντονισμού των πλασμάτων, όπου δάσκαλοι τόσο από το κεντρικό σύμπαν όσο και από το υπερσύμπαν συνεργάζονται με τους καθοδηγητές του Νέβαδον στην παρουσίαση των ανώτατων επιπέδων που κατακτώνται από τα πλάσματα μέσα στο χρόνο και το διάστημα.
36:2.20 Η Έβδομη Σφαίρα των Φορέων της Ζωής είναι αφιερωμένη στους μη αποκαλυφθέντες χώρους της εξελικτικής ζωής των πλασμάτων, όπως αυτή σχετίζεται με την κοσμική φιλοσοφία της διευρυνόμενης πραγμάτωσης του Υπέρτατου Όντος.
36:3.1 Η ζωή δεν παρουσιάζεται αυτόματα στα σύμπαντα. Πρέπει να την εγκαινιάσουν οι Φορείς της Ζωής στους άγονους πλανήτες. Αυτοί είναι οι φορείς, οι διασπορείς και οι φρουροί της ζωής , όπως αυτή εμφανίζεται στους εξελικτικούς κόσμους του διαστήματος. Το σύνολο των κατηγοριών και μορφών ζωής που είναι γνωστό στην Ουράντια αρχίζει με τους Υιούς αυτούς, αν και δεν υπάρχουν στην Ουράντια όλες οι μορφές πλανητικής ζωής.
36:3.2 Το σώμα των Φορέων της Ζωής που έχει επιφορτισθεί με το να εμφυτεύσει ζωή σ΄ έναν καινούργιο κόσμο, αποτελείται συνήθως από εκατό αρχαιότερους φορείς, εκατό βοηθούς και χίλιους συνοδούς. Οι Φορείς της Ζωής συχνά μεταφέρουν πραγματικό πλάσμα ζωής σ’ έναν καινούργιο κόσμο, αλλά όχι πάντα. Ορισμένες φορές οργανώνουν τα πρότυπα ζωής αφού φθάσουν στον πλανήτη της αποστολής τους, σύμφωνα με τύπους οι οποίοι έχουν ήδη εγκριθεί για μια καινούργια περιπέτεια εγκαθίδρυσης της ζωής. Τέτοια ήταν και η προέλευση της πλανητικής ζωής στην Ουράντια.
36:3.3 Όταν, σύμφωνα με εγκεκριμένους τύπους, τα φυσικά πρότυπα έχουν παρασχεθεί, τότε οι Φορείς της Ζωής δρουν ως καταλύτες στο χωρίς ζωή αυτό υλικό, μεταδίδοντας δια των εαυτών τους τη σπίθα του πνεύματος της ζωής. Και αμέσως τα αδρανή πρότυπα γίνονται ζώσα ύλη.
36:3.4 Η ζωτική σπίθα– το μυστήριο της ζωής –πληρούται δια των Φορέων της Ζωής, όχι από αυτούς[1]. Οι ίδιοι πράγματι εποπτεύουν τις διεργασίες αυτές, σχηματοποιούν το ίδιο το πλάσμα της ζωής, αλλά είναι το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα εκείνο το οποίο παρέχει το βασικό υλικό του ζώντος πλάσματος. Από την Δημιουργική Θυγατέρα του Απείρου Πνεύματος προέρχεται η ζωτική εκείνη σπίθα που δίνει ζωή στο σώμα και προαναγγέλλει τη διάνοια.
36:3.5 Κατά την πλήρωση της ζωής, οι Φορείς της Ζωής δεν μεταδίδουν τίποτε από την προσωπική τους φύση, ούτε καν στις σφαίρες εκείνες όπου σχεδιάζονται καινούργιες κατηγορίες ζωής. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απλά εγκαινιάζουν και μεταδίδουν τη σπίθα της ζωής, βάζουν μπροστά τις απαιτούμενες περιστροφές της ύλης, σύμφωνα με τις φυσικές, χημικές και ηλεκτρικές προδιαγραφές των διατεταγμένων σχεδίων και προτύπων. Οι Φορείς της Ζωής είναι ζώσες καταλυτικές παρουσίες, οι οποίες διεγείρουν, οργανώνουν και δραστηριοποιούν τα κατά τα άλλα αδρανή στοιχεία της υλικής τάξης της ύπαρξης.
36:3.6 Στους Φορείς της Ζωής ενός πλανητικού σώματος δίδεται μια συγκεκριμένη περίοδος κατά την οποία θα εγκαθιδρύσουν τη ζωή σ’ ένα νέο κόσμο, περίπου μισό εκατομμύριο έτη σύμφωνα με τη μέτρηση του χρόνου στο συγκεκριμένο πλανήτη. Με το πέρας αυτής της περιόδου, το οποίο υποδηλώνεται από ορισμένα αναπτυξιακά επιτεύγματα της πλανητικής ζωής, σταματούν τις προσπάθειες εμφύτευσης και μπορεί εν συνεχεία να μην προσθέσουν τίποτε καινούργιο, ή συμπληρωματικό στη ζωή αυτού του πλανήτη.
36:3.7 Κατά τις περιόδους που μεσολαβούν μεταξύ της εγκαθίδρυσης της ζωής και της ανάδυσης των ανθρώπινων πλασμάτων με ηθική υπόσταση, επιτρέπεται στους Φορείς της Ζωής να διαχειρίζονται το περιβάλλον της ζωής, ή κατ’ άλλους τρόπους ευνοϊκά να κατευθύνουν την πορεία της βιολογικής εξέλιξης. Και τούτο πράττουν, για μεγάλες χρονικές περιόδους.
36:3.8 Όταν οι Φορείς της Ζωής οι οποίοι λειτουργούν σ’ έναν καινούργιο κόσμο επιτύχουν μία φορά στη δημιουργία μιας αυτόβουλης ύπαρξης με τη δύναμη των ηθικών αποφάσεων και των πνευματικών επιλογών, τότε, και στο σημείο αυτό το έργο τους τερματίζεται – έχουν τελειώσει. Δεν μπορούν να διαχειριστούν πλέον την εξελισσόμενη ζωή. Από το σημείο αυτό και μετά, η εξέλιξη των ζωντανών πλασμάτων πρέπει να προχωρήσει σύμφωνα με τις εγγενείς της ικανότητες αλλά και τις τάσεις οι οποίες έχουν ήδη μεταδοθεί και εγκατασταθεί στους πλανητικούς τύπους και τα πρότυπα. Στους Φορείς της Ζωής δεν επιτρέπεται να πειραματισθούν, ή να παρέμβουν εκούσια. Δεν τους επιτρέπεται να κυριαρχήσουν, ή αυθαίρετα να επηρεάσουν τα ηθικής υπόστασης πλάσματα.
36:3.9 Με την άφιξη ενός Πλανητικού Πρίγκιπα ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, αν και δύο από τους αρχαιότερους φορείς και δώδεκα συνοδοί μπορεί εθελοντικά, δίνοντας προσωρινό όρκο αποποίησης, να παραμείνουν επ’ αόριστο στον πλανήτη ως σύμβουλοι σε θέματα περαιτέρω ανάπτυξης και διατήρησης του πλάσματος της ζωής. Δύο τέτοιοι Υιοί και οι δώδεκα συνεργάτες τους υπηρετούν τώρα στην Ουράντια.
36:4.1 Σε κάθε τοπικό σύστημα κατοικημένων κόσμων, σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, υπάρχει μία μοναδική σφαίρα επί της οποίας οι Μελχισεδέκ λειτούργησαν ως φορείς της ζωής. Οι διαμονές αυτές είναι γνωστές ως οι ενδιαμεσοειδείς κόσμοι του συστήματος και σε κάθε έναν από αυτούς, ένας υλικά τροποποιημένος Υιός Μελχισεδέκ ενώνεται με μία επιλεγμένη Θυγατέρα της υλικής τάξης. Οι Μητέρες Εύες αυτών των ενδιαμεσοειδών κόσμων αποστέλλονται από τα αρχηγεία των συστημάτων δικαιοδοσίας, έχοντας επιλεγεί από τον υπεύθυνο Μελχισεδέκ φορέα ζωής μεταξύ των πολυάριθμων εθελοντριών οι οποίες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κυρίαρχου του Συστήματος, όταν απευθύνθηκε στις Υλικές Θυγατέρες του κόσμου του.
36:4.2 Οι απόγονοι ενός Μελχισεδέκ φορέα ζωής και μιας Υλικής θυγατέρας είναι γνωστοί ως ενδιαμεσοειδείς. Ο Μελχισεδέκ πατέρας μιας τέτοιας φυλής ουράνιων πλασμάτων εγκαταλείπει, τελικά, τον πλανήτη της μοναδικής λειτουργίας του επί της ζωής ενώ η Μητέρα Εύα της εξαιρετικής αυτής τάξης των συμπαντικών υπάρξεων αποχωρεί επίσης, μόλις εμφανισθεί η έβδομη γενεά των πλανητικών απογόνων. Η διεύθυνση ενός τέτοιου κόσμου, ανατίθεται στη συνέχεια στον μεγαλύτερο υιό της.
36:4.3 Τα ενδιαμεσοειδή πλάσματα ζουν και λειτουργούν ως αναπαραγόμενες υπάρξεις στους μεγαλειώδεις κόσμους τους μέχρις ότου η ηλικία τους φθάσει τα χίλια χρόνια κατά την τυπική μέτρηση του χρόνου. Κατόπιν αυτού μετασχηματίζονται μεταφερόμενοι στην τάξη των σεραφείμ. Οι Ενδιαμεσοειδείς δεν αναπαράγονται από το σημείο αυτό και μετά, διότι η τεχνική της αποϋλοποίησης από την οποία περνούν, προετοιμαζόμενοι για την ένταξή τους στα σεραφείμ, τους στερεί το προνόμιο της αναπαραγωγής.
36:4.4 Η παρούσα κατάσταση των υπάρξεων αυτών δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί θνητή, ή αθάνατη, ούτε μπορεί οριστικά να ταξινομηθεί ως ανθρώπινη, ή θεία. Τα πλάσματα αυτά δεν ενοικούνται από τον Προσαρμοστή, γι’ αυτό δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν αθάνατα. Ούτε όμως φαίνεται ότι είναι αθάνατα. Κανείς ενδιαμεσοειδής δεν έχει βιώσει το θάνατο. Όλοι οι ενδιαμεσοειδείς που γεννήθηκαν στον Νέβαδον ζουν ακόμη και σήμερα, λειτουργώντας στους κόσμους όπου γεννήθηκαν, σε κάποιο ενδιάμεσο κόσμο, ή στον ενδιαμεσοειδή πλανήτη του Σάλβινγκτον, στην ομάδα των τελικιστών των κόσμων.
36:4.5 Οι Κόσμοι των Τελικιστών του Σάλβινγκτον. Οι Μελχισεδέκ φορείς της ζωής, καθώς και οι συνδεδεμένες μαζί τους Μητέρες Εύες πηγαίνουν από τις ενδιαμεσοειδείς σφαίρες του συστήματος στους κόσμους των τελικιστών του κυκλώματος του Σάλβινγκτον, όπου επίσης πρόκειται να συναθροιστούν οι απόγονοί τους.
36:4.6 Πρέπει στο σημείο αυτό να γίνει σαφές ότι η πέμπτη ομάδα των επτά κύριων κόσμων στο κύκλωμα του Σάλβινγκτον είναι οι κόσμοι των τελικιστών του Νέβαδον. Τα παιδιά των Μελχισεδέκ φορέων ζωής και των Υλικών Θυγατέρων κατοικούν στον έβδομο κόσμο των τελικιστών, την ενδιαμεσοειδή σφαίρα του Σάλβινγκτον.
36:4.7 Οι δορυφόροι των επτά κύριων κόσμων των τελικιστών αποτελούν τον τόπο συνάντησης των προσωπικοτήτων του υπερσύμπαντος και του κεντρικού σύμπαντος οι οποίες τυχαίνει να εκτελούν αποστολές στον Νέβαδον. Ενώ οι ανερχόμενοι θνητοί κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλες τις πολιτιστικές και εκπαιδευτικές σφαίρες των 490 κόσμων οι οποίοι αποτελούν το Πανεπιστήμιο των Μελχισεδέκ, υπάρχουν ορισμένα ειδικά σχολεία καθώς και απαγορευμένες ζώνες στις οποίες δεν τους επιτρέπεται να μπουν. Τούτο αληθεύει ιδιαίτερα για τις σαράντα εννέα σφαίρες οι οποίες βρίσκονται στη δικαιοδοσία των τελικιστών.
36:4.8 Ο προορισμός των ενδιαμεσοειδών πλασμάτων δεν είναι προς το παρόν γνωστός, φαίνεται, ωστόσο, ότι οι προσωπικότητες αυτές συναθροίζονται στον έβδομο κόσμο των τελικιστών προετοιμαζόμενες για κάποιο μελλοντικό συμβάν στην εξέλιξη του σύμπαντος. Οι σχετικές με τις ενδιαμεσοειδείς φυλές έρευνές μας καταλήγουν πάντα στους τελικιστές και πάντα οι τελικιστές αρνούνται να συζητήσουν τον προορισμό των προστατευομένων τους. Ανεξάρτητα από την αβεβαιότητά μας για το μέλλον των ενδιαμεσοειδών, πράγματι γνωρίζουμε ότι κάθε τοπικό σύμπαν στον Όρβοντον φιλοξενεί ένα τέτοιο, αυξανόμενο, σώμα των μυστηριωδών αυτών πλασμάτων. Οι Μελχισεδέκ φορείς ζωής πιστεύουν ότι τα ενδιαμεσοειδή παιδιά τους θα προικιστούν, κάποια μέρα, με το υπερβατικό και αιώνιο πνεύμα του απολυτοειδούς, από το Θεό τον Ύψιστο.
36:5.1 Είναι η παρουσία των επτά συνοδευτικών διανοητικών πνευμάτων στους πρωτόγονους κόσμους εκείνη που διέπει την πορεία της οργανικής εξέλιξης[2]. Τούτο εξηγεί το γιατί η εξέλιξη είναι σκόπιμη και όχι τυχαία. Οι υπασπιστές (συνοδοί) αυτοί αντιπροσωπεύουν τη δραστηριοποίηση εκείνη της διανοητικής λειτουργίας του Απείρου Πνεύματος η οποία εκτείνεται ως τις κατώτερες τάξεις της έλλογης ζωής, δια της λειτουργίας ενός Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος. Οι υπασπιστές είναι παιδιά του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα και συνιστούν την προσωπική της λειτουργία προς τις υλικές διάνοιες των κόσμων. Οπουδήποτε και οποτεδήποτε εκδηλώνεται μία τέτοια διάνοια, τα πνεύματα αυτά δραστηριοποιούνται με ποικίλους τρόπους.
36:5.2 Τα επτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές έχουν ονόματα τα οποία αντιστοιχούν στους ακόλουθους χαρακτηρισμούς: διαισθητικότητα (έμπνευση), κατανόηση, θάρρος, γνώση, παραίνεση, λατρεία και σοφία[3]. Αυτά τα διανοητικά πνεύματα αποστέλλουν την επίδρασή τους σε όλους τους κατοικημένους κόσμους ως διαφορική παρόρμηση, προσπαθώντας το κάθε ένα να βρει δεκτικότητα (εκ μέρους του κόσμου) για να εκδηλωθεί, ανεξάρτητα από το βαθμό στον οποίο τα συντροφικά του διανοητικά πνεύματα μπορούν να βρουν δεκτικότητα και ευκαιρία για να λειτουργήσουν.
36:5.3 Η κεντρική κατοικία των πνευμάτων-υπασπιστών στον αρχηγικό κόσμο των Φορέων της Ζωής δείχνει στους επόπτες Φορείς της Ζωής το μέγεθος και την ποιότητα της διανοητικής λειτουργίας των υπασπιστών σε οποιοδήποτε κόσμο και οποιοδήποτε δεδομένο, ζώντα, νοήμονα οργανισμό. Οι διανοητικές-πνευματικές αυτές ενισχύσεις είναι τέλειοι δείκτες της λειτουργίας του ζώντος νου για τους πέντε πρώτους συνοδούς. Όσον όμως αφορά στο έκτο και το έβδομο υπασπιστή-πνεύμα – τη λατρεία και τη σοφία – οι κεντρικές τους κατοικίες καταγράφουν μόνο την ποιοτική τους λειτουργία. Η ποιοτική δραστηριότητα του υπασπιστή της λατρείας και του υπασπιστή της σοφίας καταγράφεται στην άμεση παρουσία του Θείου Λειτουργού στον Σάλβινγκτον, ο οποίος είναι η προσωπική εμπειρία του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα.
36:5.4 Τα επτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές συνοδεύουν πάντα τους Φορείς της Ζωής σ’ έναν καινούργιο πλανήτη, ωστόσο δεν πρέπει να θεωρηθούν οντότητες. Μοιάζουν περισσότερο με κυκλώματα. Τα πνεύματα των επτά συμπαντικών υπασπιστών δεν λειτουργούν ως προσωπικότητες μακριά από τη συμπαντική παρουσία του Θείου Λειτουργού. Αποτελούν, στην πραγματικότητα, ένα επίπεδο συνείδησης του Θείου Λειτουργού και είναι πάντα υποκείμενα στη δράση και την παρουσία της δημιουργικής τους μητέρας.
36:5.5 Δυσκολευόμαστε να προσδιορίσουμε επαρκώς με λέξεις τα επτά αυτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές. Είναι οι λειτουργοί των κατώτερων επιπέδων του εμπειρικού νου και μπορούν ίσως να περιγραφούν, με τη σειρά των εξελικτικών επιτευγμάτων, ως εξής:
36:5.6 1. Το πνεύμα της διαισθητικότητας – της γρήγορης αντίληψης, το πρωταρχικό, φυσικό και εγγενές αντανακλαστικό ένστικτο, το κατευθυντήριο και διαφορετικό χάρισμα της αυτοσυντήρησης όλων των έλλογων πλασμάτων. Ο μοναδικός από τους υπασπιστές που λειτουργεί τόσο εκτεταμένα στις κατώτερες τάξεις της ζωής και ο μόνος μου μπορεί να δημιουργήσει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, επαφή με τα μη δυνάμενα να διδαχθούν επίπεδα του μηχανικού νου.
36:5.7 2. Το πνεύμα της κατανόησης – το ορμέμφυτο του συντονισμού, ο πηγαίος και φαινομενικά αυτόματος συσχετισμός των ιδεών[4]. Τούτο είναι το δώρο του συντονισμού της αποκτηθείσας γνώσης, το φαινόμενο του γοργού συλλογισμού, της αστραπιαίας κρίσης και της άμεσης απόφασης.
36:5.8 3. Το πνεύμα του θάρρους - το χάρισμα της πιστότητας – στις εξατομικευμένες υπάρξεις, η βάση των αποκτημένων χαρακτηριστικών και η διανοητική ρίζα της ηθικής καρτερίας και της πνευματικής γενναιότητας. Όταν διαπαιδαγωγηθεί από τα γεγονότα και εμπνευσθεί από την αλήθεια, γίνεται το μυστικό της παρόρμησης για εξελικτική ανέλιξη μέσω των διανοητικών διαύλων και της ευσυνείδητης ατομικής πορείας.
36:5.9 4. Το πνεύμα της γνώσης – η περιέργεια-μητέρα της περιπέτειας και της ανακάλυψης, το επιστημονικό πνεύμα[5]. Ο οδηγός και πιστός σύντροφος των πνευμάτων του θάρρους και της παραίνεσης. Το ένστικτο να κατευθύνει κάποιος το δώρο του θάρρους σε χρήσιμα και προοδευτικά μονοπάτια ανάπτυξης.
36:5.10 5. Το πνεύμα της παραίνεσης – το κοινωνικό ένστικτο, το χάρισμα της συνεργασίας των ειδών[6]. Η ικανότητα των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων ζουν αρμονικά με τους συντρόφους τους. Η προέλευση του αγελαίου ενστίκτου μεταξύ των κατώτερης κλίμακας πλασμάτων.
36:5.11 6. Το πνεύμα της λατρείας – το θρησκευτικό ορμέμφυτο, το πρώτο διαφορικό ένστικτο που ξεχωρίζει τα έλλογα πλάσματα σε δύο βασικές κατηγορίες θνητής υπόστασης[7]. Το πνεύμα της λατρείας κάνει για πάντα να ξεχωρίζει το πλάσμα με το οποίο συνδέεται από τα χωρίς ψυχή πλάσματα που απλά διαθέτουν νου. Η λατρεία είναι το έμβλημα της υποψηφιότητας για την πνευματική ανέλιξη.
36:5.12 7. Το πνεύμα της σοφίας – η εγγενής τάση όλων των ηθικής υπόστασης πλασμάτων προς την μεθοδική και προοδευτική εξελικτική βελτίωση[8]. Αυτός είναι ο ανώτατος των υπασπιστών, ο πνευματικός συντονιστής και εναρθρωτής του έργου όλων των τάξεων. Το πνεύμα αυτό αποτελεί το μυστικό της έμφυτης παρόρμησης των έλλογων πλασμάτων που ξεκινά και συνεχίζει το πρακτικό και αποτελεσματικό πρόγραμμα της ανελικτικής κλίμακας της ύπαρξης. Αυτό το χάρισμα των ζώντων πλασμάτων που εξηγεί την ανεξήγητη ικανότητά τους να σώζονται και, εν σωτηρία, να χρησιμοποιούν συντονισμένα όλες τις παρελθούσες εμπειρίες και τις παρούσες ευκαιρίες τους για να αποκτήσουν όλα εκείνα τα οποία οι άλλοι έξι πνευματικοί λειτουργοί μπορούν να κινητοποιήσουν στο νου των συγκεκριμένων υπάρξεων. Η σοφία είναι το αποκορύφωμα της διανοητικής προσπάθειας. Η σοφία αποτελεί το στόχο μιας αμιγώς διανοητικής και ηθικής ύπαρξης.
36:5.13 Τα διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές αναπτύσσονται δια της εμπειρίας, αλλά δεν γίνονται ποτέ προσωπικά. Εξελίσσονται όσον αφορά στη λειτουργία τους και η δραστηριοποίηση των πρώτων πέντε στις τάξεις των ζώων είναι ως ένα σημείο απαραίτητη για τη λειτουργία και των επτά ως ανθρώπινη διάνοια. Η ζωική αυτή σχέση κάνει τους υπασπιστές περισσότερο αποτελεσματικούς, πρακτικά, ως ανθρώπινο νου. Για το λόγο αυτό τα ζώα δεν διαχωρίζονται, ως ένα σημείο, ούτε από τη διανοητική, ούτε από τη φυσική εξέλιξη του ανθρώπου.
36:5.14 Οι διανοητικοί αυτοί υπασπιστές του Πνεύματος-Μητέρα ενός τοπικού σύμπαντος συνδέονται με τη ζωή των έλλογων πλασμάτων κατά το πλείστον όπως τα κέντρα δύναμης και οι φυσικοί ελεγκτές συνδέονται με τις μη ζώσες δυνάμεις του σύμπαντος. Προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στα διανοητικά κυκλώματα των κατοικημένων κόσμων, ενώ είναι ικανοί συνεργάτες των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών, οι οποίοι επίσης υπηρετούν ως ελεγκτές και διευθυντές των προ της ύπαρξης των υπασπιστών διανοητικών επιπέδων, των επιπέδων εκείνων που δεν μπορούν να διδαχθούν,1 ή (με άλλα λόγια), των μηχανικών επιπέδων.
36:5.15 Ο ζωντανός νους, προτού εμφανισθεί η ικανότητα να διδάσκεται από την εμπειρία, αποτελούσε το χώρο λειτουργίας των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών. Ο νους των πλασμάτων, πριν αποκτήσει την ικανότητα να αναγνωρίζει το θείο και να λατρεύει το Θεό, ήταν ο αποκλειστικός χώρος λειτουργίας των πνευμάτων-υπασπιστών[9]. Με την εμφάνιση της πνευματικής ανταπόκρισης του νου των πλασμάτων, οι δημιουργηθείσες αυτές διάνοιες έγιναν αμέσως υπέρ-διάνοιες, ακαριαία περιληφθείσες στα πνευματικά κυκλώματα του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος.
36:5.16 Τα διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές ουδεμία άμεση σχέση έχουν με την διαφορετική και ανώτερα πνευματική λειτουργία του πνεύματος της προσωπικής παρουσίας του Θείου Λειτουργού, του Αγίου Πνεύματος των κατοικημένων κόσμων. Προηγούνται, όμως λειτουργικά και προετοιμάζουν την εμφάνιση του συγκεκριμένου αυτού πνεύματος στον εξελισσόμενο άνθρωπο. Οι υπασπιστές παρέχουν στο Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα μία κυμαινόμενη επαφή με, καθώς και έλεγχο επί των υλικών, ζώντων πλασμάτων ενός τοπικού σύμπαντος, αλλά δεν επιδρούν στη λειτουργία του Υπέρτατου Όντος, όταν ενεργεί σε προ-ατομικά επίπεδα.
36:5.17 Η μη πνευματική διάνοια αποτελεί είτε εκδήλωση πνευματικής ενέργειας, είτε φαινόμενο φυσικής ενέργειας. Ακόμη και η ανθρώπινη διάνοια, ο ατομική διάνοια, δεν διαθέτει ιδιότητες που θα της επέτρεπαν την σωτηρία μακράν της πνευματικής αναγνώρισης. Η διάνοια αποτελεί πλήρωση του θείου, αλλά δεν είναι αθάνατη όταν λειτουργεί χωρίς την πνευματική ενόραση και όταν στερείται της ικανότητας να λατρεύει και να εκλιπαρεί τη σωτηρία.
36:6.1 Η ζωή είναι και μηχανιστική και βιταλιστική – υλική και πνευματική[10]. Οι φυσικοί και οι χημικοί της Ουράντια πάντα θα βελτιώνουν την κατανόησή τους πάνω στις πρωτοπλασματικές φόρμες της ζωής των φυτών και των ζώων, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ζώντες οργανισμούς. Η ζωή είναι κάτι διαφορετικό από κάθε ενεργειακή εκδήλωση. Ακόμη και η υλική ζωή των φυσικών πλασμάτων δεν είναι εγγενής στην ύλη.
36:6.2 Τα υλικά πλάσματα μπορούν να απολαμβάνουν μία ανεξάρτητη ύπαρξη, αλλά η ζωή αναβλύζει μόνο από τη ζωή. Η διάνοια μπορεί να εκπορευθεί μόνο από την προ-υπαρξιακή διάνοια. Το πνεύμα έλκει την προέλευσή του μόνο από πνευματικούς προγόνους. Τα πλάσματα μπορούν να παράγουν τις μορφές της ζωής, αλλά μόνο η προσωπικότητα ενός δημιουργού, μια δημιουργική δύναμη μπορεί να παράσχει την ενεργοποιούσα σπίθα της ζωής.
36:6.3 Οι Φορείς της Ζωής μπορούν να οργανώσουν τις υλικές μορφές, ή τα φυσικά πρότυπα, των ζωντανών υπάρξεων αλλά το Πνεύμα παρέχει την αρχική σπίθα της ζωής και εναποθέτει το δώρο του νου. Ακόμη και οι πειραματικές ζωντανές μορφές τις οποίες οι Φορείς της Ζωής οργανώνουν στους κόσμους τους στον Σάλβινγκτον, πάντοτε στερούνται αναπαραγωγικών ικανοτήτων. Όταν οι τύποι της ζωής και τα ζωτικά πρότυπα συνενωθούν σωστά και οργανωθούν κατάλληλα, η παρουσία ενός Φορέα της Ζωής είναι αρκετή για να ξεκινήσει η ζωή, από όλους, όμως, αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς λείπουν δύο βασικά χαρακτηριστικά – το χάρισμα του νου και η δύναμη αναπαραγωγής. Ο ζωικός νους και ο ανθρώπινος νους είναι δώρα του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος, το οποίο λειτουργεί δια των επτά διανοητικών πνευμάτων-υπασπιστών, ενώ η ικανότητα των πλασμάτων να αναπαράγονται είναι η ειδοποιός και προσωπική μετάδοση του Συμπαντικού Πνεύματος στο πλάσμα της προγονικής ζωής, η οποία εγκαινιάστηκε από τους Φορείς της Ζωής.
36:6.4 Όταν οι Φορείς της Ζωής σχεδιάσουν τα πρότυπα ζωής, αφού οργανώσουν τα ενεργειακά συστήματα, πρέπει να λάβει χώρα ένα επιπλέον φαινόμενο: η «ανάσα της ζωής» πρέπει να μεταδοθεί σ’ αυτές τις, χωρίς ζωή, μορφές[11]. Οι Υιοί του Θεού μπορούν να φτιάξουν τις μορφές της ζωής, αλλά είναι το Πνεύμα του Θεού εκείνο που πραγματικά παρέχει τη ζωτική σπίθα. Και όταν η ζωή, που με τον τρόπο αυτό μεταδόθηκε τελειώσει, τότε το υλικό σώμα που μένει γίνεται πάλι νεκρή ύλη. Όταν η ζωή που εναποτέθηκε εξαντληθεί, το σώμα επιστρέφει στην αγκάλη του υλικού σύμπαντος, από το οποίο το δανείσθηκαν οι Φορείς της Ζωής, για να χρησιμεύσει ως όχημα μεταφοράς για το δώρο εκείνο της ζωής, που οι ίδιοι έφεραν σε ένα τέτοιο, ορατό, συσχετισμό ενέργειας-ύλης.
36:6.5 Η ζωή που εναποτέθηκε στα φυτά και τα ζώα από τους Φορείς της ζωής δεν επιστρέφει σ’ αυτούς με το θάνατο του φυτού, ή του ζώου. Η ζωή που εγκαταλείπει ένα ζωντανό πλάσμα δεν έχει ταυτότητα, ούτε προσωπικότητα. Δεν επιζεί, ως άτομο, του θανάτου. Όσο υπάρχει και προσωρινά κατοικεί στο από ύλη σώμα, υφίσταται μια αλλαγή. Έχει υποστεί την εξέλιξη της ενέργειας και επιζεί μόνον ως μέρος των κοσμικών δυνάμεων του σύμπαντος. Δεν επιζεί ως ατομική ζωή. Η επιβίωση των θνητών πλασμάτων στηρίζεται απόλυτα στην εξέλιξη μιας αθάνατης ψυχής μέσα στον θνητό νου.
36:6.6 Αναφερόμαστε στη ζωή ως σε «ενέργεια» και «δύναμη», αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από τα δύο. Η δύναμη-ενέργεια ανταποκρίνεται με τρόπο μεταβλητό στην βαρύτητα. Η ζωή όχι. Το πρότυπο, επίσης, δεν ανταποκρίνεται στη βαρύτητα, εφόσον αποτελεί διαμόρφωση των ενεργειών οι οποίες έχουν ήδη εκπληρώσει όλες τις απορρέουσες από την ανταπόκριση στη βαρύτητα δεσμεύσεις. Η ζωή καθ’ εαυτή συνιστά την δυναμική κίνηση ορισμένων, σε πρότυπα διαμορφωμένων, ή με άλλο τρόπο διαχωρισμένων, συστημάτων ενέργειας – υλικής, διανοητικής, ή πνευματικής.
36:6.7 Υπάρχουν ορισμένα πράγματα συνδεδεμένα με την επεξεργασία της ζωής στους εξελικτικούς πλανήτες, τα οποία δεν είναι απόλυτα σαφή για μάς. Κατανοούμε πλήρως τη φυσική οργάνωση των ηλεκτροχημικών τύπων των Φορέων της Ζωής, αλλά δεν καταλαβαίνουμε απόλυτα τη φύση και την πηγή της σπίθας που ενεργοποιεί τη ζωή. Γνωρίζουμε ότι η ζωή κυλά από τον Πατέρα μέσω του Υιού και δια του Πνεύματος. Είναι περισσότερο από πιθανό ότι τα Κυρίαρχα Πνεύματα αποτελούν τον επτάπτυχο δίαυλο του ποταμού της ζωής που χύνεται σ’ ολόκληρη τη δημιουργία. Δεν κατανοούμε, ωστόσο, τον τρόπο με τον οποίο το εποπτεύον Κυρίαρχο Πνεύμα συμμετέχει στο αρχικό επεισόδιο της εναπόθεσης της ζωής σ’ έναν νέο πλανήτη. Οι Αρχαίοι των Ημερών, είμαστε βέβαιοι, παίζουν επίσης κάποιο ρόλο στην απαρχή της ζωής σ’ έναν καινούργιο κόσμο, αλλά αγνοούμε απολύτως τη φύση του ρόλου αυτού. Γνωρίζουμε ότι το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ουσιαστικά δίνει ζωή στα άψυχα πρότυπα και μεταδίδει σ’ αυτό το ενεργοποιημένο πλάσμα το προνόμιο της αναπαραγωγής των οργανισμών. Παρατηρούμε ότι αυτοί οι τρεις είναι τα επίπεδα του Θεού του Επτάπτυχου, που ορισμένες φορές αποκαλούνται Υπέρτατοι Δημιουργοί του χρόνου και του διαστήματος. Πέραν αυτού όμως, ελάχιστα περισσότερα γνωρίζουμε από τους κατοίκους της Ουράντια – απλά ότι η ιδέα ενυπάρχει στον Πατέρα, η έκφραση στον Υιό και η πραγμάτωση της ζωής στο Πνεύμα.
36:6.8 [Υπαγορεύθηκε από έναν Υιό Βοροντάντεκ που σταθμεύει στην Ουράντια ως παρατηρητής και ενεργεί στη θέση αυτή κατόπιν απαίτησης του Αρχηγού των Μελχισεδέκ του Εποπτικού Αποκαλυπτικού Σώματος.]
| Εγγραφο 35. ΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 37. ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ |