© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 52. ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 54. ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ |
53:0.1 Ο Εωσφόρος ήταν ένας εξέχων κύριος Υιός Λανονάντεκ του Νέβαδον. Είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία υπηρετώντας σε πολλά συστήματα, υπήρξε ανώτερος σύμβουλος της ομάδας του και διακρινόταν για τη σοφία, την ευθυκρισία και την αποδοτικότητά του. Ο Εωσφόρος ήταν ο υπ’ αριθμόν 37 της τάξης του και όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του από τους Μελχισεδέκ, χαρακτηρίσθηκε ως μία από τις εκατό πλέον ικανές και εξέχουσες προσωπικότητες, μεταξύ περισσοτέρων των επτακοσίων χιλιάδων του είδους του. Από ένα τέτοιο μεγαλειώδες ξεκίνημα, μέσα από το πονηρό και την πλάνη, αγκάλιασε την αμαρτία και τώρα είναι ο υπ’ αριθμόν ένας από τους τρεις Κυρίαρχους του Συστήματος στον Νέβαδον, οι οποίοι υπέκυψαν στον εγωισμό και παραδόθηκαν στις σοφιστείες της πλαστής προσωπικής ελευθερίας – στην απόρριψη της συμπαντικής πίστης και την ασέβεια προς τις αδελφικές υποχρεώσεις, στην τυφλότητα έναντι των κοσμικών σχέσεων.
53:0.2 Στο σύμπαν του Νέβαδον, τον χώρο κυριαρχίας του Χριστού Μιχαήλ, υπάρχουν δέκα χιλιάδες συστήματα κατοικημένων κόσμων. Σ’ ολόκληρη την ιστορία των Υιών Λανονάντεκ, σε ολόκληρο το έργο τους μέσα σ’ αυτά τα δέκα χιλιάδες συστήματα, αλλά και στο αρχηγείο του σύμπαντος, μόνον τρεις Κυρίαρχοι του Συστήματος βρέθηκαν να έχουν περιφρονήσει την κυριαρχία του Δημιουργού Υιού.
53:1.1 Ο Εωσφόρος δεν ήταν ανερχόμενη ύπαρξη[1]. Ήταν ένας δημιουργημένος Υιός του τοπικού σύμπαντος και είχε ειπωθεί γι’ αυτόν: «Υπήρξες τέλειος απ’ όλες τις πλευρές, από την ημέρα που δημιουργήθηκες, μέχρις ότου η αδικία βρέθηκε εντός σου.» Πολλές φορές είχε λάβει μέρος σε συμβούλια με τους Μέγιστους της Εντέντια[2]. Και ο Εωσφόρος κυβερνούσε «επί του ιερού όρους του Θεού,» το όρος όπου βρισκόταν η διοίκηση της Τζερουζέμ, αφού εκείνος ήταν ο κυβερνήτης ενός μεγάλου συστήματος 607 κατοικημένων κόσμων.
53:1.2 Ο Εωσφόρος ήταν μια ύπαρξη μεγαλειώδης, μια προσωπικότητα θαυμάσια. Βρισκόταν δίπλα τους Μέγιστους Πατέρες των Αστερισμών, σε άμεση σύνδεση με τη συμπαντική εξουσία. Παρά το αμάρτημα του Εωσφόρου, οι υποδεέστερες προσωπικότητες απέφυγαν να του δείξουν ασέβεια και περιφρόνηση πριν από την επιφοίτηση του Μιχαήλ στην Ουράντια[3]. Ακόμη και ο αρχάγγελος του Μιχαήλ, την εποχή της ανάστασης του Μωυσή, «δεν τον κατήγγειλε άμεσα,1 μόνον είπε απλά ‘ο Κριτής σε επιπλήττει.’» Η κρίση, σε τέτοια θέματα, ανήκει στους Αρχαίους των Ημερών, τους κυβερνήτες του υπερσύμπαντος.
53:1.3 Ο Εωσφόρος είναι πλέον ο εκπεσών και εκθρονισθείς Κυρίαρχος της Σατάνια. Η προσήλωση ενός ατόμου στον εαυτό του είναι εντελώς καταστροφική, ακόμα και για τις ανώτερες προσωπικότητες του ουράνιου κόσμου. Για τον Εωσφόρο έχει ειπωθεί: «Η καρδιά σου ανυψώθηκε εξ αιτίας της ωραιότητάς σου[4]. Κηλίδωσες τη σοφία σου εξ αιτίας της ευφυΐας σου[5].» Ο αρχαίος σας προφήτης είδε τη θλιβερή του αυτή κατάσταση, όταν έγραψε: «Πώς έπεσες από τον Ουρανό, ω Εωσφόρε, γιε του πρωινού! Πώς σωριάστηκες κάτω, εσύ, που τόλμησες να δημιουργήσεις σύγχυση στους κόσμους!»
53:1.4 Πολύ λίγα έγιναν γνωστά για τον Εωσφόρο στην Ουράντια, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ανέθεσε στον πρώτο υπαρχηγό του, τον Σατανά, να υπερασπισθεί την υπόθεσή του στον πλανήτη σας. Ο Σατανάς ήταν μέλος της ίδιας αρχικής ομάδας των Λανονάντεκ, αλλά δεν είχε ποτέ λειτουργήσει ως Κυρίαρχος του Συστήματος[6]. Προσχώρησε απόλυτα στην εξέγερση του Εωσφόρου[7][8]. Ο «διάβολος» δεν είναι άλλος από τον Καλιγκάστια, τον εκθρονισμένο Πλανητικό πρίγκιπα της Ουράντια και Υιό της δευτερεύουσας τάξης των Λανονάντεκ. Την εποχή κατά την οποία ο Μιχαήλ ήταν ενσαρκωμένος στην Ουράντια, ο Εωσφόρος, ο Σατανάς και ο Καλιγκάστια συνασπίσθηκαν για να επιτύχουν την αποτροπή της αποστολής της επιφοίτησής του. Απέτυχαν, όμως, παταγωδώς.
53:1.5 Ο Άμπαντον ήταν ο αρχηγός του επιτελείου του Καλιγκάστια[9]. Ακολούθησε τον κύριό του στην εξέγερση και έκτοτε λειτουργεί ως αρχηγός των επαναστατών της Ουράντια. Ο Μπεελζεμπούμπ ήταν ο αρχηγός των άπιστων μεσοδιάστατων πλασμάτων που συμμάχησαν με τις δυνάμεις του προδότη Καλιγκάστια[10].
53:1.6 Ο δράκοντας έγινε, τελικά η συμβολική αναπαράσταση όλων αυτών των κακών προσωπικοτήτων. Με το θρίαμβο του Μιχαήλ, «ο Γαβριήλ κατέβηκε από τον Σάλβινγκτον και φυλάκισε τον δράκοντα (όλους τους επαναστάτες αρχηγούς) για έναν αιώνα[11].» Για τους σεραφικούς στασιαστές της Τζερουζέμ έχει γραφεί: «Και για τους αγγέλους που δεν διατήρησαν την προτεραία τους κατάσταση, αλλά εγκατέλειψαν την κατοικία τους, επεφύλαξε τα βέβαια δεσμά του σκότους, μέχρι την ώρα της κρίσης, την μεγάλη ημέρα[12].»
53:2.1 Ο Εωσφόρος και ο πρώτος βοηθός του, ο Σατανάς, είχαν κυριαρχήσει στην Τζερουζέμ για περισσότερο από πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, όταν μέσα από την καρδιά τους, άρχισαν να αντιπαρατίθενται στον Πατέρα του Σύμπαντος και τον τότε αντιβασιλέα Υιό του, τον Μιχαήλ.
53:2.2 Δεν υπήρχαν ιδιάζουσες, ή έκτακτες συνθήκες στο σύστημα της Σατάνια, οι οποίες ενέπνευσαν, ή ευνόησαν την εξέγερση. Πεποίθησή μας είναι ότι η ιδέα γεννήθηκε και σχηματίσθηκε στο νου του Εωσφόρου και ότι εκείνος θα μπορούσε να έχει προκαλέσει μία τέτοια εξέγερση, ανεξάρτητα από το πού θα μπορούσε να βρίσκεται. Ο Εωσφόρος ανακοίνωσε, αρχικά, τα σχέδιά του στον Σατανά, αλλά χρειάσθηκαν πολλοί μήνες για να εκμαυλίσει το νου του ικανού και ευφυούς συνεργάτη του. Πάντως, όμως, από τη στιγμή που προσηλυτίσθηκε στις επαναστατικές θεωρίες, έγινε ένας παράτολμος και ένθερμος υπέρμαχος της «αυτοπροβολής και της ελευθερίας[13].»
53:2.3 Ουδείς ποτέ πρότεινε την εξέγερση στον Εωσφόρο. Η ιδέα της αυτοπροβολής σε αντίθεση προς το θέλημα του Μιχαήλ και προς τα σχέδια του Πατέρα του Σύμπαντος, όπως εκφράζονται στον Μιχαήλ, γεννήθηκε στο νου του και μόνο. Οι σχέσεις του με τον Δημιουργό Υιό ήταν στενές και πάντα εγκάρδιες. Ουδέποτε, πριν την έξαρση του νου του, εξέφρασε ο Εωσφόρος ανοικτά δυσαρέσκεια πάνω στη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Παρά τη σιωπή του, για περισσότερα από εκατό έτη τυπικού χρόνου, η Ενοποίηση των Ημερών στον Σάλβινγκτον είχε δι’ ανακλάσεως ενημερώσει την Ουβέρσα ότι δεν ήσαν όλα εν τάξει στο νου του Εωσφόρου. Η πληροφορία αυτή είχε επίσης κοινοποιηθεί στον Δημιουργό Υιό και τους Πατέρες του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ.
53:2.4 Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της περιόδου ο Εωσφόρος γινόταν ολοένα περισσότερο κριτικός πάνω σ’ ολόκληρη τη διαδικασία της διακυβέρνησης του σύμπαντος, αλλά πάντα δήλωνε ολόψυχη νομιμοφροσύνη προς τους Υπέρτατους Κυβερνήτες. Η πρώτη του ανοικτή απιστία εκδηλώθηκε με την ευκαιρία μιας επίσκεψης του Γαβριήλ στην Τζερουζέμ λίγες μόνον ημέρες πριν την δημόσια εξαγγελία της Διακήρυξης της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Ο Γαβριήλ εντυπωσιάσθηκε τόσο βαθιά από τη βεβαιότητα της επικείμενης εξέγερσης, ώστε πήγε κατ΄ ευθείαν στην Εντέντια για να συσκεφθεί με τους Πατέρες του Αστερισμού πάνω στα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στην περίπτωση ανοικτής στάσης.
53:2.5 Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την ακριβή αιτία, ή τις αιτίες που τελικά αποκορυφώθηκαν στην εξέγερση του Εωσφόρου. Είμαστε βέβαιοι για ένα μόνο πράγμα και τούτο είναι ότι: Οποιοδήποτε κι’ αν ήταν αυτό το αρχικό ξεκίνημα, γεννήθηκε στο νου του Εωσφόρου. Πρέπει να υπήρξε εγωισμός που καλλιεργήθηκε μέχρι του σημείου της αυταπάτης, έτσι ώστε ο Εωσφόρος, για κάποιο διάστημα, έπεισε στ’ αλήθεια τον εαυτό του ότι η εξέγερση που σχεδίαζε ήταν, πράγματι, για το καλό του συστήματος, αν όχι για το καλό του σύμπαντος. Μέχρι τα σχέδιά του να εξελιχθούν ως το σημείο της απογοήτευσης, είχε, αναμφίβολα, προχωρήσει πολύ μακριά, για να επιτρέψει στην αρχική, γεμάτη δολοπλοκίες περηφάνια του να τον σταματήσει[14]. Σε κάποιο σημείο της διαδικασίας αυτής έγινε υποκριτής και το κακό εξελίχθηκε σε εσκεμμένη και εκούσια αμαρτία. Το ότι αυτό συνέβη αποδεικνύεται από την επακόλουθη συμπεριφορά του ευφυούς αυτού διοικητικού. Του προσφέρθηκαν για πολύ καιρό ευκαιρίες για μεταμέλεια, αλλά μόνο λίγοι από τους υφισταμένους του δέχθηκαν ποτέ το έλεος που τους προσφέρθηκε. Ο Πιστός των Ημερών της Εντέντια, κατ’ απαίτηση των Πατέρων του Αστερισμού, παρουσίασε ο ίδιος το σχέδιο του Μιχαήλ για τη σωτηρία των ειδεχθών αυτών στασιαστών, αλλά πάντα το έλεος του Δημιουργού Υιού απερρίπτετο και απερρίπτετο με ολοένα μεγαλύτερη περιφρόνηση και αποστροφή.
53:3.1 Οποιαδήποτε κι’ αν ήταν η αρχή του κακού στην καρδιά του Εωσφόρου και του Σατανά, η τελική εξέγερση σχηματοποιήθηκε ως η Διακήρυξη της Ελευθερίας του Εωσφόρου[15]. Τα κίνητρα των στασιαστών εκφράσθηκαν σε τρεις τίτλους:
53:3.2 1. Την πραγματικότητα του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Εωσφόρος κατήγγειλε ότι ο Πατέρας του Σύμπαντος δεν υπήρχε πραγματικά, ότι η φυσική βαρύτητα και η διαστημική ενέργεια ήσαν εγγενείς στο σύμπαν και ότι ο Πατέρας ήταν μύθος που επινοήθηκε από τους Υιούς του Παραδείσου για να μπορέσουν να διατηρήσουν την εξουσία των συμπάντων στο όνομα του Πατέρα. Αρνήθηκε το ότι η προσωπικότητα είναι δώρο του Πατέρα του Σύμπαντος. Υπαινίχθηκε ακόμη ότι οι τελικιστές συνωμοτούσαν με τους Υιούς του Παραδείσου για να εξαπατήσουν ολόκληρη τη δημιουργία, αφού ποτέ δεν έδωσαν μία σαφή ιδέα της πραγματικής προσωπικότητας του Πατέρα, όπως αυτή διακρίνεται στον Παράδεισο. Εκμεταλλεύθηκε το σεβασμό ως άγνοια. Η κατηγορία ήταν σαρωτική, τρομερή και βλάσφημη. Ήταν η καλυμμένη αυτή επίθεση κατά των τελικιστών εκείνη που αναμφίβολα επηρέασε τους ανερχόμενους, τότε, πολίτες στην Τζερουζέμ ώστε να αντισταθούν σταθερά και ακλόνητα σ’ όλες τις προτάσεις των στασιαστών.
53:3.3 2. Τη διακυβέρνηση του σύμπαντος του Δημιουργού Υιού – του Μιχαήλ. Ο Εωσφόρος ισχυρίσθηκε ότι τα τοπικά συστήματα πρέπει να γίνουν αυτόνομα. Διαμαρτυρήθηκε κατά του δικαιώματος του Μιχαήλ, του Δημιουργού Υιού, να αναλάβει την κυριαρχία του Νέβαδον στο όνομα ενός υποθετικού Παραδείσιου Πατέρα και να απαιτεί όλες οι οντότητες να δηλώνουν υποταγή σ’ αυτόν τον αόρατο Πατέρα. Ισχυρίσθηκε ότι ολόκληρη η διαδικασία της λατρείας ήταν ένα έξυπνο σχέδιο για να μεγαλύνει τους Υιούς του Παραδείσου. Ήταν πρόθυμος να αναγνωρίσει τον Μιχαήλ ως τον Δημιουργό-πατέρα του, αλλά όχι ως Θεό του και δικαιωματικό κυβερνήτη.
53:3.4 Χειρότερα ακόμη επετέθη στο δικαίωμα των Αρχαίων των Ημερών – «των ξένων ηγεμόνων» - να παρεμβαίνουν στις υποθέσεις των τοπικών συστημάτων και συμπάντων. Κατήγγειλε τους κυβερνήτες αυτούς ως δυνάστες και σφετεριστές. Ενεθάρρυνε τους οπαδούς του να πιστεύουν ότι κανείς από τους κυβερνήτες αυτούς δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να παρέμβει στη λειτουργία ολόκληρης της κυριαρχίας του οίκου τους, εάν οι άνθρωποι και οι άγγελοι είχαν το θάρρος να αυτο-επιβεβαιωθούν και σθεναρά να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
53:3.5 Ισχυρίσθηκε ότι οι εκτελεστές των Αρχαίων των Ημερών μπορούσαν να αποκλεισθούν από τη λειτουργία στα τοπικά συστήματα αν οι αυτόχθονες υπάρξεις διεκδικούσαν μόνο την ανεξαρτησία τους. Υποστήριξε ότι η αθανασία ήταν εγγενής στις προσωπικότητες του συστήματος, ότι η ανάσταση ήταν φυσική και αυτόματη και ότι όλες οι υπάρξεις θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα, αν δεν τις εμπόδιζαν οι αυθαίρετες και άδικες ενέργειες των Αρχαίων των Ημερών.
53:3.6 3. Την επίθεση κατά του συμπαντικού σχεδίου της εκπαίδευσης των ανερχομένων θνητών. Ο Εωσφόρος υποστήριξε ότι πάρα πολύς χρόνος και ενέργεια αναλίσκονταν στο σχέδιο των τόσο εξονυχιστικά εκπαιδευόμενων ανερχόμενων θνητών πάνω στις αρχές της συμπαντικής διακυβέρνησης, αρχές οι οποίες, ισχυρίσθηκε, ήταν ανήθικες και σαθρές. Διαμαρτυρήθηκε εναντίον του προαιώνιου προγράμματος προετοιμασίας των θνητών του διαστήματος για ένα άγνωστο πεπρωμένο και συμπέρανε ότι η παρουσία του σώματος των τελικιστών στην Τζερουζέμ ήταν η απόδειξη ότι αυτοί οι θνητοί είχαν αναλώσει αιώνες προετοιμασίας για κάποιο καθαρά φανταστικό πεπρωμένο. Ειρωνικά τόνισε ότι οι τελικιστές είχαν αντιμετωπίσει ένα πεπρωμένο όχι περισσότερο ένδοξο από το να επιστρέψουν σε ταπεινές σφαίρες παρόμοιες μ’ αυτές απ’ όπου κατάγονταν. Υπαινίχθηκε ότι είχαν διαφθαρεί από την υπέρμετρη πειθαρχία και την παρατεταμένη εξάσκηση και ότι ήταν στην πραγματικότητα προδότες έναντι των θνητών συντρόφων τους, εφ’ όσον συνεργάζονταν τώρα στο σχέδιο εξανδραποδισμού ολόκληρης της δημιουργίας στις φαντασιώσεις ενός μυθικού, αιώνιου πεπρωμένου για τους ανερχόμενους θνητούς. Υπερασπίσθηκε την άποψη ότι οι θνητοί πρέπει να απολαμβάνουν την ελευθερία της ατομικής τους αυτοδιάθεσης. Αμφισβήτησε και καταδίκασε ολόκληρο το σχέδιο ανέλιξης των θνητών, ως διαφημιζόμενο από τους εν Παραδείσω Υιούς του Θεού και υποστηριζόμενο από το Άπειρο Πνεύμα.
53:3.7 Και ήταν με τη Διακήρυξη αυτή της Ελευθερίας που ο Εωσφόρος εξαπέλυσε το όργιο του ζόφου και του θανάτου.
53:4.1 Το μανιφέστο του Εωσφόρου δημοσιοποιήθηκε στο ετήσιο κονκλάβιο της Σατάνια, στη γυάλινη θάλασσα, παρουσία των συγκεντρωμένων στρατιών της Τζερουζέμ, την τελευταία ημέρα του χρόνου, περίπου διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τον χρόνο της Ουράντια. Ο Σατανάς διεκήρυξε ότι η λατρεία μπορούσε να αποδοθεί στις συμπαντικές δυνάμεις – φυσικές, διανοητικές και πνευματικές – αλλά η υποταγή αυτή θα ομολογείτο μόνο στον ουσιαστικό και παρόντα κυβερνήτη, τον Εωσφόρο, το «φίλο των ανθρώπων και των αγγέλων,» και «Θεό της ελευθερίας.»
53:4.2 Η υπεροψία ήταν η πολεμική ιαχή της εξέγερσης του Εωσφόρου[16]. Ένα από τα κύρια επιχειρήματά του ήταν ότι, αν η αυτοδιαχείριση ήταν καλή και σωστή για τους Μελχισεδέκ και τις άλλες ομάδες, ήταν εξ ίσου καλή για όλες τις νοήμονες τάξεις. Ήταν θρασύς και επίμονος στην υπεράσπιση της «ισότητας το νου» και της «αδελφότητας της διάνοιας.» Υποστήριξε ότι κάθε κυβέρνηση έπρεπε να περιορίζεται στους τοπικούς πλανήτες και την εκούσια ομοσπονδία τους στα τοπικά συστήματα. Κάθε άλλη εποπτεία την απέρριπτε. Υποσχέθηκε στους Πλανητικούς Πρίγκιπες ότι εκείνοι θα κυβερνούσαν τους κόσμους ως ανώτατοι εκτελεστικοί. Αποκήρυξε τον χώρο των νομοθετικών δραστηριοτήτων στο αρχηγείο του αστερισμού και τη διεξαγωγή των δικαστικών υποθέσεων στην πρωτεύουσα του σύμπαντος. Υποστήριξε ότι όλες αυτές οι λειτουργίες της κυβέρνησης έπρεπε να συγκεντρωθούν στις πρωτεύουσες των συστημάτων και προχώρησε στη δημιουργία δικής του νομοθετικής επιτροπής, οργανώνοντας τα δικά του δικαστήρια υπό την δικαιοδοσία του Σατανά. Και διέταξε τους πρίγκιπες στους αποστάτες κόσμους να κάνουν το ίδιο.
53:4.3 Ολόκληρο το διοικητικό συμβούλιο του Εωσφόρου συνεκλήθη σε σώμα και όλοι ορκίσθηκαν δημόσια ως αξιωματούχοι της κυβέρνησης του νέου επικεφαλής των «απελευθερωμένων κόσμων και συστημάτων.»
53:4.4 Ενώ είχαν λάβει χώρα δύο προηγούμενες εξεγέρσεις στον Νέβαδον, είχαν γίνει σε απομακρυσμένους αστερισμούς. Ο Εωσφόρος θεώρησε ότι οι εξεγέρσεις αυτές ήσαν ανεπιτυχείς επειδή η πλειονότητα των ευφυών υπάρξεων απέτυχε να ακολουθήσει τους αρχηγούς των. Υποστήριξε ότι «οι πλειονότητες κυβερνούν,» ότι «η διάνοια είναι αλάθητη.» Η ελευθερία που του είχε δοθεί από τους κυβερνήτες του σύμπαντος φαινομενικά επιβεβαίωσε πολλούς από τους φαύλους ισχυρισμούς του. Αψήφησε όλους τους ανωτέρους του. Και παρ’ όλ’ αυτά, εκείνοι, φαινομενικά, δεν έδωσαν σημασία στις πράξεις του. Του είχε δοθεί ελευθερία να εκτελέσει το αποπλανητικό του σχέδιο χωρίς προσκόμματα.
53:4.5 Όλες τις ελεήμονες καθυστερήσεις της απονομής της δικαιοσύνης ο Εωσφόρος τις εξέλαβε ως ανικανότητα της κυβέρνησης των Παραδείσιων Υιών να σταματήσουν την εξέγερση. Ανοικτά, πλέον, αψήφησε και υπεροπτικά αμφισβήτησε τον Μιχαήλ, τον Εμμανουήλ και τους Αρχαίους των Ημερών και κατόπιν θεώρησε το γεγονός της έλλειψης αντίδρασης ως αναντίρρητη απόδειξη της ανικανότητας των κυβερνήσεων του σύμπαντος και του υπερσύμπαντος.
53:4.6 Ο Γαβριήλ ήταν ο ίδιος παρών καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των άνομων διαδικασιών και δήλωσε μόνον ότι, σε εύθετο χρόνο, θα μιλούσε εκ μέρους του Μιχαήλ και ότι όλες οι υπάρξεις θα αφήνονταν ελεύθερες και ανεμπόδιστες να επιλέξουν. Ότι η «κυβέρνηση των Υιών για τον Πατέρα επιθυμούσε μόνο την πίστη εκείνη και την αφοσίωση που ήταν εκούσιες, ολόψυχες και απαλλαγμένες από σοφιστείες.»
53:4.7 Στον Εωσφόρο επετράπη απόλυτα να εγκαθιδρύσει και να οργανώσει λεπτομερώς την επαναστατική του κυβέρνηση, προτού ο Γαβριήλ κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια να αμφισβητήσει το δικαίωμα της αποστασίας, ή να αντιδράσει στην επαναστατική προπαγάνδα. Οι Πατέρες, όμως του Αστερισμού, αμέσως περιόρισαν τη δραστηριότητα των άπιστων αυτών οντοτήτων στο σύστημα της Σατάνια. Οπωσδήποτε όμως, η περίοδος αυτή της καθυστέρησης υπήρξε εποχή μεγάλης δοκιμασίας και εξέτασης των πιστών υπάρξεων ολόκληρης της Σατάνια. Για λίγα χρόνια επεκράτησε χάος και δημιουργήθηκε μεγάλη σύγχυση στους κόσμους-δώματα.
53:5.1 Μόλις ξέσπασε η εξέγερση στη Σατάνια, ο Μιχαήλ συμβουλεύθηκε τον εν Παραδείσω αδελφό του, τον Εμμανουήλ. Μετά την κοσμοϊστορική αυτή σύσκεψη, ο Μιχαήλ ανήγγειλε ότι θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική η οποία χαρακτήριζε τη συμπεριφορά του σε παρόμοιες αναταραχές στο παρελθόν, μία στάση μη εμπλοκής.
53:5.2 Κατά την εποχή της εξέγερσης αυτής, καθώς και των δύο που προηγήθηκαν, δεν υπήρχε απόλυτη και προσωπική κυριαρχική εξουσία στο σύμπαν του Νέβαδον. Ο Μιχαήλ κυβερνούσε θείω δικαιώματι, ως αντιβασιλέας του Πατέρα του Σύμπαντος, αλλά όχι ακόμη ως εξουσία ο ίδιος. Δεν είχε ολοκληρώσει την διαδικασία των επιφοιτήσεων[17]. Δεν είχε ακόμη περιβληθεί με «όλη τη δύναμη εν ουρανώ και επί της γης.»
53:5.3 Από την έκρηξη της επανάστασης μέχρι την ημέρα της ενθρόνισής του ως κυρίαρχου κυβερνήτη του Νέβαδον, ο Μιχαήλ ουδέποτε παρενέβη στις επαναστατικές δυνάμεις του Εωσφόρου. Τους επετράπη να ακολουθήσουν μία ελεύθερη πορεία για σχεδόν διακόσιες χιλιάδες χρόνια, κατά το χρόνο της Ουράντια. Ο Χριστός Μιχαήλ είχε, πλέον, υπεραρκετή δύναμη και εξουσία ώστε να χειρισθεί γρήγορα, έστω και συνοπτικά, παρόμοια ξεσπάσματα απιστίας. Αμφιβάλλουμε, όμως, για το ότι αυτή η εξουσία του, ως κυριάρχου, θα μπορούσε να τον οδηγήσει να δράσει διαφορετικά, αν μία άλλη τέτοια αναταραχή λάμβανε χώρα.
53:5.4 Εφ’ όσον ο Μιχαήλ επέλεξε να παραμείνει μακράν των ουσιαστικών συγκρούσεων της εξέγερσης του Εωσφόρου, ο Γαβριήλ συγκάλεσε το προσωπικό του επιτελείο από την Εντέντια και, αφού συσκέφθηκε με τους Μέγιστους, επέλεξε να αναλάβει την αρχηγεία των πιστών στρατιών της Σατάνια. Ο Μιχαήλ παρέμεινε στον Σάλβινγκτον, ενώ ο Γαβριήλ προχώρησε στην Τζερουζέμ και, εγκαθιστάμενος στη σφαίρα που προορίζονταν για τον Πατέρα – τον ίδιο Συμπαντικό Πατέρα την οντότητα του οποίου Ο Εωσφόρος και ο Σατανάς είχαν αμφισβητήσει – παρουσία των συγκεντρωμένων στρατιών των πιστών προσωπικοτήτων, επέδειξε το λάβαρο του Μιχαήλ, το υλικό έμβλημα της Τριαδικής κυβέρνησης ολόκληρης της δημιουργίας, τους τρεις κυανούς ομόκεντρους κύκλους σε λευκό φόντο.
53:5.5 Το έμβλημα του Εωσφόρου ήταν ένα λάβαρο λευκό με ένα κόκκινο κύκλο, στο κέντρο του οποίου εμφανίζονταν έναν μαύρος, συμπαγής κύκλος.
53:5.6 «Γινόταν πόλεμος στον ουρανό[18]. Ο Μιχαήλ ήταν ο αρχηγός και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα (τον Εωσφόρο, τον Σατανά και τους αποστάτες πρίγκιπες). Και ο δράκοντας με τους στασιαστές αγγέλους του πολέμησαν, αλλά δεν επεκράτησαν.» Αυτός ο «πόλεμος στον ουρανό» δεν ήταν μία φυσική μάχη, διότι μία τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να είχε γίνει αντιληπτή στην Ουράντια. Τις πρώτες μέρες του αγώνα ο Εωσφόρος μακρηγορούσε ασταμάτητα στο πλανητικό αμφιθέατρο. Ο Γαβριήλ διηύθυνε μια συνεχή αποκάλυψη των επαναστατικών σοφιστειών από το αρχηγείο του εκεί κοντά. Οι διάφορες οντότητες που βρίσκονταν στη σφαίρα και αμφέβαλαν για τη στάση τους, ταξίδευαν ανάμεσα σ’ αυτές τις συζητήσεις μέχρις ότου έφθασαν σε μία τελική απόφαση.
53:5.7 Ο πόλεμος αυτός, όμως, στον ουρανό ήταν πολύ δύσκολος και πολύ πραγματικός. Ενώ δεν έγινε καμία από τις βαρβαρότητες, τις τόσο χαρακτηριστικές στους φυσικούς πολέμους, στους ανώριμους κόσμους, η σύγκρουση αυτή ήταν πολύ περισσότερο αδυσώπητη. Η υλική ζωή τίθεται σε κίνδυνο σε μία υλική μάχη, ο πόλεμος όμως στον ουρανό διεξήχθη για την ζωή την αιώνια.
53:6.1 Υπήρξαν πολλές ευγενικές και εμπνευσμένες πράξεις αφοσίωσης που έγιναν από πολυάριθμες προσωπικότητες στοπ μεσοδιάστημα μεταξύ της έναρξης των εχθροπραξιών και της άφιξης του νέου κυβερνήτη του συστήματος και του επιτελείου του. Το συναρπαστικότερο, όμως, απ’ όλ’ αυτά τα παράτολμα μεγαλουργήματα αφοσίωσης ήταν η θαρραλέα συμπεριφορά του Μανότια, του δεύτερου στην τάξη των σεραφείμ του αρχηγείου της Σατάνια.
53:6.2 Με την έναρξη της εξέγερσης στην Τζερουζέμ, ο επικεφαλής των σεραφικών στρατιών προσχώρησε στην υπόθεση του Εωσφόρου. Τούτο αναμφίβολα εξηγεί το γιατί ένας τόσο μεγάλος αριθμός από την τέταρτη τάξη, από τα σεραφείμ της διοίκησης του συστήματος, παραστράτησαν. Ο σεραφικός αρχηγός ήταν πνευματικά τυφλωμένος από την εξέχουσα προσωπικότητα του Εωσφόρου. Οι θελκτικοί τρόποι του σαγήνευσαν τις κατώτερες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων. Απλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι ήταν δυνατόν μία τέτοια εκθαμβωτική προσωπικότητα να σφάλλει.
53:6.3 Λίγο καιρό αργότερα, περιγράφοντας τις εμπειρίες του που σχετίζονταν με το ξεκίνημα της εξέγερσης του Εωσφόρου, ο Μανότια είπε: «Μα η πιο ενθουσιώδης στιγμή ήταν η συναρπαστική περιπέτεια σε σχέση με την εξέγερση του Εωσφόρου, όταν, ως δεύτερος σεραφικός διοικητής, αρνήθηκα να λάβω μέρος στην σχεδιαζόμενη επίθεση κατά του Μιχαήλ. Και οι κραταιοί στασιαστές προσπάθησαν να με καταστρέψουν μέσω των συνεκτικών δυνάμεων που είχαν δημιουργήσει. Έγινε μία τρομερή αναταραχή στην Τζερουζέμ, αλλά ούτε ένα πιστό σεραφείμ δεν έπαθε τίποτα.
53:6.4 «Μετά το παράπτωμα του αμέσως ανωτέρου μου, ανετέθη σ’ εμένα να αναλάβω τη διοίκηση των αγγελικών στρατιών της Τζερουζέμ, ως τιτλούχος διοικητής των μπερδεμένων σεραφικών υποθέσεων του συστήματος. Ηθικά με υποστήριξαν οι Μελχισεδέκ, μου προσφέρθηκε άφθονη βοήθεια από την πλειονότητα των Υλικών Υιών, με εγκατέλειψε μία πολύ μεγάλη μερίδα από την ίδια μου την τάξη, αλλά με υποστήριξαν με τρόπο μεγαλειώδη οι ανερχόμενοι θνητοί στην Τζερουζέμ.
53:6.5 «Έχοντας τεθεί αυτομάτως εκτός των κυκλωμάτων του αστερισμού εξ αιτίας της αποστασίας του Εωσφόρου, εξαρτώμασταν από τη νομιμοφροσύνη του σώματός μας των πληροφοριών, οι οποίοι προωθούσαν εκκλήσεις για βοήθεια στην Εντέντια από το γειτονικό σύστημα της Ραντούλια. Και είδαμε ότι το βασίλειο της τάξης, η ευφυΐα της νομιμοφροσύνης και το πνεύμα της αληθείας εγγενώς θριάμβευσαν επί της εξέγερσης, της υπεροψίας και της αποκαλούμενης ατομικής ελευθερίας. Μπορέσαμε να συνεχίσουμε ως την άφιξη του νέου Κυρίαρχου του Συστήματος, του άξιου διαδόχου του Εωσφόρου. Και αμέσως μετά, προσαρτήθηκα στο σώμα αναγκαστικής διαχείρισης των Μελχισεδέκ στην Ουράντια, αναλαμβάνοντας τη δικαιοδοσία επί των πιστών σεραφικών τάξεων στον κόσμο του προδότη Καλιγκάστια, ο οποίος είχε ανακηρύξει τον πλανήτη του ως μέλος του νεοσχεδιαζόμενου συστήματος των ‘απελευθερωμένων κόσμων και των χειραφετημένων προσωπικοτήτων’, όπως προτάθηκε στην αχρεία Διακήρυξη της Ελευθερίας που δημοσιοποιήθηκε από τον Εωσφόρο στην έκκλησή του προς τις ‘φιλελεύθερες, ελεύθερα σκεπτόμενες και φιλοπρόοδες διάνοιες των άναρχων και κακοδιοικούμενων κόσμων της Σατάνια.’»
53:6.6 Ο άγγελος αυτός υπηρετεί ακόμη στην Ουράντια, λειτουργών ως βοηθός προϊστάμενος των σεραφείμ.
53:7.1 Η εξέγερση του Εωσφόρου απλώθηκε σ’ ολόκληρο το σύστημα. Τριάντα επτά αποσκιρτήσαντες Πλανητικοί Πρίγκιπες έστρεψαν τη διοίκηση των κόσμων τους, σε μεγάλο βαθμό, προς την πλευρά του αρχιστασιαστή. Μόνο στον Πανόπτια ο Πλανητικός Πρίγκιπας απέτυχε στο να πάρει το λαό μαζί του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, υπό την καθοδήγηση των Μελχισεδέκ, ο λαός συσπειρώθηκε για να υποστηρίξει τον Μιχαήλ. Η Ελλανόρα, μία νεαρή γυναίκα από το θνητό αυτό βασίλειο, ανέλαβε την αρχηγεία των ανθρώπινων φυλών και ούτε μία ψυχή σ’ αυτόν τον, κατεστραμμένο από τις συγκρούσεις, κόσμο δεν μπήκε κάτω από το λάβαρο του Εωσφόρου. Και από τότε, οι πιστοί αυτοί Πανοπτιανοί υπηρετούν στον έβδομο κόσμο διέλευσης της Τζερουζέμ ως επόπτες και κατασκευαστές στη σφαίρα του Πατέρα και τους περιβάλλοντες επτά κόσμους κράτησης. Οι Πανοπτιανοί όχι μόνο δρουν ως πραγματικοί επόπτες των κόσμων αυτών, αλλά επίσης εκτελούν τις προσωπικές εντολές του Μιχαήλ για την ωραιοποίηση των σφαιρών αυτών, για κάποια μελλοντική και άγνωστη χρήση. Επιτελούν αυτό το έργο καθώς παραμένουν εκεί, προσωρινά, καθ’ οδόν προς την Εντέντια.
53:7.2 Σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Καλιγκάστια υπερασπιζόταν τις θέσεις του Εωσφόρου στην Ουράντια. Οι Μελχισεδέκ αντετέθησαν απόλυτα στον αποστάτη Πλανητικό Πρίγκιπα, αλλά οι σοφιστείες για άκρατη ελευθερία και οι αυταπάτες της υπεροψίας είχαν κάθε ευκαιρία να παραπλανήσουν τους πρωτόγονους λαούς ενός νέου και μη εξελιγμένου κόσμου.
53:7.3 Ολόκληρη η προπαγάνδα της αποστασίας έπρεπε να γίνει με ατομική προσπάθεια, αφού η υπηρεσία εκπομπών και όλες οι άλλες λεωφόροι διαπλανητικής επικοινωνίας είχαν διακοπεί εξ αιτίας των ενεργειών των εποπτών των κυκλωμάτων του συστήματος. Μόλις άρχισε ουσιαστικά η εξέγερση, ολόκληρο το σύστημα της Σατάνια απομονώθηκε από τα κυκλώματα του αστερισμού και του σύμπαντος. Κατά την περίοδο αυτή όλα τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα μηνύματα διαβιβάζονταν από τους σεραφικούς αντιπροσώπους και τους Μοναχικούς Αγγελιαφόρους. Τα κυκλώματα προς τους εκπεσόντες κόσμους είχαν επίσης διακοπεί, έτσι ώστε ο Εωσφόρος να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την οδό για την επέκταση του φαύλου σχεδίου του. Και τα κυκλώματα αυτά δεν θα αποκατασταθούν όσο ο αρχιστασιαστής ζει μέσα στα όρια της Σατάνια.
53:7.4 Αυτή ήταν μία εξέγερση των Λανονάντεκ. Οι ανώτερες τάξεις των υιών του τοπικού σύμπαντος δεν προσχώρησαν στην αποστασία του Εωσφόρου, αν και λίγοι από τους Φορείς της Ζωής που στάθμευαν στους εξεγερμένους πλανήτες επηρεάσθηκαν κάπως από την εξέγερση των άνομων πριγκίπων. Κανείς από τους Τριαδοποιημένους Υιούς δεν παρεξέκλινε. Οι Μελχισεδέκ, οι αρχάγγελοι και οι Υπέρλαμπροι Εσπερινοί Αστέρες υπήρξαν όλοι πιστοί στον Μιχαήλ και, μαζί με τον Γαβριήλ, σθεναρά αγωνίσθηκαν για το θέλημα του Πατέρα και την εξουσία του Υιού.
53:7.5 Καμία από τις καταγόμενες από τον Παράδεισο υπάρξεις δεν αναμίχθηκε στην απιστία. Μαζί με τους Μοναχικούς Αγγελιαφόρους κατέλαβαν το αρχηγείο στον κόσμο του Πνεύματος και παρέμειναν υπό την ηγεσία του Πιστού των Ημερών της Εντέντια. Ουδείς από τους συμφιλιωτές αποστάτησε, κι’ ούτε ένας από τους Ουράνιους Καταγραφείς δεν παρεξέκλινε. Βαρύ τίμημα, όμως, πλήρωσαν οι Μοροντιανοί Σύντροφοι και οι Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων.
53:7.6 Από την ανώτατη τάξη των σεραφείμ ούτ’ ένας άγγελος δεν χάθηκε, αλλά μία αρκετά μεγάλη ομάδα από την επόμενη τάξη, την ανώτερη, εξαπατήθηκε και παγιδεύτηκε. Με τον ίδιο τρόπο λίγοι από την τρίτη, ή εποπτεύουσα τάξη των αγγέλων παραπλανήθηκε. Η φοβερή, όμως, κατάρρευση έγινε στην τέταρτη ομάδα, τους διοικητικούς αγγέλους, τα σεραφείμ εκείνα που φυσιολογικά ασκούν καθήκοντα στις πρωτεύουσες των συστημάτων. Ο Μανότια έσωσε τουλάχιστον τα δύο τρίτα από αυτούς, αλλά λίγο περισσότεροι από το ένα τρίτο ακολούθησαν τον αρχηγό τους στις τάξεις των στασιαστών. Το ένα τρίτο όλων των χερουβείμ της Τζερουζέμ που ήσαν προσαρτημένα στους διοικητικούς αγγέλους χάθηκαν μαζί με τα άπιστα σεραφείμ τους.
53:7.7 Από τους πλανητικούς αγγελικούς βοηθούς, εκείνοι που ήσαν προσαρτημένοι στους Υλικούς Υιούς, το ένα τρίτο περίπου, εξαπατήθηκαν και σχεδόν το δέκα τοις εκατό των λειτουργών διέλευσης παγιδεύθηκαν. Ο Ιωάννης το είδε αυτό συμβολικά, όταν έγραψε για τον μεγάλο, κόκκινο δράκοντα, λέγοντας: «Και η ουρά του ρούφηξε το ένα τρίτο από τα αστέρια του ουρανού και τα έριξε στο σκοτάδι[19].»
53:7.8 Η μεγαλύτερη απώλεια συνέβη στις αγγελικές τάξεις, ωστόσο οι περισσότερες από τις κατώτερες τάξεις είχαν αναμιχθεί στην απιστία. Από τους 681,217 Υλικούς Υιούς που χάθηκαν στην Σατάνια, το ενενήντα πέντε τοις εκατό ήσαν θύματα της εξέγερσης του Εωσφόρου. Μεγάλοι αριθμοί μεσοδιάστατων πλασμάτων χάθηκαν στους μεμονωμένους εκείνους πλανήτες οι Πλανητικοί Πρίγκιπες των οποίων προσχώρησαν στην υπόθεση του Εωσφόρου.
53:7.9 Από πολλές απόψεις, η εξέγερση αυτή ήταν η πλέον εκτεταμένη και καταστροφική από όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις στον Νέβαδον. Περισσότερες οντότητες αναμίχθησαν στην αποστασία αυτή από όσες στις δύο άλλες μαζί. Και είναι προς αιώνια ατίμωσή τους το ότι οι απεσταλμένοι του Εωσφόρου και του Σατανά δεν εφείσθησαν ούτε των σχολείων νηπιακής εκπαίδευσης στον επιμορφωτικό πλανήτη των τελικιστών, αλλά μάλλον προσπάθησαν να διαφθείρουν τις αναπτυσσόμενες αυτές διάνοιες που από ευσπλαχνία είχαν διασωθεί από τους εξελικτικούς κόσμους.
53:7.10 Οι ανερχόμενοι θνητοί ήσαν ευάλωτοι, αλλά αντιστάθηκαν στις σοφιστείες της εξέγερσης καλύτερα από τα κατώτερα πνεύματα. Ενώ πολλοί στους κατώτερους κόσμους-δώματα, οι οποίοι δεν είχαν επιτύχει την τελική συγχώνευση με τους Προσαρμοστές τους, εξέπεσαν, έχει καταγραφεί, προς δόξαν της σοφίας του σχεδίου ανέλιξης, ότι ούτε ένας από τους ανερχόμενους πολίτες της Σατάνια, που διέμεναν στην Τζερουζέμ δεν έλαβε μέρος στην εξέγερση του Εωσφόρου.
53:7.11 Ώρα με την ώρα, ημέρα με την ημέρα,, οι σταθμοί εκπομπής ολόκληρου του Νέβαδον γέμιζαν από τους ανήσυχους παρατηρητές κάθε τάξης ουράνιας ευφυΐας που μπορεί να συλλάβει ο νους, που με προσήλωση μελετούσαν τα δελτία της εξέγερσης στην Σατάνια και χαίρονταν καθώς οι αναφορές συνεχώς διηγούνταν την ακλόνητη πίστη των ανερχομένων θνητών, οι οποίοι, υπό την ηγεσία των Μελχισεδέκ τους, αντιστέκονταν με επιτυχία στις συνδυασμένες και παρατεινόμενες προσπάθειες όλων των ύπουλων, πονηρών δυνάμεων, που τόσο γοργά συναθροίστηκαν γύρω από το λάβαρο της αποστασίας και της αμαρτίας.
53:7.12 Μεσολάβησαν περισσότερα από δύο χρόνια, σύμφωνα με το χρόνο του συστήματος, από την έναρξη του «πολέμου στον ουρανό,» μέχρι την εγκατάσταση του διαδόχου του Εωσφόρου[20]. Στο τέλος, όμως, ο νέος Κυρίαρχος ήλθε, προσθαλασσωνόμενος στη γυάλινη θάλασσα μαζί με το επιτελείο του. Βρισκόμουν μεταξύ των εφεδρειών που κινητοποιήθηκαν στην Εντέντια από τον Γαβριήλ και θυμάμαι καλά το πρώτο μήνυμα του Λέιναφορτζ προς τον Πατέρα του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ. Έγραφε: «Ούτε ένας πολίτης της Τζερουζέμ δεν χάθηκε[21]. Όλοι οι ανερχόμενοι θνητοί επέζησαν από την παράφορη ταλαιπωρία και αναδύθηκαν από την κρίσιμη δοκιμασία θριαμβευτές και απόλυτα νικητές.» Και στον Σάλβινγκτον, την Ουβέρσα και τον Παράδεισο έφθασε αυτό το μήνυμα της διαβεβαίωσης ότι η εμπειρία της διάσωσης της ανέλιξης των θνητών αποτελεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια κατά της εξέγερσης και την πλέον βέβαιη διασφάλιση κατά της αμαρτίας. Η ανώτερη αυτή ομάδα των πιστών της Τζερουζέμ αριθμούσε ακριβώς 187,432,811 άτομα.
53:7.13 Με την άφιξη του Λέιναφορτζ οι αρχιστασιαστές εκθρονίστηκαν και αποκόπηκαν από όλες τις δυνάμεις διακυβέρνησης, αν και τους επετράπη να κυκλοφορούν ελεύθερα στην Τζερουζέμ, τις μοροντιανές σφαίρες, ακόμη και στους μεμονωμένους κατοικημένους κόσμους. Συνέχισαν τις απατηλές και αποπλανητικές τους προσπάθειες για να συγχύσουν και να παραπλανήσουν το νου των ανθρώπων και των αγγέλων. Όσον αφορά όμως στο έργο τους επί του διοικητικού όρους της Τζερουζέμ, «η θέση τους δεν υπήρχε πια[22].»
53:7.14 Ενώ ο Εωσφόρος είχε αποστερηθεί όλης της διοικητικής εξουσίας στη Σατάνια, δεν υπήρχε, εκείνη την εποχή, δύναμη στο τοπικό σύμπαν, ούτε δικαστήριο το οποίο θα μπορούσε να περιορίσει, ή να καταστρέψει αυτό τον άνομο επαναστάτη. Την εποχή εκείνη ο Μιχαήλ δεν ήταν ο Κυρίαρχος κυβερνήτης. Οι Αρχαίοι των Ημερών υποστήριξαν τους Πατέρες του Αστερισμού στην οικειοποίηση της διακυβέρνησης του συστήματος, αλλά δεν πήραν ποτέ κάποια συνακόλουθη απόφαση πάνω στις πολλές προσφυγές που ακόμη εκκρεμούν σχετικά με την παρούσα κατάσταση και τη μελλοντική διάθεση του Εωσφόρου, του Σατανά και των συνεργατών τους.
53:7.15 Έτσι οι αρχιστασιαστές αυτοί αφέθηκαν να περιπλανώνται σ’ ολόκληρο το σύστημα, να αναζητούν περαιτέρω διείσδυση για τα δόγματά τους της απαρέσκειας και της υπεροψίας. Αλλά σε σχεδόν διακόσιες χιλιάδες Ουραντιανά χρόνια στάθηκαν ανίκανοι να εξαπατήσουν άλλο κόσμο. Κανείς από τους κόσμους της Σατάνια δεν χάθηκε από την εποχή της πτώσης των τριάντα επτά, ούτε καν εκείνοι οι νεότεροι κόσμοι που κατοικήθηκαν από την εποχή εκείνη της εξέγερσης και μετά[23].
53:8.1 Ο Εωσφόρος και το Σατανάς περιπλανήθηκαν ελεύθερα στο σύστημα της Σατάνια μέχρις ότου ολοκληρώθηκε η αποστολή πλήρωσης του Μιχαήλ στην Ουράντια. Τελευταία φορά βρέθηκαν μαζί στον κόσμο σας κατά την εποχή της συνδυασμένης τους επίθεσης κατά του Υιού του Ανθρώπου.
53:8.2 Άλλοτε, όταν οι Πλανητικοί Πρίγκιπες, οι «Υιοί του Θεού,» συγκεντρώνονταν κατά διαστήματα, «ο Σατανάς ερχόταν κι’ εκείνος,» υποστηρίζοντας ότι εκπροσωπούσε όλους τους απομονωμένους κόσμους των εκπεσόντων Πλανητικών Πριγκίπων[24][25]. Δεν του είχε, όμως, παραχωρηθεί τέτοια ελευθερία στην Τζερουζέμ ως την τελική πλήρωση του Μιχαήλ. Μετά τις προσπάθειές τους να διαφθείρουν τον Μιχαήλ όταν επιφοιτούσε ενσαρκωμένος, κάθε ευμένεια προς τον Εωσφόρο και τον Σατανά χάθηκε σ’ ολόκληρη τη Σατάνια, δηλαδή, πέραν των απομονωμένων κόσμων της αμαρτίας.
53:8.3 Η επιφοίτηση του Μιχαήλ τερμάτισε την εξέγερση του Εωσφόρου σ’ ολόκληρη τη Σατάνια εκτός από τους πλανήτες των αποστατών Πλανητικών Πριγκίπων[26]. Και αυτή ήταν η σημασία της προσωπικής εμπειρίας του Ιησού, μόλις πριν το θάνατό του ως ανθρώπου, όταν μία μέρα ανέκραξε προς τους μαθητές του, «Και είδα το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον Ουρανό[27].» Είχε έλθει μαζί με τον Εωσφόρο στην Ουράντια για τον τελικό, κρίσιμο αγώνα.
53:8.4 Ο Υιός του Ανθρώπου ήταν βέβαιος για την επιτυχία του και γνώριζε ότι ο θρίαμβός του στον κόσμο σας θα παγίωνε για πάντα την κατάσταση των προαιώνιων εχθρών του, όχι μόνο στη Σατάνια, αλλά ακόμη στα δύο άλλα συστήματα όπου είχε εισχωρήσει η αμαρτία. Ήλθε η σωτηρία για τους θνητούς και η ασφάλεια για τους αγγέλους, όταν ο Κύριός σας, απαντώντας στις προτάσεις του Εωσφόρου, ήρεμα και με θεία βεβαιότητα, είπε, «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά[28].» Αυτό ήταν, κατ’ αρχήν, το πραγματικό τέλος της εξέγερσης του Εωσφόρου. Πραγματικά, τα δικαστήρια της Ουβέρσα δεν έχουν ακόμη εκδώσει την εκτελεστική απόφαση πάνω στην προσφυγή του Γαβριήλ, ο οποίος ζήτησε την καταστροφή των στασιαστών, αλλά μία τέτοια απόφαση, αναμφίβολα θα ληφθεί με το πλήρωμα του χρόνου, εφ’ όσον το πρώτο βήμα για την ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης αυτής έχει ήδη γίνει.
53:8.5 Ο Καλιγκάστια αναγνωρίσθηκε από τον Υιό του Ανθρώπου ως ο ειδικός Πρίγκιπας της Ουράντια, σχεδόν μέχρι την εποχή του θανάτου του. Ο Ιησούς είπε, «Τώρα είναι η κρίση αυτού του κόσμου[29]. Τώρα ο πρίγκιπας του κόσμου τούτου θα δυσαρεστηθεί[30].» Και αργότερα, καθώς πλησίαζε στην ολοκλήρωση του έργου της ζωής του, ανήγγειλε, «Ο πρίγκιπας του κόσμου τούτου κρίθηκε[31].» Και είναι ο ίδιος αυτός εκθρονισμένος και εξευτελισμένος πρίγκιπας που κάποτε ονομάσθηκε «Θεός της Ουράντια.»
53:8.6 Η τελευταία πράξη του Μιχαήλ πριν φύγει από την Ουράντια ήταν να προσφέρει έλεος στον Καλιγκάστια και τον Νταλιγκάστια, εκείνοι όμως απέρριψαν περιφρονητικά την ευγενική προσφορά του. Ο Καλιγκάστια, ο αποστάτης Πλανητικός σας Πρίγκιπας, είναι ακόμη ελεύθερος στην Ουράντια για να εκτελέσει τα άνομα σχέδια του, αλλά δεν έχει καμία απολύτως δύναμη ώστε να επηρεάσει το νου των ανθρώπων, ούτε μπορεί να πλησιάσει την ψυχή τους για να την κολάσει, ή να την διαφθείρει, εκτός και αν εκείνοι πραγματικά επιθυμούν να επισύρουν το ανάθεμα με την άνομη παρουσία του.
53:8.7 Πριν από την επιφοίτηση του Μιχαήλ οι κυβερνήτες αυτοί του σκότους προσπαθούσαν να διατηρήσουν την εξουσία τους στην Ουράντια και επίμονα αντιστέκονταν στις ελάσσονες και υποδεέστερες ουράνιες υπάρξεις. Από την ημέρα, όμως, της Πεντηκοστής, ο προδότης αυτός, ο Καλιγκάστια και ο εξ ίσου περιφρονητέος σύντροφός του, ο Νταλιγκάστια, είναι υπόδουλοι στο θείο μεγαλείο των Προσαρμοστών της Σκέψης του Παραδείσου και του προστατευτικού Πνεύματος της Αληθείας, του πνεύματος του Μιχαήλ, το οποίο διαχύθηκε σ’ όλους τους θνητούς.
53:8.8 Ακόμη κι’ έτσι, όμως, κανένα εκπεσόν πνεύμα δεν είχε ποτέ τη δύναμη να εισβάλει στο νου, ή να ταλανίσει την ψυχή των παιδιών του θεού. Ούτε ο Σατανάς, ούτε ο Καλιγκάστια μπόρεσαν ποτέ να αγγίξουν, ή να πλησιάσουν τους πιστούς υιούς του Θεού[32]. Η πίστη αποτελεί δυναμική θωράκιση έναντι της αμαρτίας και της ανομίας[33]. Είναι αλήθεια: «Εκείνος που γεννήθηκε από τον Θεό παραμένει σταθερός και ο άνομος δεν τον αγγίζει.»
53:8.9 Γενικά, όταν οι αδύναμοι και ακόλαστοι θνητοί επηρεάζονται από το διάβολο και τους δαίμονες, απλά κυριαρχούνται από τις υπάρχουσες εντός τους διεφθαρμένες τάσεις, οδηγούμενοι μακριά από τις ίδιες τις φυσικές τους κλίσεις. Στο διάβολο έχει δοθεί μεγάλη αξία για κακά που δεν ανήκουν σ’ αυτόν. Ο Καλιγκάστια έγινε συγκριτικά αδύναμος από όταν σταυρώθηκε ο Χριστός.
53:9.1 Από τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης του Εωσφόρου, η σωτηρία προσφέρθηκε σ’ όλους τους στασιαστές από τον Μιχαήλ. Σε όλους εκείνους που πραγματικά θα έδειχναν ειλικρινή μεταμέλεια προσέφερε, με την κατάκτηση της απόλυτης συμπαντικής κυριαρχίας, συγχώρηση και αποκατάσταση σε κάποιο είδος συμπαντικής υπηρεσίας. Ουδείς από τους αρχηγούς αποδέχθηκε την ελεήμονα αυτή προσφορά. Ωστόσο, χιλιάδες αγγέλων και κατώτερες τάξεις ουράνιων υπάρξεων, περιλαμβανομένων χιλιάδων Υλικών Υιών και Θυγατέρων, αποδέχθηκαν το έλεος που εκδηλώθηκε από τους Πανοπτιανούς και αποκαταστάθηκαν την εποχή της ανάστασης του Ιησού, δέκα εννέα αιώνες πριν. Οι υπάρξεις αυτές έχουν από τότε μεταφερθεί στον κόσμο του Πατέρα, στην Τζερουζέμ, όπου πρέπει να παραμείνουν, πρακτικά, μέχρις ότου το δικαστήριο της Ουβέρσα καταλήξει σε μία απόφαση, πάνω στην προσφυγή του Γαβριήλ εναντίον του Εωσφόρου. Αναμφίβολα, όμως, όταν η απόφαση εξόντωσης εκδοθεί, οι μεταμεληθείσες και διασωθείσες αυτές προσωπικότητες θα εξαιρεθούν από την απόφαση εξάλειψης. Αυτές οι υπό δοκιμασία ψυχές κοπιάζουν, τώρα, μαζί με τους Πανοπτιανούς στο έργο της φροντίδας του κόσμου του Πατέρα[34].
53:9.2 Ο αρχηγός των απατεώνων δεν ξαναήλθε στην Ουράντια από την εποχή που προσπάθησε να αποτρέψει τον Μιχαήλ από το σκοπό του να ολοκληρώσει την επιφοίτησή του και να εγκατασταθεί τελικά και με ασφάλεια ως απεριόριστος κυβερνήτης του Νέβαδον. Μόλις ο Μιχαήλ έγινε ο μόνιμος επικεφαλής του συστήματος του Νέβαδον, ο Εωσφόρος τέθηκε σε περιορισμό από τους αντιπροσώπους των Αρχαίων των Ημερών της Ουβέρσα και από τότε παραμένει φυλακισμένος στον δορυφόρο υπ’ αριθμόν ένα των κόσμων διέλευσης της Τζερουζέμ που ανήκουν στην ομάδα του Πατέρα[35]. Και εδώ οι κυβερνήτες άλλων κόσμων και συστημάτων βλέπουν το τέλος του άπιστου Κυρίαρχου της Σατάνια. Ο Παύλος γνώριζε την κατάσταση των αρχηγών αυτών της εξέγερσης μετά την επιφοίτηση του Μιχαήλ, διότι ανέφερε τους αρχηγούς του Καλιγκάστια ως «πνευματικές ορδές ανοσιότητας στους ουράνιους τόπους[36].»
53:9.3 Ο Μιχαήλ, μόλις ανέλαβε την υπέρτατη κυριαρχία του Νέβαδον, ζήτησε από τους Αρχαίους των Ημερών να φυλακίσουν όλες τις οντότητες που αναμίχθηκαν στην εξέγερση του Εωσφόρου, εν αναμονή των αποφάσεων των υπερσυμπαντικών δικαστηρίων στην υπόθεση του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου, οι οποίες έχουν εγγραφεί στα αρχεία του ανώτατου δικαστηρίου της Ουβέρσα σχεδόν διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, όπως μετράτε το χρόνο[37]. Όσον αφορά στην ομάδα της πρωτεύουσας του συστήματος, Οι Αρχαίοι των Ημερών ενέδωσαν στο αίτημα του Μιχαήλ, με μία μόνο εξαίρεση: Επετράπη στον Σατανά να επισκέπτεται περιοδικά τους αποστάτες πρίγκιπες στους εκπεσόντες κόσμους, μέχρις ότου ένας άλλος Υιός του θεού γίνει αποδεκτός στους αποστάτες αυτούς κόσμους, ή, μέχρις ότου τα δικαστήρια της Ουβέρσα αρχίσουν την εκδίκαση της υπόθεσης του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου.
53:9.4 Ο Σατανάς μπορούσε να έλθει στην Ουράντια, επειδή δεν είχατε μόνιμο διαμένοντα Υιό - ούτε Πλανητικό Πρίγκιπα, ούτε Υλικό Υιό. Ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα είχε από τότε ανακηρυχθεί αντιβασιλέας Πλανητικός Πρίγκιπας της Ουράντια και το άνοιγμα της υπόθεσης του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου σηματοδότησε την έναρξη προσωρινών πλανητικών πολιτευμάτων σε όλους τους απομονωμένους κόσμους. Είναι αληθές ότι ο Σατανάς επισκεπτόταν περιοδικά τον Καλιγκάστια καθώς και άλλους από τους εκπεσόντες πρίγκιπες μέχρι τη στιγμή της παρουσίασης αυτών των αποκαλύψεων, οπότε έλαβε χώρα η πρώτη ακροαματική διαδικασία της προσφυγής του Γαβριήλ για την εξόντωση των αρχιστασιαστών. Ο Σατανάς είναι πλέον απόλυτα περιορισμένος στους κόσμους-φυλακές της Τζερουζέμ.
53:9.5 Από την εποχή της τελικής πλήρωσης του Μιχαήλ, κανείς στη Σατάνια δεν θέλησε να πάει στους κόσμους-φυλακές για να λειτουργήσει επί των εγκλείστων στασιαστών. Και καμία πλέον ύπαρξη δεν κερδήθηκε από την υπόθεση του πλανευτή. Για χίλια εννιακόσια χρόνια η κατάσταση παρέμεινε αναλλοίωτη[38].
53:9.6 Δεν περιμένουμε απάλειψη των παρόντων περιορισμών της Σατάνια, μέχρις ότου οι Αρχαίοι των Ημερών αποφασίσουν για την τελική εξόντωση των αρχιστασιαστών. Τα κυκλώματα του συστήματος δεν θα αποκατασταθούν όσο ζει ο Εωσφόρος. Εν τω μεταξύ, είναι απόλυτα ανενεργός[39].
53:9.7 Η εξέγερση τελείωσε στην Τζερουζέμ. Τελειώνει στους εκπεσόντες κόσμους μόλις φθάσουν οι θείοι Υιοί. Πιστεύουμε ότι όλοι οι στασιαστές που θα αποδέχονταν, κάποτε, το έλεος το έχουν ήδη πράξει. Περιμένουμε τη μετάδοση της εκπομπής που θα αποστερήσει τους προδότες αυτούς από τη φυσική τους υπόσταση. Προσδοκούμε ότι η ετυμηγορία της Ουβέρσα θα αναγγελθεί από τις εκτελεστικές εκπομπές, οι οποίες θα επιφέρουν την εξόντωση των εγκλείστων αυτών στασιαστών. Τότε θα αναζητήσετε τον τόπο τους, εκείνοι όμως δεν θα βρεθούν[40]. «Και εκείνοι που σας γνωρίζουν μεταξύ των κόσμων θα εκπλαγούν από εσάς[41]. Υπήρξατε ο τρόμος, δεν θα είστε, όμως, πια[42].» Και έτσι, όλοι αυτοί οι ανάξιοι προδότες «θα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.» Όλοι περιμένουμε την απόφαση της Ουβέρσα.
53:9.8 Για αιώνες όμως, οι επτά κόσμοι-φυλακές του πνευματικού σκότους στη Σατάνια έχουν αποτελέσει σοβαρή προειδοποίηση σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, ανακηρύσσοντας εύγλωττα τη μεγάλη αλήθεια «ότι ο δρόμος των παρανόμων είναι δύσκολος[43][44].» «Ότι μέσα σε κάθε αμαρτία είναι κρυμμένος ο σπόρος της ίδιας της καταστροφής της.» Ότι «η αμοιβή της αμαρτίας είναι ο θάνατος.»
53:9.9 [Παρουσιάσθηκε από τον Μελχισεδέκ Μανοβάντετ, ο οποίος κάποτε ήταν αποσπασμένος στη διαχείριση της Ουράντια.]
| Εγγραφο 52. ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 54. ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ |