© 2018 Ίδρυμα Ουράντια
| Εγγραφο 7. Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΥΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 9. Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ |
8:0.1 Πίσω στην αιωνιότητα, όταν η «αρχική», άπειρη και απόλυτη σκέψη του Πατέρα του Σύμπαντος βρίσκει στον Αιώνιο Υιό ένα τέλειο και κατάλληλο λόγο για τη θεία του έκφραση, προκύπτει η ύψιστη επιθυμία τόσο του Θεού-Σκέψη όσο και του Θεού-Λόγου να εκφρασθούν από κοινού και να δράσουν συνδυασμένα, μέσω ενός συμπαντικού και άπειρου παράγοντα.
8:0.2 Από την αυγή της αιωνιότητας, τόσο ο Πατέρας όσο και ο Υιός απέκτησαν πλήρη επίγνωση της αμοιβαίας τους αλληλεξάρτησης, της αιώνιας και απόλυτης ταυτοπροσωπίας τους. Και για το λόγο αυτό συνήψαν ένα άπειρο και αιώνιο συμβόλαιο θείας συνεργασίας. Αυτή η μηδέποτε λήγουσα σύμβαση δημιουργήθηκε για την υλοποίηση των συνδυασμένων απόψεών τους σε όλους τους κύκλους της αιωνιότητας. Και από τη στιγμή που συνέβη το αιώνιο αυτό γεγονός, ο Πατέρας και ο Υιός διατηρούν τη θεία τους ένωση.
8:0.3 Βρισκόμαστε τώρα πρόσωπο με πρόσωπο με την αιώνια απαρχή του Απείρου Πνεύματος, του τρίτου Προσώπου του Θεού. Τη στιγμή ακριβώς που ο Θεός ο Πατέρας και ο Θεός ο Υιός από κοινού συλλαμβάνουν μια ταυτόσημη και άπειρη δράση – την εκτέλεση μιας απόλυτης σκέψης- σχεδίου – αυτήν ακριβώς τη στιγμή το Άπειρο Πνεύμα εκπηγάζει πλήρως σε ύπαρξη.
8:0.4 Αφηγούμενος με τον τρόπο αυτό την προέλευση των Θεοτήτων θέλω απλά να σας κάνω να σκεφθείτε πάνω στη σχέση τους. Στην πραγματικότητα, και οι τρεις υπήρχαν από την αρχή της αιωνιότητας. Είναι αυθύπαρκτοι. Είναι πέρα από την αρχή και το τέλος των ημερών. Είναι ισόβαθμοι, ύψιστοι, τελικοί, απόλυτοι και αιώνιοι. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Και είναι τρία σαφώς διαχωρισμένα, αλλά αιώνια συνδεδεμένα πρόσωπα, ο Θεός ο Πατέρας, ο Θεός ο Υιός και ο Θεός το Πνεύμα.
8:1.1 Μέσα στην αιωνιότητα του παρελθόντος, με την εξατομίκευση του Απείρου Πνεύματος, ο κύκλος της θείας προσωπικότητας τελειοποιείται και ολοκληρώνεται. Ο Θεός της δράσης υπάρχει και η αχανής σκηνή του διαστήματος είναι έτοιμη για το εκπληκτικό δράμα της δημιουργίας – το συμπαντικό εγχείρημα – το θείο πανόραμα του αιώνιου χρόνου.
8:1.2 Η πρώτη πράξη του Άπειρου Πνεύματος είναι η επιθεώρηση και αναγνώριση των θείων γονέων του, του Πατέρα – Πατέρα και της Μητέρας – Υιού. Εκείνο, το Πνεύμα, ανεπιφύλακτα τους αναγνωρίζει. Έχει πλήρη επίγνωση των ξεχωριστών προσωπικοτήτων και των άπειρων ιδιοτήτων τους, καθώς και της συνδυασμένης φύσης και της από κοινού λειτουργίας τους. Κατόπιν, οικεία βουλήσει, με τρόπο υπερβατικό και εμπνευσμένη αμεσότητα το τρίτο Πρόσωπο της θεότητας, παρά την ισότητά του με το Πρώτο και το Δεύτερο Πρόσωπο, υπόσχεται αιώνια πίστη στον θεό τον πατέρα και αναγνωρίζει την αιώνια εξάρτησή του από τον Θεό – Υιό.
8:1.3 Ο κύκλος της αιωνιότητας εγκαθίσταται ως ενυπάρχων στη φύση της διαδικασίας αυτής και ως αμοιβαία αναγνώριση της ανεξαρτησίας της προσωπικότητας ενός εκάστου, αλλά και της εκτελεστικής ενότητας των τριών. Η Παραδείσια Τριάδα είναι υπαρκτή. Η σκηνή του συμπαντικού διαστήματος είναι έτοιμη για το ποικιλόμορφο και αιώνιο πανόραμα της δημιουργικής διεκπεραίωσης του σκοπού του Πατέρα του Σύμπαντος μέσω της προσωπικότητας του Αιώνιου Υιού και με εκτελεστή το Θεό της Δράσης, τον εκτελεστικό παράγοντα γιο την υλοποίηση της συνεταιρισμένης δράσης του Δημιουργού Πατέρας – Υιού.
8:1.4 Ο Θεός της Δράσης λειτουργεί και οι νεκροί θόλοι του διαστήματος ζωντανεύουν. Ένα δισεκατομμύριο τέλειοι κόσμοι δημιουργούνται αστράφτοντας. Πριν από την υποθετική αυτή στιγμή στην αιωνιότητα, οι συμφυείς στον παράδεισο υπήρχαν και είχαν δυναμική, αλλά η ύπαρξή τους δεν είχε ουσιαστικά υλοποιηθεί. Ούτε η φυσική βαρύτητα μπορεί να μετρηθεί πέρα από την αντίδραση της ύλης στην αδιάκοπη έλξη της. Δεν υφίσταται υλικό σύμπαν σ’ αυτόν τον (υποθετικά) αιώνια μακρινό χρόνο, τη συγκεκριμένη όμως χρονική στιγμή που υλοποιήθηκαν ένα δισεκατομμύριο κόσμοι υπήρξε αποδεδειγμένα επαρκής βαρύτητα ώστε να τους κρατήσει για πάντα κοντά στον παράδεισο.
8:1.5 Τώρα, μέσα στη δημιουργία των Θεών αστράφτει η δεύτερη μορφή ενέργειας και το πνεύμα αυτό που ξεχειλίζει συλλαμβάνεται άμεσα από την πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού. Με τον τρόπο αυτό, το διπλά κυκλωμένο από τη βαρύτητα σύμπαν δέχεται το άγγιγμα της αιωνιότητας και βυθίζεται στο πνεύμα του θείου. Έτσι προετοιμάζεται το έδαφος της ζωής για τη συνειδητοποίηση των διανοητικών εκδηλώσεων μέσα στα αντίστοιχα κυκλώματα ευφυίας του Απείρου Πνεύματος.
8:1.6 Με τους σπόρους της εν δυνάμει ύπαρξης διασκορπισμένους σε ολόκληρη την κεντρική δημιουργία των Θεών ο Πατέρας δρα και εμφανίζεται η προσωπικότητα των πλασμάτων. Τότε η παρουσία των θεών του Παραδείσου πληροί ολόκληρο το οργανωμένο διάστημα και αποτελεσματικά αρχίζει να έλκει όλα τα πράγματα και όντα προς τον Παράδεισο.
8:1.7 Το Άπειρο Πνεύμα γίνεται αιώνιο ταυτόχρονα με τη γέννηση των κόσμων στη Χαβόνα, αυτής της ύπαρξης του κεντρικού σύμπαντος που δημιουργήθηκε από αυτό, μαζί με αυτόι και μέσα σ’ αυτό, υπακούοντας στις συνδυασμένες ιδέες και την κοινή βούληση του Πατέρα και του Υιού. Το Τρίτο Πρόσωπο αποκτά θεία φύση από τη συγκεκριμένη αυτή πράξη της κοινής δημιουργίας και γίνεται έτσι για πάντα ο Συνδεδεμένος Δημιουργός.
8:1.8 Αυτές είναι οι μεγαλειώδεις και φοβερές εποχές της δημιουργικής επέκτασης του Πατέρα και του Υιού με τη βοήθεια και δια μέσου της δράσης του συνδεδεμένου συνεργάτη και αποκλειστικού εκτελεστή τους, της Τρίτης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Δεν υπάρχει καταγραφή αυτών των συνταρακτικών καιρών. Το μόνο που διαθέτουμε είναι οι πενιχρές αποκαλύψεις του Απείρου Πνεύματος προς επιβεβαίωση των μεγαλειωδών αυτών ενεργειών, και εκείνος απλά πιστοποιεί το γεγονός ότι το κεντρικό σύμπαν και όλα όσα ανήκουν σ’ αυτό έγιναν αιώνια την ίδια στιγμή που εκείνος απέκτησε προσωπικότητα και συνειδητή ύπαρξη.
8:1.9 Εν συντομία, το Άπειρο Πνεύμα αποδεικνύει ότι, εφ’ όσον εκείνο είναι αιώνιο, έτσι είναι αιώνιο και το κεντρικό σύμπαν. Και τούτο είναι το κατά παράδοση σημείο εκκίνησης της ιστορίας του σύμπαντος των συμπάντων. Τίποτα απολύτως δεν είναι γνωστό και κανένα αρχείο δεν υπάρχει που να αφορά σε οποιοδήποτε γεγονός, ή ενέργεια πριν από αυτή την εκπληκτική έκρηξη δημιουργικής ενέργειας και διαχειριστικής σοφίας, που αποκρυστάλλωσε το αχανές σύμπαν το οποίο υπάρχει και τόσο εξαίρετα λειτουργεί στο κέντρο των πάντων. Πέρα από το γεγονός αυτό βρίσκονται οι ανεξερεύνητες ενέργειες της αιωνιότητας και τα βάθη του απείρου – το απόλυτο μυστήριο.
8:1.10 Έτσι, λοιπόν, απεικονίζουμε τη διαδοχική προέλευση της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, σε μιαν απλουστευμένη ερμηνεία η οποία απευθύνεται στον δέσμιο του χρόνου και περιορισμένο από το διάστημα νου των θνητών πλασμάτων. Ο ανθρώπινος νους πρέπει να έχει ένα σημείο εκκίνησης για να αντιληφθεί την ιστορία του σύμπαντος και εγώ είχα την εντολή να παράσχω τον τρόπο αυτό προσέγγισης της ιστορικής θεώρησης της αιωνιότητας. Ο υλικός νους απαιτεί μία Πρωταρχική Αιτία. Αυτός είναι ο λόγος που αποδεχόμαστε τον πατέρα του Σύμπαντος ως την πρωταρχική γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο ολόκληρης της δημιουργίας, διδάσκοντας ταυτόχρονα το νου όλων των πλασμάτων ότι ο Υιός και το Πνεύμα είναι το ίδιο αιώνιοι με τον Πατέρα σε όλα τα στάδια της ιστορίας του σύμπαντος και σε όλα τα επίπεδα της δημιουργικής δραστηριότητας. Και τούτο το πράττουμε χωρίς, κατ’ ουδένα τρόπο, να παραγνωρίζουμε την πραγματικότητα και την αιωνιότητα του Νησιού του Παραδείσου και των Ανεπιφύλακτων Συμπαντικών και θείων Απολύτων.
8:1.11 Είναι μέσα στα πλαίσια του υλικού νου των παιδιών του χρόνου να συλλάβουν την ύπαρξη του Πατέρα μέσα στην αιωνιότητα. Γνωρίζουμε ότι κάθε παιδί μπορεί να τοποθετήσει καλύτερα τον εαυτό του στην πραγματικότητα κατανοώντας αρχικά τη σχέση παιδιού – γονέων και κατόπιν, διευρύνοντας την αντίληψή του, να περιλάβει την οικογένεια ως σύνολο. Στη συνέχεια, ο αναπτυσσόμενος νους του παιδιού θα μπορέσει να προσαρμοσθεί στην έννοια των οικογενειακών σχέσεων, των σχέσεων με τη φυλή και τον κόσμο και από εκεί στις σχέσεις με το σύμπαν, το υπερσύμπαν, ακόμη και με το σύμπαν των συμπάντων.
8:2.1 Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός έρχεται από την αιωνιότητα και είναι ολοκληρωτικά και ανεπιφύλακτα ένα με τον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό. Το Άπειρο Πνεύμα αντανακλά τέλεια όχι μόνο τη φύση του πατέρα του Παραδείσου, αλλά επίσης και τη φύση του Πρωταρχικού Υιού.
8:2.2 Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι γνωστή με πάρα πολλά ονόματα: Το Πνεύμα του Σύμπαντος, ο Ύψιστος Οδηγός, ο Συνδεδεμένος Δημιουργός, ο θεός – Εκτελεστής, ο Άπειρος Νους, το Πνεύμα των Πνευμάτων, το Πνεύμα της Μητέρας του παραδείσου, ο Συνδεδεμένος Δρων, ο Τελικός Συντονιστής, το Πανταχού Παρόν Πνεύμα, η Απόλυτη Διάνοια, η θεία Ενέργεια. Και στην Ουράντια, ορισμένες φορές, συγχέεται με τον κοσμικό νου.
8:2.3 Είναι απόλυτα σωστό να ονομάσουμε το Τρίτο Πρόσωπο του θεού «Άπειρο Πνεύμα», αφού ο Θεός είναι πνεύμα[1]. Οι υλικές όμως υπάρξεις που τείνουν, λανθασμένα, να θεωρούν την ύλη ως βασική πραγματικότητα και διάνοια, μαζί με το πνεύμα το οποίο υποθέτουν ότι προέρχεται από την ύλη, θα κατανοήσουν καλύτερα την Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο αν την αποκαλέσουμε Άπειρη Πραγματικότητα, Συμπαντικό Διοργανωτή, ή Συντονιστή Προσωπικότητας.
8:2.4 Το Άπειρο Πνεύμα, ως αποκάλυψη του Θείου στο σύμπαν, είναι ενεξερεύνητα και απόλυτα πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη. Για να αισθανθείτε το απόλυτο του Πνεύματος δεν έχετε παρά να μελετήσετε το Άπειρο του Πατέρα του Σύμπαντος και να σταθείτε με δέος μπροστά στον Αιώνιο, Πρωταρχικό Υιό.
8:2.5 Το πρόσωπο του Απείρου Πνεύματος είναι, πράγματι, μυστηριώδες, όχι όμως τόσο πολύ όσο ο Πατέρας και ο Υιός. Από όλες τις απόψεις της φύσης του Πατέρα ο Συνδεδεμένος Δημιουργός είναι εκείνος που με τρόπο περισσότερο εκπληκτικό αποκαλύπτει την άπειρη φύση του. Ακόμα κι’ αν το κυρίαρχο σύμπαν εξαπλωθεί μέχρι το άπειρο, η πνευματική παρουσία, ο ενεργειακός έλεγχος και η δυναμική του νου του Συνδεδεμένου Δρώντος θα επαρκέσουν για να καλύψουν τις απαιτήσεις μιας τέτοιας, χωρίς όρια, δημιουργίας.
8:2.6 Αν και το Άπειρο Πνεύμα μοιράζεται με κάθε τρόπο την τελειότητα, τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Πατέρα του Σύμπαντος, τείνει προς τις ελεήμονες ιδιότητες του Αιώνιου Υιού και έτσι γίνεται ο λειτουργός της ευσπλαχνίας των θεοτήτων του παραδείσου προς το μέγα σύμπαν. Πάντα και για πάντα – μέσα στα σύμπαντα και την αιωνιότητα – το Πνεύμα δρα ως ελεήμων λειτουργός αφού όπως οι Υιοί του θεού απεκάλυψαν την αγάπη του Θεού, έτσι και το Θείο Πνεύμα απεικονίζει το έλεος του θεού.
8:2.7 Δεν είναι δυνατόν να έχει το Πνεύμα περισσότερη καλοσύνη από τον πατέρα, αφού όλη η καλοσύνη προέρχεται από τον Πατέρα, μπορούμε, ωστόσο να αντιληφθούμε καλύτερα την καλοσύνη αυτή μέσα από τη δράση του Πνεύματος. Η πιστότητα του Πατέρα και η σταθερότητα του Υιού γίνονται κατανοητές στις πνευματικές υπάρξεις και τα υλικά πλάσματα των κόσμων μέσα από τη γεμάτη αγάπη λειτουργία και την αδιάκοπη υπηρεσία που εκφράζονται δια της προσωπικότητας του Απείρου Πνεύματος.
8:2.8 Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός φέρει όλη την αγαθότητα της σκέψης του πατέρα και τον χαρακτήρα της αλήθειας. Και οι εξαίσιες αυτές ιδιότητες της θείας φύσης συντονίζονται στα σχεδόν ύψιστα επίπεδα του κοσμικού νου υπό την καθοδήγηση της άπειρης και αιώνιας σοφίας της ελεύθερης και απεριόριστης διάνοιας της τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.
8:3.1 Όπως ο Υιός είναι η δια του λόγου έκφραση της «αρχικής», απόλυτης και άπειρης σκέψης του Πατέρα του Σύμπαντος, έτσι και ο Συνδεδεμένος Δρων είναι η τέλεια εκτέλεση της «αρχικής», ολοκληρωμένης δημιουργικής ιδέας, ή σχεδίου, για την συνδυασμένη δράση της συνεταιρικής προσωπικότητας Πατέρα – Υιού στην απόλυτη συνένωση σκέψης-λόγου. Η Τρίτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο γίνεται αιώνια ταυτόχρονα με την κεντρική, ή διατεταγμένη δημιουργία και μόνο αυτή η κεντρική δημιουργία υπάρχει αιώνια μέσα στα σύμπαντα.
8:3.2 Από τη στιγμή της εξατομίκευσης της Τρίτης γενεσιουργού Αιτίας, η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία δεν συμμετέχει πλέον προσωπικά στη δημιουργία του σύμπαντος. Ο Πατέρας του Σύμπαντος εξουσιοδοτεί σε οτιδήποτε είναι δυνατόν τον Αιώνιο Υιό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, ο Αιώνιος Υιός εναποθέτει κάθε δυνατή εξουσία και δύναμη στον Συνδεδεμένο Δρώντα.
8:3.3 Ο Αιώνιος Υιός και ο Συνδεδεμένος Δρων έχουν ως συμμέτοχοι και δια των συντονισμένων προσωπικοτήτων τους σχεδιάσει και δημιουργήσει όλα τα σύμπαντα που υπάρχουν μετά τη δημιουργία της Χαβόνα. Το Πνεύμα διατηρεί με τον Υιό σε ολόκληρη την μετέπειτα δημιουργία την ίδια προσωπική σχέση την οποία διατηρεί ο Υιός με τον Πατέρα στην πρώτη και κεντρική δημιουργία.
8:3.4 Ένας Δημιουργός – Υιός του Αιώνιου Υιού και ένα Δημιουργικό Πνεύμα του Απείρου Πνεύματος δημιούργησαν εσάς και το σύμπαν σας. Και ενώ ο Πατέρας πιστά υποστηρίζει εκείνο το οποίο οι ίδιοι οργάνωσαν, αναθέτει στο συγκεκριμένο αυτό Υιό του, του σύμπαντος και στο συγκεκριμένο συμπαντικό πνεύμα να αναλάβουν και να συντηρήσουν το έργο τους καθώς επίσης να λειτουργήσουν πάνω στα πλάσματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
8:3.5 Το Άπειρο Πνεύμα είναι το αποτελεσματικό μέσο του πάνστοργου Πατέρα και του παντελεήμονα Υιού για την εκτέλεση του κοινού σχεδίου τους, του να φέρουν κοντά τους όλες τις ψυχές που αγαπούν την αλήθεια σε όλους τους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος. Τη στιγμή ακριβώς που ο Αιώνιος Υιός αποδέχθηκε το σχέδιο του Πατέρα του για την τελειοποίηση των πλασμάτων στα σύμπαντα, τη στιγμή που το σχέδιο ανέλιξης έγινε σχέδιο του πατέρα-Υιού, εκείνη ακριβώς τη στιγμή το Άπειρο Πνεύμα έγινε ο Συνδεδεμένος Διαχειριστής του Πατέρα και του Υιού για την εκτέλεση του κοινού και αιώνιου σκοπού τους. Και κατά τη διαδικασία αυτή, το Άπειρο Πνεύμα αφιέρωσε όλες του τις πηγές της θείας παρουσίας και των πνευματικών προσωπικοτήτων στον Πατέρα και τον υιό. Αφιέρωσε τα πάντα στο εκπληκτικό σχέδιο της ανέλιξης των ζώντων, έλλογων πλασμάτων στα θεία ύψη της τελειότητας του Παραδείσου.
8:3.6 Το Άπειρο Πνεύμα είναι μία ολοκληρωμένη, αποκλειστική και συμπαντική αποκάλυψη του Πατέρα του Σύμπαντος και του Αιώνιου Υιού του. Κάθε γνώση για το κοινό έργο του Πατέρα και του Υιού πρέπει να περάσει μέσα από το Άπειρο Πνεύμα, τον κοινό εκπρόσωπο της ένωσης της θείας σκέψης και λόγου.
8:3.7 Ο Αιώνιος Υιός είναι η μόνη οδός προσέγγισης του Πατέρα του Σύμπαντος και το Άπειρο Πνεύμα είναι το μοναδικό μέσο για την κατάκτηση του Αιώνιου Υιού[2]. Μόνο δια της υπομονετικής λειτουργίας του Πνεύματος μπορούν τα ανελισσόμενα πλάσματα του χρόνου να ανακαλύψουν τον Υιό.
8:3.8 Στο κέντρο των πάντων το Άπειρο Πνεύμα είναι η πρώτη από τις Οντότητες του Παραδείσου που θα συναντήσουν οι ανελισσόμενοι οδοιπόροι. Το Τρίτο πρόσωπο επικαλύπτει το Πρώτο και το Δεύτερο Πρόσωπο και για το λόγο αυτό πρέπει πάντα να αναγνωρίζεται πρώτο από όλους όσους πρόκειται να παρουσιαστούν στον Υιό και τον Πατέρα του.
8:3.9 Αλλά και με πολλούς άλλους τρόπους το Πνεύμα αντιπροσωπεύει ισότιμα και εξ ίσου υπηρετεί τον Πατέρα και τον Υιό.
8:4.1 Παραλληλίζοντάς το με το φυσικό σύμπαν όπου η βαρύτητα όπου η βαρύτητα του Παραδείσου συγκρατεί τα πάντα, είναι το πνευματικό σύμπαν όπου ο Λόγος του Υιού ερμηνεύει τη σκέψη του Θεού και όταν «πάρει σάρκα και οστά», επιδεικνύει τη γεμάτη αγάπη φιλευσπλαχνία της συνδυασμένης φύσης των συνεργαζόμενων Δημιουργών[3]. Μέσα σ’ αυτήν όμως και μέσω αυτής της υλικής και πνευματικής δημιουργίας υπάρχει μία απέραντη σκηνή πάνω στην οποία το Άπειρο Πνεύμα και τα πνευματικά του τέκνα παρουσιάζουν το συνδυασμένο έλεος, την υπομονή και την αιώνια αγάπη των θείων γονέων προς τα έλλογα τέκνα που μαζί επινόησαν και δημιούργησαν. Η αιώνια υπηρεσία προς τη διάνοια αποτελεί την ουσία του θείου χαρακτήρα του Πνεύματος. Και όλα τα πνευματικά παιδιά του Συνδεδεμένου Δρώντος μοιράζονται αυτή την επιθυμία της προσφοράς, τη θεία αυτή παρόρμηση να υπηρετήσουν.
8:4.2 Ο Θεός είναι αγάπη, ο Υιός είναι έλεος το Πνεύμα είναι λειτουργία – η λειτουργία της θείας αγάπης και του ατέλειωτου ελέους για ολόκληρη την έλλογη δημιουργία[4]. Το Πνεύμα είναι η προσωποποίηση της αγάπης του Πατέρα και της φιλευσπλαχνίας του Υιού. Μέσα σε εκείνον ο Πατέρας και ο Υιός ενώνονται στην αιωνιότητα για να υπηρετήσουν το σύμπαν. Το Πνεύμα είναι η εφαρμοσμένη αγάπη προς τη δημιουργία των πλασμάτων, η συνδυασμένη αγάπη του Πατέρα και του Υιού.
8:4.3 Στην Ουράντια το Άπειρο Πνεύμα είναι γνωστό ως μία πανταχού παρούσα επίδραση, μία συμπαντική παρουσία, στη Χαβόνα όμως θα το γνωρίσετε ως μία προσωπική παρουσία ουσιαστικής υπηρεσίας. Εδώ, η λειτουργία του Πνεύματος του Παραδείσου είναι το παραδειγματικό και εμπνέον πρότυπο ενός εκάστου των ισόβαθμων Πνευμάτων του και των κατώτερων οντοτήτων, οι οποίες λειτουργούν επί των πλασμάτων στους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος. Στο θείο αυτό σύμπαν το Άπειρο Πνεύμα συμμετέσχε απόλυτα στις επτά υπερφυσικές εμφανίσεις του Αιώνιου Υιού. Με τον ίδιο τρόπο έλαβε μέρος στις επτά ενσαρκώσεις του Πρωταρχικού Υιού Μιχαήλ στα κυκλώματα της Χαβόνα και εξ αυτού έγινε ο γεμάτος συμπόνια και κατανόηση πνευματικός λειτουργός κάθε οδοιπόρου του χρόνου που διασχίζει ανερχόμενος αυτούς τους τέλειους κύκλους.
8:4.4 Όταν ένας Δημιουργός Υιός του Θεού αποδέχεται την ανάθεση της ευθύνης της δημιουργίας ενός σχεδιασμένου τοπικού σύμπαντος, οι προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος αφιερώνονται ως ακάματοι λειτουργοί αυτού του Υιού Μιχαήλ όταν αρχίσει την αποστολή του της δημιουργικής διαδικασίας. Στα πρόσωπα, ιδιαίτερα, των Δημιουργικών Θυγατέρων, τα Πνεύματα-Μητέρες των τοπικών συμπάντων, ανακαλύπτουμε το Άπειρο πνεύμα αφιερωμένο στο έργο του να αναλάβει την ανέλιξη των πλασμάτων της ύλης στα ολοένα υψηλότερα επίπεδα της κατάκτησης του πνεύματος. Και ολόκληρο αυτό το έργο της λειτουργίας επί των πλασμάτων εκτελείται σε πλήρη αρμονία με τους σκοπούς και σε στενή συνεργασία με τις προσωπικότητες των Δημιουργών-Υιών αυτών των τοπικών συμπάντων.
8:4.5 Καθώς οι Υιοί του θεού έχουν αναλάβει το γιγάντιο έργο να αποκαλύψουν την προσωπικότητα του Πατέρα της αγάπης σ’ ένα σύμπαν, έτσι και το Άπειρο Πνεύμα είναι αφιερωμένο στην ατέρμονη λειτουργία της αποκάλυψης της συνδυασμένης αγάπης του Πατέρα και του Υιού στις διάνοιες όλων των παιδιών του κάθε σύμπαντος. Στις τοπικές αυτές δημιουργίες, το Πνεύμα δεν παρουσιάζεται στα πλάσματα της ύλης με τη μορφή της θνητής σάρκας, όπως παρουσιάζονται ορισμένοι από τους Υιούς του θεού, αλλά το Άπειρο Πνεύμα και τα συντονισμένα μαζί του Πνεύματα κατέρχονται σε κλίμακα και με χαρά υποβάλλονται σε μία θαυμαστή σειρά θείων αραιώσεων μέχρις ότου εμφανισθούν ως άγγελοι για να σταθούν στο πλευρό σας και να σας καθοδηγήσουν μέσα από τα ταπεινά μονοπάτια της γήινης ύπαρξης.
8:4.6 Μέσω της σειράς αυτής των υποστολών, το Άπειρο Πνεύμα πλησιάζει κατ’ ουσίαν και ως πρόσωπο κάθε πλάσμα στους ζωικής προέλευσης κόσμους. Και όλα τούτα το Πνεύμα τα πράττει χωρίς ουδέ κατ’ ελάχιστον να ακυρώνει την υπόστασή του ως το τρίτο Πρόσωπο του Θείου στο κέντρο των πάντων[5].
8:4.7 Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός είναι αληθινά και για πάντα η μεγάλη λειτουργική προσωπικότητα, ο συμπαντικός λειτουργός του ελέους. Για να αντιληφθείτε τη λειτουργία του Πνεύματος, αναλογισθείτε το γεγονός ότι αποτελεί τη συνδυασμένη απεικόνιση της ατέλειωτης αγάπης του πατέρα και του αιώνιου ελέους του Υιού. Η λειτουργία του Πνεύματος, πάντως, δεν περιορίζεται μόνο στην εκπροσώπηση του Αιώνιου Υιού και του Πατέρα του Σύμπαντος. Το Άπειρο Πνεύμα έχει επίσης τη δύναμη να λειτουργεί επί των πλασμάτων του κόσμου αφ’ εαυτού και με δική του πρωτοβουλία. Το Τρίτο Πρόσωπο έχει θεία υπόσταση και μπορεί επίσης να ασκεί τη συμπαντική λειτουργία του ελέους αφ’ εαυτού.
8:4.8 Καθώς ο άνθρωπος μαθαίνει περισσότερα για τη γεμάτη αγάπη, ακάματη λειτουργία των κατωτέρων μελών της οικογένειας του Άπειρου αυτού Πνεύματος, θα θαυμάζει και θα λατρεύει όλο και περισσότερο την υπερβατική φύση και τη μοναδική ποιότητα αυτής της συνδυασμένης Δράσης του Συμπαντικού Πατέρα και του Αιώνιου Υιού. Πράγματι, το αυτό το Πνεύμα είναι «τα μάτια του Κυρίου που βλέπουν πάντα τους δίκαιους» και «τα θεία ώτα που εισακούν πάντα τις προσευχές τους[6][7].»
8:5.1 Η εξαιρετική αυτή ιδιότητα ρου Απείρου Πνεύματος είναι πανταχού παρούσα. Μέσα στο σύμπαν των συμπάντων είναι πανταχού παρόν το Πνεύμα αυτό που διεισδύει στα πάντα και που τόσο είναι συγγενές με την παρουσία μιας συμπαντικής και θείας διάνοιας. Το Δεύτερο αλλά και το Τρίτο Πρόσωπο του θείου εκπροσωπούνται σε όλους τους κόσμους από τα αεί παρόντα πνεύματά τους.
8:5.2 Ο Πατέρας είναι άπειρος, ως εκ τούτου, περιορίζεται μόνο οικεία βουλήσει. Στην επιφοίτηση των ρυθμιστών και στα κυκλώματα της προσωπικότητας, ο Πατέρας δρα μόνος, για την επαφή όμως των πνευματικών δυνάμεων με τα έλλογα πλάσματα, χρησιμοποιεί τα πνεύματα και τις οντότητες του Αιώνιου Υιού και του Απείρου Πνεύματος. Η βούλησή του είναι πνευματικά παρούσα ισότιμα με τον Υιό, ή τον Συνδεδεμένο Δρώντα. Είναι παρών μαζίμε τον Υιό και μέσα στο Πνεύμα. Ο Πατέρας είναι, ασφαλώς, πανταχού παρών και την παρουσία του τη διακρίνουμε από και μέσα από όλες αυτές τις διαφορετικές αλλά συνεργικές δυνάμεις, επιδράσεις και παρουσίες.
8:5.3 Στις άγιες γραφές σας ο όρος Πνεύμα του Θεού φαίνεται ότι χρησιμοποιείται εναλλακτικά για να προσδιορίσει τόσο το Άπειρο Πνεύμα του Παραδείσου, όσο και το Δημιουργικό Πνεύμα του τοπικού σας σύμπαντος[8]. Το Άγιο Πνεύμα είναι το πνευματικό κύκλωμα της συγκεκριμένης Δημιουργικής Θυγατέρας του Απείρου Πνεύματος του Παραδείσου. Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα κύκλωμα εγχώριο, για κάθε τοπικό σύμπαν και περιορίζεται στον πνευματικό χώρο της συγκεκριμένης δημιουργίας. Το Άπειρο Πνεύμα, όμως, είναι πανταχού παρόν.
8:5.4 Υπάρχουν πολλές πνευματικές επιδράσεις και όλες είναι σαν μια. Κάθε έργο των Ρυθμιστών της Σκέψης, αν και δεν εξαρτάται από άλλες επιδράσεις, με τρόπο αμετάβλητο συμπίπτει με την πνευματική λειτουργία των συνδυασμένων επιδράσεων του Απείρου Πνεύματος και της Μητέρας-Πνεύματος του τοπικού σύμπαντος. Καθώς οι πνευματικές αυτές παρουσίες λειτουργούν στη ζωή των κατοίκων της Ουράντια, δεν μπορούν να διαχωρισθούν. Στο νου και στην ψυχή σας λειτουργούν σαν ένα πνεύμα, παρά τη διαφορετική τους προέλευση. Και καθώς αυτή η ενωμένη πνευματική λειτουργία προχωρεί, γίνεται για σας η επίδραση του Ύψιστου, «που μπορεί πάντα να σας προστατεύει από την αποτυχία και να σας παρουσιάζει αναμάρτητους στον Πατέρα σας, ψηλά[9].»
8:5.5 Να θυμάστε πάντα ότι το Άπειρο Πνεύμα είναι ο Συνδεδεμένος Δρων. Ο Πατέρας αλλά και ο Υιός λειτουργούν μέσω αυτού[10]. Είναι παρόν όχι μόνο ως πνεύμα, αλλά επίσης και ως Πατέρας και ως Υιός και ως Πατέρας-Υιός. Σε αναγνώριση του γεγονότος αυτού, αλλά και για πολλούς επιπλέον λόγους, η πνευματική παρουσία του Απείρου Πνεύματος αναφέρεται συχνά ως «το πνεύμα του Θεού.».
8:5.6 Θα ήταν επίσης σωστό να αναφερθούμε στο σύνδεσμο όλων των πνευματικών λειτουργιών κάτω από το πνεύμα του Θεού, αφού ένας τέτοιος σύνδεσμος είναι πραγματικά η ένωση των πνευμάτων του Θεού του Πατέρα, του Θεού του Υιού, του Θεού του Πνεύματος και του Επταπλού Θεού – ακόμη και του πνεύματος του Υψίστου θεού[11].
8:6.1 Μην αφήσετε την ευρύτατη επιφοίτηση και την απέραντη διανομή της τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου να σκιάσουν, ή με άλλο τρόπο να μειώσουν το γεγονός της προσωπικότητάς της. Το Άπειρο Πνεύμα είναι μία συμπαντική παρουσία, μια αιώνια δράση, μια κοσμική δύναμη, μια ιερή επίδραση και μια συμπαντική διάνοια. Είναι όλα αυτά μαζί και άπειρα πράγματα περισσότερα, αλλά είναι επίσης, ταυτόχρονα, μία αληθινή και θεία οντότητα.
8:6.2 Το Άπειρο Πνεύμα είναι μία ολοκληρωμένη και τέλεια προσωπικότητα, το θείο ισότιμο και ισοδύναμο του Πατέρα του Σύμπαντος και του Αιώνιου Υιού. Ο Συνδεδεμένος Δημιουργός είναι τόσο πραγματικός και τόσο ορατός στις υψηλότερες διάνοιες των συμπάντων όσο ο Πατέρας και ο Υιός. Περισσότερο, μάλιστα, αφού είναι το Πνεύμα που όλοι οι ανελισσόμενοι πρέπει να κατακτήσουν προτού μπορέσουν να προσεγγίσουν τον Πατέρα μέσω του Υιού.
8:6.3 Το Άπειρο Πνεύμα, το Τρίτο Πρόσωπο του Θείου φέρει όλες τις ιδιότητες τις οποίες αποδίδετε στην προσωπικότητα. Το Πνεύμα είναι εφοδιασμένο με απόλυτη διάνοια: «Το Πνεύμα ερευνά τα πάντα, ακόμη και τις βαθιές σκέψεις του Θεού[12].» Το Πνεύμα είναι εφοδιασμένο όχι μόνο με νου αλλά και με βούληση. Στην πλήρωση δια των αρετών του αναφέρεται: «Όλα, όμως τα έργα αυτά είναι ένα και το αυτό Πνεύμα, και τα διανέμει σε κάθε άνθρωπο χωριστά και κατά βούληση[13].»
8:6.4 «Η αγάπη του Πνεύματος» είναι πραγματική, όπως το ίδιο πραγματικές είναι και οι πικρίες του[14][15]. Γι’ αυτό, «Μη θρηνείτε το Πνεύμα του Θεού.» Είτε εκλαμβάνουμε το Άπειρο Πνεύμα ως Παραδείσια Θεότητα, είτε ως Δημιουργικό Πνεύμα ενός τοπικού σύμπαντος, δεν είναι ανακαλύπτουμε ότι ο Συνδεδεμένος Δημιουργός δεν είναι μόνο η Τρίτη Πηγή και Κέντρο, αλλά επίσης μία θεία οντότητα. Η θεία αυτή οντότητα επίσης αντιδρά στο σύμπαν ως άτομο[16]. Το Πνεύμα σας μιλά, «Αυτός που έχει ώτα να ακούσει, ας ακούσει τι του λέει το Πνεύμα[17].» «Το ίδιο το Πνεύμα μεσιτεύει υπέρ υμών[18][19].» Το Πνεύμα ασκεί μία άμεση και προσωπική επίδραση στα πλάσματα της δημιουργίας, «Αφού όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού είναι οι Υιοί του θεού.»
8:6.5 Έστω και αν βλέπουμε το φαινόμενο της λειτουργίας του Απείρου Πνεύματος στους απομακρυσμένους κόσμους του σύμπαντος των συμπάντων, έστω κι΄ αν βλέπουμε με τη φαντασία μας την ίδια αυτή συνεργική θεότητα να δρα μέσα και δια μέσου των ανείπωτων λεγεώνων των ποικίλων πλασμάτων που προέρχονται από την Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο, έστω και αν αναγνωρίζουμε την απανταχού παρουσία του Πνεύματος, είμαστε βέβαιοι, παρ’ όλα ταύτα, ότι αυτή η ίδια η Τρίτη γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι πρόσωπο, είναι ο Συνδεδεμένος Δημιουργός των πάντων και όλων των πλασμάτων και όλων των συμπάντων.
8:6.6 Κατά τη διακυβέρνηση των συμπάντων, ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα σχετίζονται τέλεια και αιώνια. Αν και ο καθένας τους έχει αναλάβει μία προσωπική υπηρεσία σ’ ολόκληρη τη δημιουργία, είναι και οι τρεις με τρόπο θεϊκό και απόλυτο συνδεδεμένοι στην υπηρεσία της δημιουργίας και του ελέγχου, που τους κάνει για πάντα ένα.
8:6.7 Στο πρόσωπο του Άπειρου Πνεύματος ο Πατέρας και ο Υιός είναι και οι δύο παρόντες, πάντα και σε ανεπιφύλακτη τελειότητα, επειδή το Πνεύμα είναι σαν τον Πατέρα και σαν τον Υιό και ακόμη σαν τον Πατέρα και τον Υιό, αφού αυτοί οι δύο είναι για πάντα ένας.
8:6.8 (Παρουσιάσθηκε στην Ουράντια από ένα Θείο Σύμβουλο της Ουβέρσα στον οποίο ανετέθη από τους Αρχαίους των Ημερών να απεικονίσει τη φύση και το έργο του Απείρου Πνεύματος.)
| Εγγραφο 7. Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΥΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ |
Δείκτης
Πολλαπλή έκδοση |
Εγγραφο 9. Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ |