1 Lecz o usludze, która sie dzieje swietym, niepotrzebna mi jest wam pisac.
2 Bo znam ochote umyslu waszego, która sie ja chlubie z was u Macedonczyków, iz Achaja gotowa byla od przeszlego roku; a ta wasza gorliwosc wiele ich pobudzila.
3 Poslalem tedy tych braci, zeby chluba nasza, która mamy z was, nie byla daremna z tej miary, ale abyscie (jakom powiedzial), gotowymi byli;
4 Abysmy snac, jezliby ze mna przyszli Macedonczycy, a znalezli was niegotowymi, nie zawstydzili sie my, (ze nie rzeke wy), za tak bezpieczna chlube.
5 Zdalo mi sie tedy za rzecz potrzebna, napomniec braci, aby do was wprzód poszli i pierwej zgotowali przedtem opowiedziana wasze szczodrobliwosc, aby byla gotowa tak jako szczodrobliwosc, a nie jako rzecz przymuszona.
6 Ale tak mówie: Kto skapo sieje, skapo tez zac bedzie; a kto obficie sieje, obficie tez zac bedzie. [2]
7 Kazdy jako umyslil w sercu swem, tak niech uczyni, nie z zamarszczeniem ani z przymuszenia; albowiem ochotnego dawce Bóg miluje.
8 A mocen jest Bóg uczynic, aby obfitowala na was wszelka laska, abyscie majac we wszystkiem zawsze wszelaki dostatek, obfitowali ku wszelakiemu uczynkowi dobremu,
9 Jako napisane: Rozproszyl, dal ubogim, sprawiedliwosc jego zostaje na wieki.
10 A ten, który daje nasienie siejacemu, niechze i wam da chleb ku jedzeniu i rozmnozy nasienie wasze, i przysporzy urodzajów sprawiedliwosci waszej, [3]
11 Abyscie z kazdej miary byli ubogaceni ku wszelkiej prostosci, która sprawuje przez nas, aby dzieki Bogu czynione byly.
12 Albowiem uslugiwanie tej ofiary nie tylko dopelnia niedostatki swietych, ale tez oplywa przez wielkie dziekczynienia na Boga przez pochwale tej poslugi;
13 Gdy Boga chwala za wasze poddanstwo Ewangielii Chrystusowej, za szczerosc w udzielaniu przeciwko sobie i przeciwko wszystkim innym;
14 I modla sie za wami, zadajac was dla laski Bozej obfitujacej w was.
15 Lecz Bogu niech bedzie chwala za niewypowiedziany dar jego. [1]