1 A Piotr i Jan spolem wstepowali do kosciola w godzine modlitwy, dziewiata.
2 A maz niektóry bedac chromy, zaraz z zywota matki swojej byl noszony, którego na kazdy dzien sadzano u drzwi koscielnych, które zwano piekne, aby prosil jalmuzny od tych, którzy wchodzili do kosciola. [1]
3 Ten ujrzawszy Piotra i Jana, ze mieli wnijsc do kosciola, prosil ich o jalmuzne.
4 A Piotr z Janem pilnie na niego patrzac, rzekli: Wejrzyj na nas!
5 Tedy on z pilnoscia patrzal na nie, spodziewajac sie co wziac od nich.
6 I rzekl Piotr: Srebra i zlota nie mam; lecz co mam, to ci daje: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazarenskiego wstan, a chodz.
7 A ujawszy go za prawa reke jego, podniósl go, a zarazem utwierdzone byly nogi jego i kostki.
8 I wyskoczywszy, stanal i chodzil, a wszedl z nimi do kosciola, chodzac i skaczac, a chwalac Boga.
9 A widzial go wszystek lud chodzacego i chwalacego Boga.
10 I poznali go, iz to on byl, który dla jalmuzny siadal u drzwi pieknych koscielnych; i napelnieni sa strachu i zdumienia nad tem, co mu sie stalo.
11 A gdy sie trzymal on chromy, który byl uzdrowiony, Piotra i Jana, zbiezal sie do nich wszystek lud do przysionka, który zwano Salomonowym, zdumiawszy sie.
12 Co widziac Piotr, przemówil do ludu: Mezowie Izraelscy! cóz sie temu dziwujecie, albo czemu sie nam tak pilnie przypatrujecie, jakobysmy to wlasna moca albo poboznoscia uczynili, aby ten chodzil?
13 Bóg Abrahama i Izaaka i Jakóba, Bóg ojców naszych, uwielbil Jezusa, Syna swego, któregoscie wy wydali i zaparliscie sie go przed twarza Pilatowa, który go sadzil byc godnym wypuszczenia.
14 A wyscie sie onego swietego i sprawiedliwego zaparli, a prosiliscie o mezobójce, aby wam byl darowany.
15 I zabiliscie dawce zywota, którego Bóg wzbudzil od umarlych, czego my swiadkami jestesmy.
16 A przez wiare w imie jego, tego, którego wy widzicie i znacie, utwierdzilo imie jego; wiara, mówie, która przez niego jest, dala temu to zupelne zdrowie przed obliczem was wszystkich. [2]
17 Ale teraz, bracia! wiem, zescie to z niewiadomosci uczynili, jako i ksiazeta wasi.
18 Lecz Bóg, co przez usta wszystkich proroków swoich przepowiedzial, iz Chrystus jego cierpiec mial, to tak ziscil. [3]
19 Przetoz pokutujcie, a nawróccie sie, aby byly zgladzone grzechy wasze. [4]
20 Gdyby przyszly czasy ochlody od oblicznosci Panskiej, a poslalby onego, który wam opowiedziany jest, Jezusa Chrystusa.
21 Który zaiste niebiosa ma objac az do czasu naprawienia wszystkich rzeczy, co byl przepowiedzial Bóg przez usta wszystkich swietych swoich proroków od wieków.
22 Albowiem Mojzesz do ojców rzekl: Proroka wam wzbudzi Pan, Bóg wasz, z braci waszych, jako mie; onego sluchac bedziecie we wszystkiem, cokolwiek do was mówic bedzie.
23 I stanie sie, ze kazda dusza, która by nie sluchala tego proroka, bedzie wygladzona z ludu.
24 Alec i wszyscy prorocy od Samuela i od innych po nim, ilekolwiek ich mówilo, przepowiadali tez te dni. [5]
25 Wy jestescie synami prorockimi i przymierza, które postanowil Bóg z ojcami naszymi, mówiac do Abrahama: A w nasieniu twojem blogoslawione beda wszystkie narody ziemi. [6]
26 Wamci naprzód Bóg wzbudziwszy Syna swego Jezusa, poslal go, aby wam blogoslawil; zeby sie kazdy z was odwrócil od zlosci swoich.