1 Kazda rzecz ma swój czas, i kazde przedsiewziecie ma swój czas pod niebem.
2 Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
3 Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
4 Czas placzu, i czas smiechu; czas smutku, i czas skakania;
5 Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas oblapiania, i czas oddalenia sie od oblapiania;
6 Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
7 Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
8 Czas milowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
9 Cóz tedy ma ten, co pracuje, z tego, okolo czego pracuje?
10 Widzialem prace, która dal Bóg synom ludzkim, aby sie nia bawili.
11 Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i zadosc swiata dal do serca ich, choc czlowiek dziela tego, które Bóg sprawuje, ani poczatku, ani konca nie dochodzi.
12 Stad wiem, ze nic lepszego nie maja, jedno aby sie weselili, a czynili dobrze za zywota swego.
13 Acz i to, gdy kazdy czlowiek je i pije, i uzywa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Bozy.
14 Wiem i to, ze cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i ze sie do tego nic nie moze przydac, ani z tego co ujac; a czyni to Bóg, aby sie bali oblicza jego. [1]
15 To, co bylo, teraz jest, a co bedzie, juz bylo; albowiem Bóg odnawia to, co przeminelo.
16 Nadtom jeszcze widzial pod sloncem na miejscu sadu niepoboznosc, a na miejscu sprawiedliwosci niesprawiedliwosc.
17 I rzeklem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezboznego Bóg sadzic bedzie; bo czas kazdemu przedsiewzieciu i kazdej sprawy tam bedzie.
18 Nadto rzeklem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, ze im Bóg okazal, aby wiedzieli, ze sa podobni bydlu.
19 Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydla, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy maja, a nie ma czlowiek nic wiecej nad bydle; bo wszystko jest marnosc.
20 Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko sie zas w proch obraca. [2] [3]
21 A któz wie, ze duch synów ludzkich wstepuje w góre? a duch bydlecy, ze zstepuje pod ziemie? [4]
22 Przetoz obaczylem, ze czlowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselic sie z pracy swej, gdyz to jest dzial jego; albowiem któz go do tego przywiedzie, aby poznal to, co ma byc po nim?