1 I stalo sie slowo Panskie do mnie mówiac:
2 Synu czlowieczy! prorokuj przeciwko pasterzom Izraelskim, prorokuj, a mówi do tych pasterzy: Tak mówi panujacy Pan: Biada pasterzom Izraelskim, którzy sami siebie pasa! [1]
3 Izali pasterze trzody pasc nie maja? Tlustosc jadacie, a welna sie przyodziewacie, to, co jest tlustego zabijacie, a trzody nie pasiecie;
4 Slabych nie posilacie, a chorego nie leczycie, i zlamanego nie zawiazujecie, a zaploszonego nie przywodzicie, ani zgubionego nie szukacie, owszem, nad nimi surowie i srodze panujecie.
5 Tak, ze rozproszone bedac sa bez paterza i staly sie na pozarcie wszelkiemu zwierzowi polnemu. poniewaz sie rozpierzchnely.
6 Blakaja sie owce moje po wszystkich górach, i po kazdym pagórku wysokim; owszem, po wszystkiej ziemi rozproszyly sie owce moje, a nie byl, ktoby ich szukal, i ktoby sie za niemi pytal.
7 Dlatego, wy pasterze! sluchajcie slowa Panskiego,
8 Jako zyje Ja, mówi panujacy Pan: Przeto, iz trzoda moje jest na lup dana, a owce moje sa na pozarcie wszelkiemu zwierzowi polnemu, bedac bez pasterza a iz nie szukaja pasterze moi owiec moich, ale tylko pasterze samych siebie pasa, a owiec moich nie pasa;
9 Przetoz o pasterze! sluchajcie slowo Panskiego.
10 Tak mówi panujacy Pan: Otom Ja przeciwko pasterzom, i szukac bede owiec moich z rak ich, a uczynie, ze oni przestana pasc owiec moich, aby nie pasli wiecej pasterze samych siebie; wydre zaiste owce moje z geby ich, i nie beda im wiecej pokarmem.
11 Bo tak mówi panujacy Pan: Oto Ja, Ja szukac bede owiec moich, i pytac sie za niemi. [2]
12 Jako sie pyta pasterz o trzode swoje, kiedy bywa w posrodku owiec swoich rozproszonych: tak sie Ja bede pytal za owcami mojemi, i wyrwe je ze wszystkich miejsc, kedy byly rozproszone w dzien obloku i chmury;
13 I wywiode je z narodów, a zgromadze je z ziem, i przywiode je do ziemi ich, a pasc je bede na górach Izraelskich nad strumieniami, i po wszystkich mieszkaniach tej ziemi.
14 Na pastwiskach dobrych pasc je bede, a na górach wysokich Izraelskich beda pastwiska ich; tam odpoczywac beda w trawach bujnych, a w paszach tlustych pasc sie beda na górach Izraelskich.
15 Ja sam pasc bede owce moje, i Ja im poczynie legowiska, mówi panujacy Pan.
16 Zgubionej szukac bede, a zaploszona przywiode, i polamana zawiaze, a slaba posile; ale tlusta i mocna wytrace; bo je bede pasl w sadzie.
17 A wy, trzodo moja! tak mówi panujacy Pan: Oto Ja uczynie sad miedzy owca a owca, miedzy barany a kozly.
18 Azaz wam na tem malo, pasc sie na dobrej paszy, ze jeszcze ostatek pastwisk waszychdepczecie nogami swojemi? a czysta wode pic, ze ostatek nogami swemi macicie?
19 Tak, ze sie owce moje tem, co bylo podeptane nogami waszemi, pasc, a meciny nóg waszych pic musza.
20 Przetoz tak mówi panujacy Pan do nich: Oto Ja, Ja sad uczynie miedzy bydleciem tlustym i miedzy bydleciem chudem,
21 Dlatego, ze wy bokami i plecami tracacie, a rogami waszemi bodziecie wszystkie slabe, tak zescieje precz rozegnali.
22 Przetoz wyzwole owce moje, ze juz dalej lupem nie beda, i uczynie sad miedzy owca i owca; [3]
23 I wzbudze nad niemi pasterza jednego, który je pasc bedzie, sluge mego Dawida, on je pasc bedzie, i on bedzie pasterzem ich.
24 A Ja Pan bede im Bogiem, a sluga mój Dawid ksiazeciem w posrodku nich, Ja Pan mówilem to.
25 I uczynie z nimi przymierze pokoju, a wygubie zly zwierz z ziemi; i beda na puszczy bezpiecznie mieszkac, a w lasach sypiac beda;
26 Nadto dam im, i okolicy pagórka mego, blogaslawienstwo, i spuszczac bede deszcz czasu swego; deszcze to blogoslwienstwa beda;
27 I wypusci drzewo polne owoc swój, a ziemia wyda urodzaj swój, i beda na ziemi swojej bezpieczni, a dowiedza sie, zem Ja Pan, gdy polamie zawory jarzma ich, a wyrwie je z reki tych, którzy je zniewalaja.
28 I nie beda wiecej lupem narodom, a zwierz ziemiski pozerac ich nie bedzie; ale mieszkac beda bezpiecznie, a nie bedzie, ktoby je straszyl.
29 I wzbudze im latorosl slawna, ze nie beda wiecej glodem niszczeni na ziemi, ani poniosa pohanbienia od pogan.
30 I dowiedza sie, zem Ja Pan, Bóg ich, z nimi, a oni lud mój, dom Izraelski, mówi panujacy Pan.
31 Ale wy owce moje, owce pastwiska mego, wyscie lud mój, a Jam Bóg wasz, mówi panujacy Pan.