1 I rzekl Pan do Abrama: Wynijdz z ziemi twej, i od rodziny twojej, i z domu ojca twego, do ziemi, którac pokaze. [1]
2 A uczynie cie w naród wielki, i bedec blogoslawil, i uwielbie imie twoje, i bedziesz blogoslawienstwem.
3 I bede blogoslawil blogoslawiacym tobie; a przeklinajace cie przeklinac bede: i beda blogoslawione w tobie wszystkie narody ziemi. [2]
4 Tedy wyszedl Abram, jako mu rozkazal Pan. Poszedl tez z nim i Lot. A bylo Abramowi siedmdziesiat lat i piec lat, gdy wyszedl z Haran. [3]
5 Wzial tez Abram Saraj zone swoje, i Lota syna brata swego, i wszystke swa majetnosc, której nabyli, i dusze, których nabyli w Haranie, i wyszli, aby szli do ziemi Chananejskiej; i przyszli do ziemi Chananejskiej.
6 Tedy przeszedl Abram ziemie one az do miejsca Sychem, i az do równiny Morech; a Chananejczyk na ten czas byl w onej ziemi.
7 I ukazal sie Pan Abramowi, i rzekl: Nasieniu twemu dam ziemie te; i zbudowal tam oltarz Panu, który mu sie ukazal. [4]
8 A przeszedl stamtad do góry na wschód Betela, i rozbil tam namiot swój, majac Betel od zachodu, a Haj od wschodu; i zbudowal tam oltarz Panu, i wzywal imienia Panskiego. [5]
9 Potem ruszyl sie Abram idac, i ciagnac ku poludniu.
10 A byl glód w ziemi onej: przeto zstapil Abram do Egiptu, aby tam byl gosciem do czasu, ciezki bowiem byl glód w ziemi. [6]
11 I stalo sie, gdy juz blisko byl, aby wszedl do Egiptu, rzekl do Sarai, zony swej: Oto teraz wiem, zes niewiasta piekna na wejrzeniu. [7]
12 I stanie sie, ze gdy cie obacza Egipczanie, rzeka: Zona to jego; i zabija mie, a ciebie zywo zostawia.
13 Mów, prosze, zes jest siostra moja, aby mi dobrze bylo dla ciebie, i zywa zostala dla ciebie dusza moja.
14 I stalo sie, gdy wszedl Abram do Egiptu, ujrzeli Egipczanie niewiaste one, iz byla bardzo piekna.
15 Widzieli ja tez ksiazeta Faraonowe, i chwalili ja przed nim; i wzieto one niewiaste do domu Faraonowego.
16 Który Abramowi dobrze czynil dla niej; i mial Abram owce, i woly, i osly i slugi, i sluzebnice, i oslice, i wielblady. [8]
17 Ale uderzyl Pan Faraona plagami wielkiemi, i dom jego dla Sarai, zony Abramowej.
18 Przetoz wezwal Farao Abrama, i rzekl: Cózes mi to uczynil? czemus mi nie oznajmil, ze to zona twoja?
19 Przeczzes powiedzial, siostra to moja? i wzialem ja sobie za zone; a teraz, oto zona twoja, wezmijze ja, a idz.
20 I przykazal o nim Farao mezom, i puscili go wolno i zone jego, i wszystko, co bylo jego.