Ewangelia Łukasza mówi o pochodzeniu, narodzinach, służbie, śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa. Wraz z Dziejami Apostolskimi tworzy dwutomowe dzieło, które uczeni nazywają Dziejami Łukaszowymi, stanowiące 27,5% Nowego Testamentu. Połączone dzieło dzieli historię chrześcijaństwa I wieku na trzy etapy, z których dwa pierwsze składa się z Ewangelii – życie Jezusa Mesjasza od jego narodzin do początku misji w spotkaniu z Janem Chrzcicielem, a następnie przez jego posługę z wydarzeniami takimi jak Kazanie na równinie i jego błogosławieństwa oraz Jego Męka, śmierć i zmartwychwstanie.
Większość współczesnych uczonych zgadza się, że głównymi źródłami używanymi w odniesieniu do Łukasza były: a), Ewangelia Marka, b), zbiór hipotetycznych powiedzeń zwany źródłem Q, ic), materiał nie znaleziony w żadnej innej ewangelii, często określany jako L ( dla Łukasza) źródło. Autor jest anonimowy; tradycyjny pogląd, że był to Łukasz Ewangelista, towarzysz Pawła, jest nadal czasami przedstawiany, ale naukowy konsensus podkreśla liczne sprzeczności między Dziejami Apostolskimi a autentycznymi listami Pawłowymi. Najbardziej prawdopodobna data jego powstania to około 80-110 rne, a istnieją dowody na to, że nadal był rewidowany w II wieku.