Księga Micheasza jest szóstym z dwunastu mniejszych proroków w Biblii hebrajskiej. Podobno odnotowuje wypowiedzi Micheasza, który nazywa się Mikajahu (hebr. מִיכָיָ֫הוּ), co oznacza „Kto jest jak Jahwe?”, proroka z VIII wieku p.n.e. z wioski Moreszet w Judzie (hebrajskie imię z pierwszego wersetu: מיכה ).
Księga ma trzy główne działy, rozdziały 1–2, 3–5 i 6–7, każdy wprowadzony słowem „Słuchaj”, ze wzorem naprzemiennych zapowiedzi zagłady i wyrazów nadziei w każdym dziale. Micheasz wyrzuca niesprawiedliwym przywódcom, broni praw biednych przed bogatymi i potężnymi; jednocześnie oczekując świata w pokoju skupionym na Syjonie pod przywództwem nowego monarchy Dawida.
Chociaż książka jest stosunkowo krótka, zawiera lament (1,8–16; 7,8–10), teofanię (1,3–4), hymniczną modlitwę prośby i zaufania (7,14–20) oraz „pozew o przymierze” (6,1–8) , odrębny gatunek, w którym Jahwe (Bóg) pozywa Izrael za złamanie umowy przymierza mojżeszowego.