© 2010 Fundacja Urantii
72:0.1 ZA ZGODĄ Lanaforge i za aprobatą Najwyższych Ojców z Edentii, upoważniony zostałem do przekazania nieco informacji o życiu społecznym, moralnym i politycznym najbardziej zaawansowanej rasy ludzkiej, żyjącej na niezbyt odległej planecie należącej do systemu Satanii.
72:0.2 Spośród wszystkich światów Satanii, które zostały odosobnione ze względu na udział w buncie Lucyfera, ta planeta przeszła historię najbardziej zbliżoną do historii Urantii. Takie właśnie podobieństwo dwu sfer wyjaśnia bez wątpienia, dlaczego udzielono zgody na tak nadzwyczajną prezentację, ponieważ bardzo rzadko władcy systemu wyrażają zgodę na opowiadanie jednej planecie o sprawach drugiej.
72:0.3 Ta planeta, podobnie jak Urantia, pobłądziła podczas buntu Lucyfera, na skutek nielojalności jej Księcia Planetarnego. Dostała Syna Materialnego, niedługo po tym jak Adam przybył na Urantię i ten Syn też zrobił odstępstwo, zostawiając sferę odosobnioną, jako że Syn-Arbiter nigdy nie obdarzył sobą jej ras śmiertelnych.
72:1.1 Pomimo tych wszystkich, planetarnych wypaczeń, bardzo wysoka cywilizacja rozwija się na odosobnionym kontynencie, mniej więcej wielkości Australii. Naród ten liczy około 140 milionów obywateli. Jego ludność należy do rasy mieszanej, przeważnie niebieskiej i żółtej, i zawiera nieco więcej rasy fioletowej niż tak zwana rasa biała Urantii. Te różne rasy nie wymieszały się jeszcze w pełni, ale bardzo dobrze bratają się i kontaktują ze sobą. Średnia długość życia na tym kontynencie wynosi obecnie dziewięćdziesiąt lat i jest o piętnaście procent wyższa niż u wielu innych narodów planety.
72:1.2 Organizacja industrialna tego narodu korzysta z pewnych, istotnych cech unikalnej topografii kontynentu. Wysokie góry, gdzie obfite deszcze padają przez osiem miesięcy w roku, znajdują się dokładnie w centrum kraju. Takie naturalne ukształtowanie terenu sprzyja spożytkowaniu energii wodnej i znacznie ułatwia irygację nieco suchszej, zachodniej części kontynentu.
72:1.3 Naród ten jest samowystarczalny, to znaczy, jego obywatele mogą egzystować przez czas nieograniczony bez importowania czegokolwiek od otaczających narodów. Ich zasoby naturalne są obfite a dzięki naukowym metodom nauczyli się, jak kompensować braki w środkach niezbędnych do życia. Prowadzą ożywiony handel wewnętrzny, ale niewiele wymiany zagranicznej, na skutek powszechnej wrogości mniej zaawansowanych sąsiadów.
72:1.4 Generalnie, naród kontynentalny rozwijał się zgodnie z kierunkiem ewolucyjnego rozwoju planety. Jego rozwój, od stadium plemiennego do pojawienia się silnych władców i królów, zajął tysiące lat. Po monarchach absolutnych pojawiło się wiele różnych rodzajów rządu – nieudane republiki, państwa wspólnoty, a dyktatorzy przychodzili i odchodzili niekończącym się szeregiem. Przeobrażenia takie trwały, aż mniej więcej pięćset lat temu, w czasie politycznego fermentu, jeden z dyktatorów-triumwirów odmienił swą postawę. Zaoferował swą abdykację, pod tym warunkiem, że jeden z władców, mniej szlachetny z dwu pozostałych, także zrezygnuje z dyktatury. W ten sposób najwyższa władza kontynentu została złożona w ręce jednego władcy. Przez ponad sto lat zjednoczone państwo rozwijało się pod silną władzą monarchistyczną, kiedy to stworzono dobrze dopracowaną kartę wolności.
72:1.5 Kolejne przejście, od monarchii do przedstawicielskiej formy rządu, odbywało się stopniowo, królowie pozostali tylko społecznymi czy sentymentalnymi marionetkami; zanikli w końcu, kiedy wygasła męska linia potomstwa. Obecna republika istnieje dokładnie dwieście lat, w którym to czasie bezustannie się rozwijała, kiedy osiągnięto te metody rządzenia, o których zaraz opowiemy; ostatnich osiągnięć w domenach industrialnych i politycznych dokonano w ciągu minionej dekady.
72:2.1 Naród kontynentalny ma teraz swój rząd przedstawicielski, mieszczący się w centralnie położonej stolicy kraju. Centralny rząd jest silną federacją stu względnie wolnych stanów. Stany te wybierają swych gubernatorów i ustawodawców na dziesięć lat a nikt nie może być wybierany ponownie. Sędziowie stanowi mianowani są przez gubernatorów na całe życie a zatwierdzani przez stanowe ciała ustawodawcze, składające się z jednego przedstawiciela na każde sto tysięcy obywateli.
72:2.2 Jest pięć różnych rodzajów rządów miejskich, w zależności od wielkości miasta, jednak żadne miasto nie może mieć więcej niż milion mieszkańców. Ogółem biorąc, miejski system zarządzania jest bardzo prosty, bezpośredni i ekonomiczny. O kilka pozycji w administracji miejskiej starają się gorliwie najlepsi obywatele.
72:2.3 Rząd federalny składa się z trzech skoordynowanych ciał: wykonawczego, prawodawczego i sądowniczego. Federalny, główny administrator, wybierany jest co sześć lat przez głosowanie powszechne. Nie może być wybierany powtórnie, chyba, że na skutek petycji co najmniej siedemdziesięciu pięciu ustawodawczych ciał stanowych, popartej przez gubernatorów tych stanów i wtedy też tylko na jedną kadencję. Doradza mu najwyższa rada, złożona ze wszystkich żyjących, byłych głównych administratorów.
72:2.4 Ciało prawodawcze obejmuje trzy izby:
72:2.5 1. Izba wyższa wybierana jest przez grupy industrialne, profesjonalistów, rolników i inne grupy pracowników, głosujących według swej funkcji ekonomicznej.
72:2.6 2. Izba niższa wybierana jest przez pewne organizacje obywatelskie, obejmujące grupy społeczne, polityczne i filozoficzne, nie mieszczące się w kategorii industrialnej czy profesjonalnej. Wszyscy prawi obywatele biorą udział w wyborach do obu izb przedstawicielskich, jednak są odmiennie przegrupowani, w zależności od tego, czy wybory dotyczą izby wyższej czy niższej.
72:2.7 3. Trzecia izba – starsi mężowie stanu – obejmuje weteranów urzędów państwowych, razem z wieloma wyróżniającymi się osobami, których kandydaturę wysuwa główny administrator, naczelnicy regionalni (podfederalni), przewodniczący najwyższego trybunału i urzędnicy, którzy przewodniczą obu pozostałym izbom prawodawczym. Ta grupa ograniczona jest do stu osób a jej członkowie są wybierani większością samych starszych mężów stanu. Członkostwo tej grupy trwa całe życie a kiedy pojawiają się wolne miejsca, z listy nominowanych wybierana jest osoba otrzymująca odpowiednio najwięcej głosów. Zakres działalności tego ciała jest czysto doradczy, jednak jest ono czynnikiem regulującym opinię publiczną oraz wywierającym znaczny wpływ na wszystkie gałęzie rządu.
72:2.8 Bardzo dużo federalnej działalności administracyjnej prowadzi dziesięć władz rejonowych (podfederalnych), z których każda stanowi związek dziesięciu stanów. Te rejonowe grupy są wyłącznie wykonawcze i administracyjne, nie mają ani funkcji prawodawczych ani sądowniczych. Dziesięć osób, zarządzających rejonami, mianuje osobiście federalny, główny administrator a kadencja ich stanowisk pokrywa się z jego kadencją – wynosi sześć lat. Federalne sądy najwyższe aprobują mianowanie tych dziesięciu zarządców rejonowych a chociaż nie mogą być oni mianowani powtórnie, zarządzający, który odchodzi, automatycznie zostaje asystentem i doradcą swego następcy. Poza tym szefowie rejonowi wybierają swe własne gabinety urzędników administracyjnych.
72:2.9 Naród ten sądzony jest przez dwa główne systemy sądów – sądy prawne i sądy społeczno-ekonomiczne. Sądy prawne działają na trzech następujących poziomach:
72:2.10 1. Sądy niższe albo sądownictwa miejskiego i lokalnego, od decyzji których można się odwoływać do wyższych trybunałów stanowych.
72:2.11 2. Najwyższe sądy stanowe, których decyzje są ostateczne we wszystkich sprawach nie dotyczących rządu federalnego, czy zagrożenia praw i swobód obywatelskich. Zarządzający rejonami upoważnieni są do przekazania jakiejkolwiek sprawy bezzwłocznie pod jurysdykcję najwyższego sądu federalnego.
72:2.12 3. Najwyższy sąd federalny – wysoki trybunał orzekający w sporach ogólnonarodowych i sprawach apelacyjnych, przychodzących od sądów stanowych. Ten najwyższy trybunał składa się z dwunastu ludzi, w wieku powyżej czterdziestu lat a poniżej siedemdziesięciu pięciu, którzy zasiadali dwa lata lub więcej w jakichś trybunałach stanowych i którzy zostali mianowani na tę wysoką pozycję przez głównego administratora, za aprobatą większości najwyższej rady i trzeciej izby zgromadzenia prawodawczego. Wszystkie decyzje tego, najwyższego ciała sądowniczego, podejmowane są przynajmniej dwoma trzecimi głosów.
72:2.13 Sądy społeczno-ekonomiczne funkcjonują w trzech następujących grupach:
72:2.14 1. Sądy rodzicielskie, związane są z grupami prawodawczymi i wykonawczymi systemu rodzinnego i społecznego.
72:2.15 2. Sądy edukacyjne – ciała sądownicze połączone z systemem szkół stanowych i regionalnych oraz związane z gałęziami wykonawczymi i prawodawczymi administracyjnego mechanizmu edukacyjnego.
72:2.16 3. Sądy industrialne – trybunały sądzące, którym nadano pełne prawo rozstrzygania wszelkich sporów ekonomicznych.
72:2.17 Federalne sądy najwyższe nie decydują o sprawach społeczno-ekonomicznych, chyba, że po uchwale trzech czwartych głosów trzeciej branży prawodawczej rządu narodowego, izby starszych mężów stanu. Poza tym wszystkie decyzje wysokich sądów rodzicielskich, edukacyjnych i industrialnych są ostateczne.
72:3.1 Na omawianym kontynencie jest sprzeczne z prawem życie dwu rodzin pod jednym dachem. A skoro grupowe zamieszkiwanie zostało zakazane, większość budynków typu czynszowego została zburzona. Ludzie stanu wolnego nadal jednak żyją w klubach, hotelach i innych zbiorowych miejscach zamieszkania. Najmniejsza działka pod dom musi mieć ponad cztery i pół tysiąca metrów kwadratowych. Cała ziemia i inna własność, używana do celów mieszkalnych, jest wolna od opodatkowania, chyba, że działka dziesięciokrotnie przekracza minimalną wielkość.
72:3.2 W ubiegłym wieku życie rodzinne tego narodu uległo znacznej poprawie. Uczęszczanie rodziców, zarówno ojców jak i matek, do rodzicielskich szkół wychowania, jest obowiązkowe. Nawet rolnicy, mieszkający w małych osiedlach wiejskich, uczą się korespondencyjnie, chodząc do pobliskich centrów po ustne instrukcje raz na dziesięć dni – co dwa tygodnie, gdyż tydzień składa się z pięciu dni.
72:3.3 Średnio jest pięcioro dzieci w każdej rodzinie i są one całkowicie pod kontrolą swych rodziców, albo w wypadku śmierci jednego czy obojga rodziców, pod kontrolą opiekunów wyznaczonych przez sądy rodzicielskie. Przyznanie opieki nad pełnym sierotą uchodzi za wielki zaszczyt dla jakiejkolwiek rodziny. Pomiędzy rodzicami odbywają się egzaminy konkursowe a sierocie przyznaje się tych rodziców, którzy potrafią się wykazać najlepszymi kwalifikacjami rodzicielskimi.
72:3.4 Naród ten traktuje rodzinę jako podstawową instytucję swojej cywilizacji. Oczekuje się, że najbardziej wartościową część edukacji dziecka oraz kształtowanie jego charakteru zapewnią rodzice w domu a ojcowie poświęcają prawie taką samą uwagę wychowaniu dziecka jak matki.
72:3.5 Cała nauka o sprawach płciowych przekazywana jest w domu, przez rodziców lub opiekunów prawnych. Nauki moralne prowadzone są przez nauczycieli, w okresach odpoczynku od zajęć szkolnych, jednak inaczej jest z nauczaniem religijnym, które traktuje się jako wyłączny przywilej rodziców; religia uznawana jest za integralną część życia rodzinnego. Czysto religijne nauczanie prowadzone jest publicznie tylko w świątyniach filozofii; żadne wyłącznie religijne instytucje, takie jak Kościoły na Urantii, nie rozwinęły się w tym narodzie. W ich filozofii religią jest dążenie do poznania Boga i przejawianie miłości dla swoich współbraci, poprzez służenie im, ale to nie jest typowe dla statusu religijnego innych narodów tej planety. Religia w tym narodzie tak bardzo jest sprawą rodzinną, że nie ma miejsc publicznych poświęconych wyłącznie zgromadzeniom religijnym. Politycznie, Kościół i państwo, jak to nazwaliby Urantianie, są zupełnie oddzielone, jednak istnieje dziwne zazębianie się religii i filozofii.
72:3.6 Nauczyciele duchowi (porównywalni do pastorów na Urantii), którzy odwiedzali okresowo każdą rodzinę i egzaminowali dzieci, żeby sprawdzić, czy są prawidłowo nauczane przez rodziców, dwadzieścia lat temu byli pod nadzorem rządowym. Ci duchowi doradcy i egzaminatorzy działają teraz pod kierownictwem nowo powstałej Fundacji Rozwoju Duchowego, instytucji wspieranej przez dobrowolne datki. Być może instytucja ta nie rozwinie się bardziej, aż do przybycia Rajskiego Syna-Arbitra.
72:3.7 Legalnie, dzieci pozostają pod opieką rodziców do lat piętnastu, kiedy to odbywa się ich pierwsze wprowadzenie w obowiązki obywatelskie. Po tym, co pięć lat, przez pięć kolejnych okresów, podobne publiczne uroczystości prowadzone są dla odpowiednich grup wiekowych, podczas których zobowiązania dzieci wobec rodziców są zmniejszane a podejmują one nowe, obywatelskie i społeczne obowiązki wobec państwa. Prawo do głosowania dostaje się w wieku lat dwudziestu, aż do dwudziestego piątego roku życia nie wolno zawierać małżeństwa bez zgody rodziców, a dzieci muszą opuścić dom, gdy mają lat trzydzieści.
72:3.8 Prawo małżeńskie i rozwodowe jest jednolite w całym narodzie. Nie można zawierać małżeństwa przed wiekiem uprawniającym do głosowania, przed dwudziestym rokiem życia. Zezwolenie na małżeństwo udzielane jest dopiero po roku od zgłoszenia jego zamiaru i po tym, jak młodzi ludzie przedstawią zaświadczenia, że przeszli odpowiednie nauczanie w szkołach rodzicielskich, gdy idzie o obowiązki życia małżeńskiego.
72:3.9 Przepisy rozwodowe są w pewnym sensie luźne, jednak ogłoszenia separacji, wydawanego przez sądy rodzicielskie, nie można uzyskać wcześniej niż po roku od zarejestrowania petycji, a rok na tej planecie jest znacznie dłuższy niż na Urantii. Pomimo łagodnych praw rozwodowych, ilość rozwodów jest obecnie dziesięciokrotnie mniejsza niż u cywilizowanych narodów Urantii.
72:4.1 System edukacyjny tego narodu jest obowiązkowy i koedukacyjny, nauczanie prowadzone jest w szkołach przeduczelnianych, do których uczęszczają uczniowie w wieku od pięciu do osiemnastu lat. Szkoły te są bardzo odmienne od szkół na Urantii. Nie ma w nich klas, nauczany jest tylko jeden przedmiot na raz a po pierwszych trzech latach wszyscy uczniowie zostają asystentami nauczycieli, nauczając tych, którzy są na niższym poziomie. Książek używa się tylko po to, żeby zdobyć wiedzę, która będzie potrzebna w rozwiązywaniu problemów powstających w warsztatach i gospodarstwach szkolnych. Większość mebli używanych na kontynencie i wiele urządzeń mechanicznych – a jest to wielka epoka inwencji i mechanizacji – wytwarza się w tych warsztatach. Do każdego warsztatu przylega robocza biblioteka, gdzie uczniowie mogą zajrzeć do odpowiednich książek fachowych. Rolnictwa i ogrodnictwa naucza się również przez cały okres edukacji, w obszernych gospodarstwach sąsiadujących z każdą szkołą lokalną.
72:4.2 Ograniczonych umysłowo naucza się tylko rolnictwa i hodowli; zostają oni na całe życie przydzielani do specjalnych kolonii opiekuńczych, w których są rozdzieleni według płci, żeby zapobiec rodzicielstwu, które nie przysługuje podnormalnym. Takie restrykcje są wprowadzone od siedemdziesięciu pięciu lat; odpowiednie zarządzenia wydawane są przez sądy rodzicielskie.
72:4.3 Raz w roku każdy ma miesiąc wakacji. Szkoły przeduczelniane prowadzone są przez dziewięć, z dziesięciu miesięcy w roku, wakacje spędza się z rodzicami czy przyjaciółmi na podróżach. Podróże te są częścią programu edukacyjnego dla dorosłych i trwają całe życie; fundusze na te potrzeby gromadzone są tymi samymi metodami, jak zabezpieczanie środków do życia na starość.
72:4.4 Jedną czwartą czasu szkolnego poświęca się sportom – współzawodnictwu w atletyce – uczniowie awansują w mistrzostwach poprzez stanowe, regionalne i dalej ogólnokrajowe sprawdziany umiejętności i zręczności. Tak samo konkursy oratorskie i muzyczne, jak również naukowe i filozoficzne, przykuwają uwagę uczniów od podstawowych grup społecznych w górę, aż do rywalizacji o godności narodowe.
72:4.5 Władze szkolne są repliką rządu narodowego, z jego trzema, wzajemnie od siebie zależnymi ciałami; personel nauczający działa jako trzecia, albo doradczo-prawodawcza grupa. Głównym celem edukacji na tym kontynencie jest zrobienie z każdego ucznia samowystarczalnego obywatela.
72:4.6 Każde dziecko, kończące w wieku lat osiemnastu przeduczelniany system szkół, jest wykwalifikowanym rzemieślnikiem. Potem zaczynają się studia książkowe i zdobywanie wiedzy specjalistycznej, w szkołach dla dorosłych lub na uczelniach. Kiedy utalentowany student ukończy swą pracę przed wyznaczonym terminem, otrzymuje w nagrodę przydział czasu i środków, dzięki którym może prowadzić jakieś ulubione przedsięwzięcie własnego pomysłu. Cały system edukacyjny ma na celu prawidłowe nauczanie jednostki.
72:5.1 Układy industrialne w tym narodzie dalekie są od ideałów; wciąż wynikają problemy pomiędzy kapitałem a pracą, ale tak jedni jak i drudzy zaczynają się dopasowywać do planu rzetelnej współpracy. Na tym, unikalnym kontynencie, pracownicy coraz bardziej stają się akcjonariuszami wszystkich koncernów przemysłowych; każdy inteligentny pracownik powoli staje się drobnym kapitalistą.
72:5.2 Zmniejszają się antagonizmy społeczne i zaczyna panować dobra wola. W wyniku zniesienia niewolnictwa (ponad sto lat temu) nie wynikły żadne poważne problemy ekonomiczne, ponieważ zmiany te były wprowadzane stopniowo, przez wyzwolenie dwu procent niewolników każdego roku. Obywatelstwo otrzymali ci niewolnicy, którzy zadowalająco przeszli testy umysłowe, moralne i fizyczne; wielu zaawansowanych niewolników było jeńcami wojennymi lub dziećmi takich jeńców. Jakieś pięćdziesiąt lat temu deportowano ostatnich, podrzędnych niewolników a zupełnie niedawno zaczęto redukować ilościowo grupy zdegenerowane i przestępcze.
72:5.3 Niedawno naród ten wypracował nowe metody zażegnywania nieporozumień industrialnych oraz korygowania nadużyć ekonomicznych, które są znacznie lepsze w porównaniu z dawnymi metodami rozwiązywania takich problemów. Zakazano stosowania przemocy, jako metody regulacji nieporozumień, zarówno osobistych jak i industrialnych. Zarobki, zyski i inne problemy ekonomiczne nie są sztywno regulowane, ale są pod generalną kontrolą industrialnych ciał ustawodawczych, podczas gdy wszelkie sprawy sporne w gospodarce rozsądzają sądy pracownicze.
72:5.4 Sądy pracownicze funkcjonują dopiero od trzydziestu lat, ale działają bardzo dobrze. Ostatni rozwój wydarzeń wskazuje na to, że wkrótce sądy pracownicze będą rozpatrywać ustawowe wynagrodzenia, podzielone na trzy grupy:
72:5.5 1. Ustawowe stawki oprocentowania od zainwestowanego kapitału.
72:5.6 2. Godziwe wynagrodzenia dla specjalistów, działających w gospodarce.
72:5.7 3. Sprawiedliwe i słuszne wynagrodzenia za pracę.
72:5.8 Powyższe wynagrodzenia powinny być stosowane, po pierwsze, zgodnie z umową a wobec zmniejszających się dochodów, powinny być proporcjonalnym udziałem w okresie chwilowej redukcji zysków. A później, wszystkie dochody przekraczające te ustalone należności powinny być traktowane jako dywidendy i rozdzielane proporcjonalnie wśród wszystkich trzech grup: kapitału, siły wykwalifikowanej i robotników.
72:5.9 Co dziesięć lat rejonowe organy wykonawcze korygują i ogłaszają ustawowe godziny dziennej pracy zarobkowej. Obecnie gospodarka funkcjonuje na bazie pięciodniowego tygodnia, czterech dni roboczych i jednego dnia dla rozrywki. Ludzie pracują sześć godzin dziennie, dziewięć z dziesięciu miesięcy w roku, tak samo jak uczniowie. Wakacje spędza się zwykle na podróżach; niedawno wynaleziono nowe metody transportu a cały ten naród ma słabość do podróżowania. Przez blisko osiem miesięcy w roku warunki klimatyczne sprzyjają podróżowaniu i takie możliwości wykorzystywane są do maksimum.
72:5.10 Dwieście lat temu motyw zysku całkowicie panował w gospodarce, ale dziś gwałtownie jest wypierany przez inne, wyższe czynniki motywacyjne. Współzawodnictwo na tym kontynencie jest ostre, jednak przesunęło się ono w znacznej mierze z przemysłu w kierunku rozrywki, różnych umiejętności, osiągnięć naukowych i sukcesów intelektualnych. Najbardziej aktywne współzawodnictwo istnieje w służbie społecznej i w lojalności wobec rządu. Praca urzędnika państwowego gwałtownie staje się główną ambicją tych ludzi. Najbogatsi ludzie kontynentu pracują sześć godzin dziennie w biurze swojej fabryki a potem spieszą do lokalnej filii szkoły mężów stanu, gdzie próbują się zakwalifikować na urząd państwowy.
72:5.11 Na tym kontynencie praca staje się coraz większym zaszczytem i wszyscy zdolni do niej obywatele, powyżej lat osiemnastu, pracują w domu i na gospodarstwie, w jakiejś uznanej wytwórczości czy przy pracach publicznych, które chwilowo wchłaniają bezrobotnych albo w innym wypadku, w grupie robót przymusowych w kopalniach.
72:5.12 Naród ten zaczyna wykształcać nową formę społecznej odrazy – odrazy zarówno wobec bezczynności jak i wobec nie zapracowanego bogactwa. Powoli, ale pewnie, ludzie ci podporządkowują sobie swoje maszyny. Oni także kiedyś walczyli o wolność polityczną a potem o swobodę ekonomiczną. Teraz wchodzą w posiadanie jednej i drugiej, podczas gdy dodatkowo zaczynają doceniać dobrze zapracowany czas wolny, który można poświęcić coraz głębszej samorealizacji.
72:6.1 Naród ten czyni konkretne próby zastąpienia dobroczynności, niszczącej poczucie własnej wartości, przez godności pełne rządowe zabezpieczenie, gwarantujące bezpieczne życie ludziom starym. Naród ten daje każdemu dziecku edukację a każdemu człowiekowi pracę, zatem może pomyślnie wprowadzać taki system ubezpieczeń, chroniący niedołężnych i starych.
72:6.2 W narodzie tym wszyscy muszą zaprzestać pogoni za zyskiem w wieku lat sześćdziesięciu pięciu, chyba, że dostaną zezwolenie od stanowego komisarza pracy, który upoważni ich do pozostania aktywnymi do lat siedemdziesięciu. Ten limit wiekowy nie odnosi się do urzędników państwowych i filozofów. Niepełnosprawni fizycznie lub inwalidzi mogą być umieszczeni na liście emerytów w dowolnym wieku, na mocy postanowienia sądowego, kontrasygnowanego przez komisarza rent rządu rejonowego.
72:6.3 Fundusze na renty starcze pochodzą z czterech źródeł:
72:6.4 1. W każdym miesiącu pobierany jest przez rząd federalny jednodniowy zarobek na ten cel, a w tym kraju każdy pracuje.
72:6.5 2. Spadki – wielu bogatych obywateli przeznacza fundusze na ten cel.
72:6.6 3. Zarobki z przymusowych robót w kopalniach państwowych. Wszyscy pracownicy przymusowi utrzymują się sami i odkładają swe własne udziały emerytalne, cała nadwyżka zysków z ich pracy jest przekazywana na rzecz funduszu emerytalnego.
72:6.7 4. Dochód z zasobów naturalnych. Wszelkie bogactwa naturalne są na tym kontynencie traktowane jako powiernictwo społeczne, w rękach rządu federalnego a dochód z nich spożytkowany jest na cele społeczne, takie, jak zapobieganie chorobom, edukacja geniuszów i wydatki na dobrze zapowiadające się jednostki w szkołach mężów stanu. Połowa dochodów z zasobów naturalnych idzie na fundusz rent starczych.
72:6.8 Chociaż państwo i rejonowe fundusze ubezpieczeniowe oferują wiele form ubezpieczenia asekuracyjnego, renty starcze administrowane są wyłącznie przez rząd federalny, poprzez jego dziesięć rejonowych oddziałów.
72:6.9 Te fundusze rządowe zawsze były uczciwie administrowane. Najwyższe kary wymierzane przez sądy, następne po zdradzie i morderstwie, są za sprzeniewierzenie mienia publicznego. Nielojalność społeczna i polityczna traktowana jest teraz jako najbardziej ohydne ze wszystkich przestępstw.
72:7.1 Rząd federalny jest paternalistyczny jedynie w administrowaniu rentą starczą i w popieraniu geniuszy oraz twórczej oryginalności; pojedynczym obywatelem interesują się bardziej rządy stanowe, podczas gdy rządy lokalne mają znacznie bardziej paternalistyczny czy socjalistyczny charakter. Miasta (albo niektóre ich sekcje administracyjne) zajmują się takimi sprawami jak zdrowie, higiena, przepisy budowlane, estetyka, wodociągi, oświetlenie, ogrzewanie, rekreacja, muzyka i komunikacja.
72:7.2 W całej gospodarce zdrowie stawia się na pierwszym miejscu; pewne aspekty dobrego samopoczucia fizycznego stawiają człowieka na pozycji uprzywilejowanej w przemyśle i społeczeństwie, tym niemniej problemy zdrowotne jednostki i rodziny są sprawami indywidualnymi. Rząd pragnie coraz mniej się mieszać do spraw zdrowia jak i do wszelkich innych spraw czysto osobistych.
72:7.3 Miasta nie mają prawa nakładać podatków, ani też nie mogą popaść w długi. Dostają one z kasy stanowej przydział pieniędzy na osobę i muszą uzupełniać te wpływy ze swoich przedsięwzięć społecznych oraz z udzielania licencji na różnorodną działalność komercyjną.
72:7.4 Środki szybkiego transportu, bardzo praktyczne dla poszerzenia granic miasta, znajdują się pod kontrolą miejską. Miejska straż pożarna utrzymywana jest przez fundacje zapobiegające pożarom i ubezpieczeniowe, a od ponad siedemdziesięciu pięciu lat wszystkie budynki w mieście czy na wsi są ogniotrwałe.
72:7.5 Miasto nie ma funkcjonariuszy porządkowych; siły policyjne utrzymywane są przez rządy stanowe. Resort ten rekrutuje ludzi prawie wyłącznie z nieżonatych mężczyzn, w przedziale wieku od lat dwudziestu pięciu do pięćdziesięciu. Większość stanów nakłada raczej wysoki podatek kawalerski, z którego zwolnieni są wszyscy mężczyźni zatrudnieni w policji stanowej. Średnio, stanowe siły policyjne mają teraz jedną dziesiątą tej liczebności, jaką miały pięćdziesiąt lat temu.
72:7.6 Systemy podatkowe stu względnie wolnych i niezależnych stanów nie są jednolite, albo są ujednolicone tylko w niewielkim stopniu, jako, że warunki ekonomiczne w różnych częściach kontynentu są bardzo różnorodne. Każdy stan ma dziesięć podstawowych klauzul konstytucyjnych, których nie można modyfikować, chyba, że uzyska się na to zgodę federalnego sądu najwyższego, a jeden z artykułów tych klauzul zapobiega nakładaniu podatku wyższego niż jeden procent od wartości jakiejkolwiek mienia w jakimkolwiek roku; domy mieszkalne, czy to w mieście czy na wsi, są z tego wyłączone.
72:7.7 Rząd federalny nie może się zadłużyć a wymagane jest uzyskanie trzech czwartych głosów w referendum, zanim jakikolwiek stan będzie mógł zaciągnąć pożyczkę, za wyjątkiem wojny. Ponieważ rząd federalny nie może się zadłużyć, w wypadku wojny Rada Obrony Narodowej upoważniona jest do zaciągania pieniędzy od stanów, jak również ludzi i materiałów, jakie tylko mogą być potrzebne. Żaden dług nie może jednak istnieć dłużej niż dwadzieścia pięć lat.
72:7.8 Pieniądze na utrzymanie rządu federalnego pobierane są z następujących pięciu źródeł:
72:7.9 1. Opłat importowych. Wszelki import obłożony jest taryfami celnymi, dla ochrony standardu życia na kontynencie, który znacznie przewyższa standardy życiowe jakiegokolwiek innego narodu tej planety. Taryfy te ustalane są przez najwyższe sądy industrialne, po tym, jak obie izby kongresu industrialnego ratyfikują rekomendacje głównego administratora do spraw ekonomicznych, który mianowany jest wspólnie przez te dwa ciała prawodawcze. Wyższa izba industrialna wybierana jest przez pracę, niższa przez kapitał.
72:7.10 2. Honorariów autorskich. Rząd federalny popiera wynalazczość i oryginalną twórczość, prowadzoną w dziesięciu regionalnych pracowniach, pomagając wszelkim rodzajom geniuszów – artystom, autorom i naukowcom – oraz chroni ich patenty. W zamian za to rząd pobiera połowę zysków z takich inwencji i twórczości, czy to dotyczą one maszyn, czy książek, czy sztuki, czy też roślin i zwierząt.
72:7.11 3. Podatków spadkowych. Rząd federalny pobiera stopniowane opodatkowanie spadkowe, rozciągające się od jednego do pięćdziesięciu procent, w zależności od wielkości majątku jak również innych warunków.
72:7.12 4. Sprzętu wojskowego. Rząd zarabia znaczne sumy, wypożyczając na użytek handlowy i rekreacyjny sprzęt należący do wojska i marynarki.
72:7.13 5. Zasobów naturalnych. Zysk z zasobów naturalnych, gdy nie jest w całości zużywany na specyficzne cele, nabiera statusu własności federalnej i traktowany jest jako skarb narodowy.
72:7.14 Należności federalne, za wyjątkiem funduszy wojennych nakładanych przez Radę Obrony Narodowej, ustalane są z początku w wyższej izbie prawodawczej, zatwierdzane w izbie niższej, aprobowane przez głównego administratora i ostatecznie uprawomocnione przez stuosobową komisję do spraw budżetu federalnego. Członkowie tej komisji mianowani są przez gubernatorów stanowych a wybierani są na dwadzieścia cztery lata przez stanowe ciała ustawodawcze; czwarta ich część wybierana jest co sześć lat. Co sześć lat to ciało, większością trzech czwartych głosów, wybiera jednego ze swych członków na stanowisko dyrektora-kontrolera skarbu federalnego.
72:8.1 W dodatku do obowiązkowego nauczania podstawowego, trwającego od piątego do osiemnastego roku życia, prowadzone są następujące szkoły specjalistyczne:
72:8.2 1. Szkoły mężów stanu: Szkoły te dzielą się na trzy kategorie: narodowe, rejonowe i stanowe. Urzędy państwowe tego narodu zgrupowane są w czterech działach. Pierwszy dział, mienia publicznego, odnosi się głównie do administracji narodowej i wszyscy, którzy sprawują władzę w tej grupie muszą być absolwentami zarówno rejonowych jak i narodowych szkół mężów stanu. W drugim dziale można zajmować stanowisko polityczne, wybieralne lub z nominacji, po ukończeniu którejkolwiek z dziesięciu rejonowych szkół mężów stanu; obowiązki powierzane tym ludziom dotyczą administracji rejonowej i rządów stanowych. Trzeci dział obejmuje obowiązki stanowe a zatrudnieni w nim urzędnicy muszą mieć ukończone tylko stanowe szkoły mężów stanu. Czwarty i ostatni dział osób sprawujących władzę nie potrzebuje mieć stopni mężów stanu, stanowiska takie otrzymuje się wyłącznie z nominacji a obejmują one pomniejsze pozycje asystentów, sekretarzy i referentów technicznych, zajmowane przez różnych wyszkolonych profesjonalistów, działających na rządowych stanowiskach administracyjnych.
72:8.3 Sędziowie sądów niższych i stanowych mają ukończone stanowe szkoły mężów stanu. Sędziowie trybunałów jurysdykcyjnych, rozstrzygających sprawy społeczne, edukacyjne i industrialne, mają ukończone szkoły rejonowe. Sędziowie federalnego sądu najwyższego muszą ukończyć wszystkie szkoły mężów stanu.
72:8.4 2. Szkoły filozofii. Szkoły te połączone są ze świątyniami filozofii i mniej lub więcej związane z religią, jako działalnością społeczną.
72:8.5 3. Instytucje naukowe. Te szkoły techniczne skoordynowane są raczej z przemysłem niż z systemem edukacyjnym i administrowane są w piętnastu grupach.
72:8.6 4. Szkoły kształcące profesjonalistów. Te instytucje specjalistyczne prowadzą nauczanie w zakresie technicznym dla różnych wykwalifikowanych profesjonalistów, a jest ich dwanaście.
72:8.7 5. Szkoły dla wojska i marynarki. W pobliżu dowództwa krajowego i w dwudziestu pięciu nabrzeżnych centrach wojskowych znajdują się instytucje poświęcone wojskowemu szkoleniu obywateli-ochotników, w wieku od lat osiemnastu do trzydziestu. Ci, którzy nie mają dwudziestu pięciu lat, muszą mieć zgodę rodziców na naukę w takiej szkole.
72:9.1 Chociaż kandydatami na wszystkie stanowiska państwowe mogą być wyłącznie absolwenci szkół mężów stanu – stanowych, rejonowych czy federalnych – postępowi przywódcy narodu odkryli wielką słabość ich planu powszechnego głosowania i około pięćdziesiąt lat temu zrobili klauzulę konstytucyjną, modyfikującą system głosowania, który teraz ma następujące właściwości:
72:9.2 1. Każdy mężczyzna i każda kobieta, powyżej lat dwudziestu, ma jeden głos. Po osiągnięciu tego wieku wszyscy obywatele muszą zaakceptować członkostwo dwu grup głosowania: do pierwszej wchodzą zgodnie ze swą funkcją ekonomiczną – industrialną, profesjonalną, rolniczą czy handlową; do drugiej grupy wchodzą zgodnie ze swoimi przekonaniami politycznymi, filozoficznymi i społecznymi. Tym samym wszyscy pracujący należą do jakiejś ekonomicznej grupy wyborczej a takie grupy zawodowe, podobnie jak stowarzyszenia nieekonomiczne, zarządzane są tak samo jak rząd państwowy, wraz z jego trojakim podziałem uprawnień. Przynależności do takich grup nie można zmienić przez dwanaście lat.
72:9.3 2. Po nominacji przez gubernatorów stanowych albo przez rejonowych członków rządu i na zlecenie rejonowych rad najwyższych, te jednostki, które się szczególnie wyróżniły w służbie dla społeczeństwa, albo, które wykazały się wyjątkową mądrością w służbie rządowej, mogą mieć dodatkowe głosy, nadawane im nie częściej niż co pięć lat i nie przekraczające dziewięciu takich, wyższych praw obywatelskich. Maksymalne prawo głosu jakiegokolwiek, wielokrotnego wyborcy, wynosi dziesięć. Naukowcy, wynalazcy, nauczyciele, filozofowie i przywódcy duchowi również są w ten sposób wyróżniani rozszerzoną władzą polityczną. Takie, zaawansowane przywileje obywatelskie, nadawane są przez stany i rejonowe rady najwyższe, podobnie jak stopnie naukowe nadawane są przez specjalistyczne kolegia a ci, którzy je otrzymują, są dumni, że mogą dołączyć takie symbole obywatelskiego uznania, wraz z innymi stopniami, do swej listy osobistych osiągnięć.
72:9.4 3. Wszystkie osoby skazane na przymusowe roboty w kopalniach i wszyscy pracownicy rządowi, utrzymywani z funduszy podatkowych, są na okres takich służb pozbawieni prawa głosu. Nie odnosi się to do osób starszych, które mogą przechodzić na emeryturę w wieku lat sześćdziesięciu pięciu.
72:9.5 4. Istnieje pięć przedziałów prawa do głosowania, odzwierciedlających przeciętne, roczne płatności podatkowe, zliczane z połowy dekady. Ci, którzy płacą wysokie podatki, mogą mieć aż pięć dodatkowych głosów. Taki przydział jest niezależny od wszelkich innych dowodów uznania, jednak w żadnym wypadku nikt nie może mieć więcej niż dziesięć głosów.
72:9.6 5. W tym czasie, gdy uchwalony został taki plan głosowania, zarzucona została metoda głosowania terytorialnego na rzecz systemu ekonomicznego lub funkcyjnego. Wszyscy obywatele głosują teraz jako członkowie grup industrialnych, społecznych czy profesjonalnych, niezależnie od ich miejsca pobytu. W ten sposób wyborcy tworzą solidne, zjednoczone i inteligentne grupy, które do pełnienia obowiązków rządowych wybierają tylko swych najlepszych członków. Jest jeden wyjątek od tego systemu głosowania w grupach funkcyjnych: co sześć lat wybory federalnego, głównego administratora, są głosowaniem ogólnonarodowym i każdy obywatel ma w nich tylko jeden głos.
72:9.7 Tak więc, za wyjątkiem wybierania głównego administratora, wybory przeprowadzane są w grupach obywatelskich, ekonomicznych, profesjonalnych, intelektualnych i społecznych. Idealne państwo jest organiczną całością i każda wolna, inteligentna grupa obywateli, reprezentuje ważny i funkcjonujący organ w obrębie szerszego organizmu rządowego.
72:9.8 Szkoły mężów stanu mają uprawnienia, pozwalające im wszcząć postępowanie w sądach stanowych, w celu pozbawienia prawa głosu jakiejkolwiek ograniczonej, leniwej, obojętnej lub przestępczej jednostki. Ludzie tworzący to społeczeństwo rozumieją, że jeśli pięćdziesiąt procent narodu jest zacofane lub niedorozwinięte i posiada prawo głosowania, naród taki jest skazany na zagładę. Wierzą, że dominacja przeciętności oznacza upadek każdego narodu. Głosowanie jest obowiązkowe; wysokie kary nakłada się na wszystkich tych, którzy uchylają się od głosowania.
72:10.1 Metody walki z przestępczością, niepoczytalnością i degeneracją w tym narodzie, podczas gdy w pewnych aspektach korzystne, w innych bez wątpienia okażą się szokujące dla większości Urantian. Zwykłych przestępców i upośledzonych umysłowo umieszcza się, każdą płeć oddzielnie, w różnych koloniach rolniczych i są tam bardziej niż samowystarczalni. Poważni, notoryczni przestępcy i nieuleczalnie chorzy psychicznie skazywani są przez sądy na śmierć w komorach gazowych. Oprócz morderstw, liczne inne przestępstwa, ze zdradą stanu włącznie, także karze się śmiercią a wykonanie wyroku jest pewne i szybkie.
72:10.2 Gdy idzie o prawo, naród ten przechodzi od ery zwalczania do ery zapobiegania. Niedawno posunęli się tak daleko, że próbują zapobiegać przestępczości przez skazywanie tych, którzy mogą być domniemanie potencjalnymi mordercami i poważnymi przestępcami, na dożywocie w koloniach odosobnienia. Jeśli więźniowie tacy wykażą później, że stali się bardziej normalni, mogą być albo warunkowo zwolnieni albo ułaskawieni. Ilość zabójstw na tym kontynencie wynosi tylko jeden procent w stosunku do ilości zabójstw u innych narodów.
72:10.3 Wysiłki zmierzające do zapobieżenia rozmnażaniu się przestępców i ułomnych zapoczątkowane zostały ponad sto lat temu i już przyniosły zadowalające rezultaty. Nie ma więzień czy szpitali dla umysłowo chorych. Z tej tylko przyczyny jest tam około dziesięć procent takich ludzi, w porównaniu z Urantią.
72:11.1 Absolwenci federalnych szkół wojskowych mogą być mianowani przez prezydenta Rady Obrony Narodowej „obrońcami cywilizacji”, w siedmiu stopniach, odpowiednio do swych umiejętności i doświadczenia. Rada Obrony Narodowej składa się z dwudziestu pięciu członków, mianowanych przez najwyższe trybunały rodzicielskie, edukacyjne oraz industrialne i zatwierdzonych przez federalne sądy najwyższe a przewodniczy jej z urzędu szef sztabu skoordynowanych spraw wojskowych. Członkowie Rady służą aż do siedemdziesiątego roku życia.
72:11.2 Szkolenie, w którym biorą udział tak mianowani oficerowie, trwa cztery lata i zawsze jest połączone z opanowaniem jakiegoś zawodu. Nigdy nie prowadzi się szkolenia wojskowego bez związanego z nim nauczania technicznego, naukowego czy wolnych zawodów. Osoba, która kończy szkolenie wojskowe, ma w czasie czteroletniej nauki zaliczone połowę nauczania, dostępnego w jakiejkolwiek szkole specjalistycznej, gdzie nauka również trwa cztery lata. W ten sposób zapobiega się tworzeniu zawodowej klasy wojskowych, dając jednocześnie dużej liczbie ludzi możliwość utrzymania się oraz umożliwiając im zdobycie pierwszej połowy wykształcenia technicznego lub fachowego.
72:11.3 W czasie pokoju służba wojskowa jest zupełnie dobrowolna a zaciąg do wszystkich rodzajów wojsk jest na cztery lata, podczas których każdy zgłębia jakąś specjalistyczną gałąź studiów, w dodatku do nauki taktyki wojskowej. Nauka muzyki jest jednym z głównych przedmiotów w centralnych szkołach wojskowych i w dwudziestu pięciu obozach szkoleniowych, rozmieszczonych na peryferiach kontynentu. W okresach spowolnienia gospodarki, tysiące bezrobotnych zatrudnia się automatycznie przy umocnieniu obronności kontynentu na lądzie, na morzu i w powietrzu.
72:11.4 Chociaż naród ten utrzymuje potężną maszynerię wojenną, dla obrony przed napaścią otaczających, nieprzyjaznych narodów, można zapisać na jego konto, że przez ponad sto lat nie użył tego potencjału wojskowego w wojnie ofensywnej. Ludzie ci osiągnęli ten punkt ucywilizowania, że potrafią energicznie bronić cywilizacji, nie ulegając pokusie użycia swej siły wojskowej do agresji. Od czasu stworzenia zjednoczonego państwa kontynentalnego nie było wojen domowych, ale podczas ostatnich dwu wieków naród ten był zmuszony prowadzić dziewięć zaciekłych wojen obronnych, z których trzy były przeciwko potężnej konfederacji światowych mocarstw. Chociaż naród ten posiada odpowiednie środki obrony przeciw atakom nieprzyjaznych sąsiadów, znacznie więcej uwagi poświęca nauczaniu mężów stanu, naukowców i filozofów.
72:11.5 W okresie pokoju ze światem, wszelki transportowy sprzęt obronny jest nieomal całkowicie używany w przemyśle, handlu i rekreacji. Kiedy wypowiada się wojnę, mobilizacji podlega cały naród. W okresie działań wojennych płace dla wojska bierze się ze wszystkich dziedzin gospodarki, a szef wszystkich resortów wojskowych zostaje członkiem gabinetu rządzącego.
72:12.1 Chociaż społeczeństwo i rząd tego, unikalnego narodu, w wielu aspektach przewyższa narody Urantii, należy odnotować, że na innych kontynentach (jest ich na planecie jedenaście) rządy są zdecydowanie niższej rangi, w porównaniu z bardziej zaawansowanymi narodami Urantii.
72:12.2 Właśnie teraz rząd zaawansowanego narodu planuje nawiązanie stosunków, w randze ambasadorów, z podrzędnymi narodami i po raz pierwszy pojawił się wielki przywódca religijny, który zaleca wysyłanie misjonarzy do otaczających narodów. Obawiamy się jednak, że ci ludzie bliscy są popełniania tego błędu, jaki zrobiło tak wielu innych, kiedy próbowali narzucić wyższą kulturę i religię innym narodom. Jaką wspaniałą rzecz można by zrobić na tym świecie, gdyby naród kontynentalny, o zaawansowanej kulturze, mógł tylko sprowadzić z sąsiednich narodów do siebie najlepszych tamtejszych ludzi, a potem po ich wykształceniu, wysłać ich z powrotem jako emisariuszy kultury do ich nieoświeconych braci! Oczywiście, jeśli Syn-Arbiter przyjdzie do tego zaawansowanego narodu, wielkie rzeczy mogą się wkrótce zdarzyć na tym świecie.
72:12.3 Opowiadanie o życiu na sąsiedniej planecie sporządzono na mocy specjalnego zezwolenia, w intencji zaawansowania cywilizacji i przyspieszenia ewolucji rządu na Urantii. Można by opowiedzieć znacznie więcej o tym, co bez wątpienia zainteresowałoby i zaintrygowało Urantian, lecz takie objawienie przekracza dopuszczalny zakres powierzonego nam zadania.
72:12.4 Urantianie powinni jednak zwrócić uwagę na to, że ich siostrzana sfera w Satanii nie odczuła dobroczynnych skutków ani misji sędziowskiej, ani obdarzającej Rajskich Synów. Tak samo liczne narody na Urantii nie zbudowały pomiędzy sobą tak wielkich barier kulturowych, jakie oddzielają naród kontynentalny od jego planetarnych braci.
72:12.5 Wylanie Ducha Prawdy daje duchowe podstawy realizacji wielkich przedsięwzięć dla dobra gatunku ludzkiego na obdarzonym świecie. Zatem Urantia jest znacznie lepiej przygotowana do szybszego zaprowadzenia rządu planetarnego, z jego prawami, aparatem rządzenia, symbolami, zasadami i językiem – wszystko to może przyczynić się w znacznym stopniu do wprowadzenia światowego pokoju, pod ochroną prawną i może kiedyś doprowadzić do świtu prawdziwej epoki dążeń duchowych, a epoka taka jest planetarnym progiem utopijnych epok światłości i życia.
72:12.6 [Przedstawione przez Melchizedeka z Nebadonu].