1 Ya RAB, sensin benim Tanrim, Seni yüceltir, adini överim. Çünkü sen eskiden beri tasarladigin harikalari Tam bir sadakatle gerçeklestirdin. [1]
2 Kenti bir tas yiginina, Surlu kenti viraneye çevirdin. Yabancilarin kalesiydi, kent olmaktan çikti. Bir daha da onarilmayacak.
3 Bundan ötürü güçlü uluslar seni onurlandiracak, Acimasiz uluslarin kentleri senden korkacak.
4 Çünkü onlarin öfkesi Duvara çarpan saganak gibi yükselince, Sen yoksulun, sikinti içindeki düskünün kalesi, Saganaga karsi siginak, Sicaga karsi gölgelik oldun. [2]
5 Yabancilarin gürültüsünü çöl sicagi gibi bastirirsin. Bulutun gölgesi sicagi nasil kirarsa, Bu acimasiz adamlarin türküsü de öyle diniyor.
6 Her Seye Egemen RAB bu dagda Bütün uluslara yagli yemeklerin Ve dinlendirilmis seçkin saraplarin sunuldugu Zengin bir sölen verecek.
7 Bütün halklarin üzerindeki örtüyü, Bütün uluslarin üzerine örülmüs olan örtüyü Bu dagda kaldiracak.
8 Ölümü sonsuza dek yutacak. Egemen RAB bütün yüzlerden gözyaslarini silecek. Halkinin utancini bütün yeryüzünden kaldiracak. Çünkü RAB böyle diyor.
9 O gün diyecekler ki, "Iste Tanrimiz budur; O'na umut baglamistik, bizi kurtardi, RAB O'dur, O'na umut baglamistik, O'nun kurtarisiyla sevinip cosalim."
10 RAB'bin eli bu dagin üzerinde kalacak, Ama Moav gübre çukurundaki saman gibi Kendi yerinde çignenecek.
11 Oracikta yüzmek isteyen biri gibi ellerini uzatacak, Ama kurnazligina karsin RAB onun gururunu kiracak.
12 RAB surlarindaki yüksek burçlari Devirip yikacak, yerle bir edecek.