1 "Dogrulugun ardindan giden, RAB'be yönelen sizler, beni dinleyin: Yontuldugunuz kayaya, Çikarildiginiz tas ocagina bakin.
2 Ataniz Ibrahim'e, sizi doguran Sara'ya bakin. Çagirdigimda tek kisiydi Ibrahim, Ama ben onu kutsayip çogalttim."
3 RAB Siyon'u ve bütün yikintilarini avutacak. Siyon çölünü Aden'e, bozkiri RAB'bin bahçesine döndürecek. Orada cosku, sevinç, Sükran ve ezgi olacak. [1]
4 "Beni dinle, ey halkim, Bana kulak ver, ey ulusum! Yasa benden çikacak, Halklara isik olarak adaletimi yerlestirecegim.
5 Zaferim yaklasti, Kurtarisim ortaya çikti. Halklari gücümle yönetecegim. Kiyi halklari bana umut bagladi, Umutla gücümü bekliyorlar. [2]
6 Basinizi kaldirip göklere bakin, Asagiya, yeryüzüne bakin. Çünkü bu gökler duman gibi dagilacak, Giysi gibi eskiyecek yeryüzü; Üzerinde yasayanlar sinek gibi ölecek. Ama benim kurtarisim sonsuz olacak, Ardi kesilmeyecek zaferimin. [3]
7 "Ey sizler, dogru olani bilenler, Yasami yüreginde tasiyan halk, dinleyin beni! Insanlarin asagilamalarindan korkmayin, Yilmayin sövgülerinden.
8 Güvenin yedigi giysi gibi, Kurtçugun yedigi yapagi gibi yitecekler. Oysa zaferim sonsuza dek kalacak, Kurtarisim kusaklar boyu sürecek." [4]
9 Uyan, ey RAB'bin gücü, uyan, kudreti kusan! Eski günlerde, önceki kusaklar döneminde oldugu gibi uyan! Rahav'i parçalayan, Deniz canavarinin bedenini desen sen degil miydin?
10 Denizi, engin sularin derinliklerini kurutan, Kurtulanlarin geçmesi için Denizin derinliklerini yola çeviren sen degil miydin?
11 RAB'bin kurtardiklari dönecek, Sevinçle haykirarak Siyon'a varacaklar. Yüzlerinde sonsuz sevinç olacak. Onlarin olacak cosku ve sevinç, Üzüntü ve inilti kaçacak. [5]
12 RAB diyor ki, "Sizi avutan benim, evet benim. Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan, Ottan farksiz insanoglundan korkarsiniz?
13 Sizi yaratan, gökleri geren, Dünyanin temellerini atan RAB'bi Nasil olur da unutursunuz? Sizi yok etmeye hazirlanan zalimin öfkesinden Neden gün boyu yilip duruyorsunuz? Hani nerede zalimin gazabi?
14 Zincire vurulmus tutsaklar Çok yakinda özgürlüge kavusacak. Ölüm çukuruna inmeyecek, Aç kalmayacaklar.
15 Tanriniz RAB benim. Dalgalar gürlesin diye denizi çalkalayan benim." O'nun adi Her Seye Egemen RAB'dir!
16 "Sözlerimi agzina koydum, Seni elimin gölgesiyle örttüm; Gökleri yerlestirmen, Yeryüzünün temellerini atman Ve Siyon'a, 'Halkim sensin demen için..." [6]
17 Uyan, ey Yerusalim, uyan, kalk ayaga! Sen ki, RAB'bin gazap kâsesini* O'nun elinden içtin. Tamamini içtin sersemleten kâsenin.
18 Dogurdugun bunca oguldan sana yol gösteren yok, Elinden tutan da yok büyüttügün bunca oguldan.
19 Basina çifte felaket geldi, kim bassagligi dileyecek? Yikim ve kirim, kitlik ve kiliç. Nasil avutayim seni?
20 Ogullarin baygin, aga düsmüs ahular gibi Her sokak basinda yatiyor. RAB'bin öfkesine de Tanrin'in azarlayisina da doymuslar.
21 Bu nedenle, ey ezilmis Yerusalim, Sarapsiz sarhos olmus halk, sunu dinle!
22 Egemenin RAB, kendi halkini savunan Tanrin diyor ki, "Seni sersemleten kâseyi, gazabimin kâsesini Elinden aldim. Bir daha asla içmeyeceksin ondan.
23 Onu sana eziyet edenlerin eline verecegim; Onlar ki sana, 'Yere yat da Üzerinden geçelim dediklerinde, Sirtini toprak, yol ettin."